“ฮึก..ฮือ”เสียงสะอื้นสะท้อนดังก้องหน้าศาลาเผาศพ ร่างบอบบางของดารินสั่นระริก ขณะมองโลงศพที่บรรจุร่างผู้เป็นแม่ถูกเคลื่อนเข้าไปในเตาเผา น้ำตาไหลอาบแก้มไม่ขาดสาย“ฮึก…คุณแม่คะ อย่าทิ้งดารินไปนะคะ หนูจะอยู่ได้ยังไง…”หญิงสาวพร่ำเพ้อขณะมองมือหยาบกร้านที่เคยใช้ทำงานหนักหาเงินรักษาแม่ที่ป่วยด้วยมะเร็งกระเพาะอาหารระยะสุดท้าย มันเป็นเวลาสี่ปีที่เธอเสียสละทุกอย่าง แม้กระทั่งบอกแม่ว่าเธอกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย แต่ความจริงแล้วเธอทำงานเพื่อหาเงินมารักษาแม่ ทว่าความพยายามนั้นกลับสูญเปล่า เมื่อแม่จากไปโดยไม่มีโอกาสได้เห็นดารินอีก“ดารินจ้ะ แม่ไปสบายแล้วนะลูก ทำใจนะ” เสียงนุ่มของยายสา เพื่อนบ้านที่คอยดูแลเธออยู่เสมอ พูดปลอบโยนก่อนจะโอบกอดคนตัวเล็กไว้แน่น เมื่อเห็นเธอพยายามจะวิ่งไปหาโลงศพ“ยายคะ…ทำไมแม่ถึงทิ้งหนูไป” ดารินคร่ำครวญทั้งน้ำตา ความรักที่เธอมีต่อแม่เต็มหัวใจ แต่ผู้เป็นแม่กลับดูเหมือนจะไม่เคยรักเธออย่างแท้จริง“ไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอกลูก แม่เอ็งหมดกรรมแล้ว เอ็งมาอยู่กับยายก็ได้นะ” ยายสาสวมกอดเธอปลอบโยนด้วยความรัก ดวงตาขุ่นมองหญิงสาวที่เหมือนลูกของตนเองตั้งแต่เล็กดารินสะอื้
Huling Na-update : 2025-12-05
Mag-log in
