All Chapters of นางบำเรอกับจอมบงการ : Chapter 1 - Chapter 10

สายตาเศร้าสร้อยของวิธาดามองธัญญ์อยู่ไกลๆ แม้เธอจะมาส่งเขาที่สนามบินเหมือนดังเช่นคนอื่นๆ แต่ไม่มีสิทธิ์เข้าไปใกล้ ได้เพียงแค่ยืนมองอยู่ห่างๆ เขาเพียงกลับมางานสำคัญของพี่ชายและกำลังจะกลับไปเรียนต่อ ซึ่งเธอคงไม่ได้เห็นหน้าเขาอีกหลายปี เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาอยู่แล้ว แม้จะรู้อยู่แก่ใจ ไม่รู้จะตอกย้ำให้เสียใจทำไมกัน แม้จะบอกให้ตัดใจ แต่ตัดใจจากผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลยสักทีเธอควรเฝ้ามองดูเขามีอนาคตที่ดี เรียนจบกลับมา เขาต้องมาดูแลกิจการของครอบครัว เธอเคยดูถูกเหยียดหยามว่าเขาจน ต่ำต้อย ทำให้รู้ว่าคนเรามองกันแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆบางคนทำตัวร่ำรวยแต่เป็นหนี้สิน รวยแค่เปลือกนอก ไม่ได้ร่ำรวยจริง บางคนมีเงินทองมากมายแต่ไม่อวดอ้าง... แต่ถึงอย่างไร ในสายตาของเขา มีแต่ผู้หญิงอีกคนอยู่เต็มหัวใจ จนไม่มีพื้นที่ไว้มองผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วผู้หญิงคนนั้นคือ พิณทิรา น้องสาวของเธอนั่นเองร่างอรชรหันหลังกลับเมื่อเธอยืนส่งเขาจนพอใจ วิธาดาเดินไปยังรถของตัวเอง ก่อนสตาร์ทรถขับออกมาด้วยความรู้สึกบรรยายไม่ถูกจริงๆ แล้ว ลึกๆ เธอไม่รู้ว่าตัวเองมีเป้าหมายชีวิตยังไงกันแน่ เมื่อก่อนแทบไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำ แค่ใช้เงินไปว

“จะขยับแล้วนะ แน่นจริงคนสวย” เขาซู้ดปากแล้วขยับสะโพกสอบหนักเน้นอย่างเชื่องช้า“โอ๊ย!!! เจ็บ ออกไปนะ” วิธาดาสะลึมสะลือจิกเล็บบนแขนแกร่งของอีกฝ่ายพร้อมกับกรีดเป็นทางยาว“โอ๊ยเจ็บ แสบจริงนะแม่คุณ แบบนี้ต้องลงโทษให้หนัก”ธัญญ์รวบมือหญิงสาวขึ้นด้านบน แล้วกระแทกกายหนักๆ วิธาดาร้องเสียงหลง ทั้งเจ็บ ทั้งเสียวปนเปกันไปหมด หยาดน้ำตาไหลรินอาบแก้มนวลทั้งสองฝั่งเหมือนทำนบแตก“อ๊า... แน่นมากแม่สาวไฟแรงสูง หยัดกายหาฉันแบบนั้นแหละ” ธัญญ์ขยับร่างถี่ยิบเมื่อกายสาวเริ่มตอบสนองหยัดเข้าหาเขามากขึ้นวิธาดาครางเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน เธอข่วนไปมาตามแผ่นหลังหนาด้วยความกระสันรัญจวน ธัญญ์กดสะโพกสอบเร่งเร้าไปถึงจุดหมายโดยเร็วเขาระเบิดความสุขเต็มเหนี่ยวเหมือนเขื่อนแตก ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มกำลัง ชายหนุ่มถอนกายออกจากกายสาว ถอดเครื่องป้องกันออกและโยนทิ้งไปข้างเตียงอย่างไม่ไยดี “ไม่ไหว เธอนี่ทำให้ฉันติดใจจริงๆ” ธัญญ์ครางเสียงห้าวหอบๆ เมื่อตัวตนของเขายังแข็งแกร่งไม่ล่าถอย ชายหนุ่มคว้าถุงยางอนามัยในลิ้นชักหัวเตียงมาสวมใส่ใหม่แม้ว่าจะเมามายแค่ไหน เขายังสำนึกเสมอว่าควรป้องกันตัวเอง ธัญญ์นึกย้ำกับตัวเองอ

ธัญญ์เริ่มมึนงงกับหญิงสาวใต้ร่าง“คนสวยมาสารภาพรักอะไรตอนนี้”“รักนายเหลือเกิน รักมานานแล้ว” เธอพูดเสียงสะอื้นแผ่ว จนเขาจับใจความไม่ได้ในตอนท้ายธัญญ์นึกเอ็นดูมากกว่าจะรำคาญ แต่เขายังมึนงงกับถ้อยคำของคนใต้ร่าง แต่เพราะไม่คิดผูกมัด ทั้งยังป้องกันด้วยการสวมใส่ถุงยางอนามัยทุกรอบ จึงละความใส่ใจอีกครั้งต้องการให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในค่ำคืนเสน่หานี้เป็นเพียงแค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น หากผิดพลาดไป ปัญหาที่ตามมานั้นมากมายนัก เขาจึงไม่อยากเสี่ยงลิ้นหนุ่มเฝ้าวนเวียนบริเวณหน้าท้อง ไซ้ขึ้นไปตามซอกคอ ก่อนวกกลับมาที่อกอวบๆ อีกครั้งมือใหญ่ละจากซอกสวาทกลับมาประคองปทุมมาลย์บีบกระชับ ประชิดเข้าหากันจนยอดถันทั้งสองทักทายกันและกันธัญญ์ลงลิ้นหนักๆ ดูดเลียผลเชอร์รี่สีชมพูสดอย่างแรง เรียกแรงสะท้านเสียวทำให้หญิงสาวเกร็งไปทั่วร่างคล้ายระลอกคลื่นใหญ่ ลิ้นหนุ่มทั้งดุน ทั้งวน แล้วตวัดเลียขึ้นลงซอกทางรักเริ่มปริ่มน้ำหวานออกมาต้อนรับ ความต้องการเบียดเสียดให้เธอส่ายร่างแล้วจิกมือไปตามผ้าปูที่นอนเนื้อนิ่มยิ่งเธอทรมานเขายิ่งลงลิ้นดูดเลียหนักหน่วงขึ้น ก่อนจะปล่อยมือออกให้เป็นอิสระ วิธาดาถอนใจคล้ายเสียด

ธัญญ์สะดุ้งโหยงเมื่อพูดไปแล้วก็เข้าตัว มันจริงอย่างเธอว่า... เมื่อคืนเขาร่วมรักกับเธอกี่ยกกันนะ“อย่ามาทำเป็นอาย เหมือนไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าไปได้ ฉันก็เหมือนกับคนอื่นๆ นั่นแหละ เธอน่ะโชกโชนขนาดไหน ผ่านมากี่คนแล้วล่ะ เมื่อคืนร้อนแรงซะขนาดนั้น ทำเอาฉันหมดแรงเกือบตายคาอก” เขาพูดก่อนกวาดสายตากรุ้มกริ่มไปทั่วเรือนร่างเปลือยที่มีผ้าห่มผืนหนาปิดอยู่ ตาคมมองรอยจ้ำแดงจากฝีมือของเขา เกิดความรู้สึกร้อนระอุขึ้นมาอีกครั้ง น่าแปลกที่เขาเกลียดเธอ แต่กลับรู้สึกต้องการเรือนร่างของเธอแบบนี้“กรี๊ดด... ไอ้บ้า อย่ามาพูดจาดูถูกฉันนะ ฉันปิดตาเพราะไม่อยากมองให้เสียตาต่างหากเล่า นายไม่มีอะไรน่ามองเลยสักนิด”เธอพูดกลบเกลื่อนทั้งที่อายแสนอาย ยอมรับว่าจริงๆ แล้วไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าจะๆ แบบนี้มาก่อน ขนาดชลันธรเพื่อนสาวของเธอ เค้าก็ผ่าตัดแปลงเพศเรียบร้อยแล้ว มองยังไงไม่เหมือนผู้ชายสักนิด“ของฉันเหมือนกับผู้ชายคนอื่นนั่นแหละ” เขาเดินไปหาผ้าเช็ดตัวมาห่อหุ้มท่อนล่างกันอุจาดตา มองเห็นถุงยางอนามัยหลายชิ้น ถึงกับกุมขมับ ถึงจะเมาแต่เขาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเขาไม่ได้สวมเครื่องป้องกันไม่สิต้องบอกว่า หลังๆ ชักลืมใช้ ตายแล

“แล้วทำไมฉันต้องรู้จักด้วย” วิธาดาไม่ได้ตั้งใจรวนเพื่อน แต่เธอคิดแบบนั้นจริงๆ“โอ๊ย!!! ฉันอยากเอาค้อนปอนด์ทุบหัวหล่อนให้แบะจริงๆ งั้นขอไปเก็บของก่อนนะ ห้ามเปลี่ยนใจล่ะ นอนพักก่อนเถอะ เดี๋ยวลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่า ฉันจะสั่งอะไรมาให้กินเอาแรง หล่อนอย่าเอาสภาพเหมือนซากศพนี่กลับบ้านเชียวนะ ฉันขี้เกียจตอบคำถามพ่อกับแม่ของหล่อน” ชลันธรดักคอเพื่อน วิธาดาหลับตาลง ก่อนจะเผลอหลับไปจริงๆ ด้วยความอ่อนเพลียชลันธรหันกลับมามองอีกครั้ง ต้องถอนใจหนักหน่วง นึกเบื่อหน่ายในบางครั้งกับเหตุผลประชดประชันไม่เข้าท่าของเพื่อน แต่อดเห็นใจไม่ได้เช่นกันชายใจหญิงรักเพื่อนคนนี้มากเพราะเป็นหนี้บุญคุณกันมา เค้าเดินมาหยุดข้างเตียง ก่อนลูบศีรษะเพื่อนรักเบาๆ“ถึงไม่มีใครรักแก ฉันก็รักแกนะวิ”ธัญญ์จัดการเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่ข้างเตียง หลังจากวิธาดาออกไปจากห้องแล้ว เขามองเงินจำนวนหนึ่งบนพื้นด้วยความรู้สึกบรรยายไม่ถูก ก่อนจะเมินไปทางอื่น ชายหนุ่มสะดุดกับถุงยางอนามัยที่ตัวเองใช้เมื่อคืน มันเกลื่อนพื้นกระจัดกระจายไปทั่วเขาคงรู้สึกดีกว่านี้หากหญิงสาวคนนั้นไม่ใช่วิธาดา ไม่ว่าจะกี่ปี กี่ปี เธอยังเหมือนเดิม นิ