การ์ตูนออนไลน์ อ่าน

(หลงจ่านเหยียน มู่หรงฉิงเทียน ไทเฮางามล่มเมือง ฉบับใหม่ล่าสุด) ข้ามเวลามาก็ต้องแต่งงานกับฮ่องเต้ที่ประชวรหนักหรือ? ใครจะรู้ว่าวันต่อมาหลงจ่านเหยียนจะได้เลื่อนขั้นเป็นไทเฮา แม้แต่บิดาเลวทรามมารดาชั่วร้ายยังต้องคุกเข่าโขกศีรษะ ฮ่องเต้ยังต้องโค้งกายน้อมคารวะ บอกได้คำเดียวว่า...สะใจ! เพียงแต่ สายตาคู่นั้นของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่จ้องมองนางกลับดูค่อนข้างประหลาด… “เจ้าผ่านบุรุษมาแล้วกี่คน” “ครึ่งคนกระมัง ต่อมาก็สิ้นใจตายเสียแล้ว” “ตายได้ก็ดี! หากเขาไม่ตาย ไว้ข้าเจอตัวเขาเมื่อใด จะต้องตายอนาถยิ่งกว่าเดิม”

มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งไห่เฉิง ฮั่วซือหาน อยู่ในสภาพเจ้าชายนิทรามาสามปี ส่วนฉือหว่าน คุณนายฮั่วก็ดูแลเขามาสามปี แต่หลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมา ฉือหว่านกลับเจอข้อความนอกใจที่คลุมเครือในโทรศัพท์ของเขา รักแรกในดวงใจของเขาได้กลับมาแล้ว บรรดาเพื่อนที่ดูถูกเธอของเขาต่างก็หัวเราะเย้ย “หงส์ฟ้ากลับมาแล้ว ถึงเวลาไล่ตะเพิดลูกเป็ดขี้เหร่แล้ว” ฉือหว่านเพิ่งได้รู้ว่าฮั่วซือหานไม่เคยรักเธอเลย ตัวเธอเองเป็นเพียงแค่เรื่องตลกที่น่าสมเพช ดังนั้นคืนหนึ่ง ประธานฮั่วจึงได้รับหนังสือขอหย่าจากคุณนายฮั่ว เหตุผลในการหย่า--- สมรรถภาพร่างกายของฝ่ายชายไม่ได้เรื่อง ประธานฮั่วทำหน้ามืดมนแล้วมาหาเธอ กลับพบว่าคุณนายฮั่วที่เคยเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ สวมชุดราตรียาว ยืนอวดโฉมงดงามผ่อนคลายอยู่ท่ามกลางแสงไฟระยิบ กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงด้านการแพทย์ พอเห็นเขาเดินเข้ามา คุณนายฮั่วก็ยิ้มพลิ้วพร้อมเอ่ย “ประธานฮั่ว คุณมาหาหมอแผนกสุขภาพเพศชายเหรอ?”

เคยมีคนพูดไว้ว่า หากถึงวันที่จำเป็นต้องเลือก ระหว่างความถูกต้องและความถูกใจ ขอให้เลือก "ความถูกต้อง" เป็นคำตอบแรก แต่วริษาไม่เลยรู้ว่า ความถูกต้องที่ว่านั่นมีกี่แบบ ถูกต้องต่อครอบครัว ถูกต้องต่อตัวเอง หรือถูกต้องต่อใคร แต่ในรูปแบบของความรัก... หากคนหนึ่งคือหน้าที่ ส่วนอีกคนคือหัวใจ เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก แต่เธอเลือกไม่ได้ จะเป็นไรไหม หากเธอ... จะไม่เลือกตัดอะไรหรือใครออกไปเลย

เมื่อเธอข้ามมิติมาเป็นตัวเองในชาติก่อน พร้อมกับพรที่ได้เพียงหนึ่งข้อจากท่านเทพชะตา หากชีวิตในชาติก่อนของเธอกับแม่มันรันทดอดสูขนาดนี้ และท่านแม่คิดได้จึงตัดสินใจจะหย่าขาดกับบิดาผู้ไม่เคยแยแสนางแล้ว นับจากนี้เป็นต้นไปข้าผู้กลับมายังชาติก่อน จะขอดูแลท่านแม่และอนุญาตให้ท่านแม่มีสามีใหม่ที่ทั้งหล่อเหลา มีอำนาจมากกว่าบิดาผู้นั้นต่อไปย่อมไม่มีใครกล้ามารังแกพวกเราสองแม่ลูกได้อีก

หรงจือจืออดทนคุกเข่าไปแล้วสามพันขั้นบันได เพื่อขอโอสถวิเศษมาช่วยชีวิตผู้เป็นสามี กลับคิดไม่ถึงว่า เมื่อสามีกลับมาพร้อมชัยชนะ จะพาองค์หญิงจากแคว้นอื่นที่กำลังตั้งครรภ์กลับมาด้วย มิหนำซ้ำยังลดขั้นหรงจือจือจากภรรยาเอกเป็นแค่อนุ!   “ม่านหวาเป็นองค์หญิง ซ้ำกำลังตั้งครรภ์บุตรของข้าอยู่ เจ้าแค่ยกตำแหน่งภรรยาเอกให้นาง จะเป็นไรไป?”   “บุตรชายข้าไม่หย่ากับเจ้า แค่ขอให้เจ้าไปเป็นอนุ นั่นก็นับว่าเมตตาเจ้าแล้ว หากเจ้าออกจากจวนโหวไป ใครที่ไหนเล่าจะไม่รังเกียจดูแคลนเจ้า?”   “แม้ท่านพี่จะลดขั้นท่านจากภรรยาเอกเป็นอนุ ทว่าตราบใดที่ท่านยอมยกสินเดิมของท่านให้ข้าใช้เป็นสินติดตัวเจ้าสาว ข้าจะยอมเรียกท่านว่าพี่สะใภ้ก็ได้!”   “ในฐานะที่เจ้าเป็นสตรี ก็ควรจะเสียสละเพื่อสามี! ก็แค่ขอให้เจ้าเป็นอนุภรรยา แค่ขอสินเดิมของเจ้าเพียงเล็กน้อยก็เท่านั้น เจ้าจะโวยวายอะไรหนักหนา?”   ต้องเผชิญหน้ากับครอบครัวพรรค์นี้ หรงจือจือทำได้เพียงแค่คิดว่า ความทุ่มเทตลอดสามปีที่ผ่านมาของตนเอง ก็ถือเสียว่าโยนให้หมามันกิน ไม่ว่าอะไรที่ติดค้างนางไว้ พวกเขาต้องชดใช้คืนให้หมด!   นางตัดสินใจหย่าขาด ทำลายครอบครัวสามีเก่าให้พังพินาศ เอาสินเดิมทั้งหมดของตนเองกลับไป และนำโอสถช่วยชีวิตอีกครึ่งที่เหลือของสามีเก่า ไปมอบให้คนอื่น…   ภายหลัง สามีเก่ากลับกลายเป็นคนพิการอีกครั้ง ต้องกลายเป็นที่ขบขันของคนทั้งเมืองหลวง ส่วนนางได้แต่งงานใหม่กับขุนนางผู้มีอำนาจ กลายเป็นฮูหยินของท่านราชเลขาธิการผู้ยิ่งใหญ่ทรงเกียรติ แม้แต่ฝ่าบาทยังต้องยกย่องนางเป็นมารดาบุญธรรม!

“ลี่ไม่อยากให้เฮียเจ็บปวดเพราะเธอเลย” “…ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยฉันสิ” “………” “ทำให้ฉันลืมความเจ็บปวด แล้วสนใจแค่เธอ” เขา…คือคมมีด ที่กรีดลงผิวกายและฝากร่องรอยบาดแผลเอาไว้บนตัวของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่เคยใยดี ——————— 'ผู้หญิงคนนั้น' คือคนที่เขารัก ‘ส่วนเธอ’ คือคนที่เขาโหยหาและขาดไม่ได้ จนกลายเป็น ความลับในเงามืดของความสัมพันธ์ ยิ่งพยายามตัดใจเท่าไหร่…หัวใจก็ยิ่งเรียกหามากขึ้น