Friend with benefits จะรักดีไหม เมื่อหัวใจผูกพัน

นานะบอกตัวเองรอบที่สองพันสามสิบสองว่ามันคือตลกร้าย ไปงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ปีสี่ เมาเละ! แถมยังตื่นขึ้นมาบนเตียงแบบไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ย้ำ..เปลือยเปล่าตั้งแต่หัวจรดเท้า พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าตอนเมาอาจจะร้อนก็เลยเผลอถอดเสื้อผ้าทิ้ง ทว่า..เศษถุงยางที่ฉีกทิ้งตั้งสามชิ้นแถมด้วยกล่องสีดำบางเฉียบเพียง 0.01 มันก็เป็นหลักฐานชั้นดีว่า เธอเสียเวอร์จิ้นไปแล้ว!! ให้กับเขา ผู้ชายที่สูงมากจนช่วงขาของเขาเลยผ้าห่มขนาดมาตรฐาน ใบหน้าหล่อเหลาคร้ามคมฉบับชายไทยกำลังหลับใหล หญิงสาวรู้จักเขา เรียกได้ว่าใครๆในมหา’ลัยก็รู้จักเขาเสียมากกว่า‘เหนือ ณ น่านฟ้า เอกธรากุล’ เดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ กำลังเรียนชั้นปีที่สามเหมือนกับเธอ ละ..แล้ว เธอกับเขามาลงเอยกันบนเตียงแบบนี้ได้ยังไง เจด้ากับออมบุญไปไหน? ขณะที่นานะกำลังครุ่นคิดเรื่องเมื่อคืนจนหัวแทบแตก คนข้างๆก็เริ่มขยับตัว เขาลืมตาขึ้นสานสายตาคู่คมมองเธอนิ่งนาน ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศพาดพ่านจนผิวกายขาวละเอียดนวลเนียนเริ่มได้สติว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดกาย จึงคว้าเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวที่วางอยู่บนเตียงมาสวมทันที“ตื่นแล้วเหรอ?” เขาชันตัวลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มที่คลุมกาย

Chapter 2นานะตกใจที่จู่ๆก็มีมือปริศนาฉุดเธอออกจากร้านขายยา หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ซึ่งตัวสูงกว่าเธอค่อนข้างมาก ด้วยเพราะเธอเป็นหญิงไทยตัวเล็กที่สูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบแปดเซนติเมตร ผู้ชายคนนี้น่าจะสูงราวหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรเศษๆ เขาสวมชุดนักศึกษาชายที่ไม่ค่อยจะถูกระเบียบสักเท่าไหร่ นั่นก็คือเสื้อนักศึกษาแขนยาวสีขาวพับแขนกับกางเกงยีนส์สีเข้ม รองเท้าผ้าใบแบรนด์ดัง ใบหน้าหล่อเหลากดยิ้มมุมปาก หัวใจของนานะกระตุกวูบ“นะ..เหนือ” เสียงที่เปล่งออกมา สั่นจนควบคุมไม่อยู่“ครับ เหนือเอง นานะดูไม่ค่อยดีใจที่เจอเราเลย” เดาว่าหน้าของเธอคงเหวออย่างคนตั้งตัวไม่อยู่ ที่ได้เจอกับผู้ชายที่หญิงสาวอยากลบจากความทรงจำใจแทบขาด ถึงจะจำเหตุการณ์ได้เพียงเลือนราง แต่ความทรงจำที่หายไปกลับหลั่งไหลเข้ามา จนใบหน้าขาวนวลเนียนแดงจัดเริ่มรู้สึกขัดเขิน นานะจำรอยจูบที่ดุดันที่ปนมากับความหวานของเขาได้ รอยสีกุหลาบใต้ร่มผ้าที่มีแทบทุกจุดในร่างกายก็ย้ำเตือนเธอได้เป็นอย่างดี ว่าเรื่องบนเตียงระหว่างเธอกับเขามันดุเดือดแค่ไหน“นานะแค่ตกใจค่ะ เหนือมีอะไรกับนานะหรือเปล่า หรือว่าวันนั้นนานะเผลอหยิบของๆเหนือติดมือไป” พอตั้งสติได

Chapter 4“แม่ พี่น้ำ สวัสดีค่ะ” นานะเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่ไปเอารถกับเหนือที่โรงแรมวินซ์ มารดากับพี่สาวกำลังเตรียมตัวคล้ายกับกำลังออกไปที่ไหนสักที่“วันนี้ทำไมกลับเร็ว เห็นปกติกลับมืดค่ำ” น้ำเสียงที่เอ่ยถามทว่าแฝงด้วยคำตำหนิแบบกลายๆทำให้นานะรู้สึกเจ็บแปลบ แต่ก็ควรจะชินกับคำพูดแบบนี้ได้แล้วนี่นา เพราะตั้งแต่เด็กยันเป็นสาว แม่ก็ไม่เคยพูดจาดีๆกับเธอสักครั้ง“วันนี้เลิกคลาสเร็วค่ะ” ที่แม่มักจะเห็นเธอกลับค่ำเสมอ เพราะหญิงสาวตั้งใจจะกลับช้าโดยไปฝังตัวอยู่คอนโดของออมบุญ อีกทั้งเจด้าก็อยู่เป็นเพื่อนจนกว่าเธอจะกลับ ที่ทำแบบนี้เพราะอยากจะหลบหน้าคนที่บ้าน คนที่ไม่เคยมองเธอเป็นคนในครอบครัว “แม่กับพี่น้ำจะไปช็อปปิ้งที่ห้าง เดี๋ยวจะแวะกินมื้อเย็นที่ร้านอาหารญี่ปุ่น อยากกินอะไรก็ให้สายใจทำให้ละกัน”“รีบไปเถอะค่ะคุณแม่ วันนี้ที่ช็อปเซรินมีสินค้าคอลเลคชันใหม่เยอะเลยค่ะ ไว้ค่อยคุยกันนะนานะ” น้ำใสแตะไหล่น้องสาวเบาๆ จากนั้นสองแม่ลูกก็นั่งรถที่บ้านออกไปทันที นานะลอบถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งอก อยู่คนเดียวยังรู้สึกดีกว่าการอยู่พร้อมหน้า แต่เธอไม่มีตัวตนในสายตาของแม่กับพี่สาว มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เธอจำคว

Chapter 6“ขอบคุณเหนือมากนะคะ ที่พานานะมาหาหมอ” นานะอดรู้สึกผิดไม่ได้ที่อยู่ๆก็โวยวายคิดว่าตัวเองท้องโดยที่ไม่ได้ตรวจให้แน่ใจ เป็นเขาที่ใจเย็นและมีความเป็นผู้ใหญ่ เขาค่อยๆปลอบขวัญให้เธออารมณ์เย็นลงทั้งยังพาเธอไปหาหมอเพื่อความสบายใจอีกด้วย“เหนือก็มีส่วนรับผิดชอบเรื่องนี้เหมือนกัน นานะไม่ต้องเกรงใจนะครับ” อดีตเดือนวิศวะกดยิ้มมุมปาก ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเริ่มมีผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจของนานะ หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เธอจึงแสร้งมองออกไปข้างนอกกระจกเพื่อกลบเกลื่อนความขัดเขิน“เหนือช่วยไปส่งนานะที่คอนโดของเพื่อนนานะได้ไหมคะ” นานะเห็นว่าตอนนี้เริ่มมืดแล้ว ที่สำคัญแม่ของเธอส่งข้อความมาบอกว่าจะไปเที่ยวญี่ปุ่นกับพี่น้ำใสหลายวัน เธอไม่อยากที่จะอยู่บ้านคนเดียวในวันหยุดจึงเลือกที่จะไปค้างที่คอนโดของเจด้า“ครับ งั้นเราไปหาอะไรกินก่อนไหม นานะจะได้กินอาหารตรงเวลาและกินยาด้วย” เหนือเสนอ เพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเศษๆแล้ว ก่อนหน้านี้หญิงสาวอาเจียนอาหารกลางวันออกมาด้วย เธอน่าจะเริ่มหิวแล้ว“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวนานะไปกินกับเพื่อน” ทว่าพอจะปฏิเสธท้องไม่รักดีก็ดันร้องออกมาเสียงดัง นานะอายเสีย

Chapter 8[ ไอ้เหนือ ไปเที่ยวกัน ] ข้อความจากโปรแกรมแชตสีเขียว มันค้างอยู่หน้าจอ เหนือปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี สองวันเต็มๆที่เขาอยู่กับนานะ กิจวัตรเรียบง่ายตื่นเช้าออกไปเดินที่สวนหน้าคอนโด กินมื้อเช้านอนดูซีรี่ส์หรือหนังสนุกๆสักเรื่องกินขนม จากนั้นก็ตระเวนออกไปหาร้านอาหารเที่ยงอร่อยๆ พอตกเย็นก็ออกกำลังกายในฟิตเนตของคอนโด ทานมื้อเย็นเบาๆแล้วก็เข้านอน เหนือรู้สึกว่าตัวเองอดทนรอไม่ผลีผลามทำให้หญิงสาวกลัวจนพยายามออกห่าง แต่เขาค่อยๆเข้าใกล้จนเธอไว้ใจยอมให้เขาแตะเนื้อต้องตัวได้อย่างเป็นธรรมชาติ จนวันที่สามเขาก็สามารถเข้ามานอนเตียงเดียวกันกับนานะได้“แอร์ห้องนอนเล็กเสียครับ ถ้านานะไม่สบายใจเหนือเอาผ้าห่มนอนข้างๆเตียงก็ได้” เรื่องตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จอ้อนหญิงเหนือคิดว่าเขาไม่เป็นสองรองใคร“นอนบนเตียงด้วยกันก็ได้ค่ะ”“แล้วนานะไม่กลัวว่าเหนือจะทำอะไรนานะเหรอครับ”“ถ้าเหนือจะทำ คงทำตั้งแต่วันแรกแล้วล่ะค่ะ” เมื่อได้รับความไว้วางใจเหนือก็เริ่มได้ใจ เขาดึงร่างเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้งยังกดจูบที่แก้มนิ่มทั้งสองข้างเพื่อดูปฏิกิริยาของหญิงสาว ทว่านานะไม่ได้ต่อว่าอะไร เขาจึงเริ่มไล้มือไปตามแผ่นหล