All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 221 - Chapter 230

“Shhhh!” เขาทำเสียงให้เงียบก่อนจะรีบเปิดประตูรถแล้วผลักหล่อนเข้าไป มือหนาปิดประตูตามหลังให้ จากนั้นก็เดินอ้อมขึ้นมาด้านคนขับ แทมมิร่าตกใจกับเหตุการณ์ฉุกเฉินจนแทบสิ้นสติ นี่หล่อนกำลังจะถูกลักพาตัวหรือนี่ หญิงสาวรีบผวาไปดึงประตู หากมันถูกล็อก“แกจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ”หล่อนร้องโวยวายกระโจนเข้าไปข่วนไทสันอย่างไม่ให้ตั้งตัวตามหลักทฤษฎีป้องกันตัวที่ได้อ่านมา“โอ๊ย...เฮ้ย...จะบ้าเหรอคุณ หยุดก่อน”ไทสันร้องลั่นจับแขนหล่อนไว้ได้ทั้งสองข้าง เห็นปาปารัสซี่เดินมาทางรถของเขา ชายหนุ่มรีบกดร่างหล่อนไว้กับอกทันที“อื้อๆ ไอ้บ้า...อื้อ”แทมมิร่าดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของผู้ชายแปลกหน้า มือรีบล้วงสะเปะสะปะเข้าไปในกระเป๋าคว้าได้สเปรย์ฉีดผมก็ดึงออกมาตั้งท่าจะฉีด“เฮ้ย...” ไทสันร้องลั่นรีบหลับตาโดยสัญชาตญาณ ทำให้ดวงตาของเขารอดจากการถูกสเปรย์ฉีดใส่อย่างหวุดหวิด“บ้าจริง...ผมเป็นเพื่อนโจซิเฟีย มารับคุณ หยุดดิ้นได้แล้ว”ไทสันเอ่ยเสียงเข้มเกือบตะคอกออกไป รัดร่างหล่อนเอาไว้กับอกไม่ยอมปล่อยเพราะเกรงว่าหล่อนจะล้วงอะไรต่ออะไรมาทำร้ายเขาอีก แทมมิร่าชะงัก เงยหน้าขึ้นมองเขาทันที เขาเองก็ก้มมามอง ทำให้จมูกของเขากับหล่อนชน

“เดินระวังหน่อยคุณ ไม่ยักรู้ว่ารองเท้านี่มันเล่นสเก็ตได้ด้วย”เสียงเตือนและแฝงรอยเยาะปนขำเช่นนี้ยังไม่เคยมีใครใช้กับแทมมิร่า ฮิลล์มาก่อน หญิงสาวค้อนขวับให้เขา“หุบปากไปเลย” เสียงขุ่นเอ่ยออกมา ใบหน้าแต่งเข้มสะบัดพรืดใส่ก่อนจะก้าวฉับไป หากก็ต้องร้องว้ายอีกครั้ง รองเท้าเจ้ากรรมทำให้หล่อนขายหน้าเป็นครั้งที่สอง ร่างแทมมิร่ากำลังจะล้มหงายหลังหากร่างสูงที่เดินตามมานั้นตรงเข้ามารับไว้ได้อย่างง่ายดาย เขาโอบร่างหล่อนแนบอกเลยทีเดียวคราวนี้“ยี่ห้ออะไรหือ อย่าลืมเขียนรีวิวล่ะว่าเป็นทู อิน วัน ใส่แล้วปรู๊ดปร๊าดเป็นสเก็ตคล่องเท้าดี”เสียงขรึมเยาะอยู่ริมหู ลมหายใจร้อนที่เป่าปะทะใบหูบางและซอกคอของหล่อนทำให้แทมมิร่ารู้สึกขนลุกซู่อย่างไร้เหตุผล รู้สึกถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเองอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน“บ้า...ปล่อยได้แล้ว”หล่อนหันมาตะคอกเบาๆ ภาพหล่อนเอนตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขาเริ่มตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนที่เดินไปเดินมาแถวนั้น“เอ้า ยืนตรงๆ และก็ก้าวขาได้แล้ว เกาะแขนผมก็ได้นะถ้าไม่อยากล้มไปจูบกับพื้นจริงๆ คราวนี้”เขาเอ่ยบอกราวกับหวังดี หากแทมมิร่าเห็นดวงตาเข้มพราวระยับอย่างขบขันไปในทางเยาะ ใบหน้างามงอง้ำไ

“อย่าช้านะโว้ย เจ้านายจะกินหัวกูแทนแน่ถ้าขืนช้า ตอนนี้เพิ่งขึ้นไปอาบน้ำมึงคิดดูเถอะ อารมณ์ไหนของเขากูไม่เข้าใจ” เมอร์ฟีนินทาเจ้านายต่ออีกหน่อยก่อนจะวางสาย“ไอ้เบน มึงไปรับโจหน่อยเถอะว่ะ กูเป็นห่วงเขา กูต้องกลับก่อนเพราะเจ้านายสั่งให้ซื้ออาหารกลับไปให้” ไทสันขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟา“เขาเคยมาแท็กซี่ประจำมึงไม่ต้องห่วงเขาหรอกไอ้ไท มึงรีบไปเถอะ” เบนกล่าว ไทสันถอนหายใจ“ถือว่ากูขอร้องมึงก็แล้วกันไอ้เบน กูคงไม่สบายใจถ้าโจเขากลับแท็กซี่”“เออๆ ก็ได้โว้ย...นี่ถ้าไม่เห็นแก่ความสบายใจของมึงกูคงไม่ไปหรอก”ไม่วายทำเสียงบ่นปนหงุดหงิดนิดหนึ่ง ไทสันเลิกคิ้ว“มึงไม่ชอบเขาเรื่องอะไรหือไอ้เบน น้องโจเขาเป็นเด็กดีขนาดนั้น”ไทสันอดไม่ได้ที่จะถาม เขาสังเกตเห็นว่าเบนมักจะเลี่ยงที่จะพบปะสังสรรค์กับโจซิเฟียเสมอ หากเจอกันก็เลี่ยงไม่ยอมพูดคุยด้วยเท่าที่จะทำได้ มันแปลกมากในสายตาของชายหนุ่ม“เปล่า มึงรีบไสหัวไปเถอะ”เบนตอบเพียงเท่านั้นแล้วโบกมือไล่ ไทสันพยักหน้าแล้วเดินออกประตูไป ชายหนุ่มชำเลืองมองประตูห้องโจซิเฟีย นึกถึงคนที่อยู่ในนั้น...ไอ้เบนมันดูยังไงว่าเจ้าหล่อนเขินเขา...ท่าทางมั่นใจในความสวยของตัวเองซะขนาดนั้

“อย่าเหยียบเท้าผมล่ะ” เสียงขรึมเอ่ยเหมือนเตือนจีน่าเงยหน้าขึ้นสบตา“จะพยายามค่ะ” เสียงเล็กเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มเจื่อน นิคขยับเข้าไปใกล้“ขอโทษนะ” เขาเอ่ยเบาๆ ก่อนจะวางมือไปโอบแผ่นหลังบางของหญิงสาวแผ่วเบาและสุภาพจีน่าวางมือข้างหนึ่งไปบนมือของเขา อีกข้างวางไว้บนไหล่ ร่างสูงใหญ่ยืนใกล้ชิด หญิงสาวรู้สึกหัวใจกระตุกเต้นอย่างรุนแรง ไม่เคยคาดหวังมาก่อนเลยว่าจะได้มีโอกาสมาใกล้ชิดเขาถึงเพียงนี้เวลานี้แทบจะเรียกได้ว่าหล่อนตกอยู่ในวงแขนหลวมๆ ของเขา กลิ่นอาฟเตอร์เชฟหอมอ่อนๆ โชยกรุ่นมาปะทะจมูก จีน่าจ้องมองหน้าอกของเขาตาแข็งไม่กระพริบ พยายามระงับอาการตื่นเต้นและไม่ทำตัวแข็งไปด้วย“อุ้ย...ขอโทษค่ะ” เสียงเล็กรีบกล่าวขอโทษเมื่อไปเหยียบเท้าของเขาเข้าอย่างจัง“อย่าทำตัวแข็งสิ” เขาเอ่ยพร้อมกับก้มมามอง จีน่าเงยหน้าขึ้นสบตาคมเข้มของเขา นิคมองสำรวจดวงหน้าเนียนใสเหมือนเด็ก ดวงตาโตดูตื่นเต้น ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงมือที่ชื้นเหงือของคนในอ้อมแขน“ผมไม่ใช่ยักษ์ใช่มารนะ” เขาทำเสียงเข้มเหมือนดุเด็ก ชายหนุ่มเดาอาการตัวเกร็งและเหงื่อตกของหล่อนไปในทางนั้น จีน่าช้อนตาขึ้นมอง ใบหน้าคมเข้มของเขาลอยอยู่ไม่ห่าง รู้สึกถึงมือให

นิคพยักหน้านิดหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นหยิบจานออกไปจากห้อง จีน่าถอนหายใจราวกับยกภูเขาออกจากอก ท่าทางเขาก็เหมือนจะโล่งใจพอกันที่ได้ออกจากห้องของหล่อนเสียได้งานแต่งงานมาถึง จีน่าสวมชุดเพื่อนเจ้าสาวสีครีมสายเดี่ยวเหมือนกับโซเฟีย พิธีการทุกอย่างเรียบร้อยและสมบูรณ์แบบเหมือนเช่นเบอร์นาโดและอมิยาได้แพลนเอาไว้ เพอร์เฟคเหมือนคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่สง่างามเหมาะสมกันยิ่งนักเมื่อถึงเวลาเต้นรำ เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเป็นผู้เปิดฟลอร์ จีน่ามองดูอมิยาที่เต้นรำอยู่ในอ้อมกอดของเบอร์นาโด ทั้งคู่กระซิบกระซาบและยิ้มหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข ช่างเป็นคู่แต่งงานที่เหมาะสมกันเหลือเกินในสายตาของจีน่าต่อมาสเตฟานกับวีรตาก็จูงเจฟิโอลูกชายตัวน้อยเข้าไปเต้นรำกันสามคนพ่อแม่ลูก สเตฟานโอบด้านหลังภรรยาโดยวีรตาจับมือลูกชายโยกไปกับจังหวะดนตรี ทั้งสามหัวเราะกันสนุกสนานเป็นภาพที่ทำให้แขกเหรื่อพลอยยิ้มไปด้วยโซเฟียถูกแซมจูงไปกลางฟลอร์ในเวลาต่อมา ทั้งสองเต้นรำคู่กันอย่างสง่างาม อนาคตนายแพทย์หนุ่มหล่อกับเพื่อนสาวแสนสวยของเขา จีน่ายืนมองผู้คนเริ่มทยอยเข้าไปเต้นรำ หญิงสาวเห็นนิคกำลังยืนคุยกับแขกสาวๆ ที่คงจะเป็นแฟนคลับจึงได้โอกาสเตรียมตั