ตําราพิชัยสงคราม ซุนวู สอนกลยุทธ์ใดที่ใช้ในธุรกิจยุคดิจิทัลได้บ้าง?

ชื่อซุนวูปรากฏเด่นในตำรา 'The Art of War' ซึ่งเป็นแหล่งหลักที่คนส่วนใหญ่คิดถึงเมื่อพูดถึงชื่อซุนวู ผมชอบคิดว่าเรื่องราวของซุนวูคือการผสมผสานระหว่างบทบัญญัติทางยุทธศาสตร์กับตำนานของผู้ชำนาญการรบ ตอนอ่าน 'The Art of War' รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงของใครสักคนที่ผ่านการทดลองในสนามจริงมาแล้ว คำสอนอย่างการใช้ความรู้ฝ่ายตรงข้ามและการวางแผนล่วงหน้าไม่ได้เป็นแค่ทฤษฎี แต่เหมือนบทเรียนจากประสบการณ์เฉพาะตัว แง่มุมที่น่าสนใจสำหรับฉันคือความคลุมเครือของต้นกำเนิด—บางคนตีความว่าเล่มนี้รวบรวมความรู้จากหลายคน ขณะที่อีกกลุ่มมองว่าซุนวูเป็นบุคคลเดียวจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร สิ่งที่อยู่ในตำราทำให้เกิดบทสนทนาทางประวัติศาสตร์และวรรณกรรมได้มากมาย และทำให้ฉันอยากอ่านซ้ำทุกครั้งเพื่อจับความหมายใหม่ ๆ

มีประโยคของซุนวูที่ฉันมองว่าเป็นคำคมระดับไอคอนสำหรับคนเล่นเกมวางแผนหรืออ่านหนังสือยุทธศาสตร์ นั่นคือประโยคที่ว่า "รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง" ซึ่งสั้นแต่หนักแน่นจนแฟนๆ เอาไปหยิบใช้กันแบบมุกคุยกันในบอร์ดหรือแคปหน้าจอเกมแล้วแชร์ ฉันมักจะเห็นคนหยิบประโยคนี้มาใช้เวลาวิเคราะห์แมตช์การแข่งขันหรือแผนบุกใน 'Total War: Three Kingdoms' เพราะมันสื่อถึงการสำรวจข้อมูลและเตรียมทรัพยากรก่อนลงสนามจริง ในชีวิตประจำวันฉันเองก็เอามาเป็นแนวคิดเวลาเลือกทีมโปรเจกต์หรือเตรียมสอบ: ถ้ารู้ทั้งตัวเองและปัญหา โอกาสชนะจะสูงขึ้นมาก ประโยคนี้ไม่ได้สัญญาว่าชนะเสมอไป แต่มันเตือนให้วางแผนอย่างรอบคอบและไม่ประมาท ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคนจากวงการต่างๆ ถึงยังคงอ้างจนถึงทุกวันนี้

เมื่อนึกถึงภาพลักษณ์ของซุนวูในสื่อภาพเคลื่อนไหว ผมมักเข้าใจว่าเขาไม่ค่อยถูกตั้งให้เป็นตัวละครเอกแบบละครทีวีทั่วๆ ไป แต่บทบาทของเขามักออกมาเป็นแนวคิดหรือแรงบันดาลใจให้ตัวละครนักยุทธศาสตร์ในหนังบู๊-ประวัติศาสตร์ สักเรื่องที่ชัดเจนคือหนังฮอลลีวูด 'The Art of War' ที่ลากชื่อและแนวคิดของซุนวูมาเป็นธีมหลัก แม้หนังจะไปทางเทคโนโลยีสมัยใหม่และการเมืองระหว่างประเทศ แต่องค์ประกอบเชิงกลยุทธ์ การอ่านจังหวะคู่ต่อสู้ และการใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่า กลับสะท้อนหลักการจากงานโบราณของซุนวูได้อย่างชัดเจน ในมุมมองผม หนังแนวนี้ทำให้คนรุ่นใหม่เห็นว่าแนวคิดเก่าแก่สามารถแปลงเป็นเรื่องราวแอ็กชันสมัยใหม่ได้โดยไม่รู้สึกเชย

เริ่มจากการตั้งคำถามว่าอยากได้อะไรจาก 'ตำราพิชัยสงคราม' ก่อนจะเปิดหนังสือจริงจัง เพราะพื้นฐานการอ่านเร็วและเข้าใจลึกต้องมีทิศทาง ถ้าตั้งใจแค่อ่านเพื่อตอบข้อสอบกับการนำไปใช้จริงต่างกันมาก ดังนั้นขั้นแรกให้แยกระหว่าง 'อ่านเพื่อหลักการ' กับ 'อ่านเพื่อใช้งาน' แล้วค่อยเลือกเทคนิคที่เหมาะกับเป้าหมายนั้น การอ่านแบบแบ่งชิ้นเป็นวิธีที่ช่วยผมได้จริง แทนที่จะพยายามอ่านยาวจากต้นจนจบ ให้ตัดหัวข้อหลักออกมา เช่น 'การโจมตี', 'การป้องกัน', 'การข่าวสาร', 'การใช้ภูมิประเทศ' แล้วอ่านทุกบทที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อหนึ่งรอบเดียว ทำแบบนี้จะเห็นแนวคิดซ้ำ ๆ ที่เป็นแก่นของตำรา แล้วจดโน้ตสั้น ๆ เป็นประโยคเดียวต่อแนวคิด เมื่อได้ประโยคคีย์หลาย ๆ ประโยครวมกัน จะอ่านเข้าใจได้เร็วขึ้นเพราะสมองเชื่อมโยงเป็นเครือข่าย อีกเทคนิคที่ผมชอบคือเชื่อมตำรากับสถานการณ์จำลองหรือเรื่องเล่า ตัวอย่างเช่นการอ่านเหตุการณ์สำคัญจาก 'สามก๊ก' แล้วจับแนวคิดจาก 'ตำราพิชัยสงคราม' มาอธิบายการตัดสินใจของแม่ทัพ ทำให้แนวคิดไม่นามธรรมอีกต่อไป การทำแผนผังเหตุการณ์ (timeline) และแผนที่ลายมือสั้น ๆ ช่วยให้ความซับซ้อนลดลงมาก นอกจากนี้การสอนคนอื่นหรืออธิบายเป็นคำพูดง่าย ๆ จะบีบให้เราเข้าใจจริง ๆ ก่อนจะใช้เทคนิคขั้นสูง เช่น การตั้งสมมติฐานว่าจะตอบโต้ยังไงถ้าศัตรูทำแบบนั้น หรือนำไปอธิบายเป็นกลยุทธ์ของเกมวางแผนที่เล่นอยู่ สรุปวิธีที่ใช้แล้วเวิร์ก: (1) กำหนดเป้าหมายการอ่านให้ชัด (2) แยกหัวข้อแล้วอ่านเป็นชุด (3) จดประโยคคีย์สั้น ๆ และวาดแผนผัง (4) เชื่อมกับเหตุการณ์หรือเกมเพื่อให้เป็นภาพ การฝึกอ่านแบบนี้สักสองสามรอบจะทำให้หัวข้อที่เคยดูยากค่อย ๆ โปร่งตา และเมื่อนำไปใช้จริงจะรู้ว่าตรงไหนควรประยุกต์หรือยืดหยุ่นได้ แค่นี้ความรู้จาก 'ตำราพิชัยสงคราม' ก็ไม่ใช่ของไกลตัวอีกต่อไป

การตามหา 'ตําราพิชัยสงคราม' ฉบับครบถ้วนในประเทศไทยมีเส้นทางที่หลากหลายและสนุกกว่าที่คิด — ในฐานะคนชอบสะสมหนังสือโบราณและหนังสือแปล ฉันมักเริ่มด้วยร้านหนังสือใหญ่ๆ เป็นหลัก เพราะที่นั่นมีฉบับพิมพ์ใหม่หรือฉบับบรรจุคำอธิบายอย่างเป็นทางการที่หาได้ง่ายที่สุด ตัวเลือกยอดนิยมในเมืองใหญ่เช่นร้านระดับชาติที่มีสาขาทั่วประเทศมักมีหลายรูปแบบทั้งฉบับแปลอย่างเป็นทางการและฉบับคัดสรรที่มีบรรณาธิการขยายความ เช่น ร้านหนังสือในห้างใหญ่หรือร้านออนไลน์ของพวกเขา ซึ่งสะดวกถ้าต้องการของใหม่ สภาพดี และการรับประกันการคืนสินค้าถ้าไม่ตรงปกหรือข้อมูลผิดพลาด นอกจากนี้ ฉันแนะนำให้มองหาฉบับที่มีคำอธิบายประกอบหรือบทวิเคราะห์จากนักประวัติศาสตร์หรือผู้เชี่ยวชาญ เพราะคำว่า 'ฉบับครบถ้วน' มักหมายถึงมีคำอธิบายเชิงบริบท เหตุการณ์ที่อ้างอิง และคำแปลที่ชัดเจน ซึ่งสำนักพิมพ์ที่เน้นงานวิชาการหรือสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมักจะทำออกมาได้ดี ถ้าอยากได้ฉบับหายากหรือฉบับโบราณ ร้านหนังสือมือสองขนาดใหญ่และชุมชนผู้สะสมบนแพลตฟอร์มออนไลน์มักมีฉบับเก่าที่ครบถ้วนในแง่เนื้อหา เหมาะกับคนที่อยากได้เล่มที่พิมพ์ในช่วงเวลาหนึ่งๆ เพื่อศึกษามุมมองการแปลแต่ละยุค สุดท้าย ฉันมักให้คนที่สนใจเช็กรายละเอียดสำคัญก่อนซื้อ เช่น พิมพ์ครั้งที่เท่าไร ผู้แปลเป็นใคร มีคำนำจากนักวิชาการหรือไม่ และมีบรรณานุกรมหรือดัชนีประกอบหรือเปล่า รายการเหล่านี้ช่วยให้มั่นใจว่าได้ฉบับที่เรียกได้ว่า 'ครบถ้วน' จริงๆ ถ้าอยากได้แบบด่วนๆ ให้ลองดูร้านออนไลน์ของร้านหนังสือใหญ่หรือแพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซที่มีรีวิวผู้ขาย แต่ถ้าชอบการพลิกอ่านเล่มจริง การไปเดินดูตามร้านหนังสือมือสองหรือร้านหนังสือที่เน้นหนังสือเก่าย่อมให้ความสุขอีกแบบหนึ่ง — ได้ทั้งเนื้อหาและกลิ่นของหน้ากระดาษเก่า ๆ ที่ทำให้การอ่านมีรสชาติยิ่งขึ้น

หน้ากระดาษที่เริ่มต้นของ 'ตําราพิชัยสงคราม' ให้ความรู้สึกเหมือนมีครูเงียบ ๆ นั่งบอกวิธีคิดมากกว่าบอกสูตรรบแบบเป็นขั้นตอน หนังสือเล่มนี้สั้น กระชับ และแบ่งเนื้อหาเป็นบทย่อย 13 บท แต่ละบทเจาะจงประเด็นเฉพาะ เช่น การวางแผน ความสำคัญของข่าวกรอง การเลือกเวลาและสถานที่ของการต่อสู้ การใช้ภูมิประเทศ การบริหารกองกำลัง และการวางกลยุทธ์แบบหลอกล่อ ข้อความส่วนใหญ่เป็นคตินิทัศน์ที่สามารถยืมไปใช้ได้ทั้งในสนามรบจริงและบริบทสมัยใหม่ เช่น ธุรกิจ การเมือง หรือการแข่งขันกีฬา เพราะแก่นของมันคือการชนะอย่างมีประสิทธิภาพโดยไม่สูญเสียมากเกินจำเป็น หลักการสำคัญที่หนังสือสรุปไว้อย่างชัดเจน คือการเข้าใจห้าองค์ประกอบพื้นฐาน (คือ Way/道, Heaven/สภาพอากาศหรือเวลา, Earth/ภูมิประเทศ, General/ผู้นำ, Law/การจัดการและวินัย) และการประเมินสถานการณ์ก่อนตัดสินใจลงมือทำ นอกจากนั้นยังเน้นเรื่องการลวงและการใช้ข่าวกรอง—การทำให้ศัตรูไม่รู้แน่ชัดถึงแผนของเรา หรือทำให้เขาทำผิดพลาดโดยคิดว่ามีเงื่อนไขอื่น ๆ การเคลื่อนไหวต้องรวดเร็วและยืดหยุ่น ไม่ยึดติดกับแผนเดิมเมื่อสถานการณ์เปลี่ยน หลีกเลี่ยงการสู้แบบทรมานหรือยืดเยื้อเพราะจะทำให้ทรัพยากรถูกทำลาย และการชนะที่ดีที่สุดคือชนะโดยไม่ต้องสู้หรือโดยการทำให้คู่แข่งยอมจำนนผ่านกลยุทธ์ทางจิตวิทยาและการวางแผน ในมุมมองส่วนตัว ฉันมองว่าเสน่ห์ของ 'ตําราพิชัยสงคราม' อยู่ที่การเป็นคู่มือคิดเชิงกลยุทธ์ ไม่ใช่คู่มือสอนเทคนิคเฉพาะทาง เมื่อฉันเอาหลักการจากหนังสือไปปรับใช้กับการเล่นเกมวางแผนหรือการบริหารงานพบว่าการคิดล่วงหน้า การรู้ว่าเมื่อไรควรหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง และการเก็บข้อมูลก่อนตัดสินใจ มักได้ผลดีกว่าการบุกทะลวงอย่างไม่คิด ความกระชับของข้อความยังทำให้ปลีกย่อยทางทฤษฎีกลายเป็นคำคมที่จดจำได้ง่าย ซึ่งช่วยให้กลับมาทบทวนเมื่อต้องวางแผนจริง ๆ สรุปคือหนังสือเล่มนี้ไม่ใช่เพียงตำราเทคนิคสงคราม แต่มันเป็นคู่มือสอนวิธีคิดเชิงกลยุทธ์ที่ใช้ได้กับหลายบริบท และสำหรับฉันมันเป็นแหล่งที่ทำให้มุมมองในการจัดการความเสี่ยงและการตัดสินใจแม่นยำขึ้นอย่างไม่ค่อยรู้ตัว

ถ้อยคำจากยุทธศาสตร์โบราณหลายบทชวนให้คิดใหม่เกี่ยวกับการเป็นผู้นำในองค์กรสมัยใหม่: การอ่าน 'ตําราพิชัยสงคราม' ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำตามแบบเคร่งครัดเหมือนคำสอนโบราณ แต่เป็นการดึงหลักคิดที่ยังข้ามกาลเวลาได้ เช่น การรู้จักสถานการณ์ การเตรียมพร้อม และการยืดหยุ่นตามสถานการณ์ เพื่อให้การตัดสินใจมีเหตุผลและสอดคล้องกับความเป็นจริงในตลาดปัจจุบัน หลักการเหล่านี้ทำให้ผมเชื่อว่าผู้นำที่ดีต้องเป็นทั้งนักวางแผน นักสังเกต และนักปรับตัว พร้อมส่งต่อแนวคิดเหล่านี้ให้ทีมอย่างชัดเจนและเป็นรูปธรรม เริ่มจากการมองตลาดเหมือน 'สนามรบ' ที่มีมิติหลายชั้น: การระบุช่องว่างทางตลาดและจุดแข็งจุดอ่อนของคู่แข่งช่วยให้การตั้งเป้าหมายมีความสมเหตุสมผล ในเรื่องนี้ผมมักจะแนะนำการทำแผนที่คู่แข่งและการวิเคราะห์ลูกค้าคล้ายกับการสำรวจภูมิประเทศ เพื่อให้ทีมเห็นภาพเดียวกันและรู้ว่าควรเดินทางอย่างไร จุดที่สองคือการรู้จักตัวเองอย่างแท้จริง: การประเมินทรัพยากร ทักษะที่มี และข้อจำกัดขององค์กรทำให้การตัดสินใจไม่เกินตัว ที่สำคัญคือการฝึกซ้อม (war-gaming) กับสถานการณ์วิกฤต เช่น การจำลองวิกฤติ PR หรือการเปลี่ยนเทคโนโลยี เพื่อดูว่าแผนงานและสัญญาณเตือนทำงานได้จริงหรือไม่ ต่อมาคือการใช้ความคล่องตัวและการหลอกล่อในเชิงธุรกิจ ซึ่งไม่ใช่การหลอกลวง แต่หมายถึงการสร้างจังหวะและความไม่แน่นอนในการเคลื่อนไหวทางธุรกิจ เช่น การเปิดตัวสินค้าแบบค่อยเป็นค่อยไปเพื่อทดสอบตลาดก่อนขยายเต็มที่ หรือการใช้แคมเปญที่เปลี่ยนรูปแบบตามข้อมูลที่ได้มาอย่างรวดเร็ว อีกประเด็นหนึ่งที่ผมให้ความสำคัญคือการจัดการทรัพยากรอย่างรอบคอบ: การเก็บสำรองทุน การกระจายความเสี่ยง และการลงทุนในคน เพราะหลายครั้งชัยชนะในตลาดเกิดจากการทนอยู่ได้นานกว่าคู่แข่ง ไม่ใช่แค่การโจมตีโดยตรง สุดท้ายผมเน้นเรื่องวัฒนธรรมและความชัดเจนของผู้นำ: การสื่อสารวิสัยทัศน์ที่เรียบง่ายและสอดคล้องกับการปฏิบัติจริงทำให้ทีมมีแรงจูงใจและพร้อมจะรับความเปลี่ยนแปลง เส้นทางยุทธศาสตร์ที่ดีต้องรวมทั้งแผนยุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการ ซึ่งเชื่อมโยงกับการประเมินผลเป็นรอบ ๆ เพื่อปรับจูนตามข้อมูลจริง ผมรู้สึกว่าการเอาหลักคิดจาก 'ตําราพิชัยสงคราม' มาปรับให้เข้ากับบริบทสมัยใหม่ โดยไม่ทิ้งความเป็นมนุษย์และความยุติธรรม จะทำให้การนำทีมมีพลังทั้งในเชิงกลยุทธ์และสร้างทีมที่ยืนระยะได้เหนือกาลเวลา

อันดับแรก ขอเริ่มจากหลักการง่ายๆ ว่าฉบับไหนอ่านง่ายสำหรับผู้เริ่มต้น: เลือกฉบับแปลที่ใช้ภาษาไทยร่วมสมัย มีบรรยายขยายความสั้นๆ และแบ่งตอนเป็นข้อย่อยชัดเจน ชื่อหนังสือที่คุ้นปากคนไทยคือ 'ตำราพิชัยสงคราม' แต่ต้นฉบับเป็นบทสั้นๆ หลายบท ดังนั้นฉบับที่ใส่คำอธิบายกำกับแต่ละบทจะช่วยให้เข้าใจได้เร็วขึ้นโดยไม่ต้องมีพื้นฐานด้านประวัติศาสตร์จีนมากมาย ในมุมมองผม หนังสือที่มีคำนำเล่าเรื่องราวของยุคสมัย สภาพแวดล้อมทางการเมือง และอธิบายคำศัพท์เฉพาะทางเชิงยุทธศาสตร์เล็กน้อย จะทำให้การอ่านลื่นและไม่น่าเบื่อสำหรับคนเพิ่งเริ่มต้น ถัดไป ข้อเสนอเชิงปฏิบัติคือมองหาฉบับที่มีลักษณะหนึ่งในสามแบบ: ฉบับย่อที่แปลตรงตัวแล้วมีคำอธิบายสั้นต่อข้อหลักเพื่อเข้าใจใจความ, ฉบับสองภาษา (จีนต้นฉบับคู่คำแปลไทย) สำหรับคนที่อยากเห็นต้นฉบับควบคู่ไปด้วย และฉบับที่มีคอมเมนต์โดยผู้เชี่ยวชาญหรืออาจารย์ด้านประวัติศาสตร์ทหารซึ่งจะให้มุมมองเชิงบริบทและตัวอย่างเปรียบเทียบสมัยใหม่ หากอยากใช้ประยุกต์กับโลกธุรกิจหรือเกม แนะนำฉบับที่เพิ่มกรณีตัวอย่างสั้น ๆ เช่น การวางกลยุทธ์ในการแข่งขันหรือการสู้รบเชิงนโยบาย เพราะมันจะเชื่อมโยงแนวคิดกับสิ่งที่เราเห็นในชีวิตประจำวันอย่างรวดเร็ว ในแนวทางการอ่านจริง ๆ แนะนำให้แบ่งเป็นบทเล็ก ๆ อ่านทีละบทแล้วหยุดคิดสั้น ๆ ว่าแนวคิดนั้นสามารถนำไปใช้กับสถานการณ์ใดได้บ้าง การอ่านครบเล่มครั้งแรกอาจรู้สึกว่าซ้ำหรือเป็นคติธรรม แต่เมื่อทดลองจับคู่กับตัวอย่างจากอนิเมะหรือเกม เช่น ดูฉากการตัดสินใจของตัวละครใน 'Code Geass' หรือการจัดทีมในเกมวางแผน จะเห็นการประยุกต์ใช้ของหลักการได้ชัดขึ้น ประสบการณ์ส่วนตัวคือการจดข้อคิดสั้น ๆ ลงสมุดหรือบนโพสต์อิททุกครั้งที่อ่านบทหนึ่งเสร็จ ทำให้กลับมาทบทวนได้ง่ายและเชื่อมโยงกับสถานการณ์จริงได้ดีขึ้น ท้ายที่สุด หากต้องให้เลือกฉบับเดียวสำหรับเริ่มต้น ผมมักจะแนะนำฉบับแปลไทยที่มาพร้อมคอมเมนต์สั้น ๆ และตัวอย่างร่วมสมัย เพราะมันลดช่องว่างระหว่างถ้อยคำโบราณกับความเข้าใจสมัยใหม่ การอ่านแบบค่อยเป็นค่อยไป ผสมกับการนำไปลองคิดเชิงกลยุทธ์ในเรื่องเล็ก ๆ รอบตัว จะทำให้หนังสือเล่มนี้กลายเป็นแหล่งไอเดียที่สนุกและใช้งานได้จริงมากกว่าหนังสือโบราณที่อ่านจบแล้ววางไว้เฉย ๆ สุดท้ายแล้วความชอบส่วนตัวคือการได้เห็นแนวคิดเก่าๆ ถูกนำมาใช้ในสถานการณ์ใหม่ ๆ — นั่นแหละที่ทำให้การอ่านมีชีวิตชีวา