Semua Bab รวมเรื่องสั้นเริงรักในห้วงฝัน: Bab 1 - Bab 7

“หนี้ที่คุณติดผมไว้ คุณยังไม่จ่ายผม” เสียงเข้มของชายหนุ่มตรงหน้ากดลงต่ำสุด ดวงตาของเขาทอดมองไปยังชายวัยกลางคนอย่างเหี้ยมหญิงสาวอดรู้สึกถึงรังสีอำมหิตของเขาแผ่ซ่านออกมาไม่ได้ ทว่าเขาไม่ได้มีควันสีดำเหมือนในภาพยนตร์ สุรางค์รัตน์กลับจับ ออร่าของชายหนุ่มผู้นี้ได้สีหน้าของหญิงสาวเมื่อครู่ไม่อาจทำให้เขาสงบลงได้เลย แววตาของสุรางค์รัตน์บ่งบอกว่าหวาดกลัวเขาถึงที่สุด“ส่วนหนี้ที่ก่อเพิ่มก็ยังไม่ได้ชำระ” ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าเป็นเรื่องปกติท้ายประโยคเขาเน้นเสียงต่ำกว่าเดิม“ผมเคยให้เวลาคุณมานานแล้วนะอมรเดช” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางโบกมือขึ้นเป็นสัญญาณบางอย่างภาพที่ปรากฏตรงหน้าสุรางค์รัตน์ชวนให้อารมณ์ของหญิงสาวเกรี้ยวกราดถึงขีดสุด หญิงสาวกระโดดพรวดเข้าขวางการกระทำของชายหนุ่มที่จะเดินมาถึงบิดาของเธอพอดิบพอดี“หยุดถ้านายแตะต้องพ่อฉัน ฉันจะเรียกตำรวจ” สุรางค์รัตน์เอ่ยขึ้นอย่างไม่รอรีร่างสูงโปร่งเหลียวมองสตรีร่างเล็กที่เข้าขวางทางกระสุนอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวในอิทธิพลของเขาเลยสักนิดปืนกระบอกหนึ่งถูกดึงขึ้นจากด้านหลังเล็งมายังศีรษะของสุรางค์รัตน์อย่างรวดเร็ว บอดี้

สุรางค์รัตน์นั่งเงียบไปตลอดทาง รถยนต์คันหรูแล่นผ่านเข้าไปในรั้วบ้านใหม่หลังโตอย่างรวดเร็วกระจกของรถยนต์คันหนึ่งกดลงโดยนิ้วเรียวของหญิงสาว ใบหน้าสวยยื่นหน้าออกไปมองทิวทัศน์รอบบ้านอย่างตื่นตะลึงดวงตากลมโตแป๋วของหญิงสาวจับจ้องมองไปยังลานกว้างที่มีบ่อน้ำพุตั้งอยู่ เสียงน้ำซ่านกระเซ็นไม่อาจทำให้สุรางค์รัตน์ละสายตาจากลานกว้างใหญ่ได้เลย “ถึงแล้ว” ธนนนท์เอ่ยขึ้นเพื่อเรียกสติของหญิงสาวที่ยังไม่ยอมลงจากรถยนต์คันหรูของเขาซะที“ที่นี่เหรอ” สุรางค์รัตน์เอ่ยถามมาเฟียหนุ่มหล่อด้วยสีหน้าตื่นตะลึง“ใช่นี่แหละบ้านใหม่ของเธอ” มาเฟียหนุ่มกล่าวพลางลอบมองอากัปกิริยาของหญิงสาวอย่างนึกขันในใจบรรยากาศรอบบ้านน่ารื่นรมย์เกินไปสำหรับสุรางค์รัตน์ เธอเพิ่งสังเกตว่าบ้านหลังนี้ใหญ่เกินกว่าจะอยู่คนเดียวได้“นี่บ้านหรือสวนสนุกนะ” สุรางค์รัตน์อดประชดประชันไม่ได้ หญิงสาวเดินไปรอบ ๆ บ้านหลังโตอย่างประหลาดใจตั้งแต่เกิดมาหญิงสาวไม่เคยเห็นบ้านรูปทรงลักษณะประหลาดตาแบบนี้ที่ไหนมาก่อน สุรางค์รัตน์อดมองบ้านทรงสี่เหลี่ยมด้วยความประหลาดใจไม่ได้อาคารรูปทรงสี่เหลี่ยมคล้ายกล่องลูกบาศก์ หากแต่ขนาดยาวกว่ามากถึงเท่าตัวตั้งตระหง่

“ฉันไม่ลืมหรอก ว่าแต่นายจะให้ฉันทำอะไรบ้าง” สุรางค์รัคน์เอ่ยถามพลางลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวใกล้เขาอย่างลืมตัวชายหนุ่มยืนขึ้นตามสุรางค์รัตน์ มือหนารั้งเอวอรชรเข้ามาใกล้ร่างสูงโปร่งพลางก้มลงกระซิบข้างหู“จะทำอะไรฉัน” สุรางค์รัตน์ร้องเสียงหลง“พูดกับผู้ใหญ่พูดให้มันน่ารักหน่อยซิคะ” ธนนนท์เอ่ยเสียงทุ้มพลางก้มลงใกล้ใบหูของหญิงสาวพวงแก้มแดงของสุรางค์รัตน์ขึ้นสีชมพูระเรื่อเจือจาง ยามเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเจ้าหนี้หนุ่มของหล่อน“ถ้าออยพูดไม่เพราะๆนายจะทำอะไรฉัน” สุรางค์รัตน์เอ่ยถามชายหนุ่มพลางยักคิ้วให้อย่างยียวน“เด็กไม่ดีก็จะโดนตบปากค่ะ” ธนนนท์เอ่ยขึ้นพลางเชยคางมนของสุรางค์รัตน์อย่างกลั่นแกล้งนิ้วเรียวของชายหนุ่มจับคางมนเงยขึ้นแล้วประกบริมฝีปากของตนเองลงไปทันทีสัมผัสอันรุกล้ำรุนแรงของธนนนท์ไม่อาจทำให้แข้งขาของสุรางค์รัตน์ยืนได้อีกต่อไปขาของหญิงสาวอ่อนยวบ สุรางค์รัตน์อดรู้สึกตกใจราวกับคนไม่มีแรงไม่ได้ ธนนนท์ช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาท่ามกลางบอดี้การ์ดลูกน้องนับสิบของเขาสุรางค์รัตน์ปล่อยให้ชายหนุ่มอุ้มหล่อนขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบนอย่างระทดระทวย ร่างกายของหญิงร้อนระอุราวกับเวลานี้สาวเจ้าอยู่กลางทะ