ฉากเด็ดจาก มังกรคู่ เรดดี้ มีเบื้องหลังการถ่ายทำหรือเทคนิคพิเศษอย่างไร?

เคยสงสัยไหมว่าฉากปะทะกลางเมืองใน 'มังกรคู่ เรดดี้' ที่มังกรสองตัวโถมชนกันจนตึกสั่นนั้นทำยังไงให้ดูสมจริงจนหัวใจเต้นตามไปด้วย ฉันนั่งดูเบื้องหลังแล้วประทับใจเทคนิคผสมผสานที่ทีมงานใช้—ส่วนใกล้ ๆ ของมังกรมักทำด้วยอนิมาทรอนิกส์หรือหุ่นขนาดจริงที่มีข้อต่อขยับได้เพื่อให้ใบหน้าและปีกมีมิติจริง เมื่อกล้องซูมใกล้ นักแสดงมีจุดอ้างสายตาและหุ่นถูกเคลื่อนด้วยคนควบคุมเบื้องหลัง ส่วนท่าทางการเคลื่อนไหวของมังกรทั้งตัวจะจับด้วยโมชั่นแคปเพื่อส่งข้อมูลให้ทีมซีจีไอปรับตำแหน่งและผิวหนังให้เข้ากับการเคลื่อนไหวจริง

ในช็อตมุมกว้างที่เห็นเมืองพังทลาย ทีมงานมักใช้มินิเอเจอร์ผสมกับเอฟเฟกต์อนุภาค (particles) เช่น ฝุ่น เศษอิฐ และควันจริง ๆ เพื่อให้แสงและเงาที่ตกกระทบดูสอดคล้องกัน กล้องมูฟแบบมอชันคอนโทรลช่วยให้สามารถถ่ายหลายเทคเดียวกันเพื่อเก็บเลเยอร์ทั้งหุ่นจริงและพื้นหลังซีจีไอ แล้วคอมโพสิตมารวมกันในโพสต์โปรดักชัน ทำให้ความรู้สึกของพลังชนิดมหาศาลไม่ขาดช่วง

สิ่งหนึ่งที่ฉันชอบคือทีมเสียงและเอฟเฟกต์เสริมไฟจริงที่ใช้ร่วมกับซีจีไอ เสียงพ่นไฟหรือแรงลมถูกยิงจริง ๆ ระหว่างการถ่ายทำเพื่อให้นักแสดงตอบสนองจริงต่อสิ่งที่พ่นออกมา และการผสมผสานระหว่างแสง LED สีอุ่นบนเซ็ตกับการเพิ่มประกายซีจีไอในโพสต์ทำให้ฉากนั้นทั้งทรงพลังและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน — เป็นการทำงานร่วมกันของฝีมือหลายแขนงที่ทำให้ช็อตนั้นติดตรึงใจฉันไปนาน

เสียงเป็นอีกมิติที่ทำให้ฉากเด็ดของ 'มังกรคู่ เรดดี้' ตราตรึงใจฉัน เสียงคำรามของมังกรไม่ได้มาจากแหล่งเดียว แต่มาจากการเลเยอร์เสียงหลายชั้น เช่น เสียงช้างผสมเครื่องยนต์หนัก เสียงลมผ่านท่อขนาดใหญ่ และเสียงสัตว์น้ำลึกบางช่วง ทีมเสียงยังทดลองด้วยการปรับโทนความถี่ต่ำให้สะเทือนในโรงฉายเพื่อเพิ่มความรู้สึกร่างกายเวลาฟัง

การทำโฟลี่สำหรับก้าวย่าง คลื่นปีก หรือการชนกันของเกล็ดมังกร ก็ถูกอัดในสตูดิโอขนาดใหญ่โดยใช้วัสดุจริง เช่น หนังสัตว์เทียม โลหะบาง และน้ำหนักที่เขวี้ยงใส่พื้น เพื่อให้ได้เสียงที่มีเนื้อและน้ำหนัก จังหวะการตัดต่อภาพกับเสียงถูกออกแบบให้มีช่องว่างหายใจระหว่างบี๊ต เพื่อให้ผู้ชมได้ซึมซับความยิ่งใหญ่ของสิ่งที่เกิดขึ้น ผสมกับสกอร์ที่ค่อย ๆ เพิ่มเครื่องสายและกลอง ก็ช่วยผลักดันอารมณ์ของฉากให้ขึ้นไปอีกขั้น — เป็นงานละเอียดที่ฉันค่อนข้างชื่นชม

ระหว่างดูฉากบินผาดโผน ฉันสนใจเรื่องเชือกและกิมบอลที่ทำให้คนขี่มังกรดูเหมือนลอยได้อย่างไร การใช้งานของรีกส์แข็งแกร่งที่สามารถรับน้ำหนักและหมุนได้หลายองศาช่วยให้มุมกล้องดูราบรื่น สเตจส่วนใหญ่จะมีเบสกิมบอลหรือแพลตฟอร์มที่ขยับจำลองแรงเฉื่อย ในช็อตบางช็อตจะเอาเพียงแค่ซี่โครงของมังกรเป็นพร็อพจริง แล้วเติมผืนหลังเป็นฉากเขียวเพื่อใส่ปีกและเท็กซ์เจอร์ภายหลัง

ทีมสตั๊นต์จะฝึกการใช้ฮาร์เนสและการตอบสนองต่อแรงลมจริงที่สร้างจากแฟนยักษ์และท่ออัดลม ทำให้เสื้อผ้าและผมของนักแสดงขยับสอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของมังกร ส่วนการใช้โดรนและเรลคาเมร่าสำหรับถ่ายมุมกว้างทำให้เกิดความรู้สึกโค้งเว้าและความเร็ว ช็อตพวกนี้ต้องประสานงานระหว่างผู้กำกับภาพกับหัวหน้าสตั๊นต์อย่างละเอียด เพื่อความปลอดภัยและความสมจริงที่ฉันคิดว่าไม่ค่อยเห็นในซีรีส์ทั่วไป

หนึ่งในฉากที่ฉันชอบสุดคือช่วงที่ตัวละครหลักนั่งอยู่กับมังกรตัวเล็ก และมีการสื่อสารแบบเงียบ ๆ ระหว่างกัน เทคนิคเบื้องหลังส่วนใหญ่เน้นที่รายละเอียดสัมผัสเพื่อให้ความสัมพันธ์นั้นจริงจัง นักแสดงต้องทำงานกับหุ่นหัวมังกรที่มีผิวซิลิโคนละเอียด พร้อมสายควบคุมกล้ามเนื้อบนใบหน้าเพื่อให้ดวงตาและริมฝีปากขยับได้อย่างเป็นธรรมชาติ ทีมแสงใช้แผงไฟ LED ที่สามารถเปลี่ยนอุณหภูมิสีได้ทันทีเมื่อมังกรสว่างขึ้น ทำให้นักแสดงมีแสงเรเฟล็กต์จริงในดวงตาและใบหน้า

นอกจากนี้ทีมเมคอัพและผ้าเครื่องแต่งกายมักออกแบบให้ซับซ้อนเพื่อไม่ให้รบกวนมูฟเมนต์ของนักแสดง แต่ยังคงรายละเอียดที่เห็นบนผิวหนังมังกร ไอเดียที่ฉันชอบคือการผสมระหว่างเอฟเฟกต์จริงกับศัพท์เฉพาะของซาวด์ดีไซน์ เสียงลมหายใจและการกระซิบของมังกรถูกทำจากการผสมเสียงสัตว์จริงกับสังเคราะห์นิดหน่อย ทำให้ช็อตอบอุ่นแต่ยังคงความแปลกประหลาดไว้ได้