บิดานึกโกรธเคืองในทีแรก เมื่อรับรู้ข่าวคราวบุตรสาวว่านางร้องไห้จนหมดสติไป จึงตั้งใจเดินทางมาไถ่ถามเอาความจากบุตรเขย หากไม่ทันได้ถามอะไร มาถึงก็พบสามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว ไป๋เหม่ยหลานอยู่ในอ้อมกอดสามี กลางสวนรายล้อมด้วยพฤกษชาตินานาพรรณเหมาะสมกับฐานะของจวนอ๋อง บุตรสาวหน้าตาตื่นตระหนกยกมือทำความเคารพบิดา“หมอจากราชสำนักเดินทางมาดูอาการเจ้าแต่ยามเฉิน ข้ารึเป็นกังวล จนได้ยินว่าลูกสาว...” รอยยิ้มมีลับลมคมในบ่งบอกว่าบิดาพึงพอใจกับสิ่งที่พบเห็น บุตรสาวทำก้มหน้าก้มตาเอียงอายสามี แม้ในยามนี้ดวงตาแดงช้ำของนาง หาได้รู้ว่าเกิดจากสาเหตุอันใด“ฟื้นคืนสติก็โผเข้ากอดสามี เห็นทีว่าท่านพ่อของเจ้าคงไม่จำเป็นต้องเดินทางมา”“ข้าขออภัยที่ทำให้ท่านเป็นกังวล ท่านพ่อ ข้าไม่เป็นอะไรมาก เพียงอ่อนเพลียเล็กน้อย”ไป๋เหม่ยหลานเป็นบุตรสาวที่ดีเสมอ บิดาเข้ามาลูบศีรษะนาง สอนนางเรื่องการมีสามีไม่ควรให้เขาต้องเดือดเนื้อร้อนใจ ทั้งที่เป็นความผิดของนางเสียเมื่อไร หากไม่เป็นเพราะบ่าวรับใช้ปากพล่อยไปฟ้องบิดาว่าได้ยินเสียงร้องไห้ของนาง ตอนนำหีบผ้าและของใช้ของนางมาส่งถึงเรือนท่านอ๋อง“ท่านพ่อไม่ต้องเป็นกังวล ภรรยาข้า ย่อมไม่ป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-12-08
เข้าสู่ระบบ
