"นี่หิวถึงขนาดอ้าปากดักรอกินแมลงวันเลยเหรอ"บริ้งค์เอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะพลางใช้ปลายนิ้วดันคางมนให้ด้วยความเวทนา แต่ดูท่าว่าสติสตังของเพื่อนจะปลิวหายไปพร้อมกับเด็กน้อยเพราะนอกจากจะไม่ตบมุกแล้วยังอ้าปากพะงาบ ๆ อีกต่างหาก"เป็นอะไรของแกเนี้ย""ไอ ... ไอติมแก ..."หืื้ม? อยากกินเหรอ? คิดแล้วก็ยื่นมือข้างที่ถือไอศกรีมไปให้ด้วยเข้าใจว่าเพื่อนอยากขอชิม ก่อนจะชะงักค้างกลางอากาศหลังสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างหะ...หาย!ไอติมเธอหายไปไหนแล้ว!เธอเพิ่งได้กินแค่ไม่กี่คำเองนะ!บริ้งค์ทำตาโตแล้วหันซ้ายหันขวา ก้มมองหาเจ้าก้อนสีชมพูอ่อนอย่างร้อนรน พลันใจดวงน้อยก็กระตุกวูบเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับคราบของเหลวสีชมพูอ่อนจำนวนหนึ่งบนรองเท้าหนังราคาแพงซึ่งหยุดยืนอยู่ห่างจากเธอไปเพียงก้าวเดียวซวยแล้ว!นี่คือคำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวในตอนนี้ บริ้งค์ลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำด้วยความหวาดหวั่นระคนรู้สึกผิดขณะค่อย ๆ ช้อนสายตามองไล่ขึ้นไปมองหน้าผู้ที่น่าจะเป็นฝ่ายรับเอาไอศกรีมของเธอแทนพื้นและทันทีที่ก้อนไอศกรีมบนหัวไหล่กับสีหน้าถมึงทึงของผู้เคราะห์ร้ายปรากฏสู่สายตา ใบหน้าหวานก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-12-11
