ผู้นำควรใช้แนวคิดจาก ตําราพิชัยสงคราม กับองค์กรอย่างไร?

ถ้อยคำจากยุทธศาสตร์โบราณหลายบทชวนให้คิดใหม่เกี่ยวกับการเป็นผู้นำในองค์กรสมัยใหม่: การอ่าน 'ตําราพิชัยสงคราม' ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำตามแบบเคร่งครัดเหมือนคำสอนโบราณ แต่เป็นการดึงหลักคิดที่ยังข้ามกาลเวลาได้ เช่น การรู้จักสถานการณ์ การเตรียมพร้อม และการยืดหยุ่นตามสถานการณ์ เพื่อให้การตัดสินใจมีเหตุผลและสอดคล้องกับความเป็นจริงในตลาดปัจจุบัน หลักการเหล่านี้ทำให้ผมเชื่อว่าผู้นำที่ดีต้องเป็นทั้งนักวางแผน นักสังเกต และนักปรับตัว พร้อมส่งต่อแนวคิดเหล่านี้ให้ทีมอย่างชัดเจนและเป็นรูปธรรม

เริ่มจากการมองตลาดเหมือน 'สนามรบ' ที่มีมิติหลายชั้น: การระบุช่องว่างทางตลาดและจุดแข็งจุดอ่อนของคู่แข่งช่วยให้การตั้งเป้าหมายมีความสมเหตุสมผล ในเรื่องนี้ผมมักจะแนะนำการทำแผนที่คู่แข่งและการวิเคราะห์ลูกค้าคล้ายกับการสำรวจภูมิประเทศ เพื่อให้ทีมเห็นภาพเดียวกันและรู้ว่าควรเดินทางอย่างไร จุดที่สองคือการรู้จักตัวเองอย่างแท้จริง: การประเมินทรัพยากร ทักษะที่มี และข้อจำกัดขององค์กรทำให้การตัดสินใจไม่เกินตัว ที่สำคัญคือการฝึกซ้อม (war-gaming) กับสถานการณ์วิกฤต เช่น การจำลองวิกฤติ PR หรือการเปลี่ยนเทคโนโลยี เพื่อดูว่าแผนงานและสัญญาณเตือนทำงานได้จริงหรือไม่

ต่อมาคือการใช้ความคล่องตัวและการหลอกล่อในเชิงธุรกิจ ซึ่งไม่ใช่การหลอกลวง แต่หมายถึงการสร้างจังหวะและความไม่แน่นอนในการเคลื่อนไหวทางธุรกิจ เช่น การเปิดตัวสินค้าแบบค่อยเป็นค่อยไปเพื่อทดสอบตลาดก่อนขยายเต็มที่ หรือการใช้แคมเปญที่เปลี่ยนรูปแบบตามข้อมูลที่ได้มาอย่างรวดเร็ว อีกประเด็นหนึ่งที่ผมให้ความสำคัญคือการจัดการทรัพยากรอย่างรอบคอบ: การเก็บสำรองทุน การกระจายความเสี่ยง และการลงทุนในคน เพราะหลายครั้งชัยชนะในตลาดเกิดจากการทนอยู่ได้นานกว่าคู่แข่ง ไม่ใช่แค่การโจมตีโดยตรง

สุดท้ายผมเน้นเรื่องวัฒนธรรมและความชัดเจนของผู้นำ: การสื่อสารวิสัยทัศน์ที่เรียบง่ายและสอดคล้องกับการปฏิบัติจริงทำให้ทีมมีแรงจูงใจและพร้อมจะรับความเปลี่ยนแปลง เส้นทางยุทธศาสตร์ที่ดีต้องรวมทั้งแผนยุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการ ซึ่งเชื่อมโยงกับการประเมินผลเป็นรอบ ๆ เพื่อปรับจูนตามข้อมูลจริง ผมรู้สึกว่าการเอาหลักคิดจาก 'ตําราพิชัยสงคราม' มาปรับให้เข้ากับบริบทสมัยใหม่ โดยไม่ทิ้งความเป็นมนุษย์และความยุติธรรม จะทำให้การนำทีมมีพลังทั้งในเชิงกลยุทธ์และสร้างทีมที่ยืนระยะได้เหนือกาลเวลา