ต้นฉบับมังงะ St Seiya ต่างจากอนิเมะอย่างไร

การตีความตัวละครในสองสื่อค่อนข้างต่างกัน โดยอนิเมะมักจะเติมฉากชีวิตประจำวันและบทพูดเชิงอธิบายให้ตัวละครมีมิติบนหน้าจอมากขึ้น ในมังงะบางครั้งตัวละครถูกปล่อยให้พูดน้อยและภาพเล่าเรื่องแทน ทำให้ผู้อ่านต้องตีความมากกว่า ตัวอย่างเช่นการวางคาแรกเตอร์ของ Gold Saints ในอนิเมะจะมีซีนสั้นๆ ที่แสดงบุคลิกลักษณะเพิ่มเติมหรือฉากสะท้อนความคิด ทำให้พวกเขาดูมีน้ำหนักทางอารมณ์มากขึ้น แต่ในมังงะการเปิดเผยความตั้งใจมักกระชับและตรงไปตรงมาจนบางครั้งรู้สึกเยือกเย็นกว่า ผลก็คือการรู้สึกผูกพันกับตัวละครในรูปแบบที่ต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่าชอบการตีความแบบเฉียบคมหรือแบบขยายความ

การนำเสนอมิติภาพและท่าโจมตีในมังงะกับอนิเมะของ 'Saint Seiya' แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เนื้อหาในกระดาษจะพึ่งพาคำบรรยายสั้นๆ กับพาเนลที่จัดคอมโพสเพื่อให้ผู้อ่านเติมจินตนาการ ส่วนอนิเมะมีเครื่องมืออย่างการเคลื่อนไหว สี และเสียงมาช่วยขยายประสบการณ์ ตัวอย่างที่ชัดเจนคือการแสดงพลัง 'Cosmo' ในอาร์ค Hades ซึ่งเมื่อลงเป็นอนิเมะบางฉบับจะเน้นแสง เอฟเฟกต์ และการเคลื่อนไหวเพื่อสร้างความยิ่งใหญ่ แต่ในการ์ตูนแต่ละพาเนลกลับสามารถสื่อความรู้สึกทรงพลังได้ด้วยเส้นและเงาเพียงไม่กี่เส้น ผมสังเกตว่ารายละเอียดชุดเกราะในมังงะมักละเอียดและหนักแน่นกว่าภาพสีในทีวีที่ต้องปรับแบบให้เคลื่อนไหวสวย ส่วนการออกแบบฉากในฉบับ OVA หรือภาพยนตร์บางรายการก็พยายามผสมผสานสองสิ่งนี้เข้าด้วยกัน เพื่อรักษาความคมของต้นฉบับพร้อมกับความไหลลื่นของแอนิเมชัน ซึ่งทำให้แต่ละเวอร์ชันมีเสน่ห์เฉพาะตัว

ประสบการณ์ทางอารมณ์ที่ได้จากเสียงและดนตรีในอนิเมะทำให้ฉากบางฉากโดดเด่นขึ้นมาก แม้ว่ามังงะจะมีภาพที่ทรงพลัง แต่เมื่อใส่เสียงพากย์และเพลงประกอบ งานจะได้รับมิติใหม่ เช่นฉากเปิดที่เสียงร้องและธีมเพลงพาไปสู่ความรู้สึกฮึกเหิม ซึ่งไม่มีในหนังสือภาพขาวดำ เสียงพากย์ยังช่วยกำหนดโทนและบุคลิกของตัวละคร บทพูดที่ถูกขยายในอนิเมะก็ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครชัดขึ้น แต่ต้องยอมรับว่ามังงะให้พื้นที่จินตนาการที่ลึกกว่า ผมชอบทั้งสองแบบเพราะแต่ละแบบเติมสิ่งที่อีกแบบขาด จึงมักกลับไปสลับกันอ่านและดูตามอารมณ์ของวัน

โลกทัศน์ที่เพิ่มเข้ามาในอนิเมะคือฉาก 'Asgard' ซึ่งไม่มีในมังงะต้นฉบับของ 'Saint Seiya' นี่เป็นตัวอย่างชัดเจนว่าทีวีอนิเมะสามารถสร้างเนื้อหาเติมเต็มได้เอง: ตัวละครอย่าง Hilda และ Hagen รวมถึงธีมเทพปกรณัมเหนือชั้นถูกนำมาใส่เพื่อขยายซีรีส์และให้ทีมงานมีเนื้อหาพักหายใจระหว่างอาร์คหลัก การเพิ่มอาร์คนี้ส่งผลทั้งด้านบวกและลบ เพราะมันทำให้แฟนที่อยากเห็นโลกใหม่ตื่นเต้น แต่ก็ทำให้จังหวะเรื่องหลักช้าลง ซึ่งผมคิดว่ามันสะท้อนการตัดสินใจเชิงผลิตมากกว่าการเปลี่ยนแปลงเชิงศิลป์ล้วนๆ ด้านหนึ่งการได้เห็นธีมโนรส์และฉากหิมะที่อนิเมะทำได้สวยงามก็เป็นความทรงจำที่ติดตา แต่ถาต้องเลือกแบบเข้มข้นกับต้นฉบับ การได้อ่านมังงะแล้วตรงไปตรงมาจะให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไปอย่างชัดเจน

ความแตกต่างที่เด่นชัดที่สุดระหว่างมังงะกับอนิเมะของ 'Saint Seiya' อยู่ที่จังหวะการเล่าเรื่องและรายละเอียดที่ถูกขยายหรือหายไป ซึ่งรู้สึกได้ทันทีเมื่อเทียบฉากสำคัญอย่างศึกใน Sanctuary ในมังงะงานเขียนและภาพของ Masami Kurumada กระชับและเฉียบคมกว่า: การต่อสู้ถูกตัดออกเป็นพาเนลที่เน้นท่าต่อสู้และผลสะเทือนทางอารมณ์มากขึ้น ในขณะที่อนิเมะมักยืดเวลา เพิ่มซีนเติมเนื้อหา และใส่ดนตรีประกอบเพื่อสร้างบรรยากาศ จนบางครั้งการต่อสู้ที่ในมังงะอ่านแล้วปะทุ รู้สึกเร่งรีบ กลายเป็นการต่อสู้ที่ยืดและให้ความรู้สึกดราม่ามากขึ้น

เสน่ห์อีกแบบหนึ่งของมังงะคือการใช้ภาพขาวดำและเส้นพู่กันเล่าอารมณ์: หน้าเพจเดียวอาจสื่อรายละเอียดที่อนิเมะต้องใช้หลายเฟรมหรือบทพูดเพื่อทดแทน นอกจากนั้นประเด็นความโหดหรือความจริงจังบางอย่างในมังงะก็โดนปรับให้เบาลงในทีวีซีรีส์เพื่อผ่านมาตรฐานการฉาย ทำให้โทนอารมณ์ในบางฉากต่างกันพอสมควร สรุปแล้วทั้งสองเวอร์ชันเติมเต็มกัน—มังงะให้ความกระชับและความคมชัดด้านเนื้อหา ขณะที่อนิเมะให้ความอลังการและบรรยากาศที่กว้างกว่า ซึ่งผมมองว่าเลือกดูตามอารมณ์ของวันได้เลย