การมีอยู่ของฮอบบิทใน 'The
lord of the rings' ทำให้โลกของมิดเดิลเอิร์ธไม่ได้มีแค่ฮีโร่สูงศักดิ์หรือพญามืดเท่านั้น แต่นำเสนอความเป็นมนุษย์ที่เข้าถึงได้จริง ๆ
เมื่อมองจากมุมมองของคนที่เติบโตมากับนิทานและภาพยนตร์ ฉันเห็นว่าฮอบบิทคือสะพานเชื่อมระหว่างผู้อ่านกับเรื่องราวอ epics — พวกเขาเริ่มจากความเรียบง่ายในชั้นหนึ่งของชีวิต: บ้านในชั้นดิน งานสวน และงานเลี้ยงอย่างงานวันเกิดของบิลโบ ซึ่งฉากเปิดแบบนี้ทำให้เรารู้สึกผูกพันก่อนที่ภัยพิบัติจะเข้ามาเยือน ฉากที่โฟรโดยืนไว้รับภาระแทนชาวฮอบบิททั้งมวลที่คณะผู้ร่วมประชุมทำให้เห็นชัดว่าแรงจูงใจของฮอบบิทไม่ได้มาจากความยิ่งใหญ่ทางกำลัง แต่เป็นจากความรักต่อบ้านและความรับผิดชอบที่เรียบง่าย
ฉันยังชอบการใช้ฮอบบิทเป็นมุมมองเชิงศีลธรรมของเรื่อง พวกเขาเป็นกระจกที่สะท้อนว่าความกล้าหาญที่แท้จริงคือการยืนหยัดทำสิ่งที่ถูกต้องแม้เสียงเรียกร้องจากโลกภายนอกจะดังแล้วดังเล่า การเปรียบเทียบชีวิตในชิวิตประจำวันของชาวชอร์กับความมืดของมอร์ดอร์ยิ่งขับให้การกระทำเล็ก ๆ ของฮอบบิทดูหนักแน่นและทรงพลังกว่าที่คาด การเดินทางของพวกเขาทำให้ฉันนึกถึงคนธรรมดาที่กลายเป็นฮีโร่โดยไม่ต้องเปลี่ยนความเป็นตัวเองมากเกินไป — นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เรื่องราวยังคงสะเทือนใจฉันอยู่เสมอ