บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน

ลู่ฟางซินตกหลุมรักแม่ทัพหน้าหยก เฉิงลี่หมิงตั้งแต่ครั้งแรกที่เขามาวังหลวงพร้อมกับชัยชนะ แต่ในสายตาเขา มีเพียงพี่สาวนางคนเดียวเท่านั้น ด้วยแผนการร้ายของใครบางคน ทำให้นางต้องตกเป็นของเขาโดยไม่ตั้งใจ

ลู่จื้อ อาศัยอยู่ในไต้หวัน เธอเป็นเจ้าของคาสิโนขนาดใหญ่ ที่ส่งต่อมาจากพ่อบุญธรรมที่รับเธอมาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้า เธอวางมือคืนอำนาจให้ญาติพี่น้องของพ่อบุญธรรม แต่พวกเขากลับตามฆ่าเธอ

คู่หมั้นสาวของชายหนุ่มผู้ร่ำรวยและทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองเฉินอย่างอี้จินหลี่ ตายในอุบัติเหตุรถยนต์ และผู้ที่รับผิดชอบต่อการตายนั้นคือหลิงอี้หรานซึ่งโดนลงโทษติดคุกสามปีหลังจากที่พ้นโทษออกมา เธอก็บังเอิญมาเจอเข้ากับอี้จินหลี่ หลิงอี้หรานคุกเข่าลงอ้อนวอนกับพื้นว่า “คุณอี้จินหลี่ ได้โปรดอภัยให้ฉันเถอะค่ะ”เขานั้นเพียงยิ้มและตอบว่า “แหมพี่สาว ฉันคงไม่มีวันให้อภัยพี่หรอก”ว่ากันว่าอี้จินหลี่นั้นเป็นคนเลือดเย็น แต่เขากลับตกหลุมรักอดีตนักโทษสาวที่ตอนนี้ทำงานเป็นพนักงานสุขาภิบาลแต่ความจริงเกียวกับอุบัติเหตุในปีนั้น ทำให้ความรักที่เธอมีให้เขาแหลกสลายเป็นเสี่ยงและเธอก็หนีจากเขาไปหลายปีต่อมา เขากลับมาคุกเข่าต่อหน้าเธอและอ้อนวอนว่า “อี้หราน ตราบใดที่เธอยอมกลับมาหาฉัน ฉันจะยอมทำทุกอย่าง”เธอจ้องเขาด้วยสายตาเย็นเยียบและบอกว่า “ถ้างั้นก็ไปตายซะ”

ทิซเหนือ - วาริน “อยากมีเงินใช้มั้ย ?” ถ้าผมถูกใจใคร ผมก็จะไม่ลังเลที่จะชักจูงผู้หญิงพวกนั้นด้วยเงิน อย่างที่ผมกำลังยื่นข้อเสนอให้กับผู้หญิงตรงหน้า “…คะ ?” ท่าทางซื้อบื้อของเธอดูจะไม่เข้าใจที่ผมพูดสักเท่าไหร่ ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ กับผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะใช้มือโอบเอวเธอเอาไว้แบบหลวมๆ “คะ คุณทิสเหนือคะ” เธอดูจะตกใจมากพอสมควร รีบผลักผมให้ออกห่าง แต่ผมยังคงโอบเอวเธอไว้อยู่ “เรียกฉันว่า คุณเหนือ” “ฉันสามารถให้เงินเธอใช้ได้ไม่ขาดมือ สนใจมั้ยหื้ม…” ผมก้มหน้าลงสูดกลิ่นความหอมตรงซอกคอของเธอ โตขนาดนี้แล้วยังใช้แป้งเด็ก น่าตลกสิ้นดี! “ระ ริน แค่มาฝึกงานค่ะ ไม่ได้ต้องการแบบที่คุณเหนือว่า” เธอปฏิเสธอย่างไม่ใยดีข้อเสนอของผม “เธอไม่สนใจ ?” “มะ ไม่ค่ะ รินขอตัวก่อนนะคะ” เธอดันมือผมที่โอบเอวเธออยู่ออก จากนั้นก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธผมซะด้วยสิ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากได้เธอมาอยู่ในกำมือ อวดเก่งดีนัก!

ศิษย์คนสุดท้ายของสำนักหมอผี ข้ามเวลามาเป็นชายาที่ถูกลืมของท่านอ๋องผู้ปรีชาในการรบ! ถูกคนรังแก ถูกคนดูถูก แถมยังต้องมาอุ้มท้องลูกของเขาอีก?? นางโยนหนังสือหย่าลงบนโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะพูดออกไปอย่างสุดจะทนว่า “แม่ไม่ทนแล้วโว้ย!” แต่หลังจากนั้นคนภายนอกถึงได้รู้เรื่องที่น่าตกใจว่า คนที่เป็นหมอผีมือฉมังคือนาง กุนซือผู้ลึกลับคือนาง อีกทั้งเจ้าของหอผู้ร่ำรวยล้นฟ้าก็คือนางอีก... วันหนึ่งเมื่อนางเดินออกมาหน้าประตูโรงรักษา กลับพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้า เขายื่นมืออันสูงศักดิ์มาด้านหน้า ก่อนพูดกับนางว่า “เมียจ๋า ข้ามาขอร้องให้เจ้ากลับจวนไปด้วยกัน!”

แต่งงานกันมาสามปี เวินเหลียงไม่ได้ทำให้หัวใจของฟู่เจิงอบอุ่นเลยสักนิด สิ่งตอบแทนของรักที่ไม่อาจเอื้อมถึง มีเพียงใบสำคัญการหย่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น “ถ้าเกิดว่าฉันตั้งท้องลูกของเรา คุณยังเลือกที่จะหย่าอีกไหม?” เธออยากจะไขว่คว้าเป็นครั้งสุดท้าย ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาในตอนนั้นมีเพียงคำตอบอันแสนเย็นชา “ใช่!” เวินเหลียงหลับตาลง และเลือกที่จะปล่อยมือ ... หลังจากนั้น เธอนอนลงบนเตียงผู้ป่วยด้วยหัวใจที่ตายด้านราวกับเถ้าถ่าน ก่อนจะเซ็นชื่อลงไปในหนังสือข้อตกลงการหย่า “ฟู่เจิง เราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว...” ทว่ามัจจุราชตัวเป็น ๆ ที่ตัดสินใจเด็ดขาดเสมอ กลับทรุดตัวลงอยู่ข้างเตียง ขอร้องเสียงอ่อนรั้งเธอไว้ “อาเหลียง อย่าหย่ากันเลยได้ไหม?”