ถ้าจะเขียนแฟนฟิคเกิดใหม่เป็นนางร้าย ผู้เขียนควรทำให้ตัวละครน่าเชียร์อย่างไร?

การทำให้นางร้ายกลายเป็นตัวละครที่คนเชียร์ได้ต้องอาศัยความละเอียดอ่อนในการปั้นมิติของเธอมากกว่าการเปลี่ยนฉากหลังเพียงอย่างเดียว

สิ่งแรกที่ฉันให้ความสำคัญคือแรงจูงใจที่ชัดเจนและสมเหตุสมผล ไม่ควรยกมุมมองความชั่วร้ายขึ้นมาเป็นเพียงข้ออ้างเรื่องชื่อตัวร้าย แต่ควรทำให้ผู้อ่านเข้าใจสาเหตุที่ผลักดันให้เธอทำสิ่งนั้น เช่น บาดแผลในอดีต ความรู้สึกถูกหักหลัง หรือความต้องการปกป้องคนใกล้ตัว เมื่อแรงจูงใจมีน้ำหนัก การกระทำที่ดูโหดร้ายก็จะมีความเป็นมนุษย์แฝงอยู่ และคนอ่านมักจะเริ่มเชียร์ให้เธอค้นพบทางออกที่ดีกว่า

การให้ช่องทางเติบโตและการแก้ไขเป็นอีกกุญแจสำคัญ ฉันมักจะใส่ฉากที่นางร้ายต้องเผชิญผลของการกระทำของตัวเองแบบเห็นได้ชัด พร้อมโอกาสให้เลือกทางที่ต่างออกไป ไม่จำเป็นต้องให้เธอกลายเป็นฮีโร่เต็มตัวในพริบตา แต่ให้เห็นพัฒนาการทีละนิด เช่น การยอมรับผิด การช่วยเหลือคนอื่นอย่างไม่ต้องมีผลประโยชน์ตอบแทน หรือแม้แต่ความเปราะบางที่เธอเปิดเผยต่อคนหนึ่งคน ซึ่งฉากเล็กๆ แบบนี้ทำให้ความเป็นมนุษย์ของเธอโดดเด่นขึ้น

การเล่าเรื่องด้วยมุมมองที่ใกล้ชิดและมีความตลกร้ายแบบยียวนก็ช่วยได้ ในงานอย่าง 'The Villainess Lives Twice' การผสมระหว่างความแค้นกับโอกาสแก้ไขอดีตทำให้เราเชียร์ตัวละครได้ โดยไม่ได้ลบล้างความผิดพลาดของเธอ แต่สร้างเส้นทางให้คนอ่านอยากเห็นเธอผ่านมันไปให้ได้ สุดท้ายฉันเชื่อว่าถ้าทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าเธอมีเหตุผลที่เข้าใจได้ และมีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยน คนอ่านจะเริ่มเชียร์จากหัวใจ ไม่ใช่แค่จากความเห็นใจแบบผิวเผิน

แนวทางปฏิบัติที่ฉันใช้บ่อยเมื่อเขียนแฟนฟิคแนวนางร้ายมีทั้งแบบเป็นข้อๆ และตัวอย่างชัดเจน
- เริ่มจากฉากเปิดที่ทำให้ผู้อ่านเห็นมุมมองของนางร้ายก่อน เช่น ใส่ฉากวันธรรมดาที่เธอต้องถูกตีตรา เพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าใจว่าความเป็นศัตรูไม่ได้เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน
- ให้เธอมีความสามารถจริงจังหรือทักษะเฉพาะที่ทำให้ผู้อ่านสนับสนุน เพราะคนมักเชียร์คนที่เก่งหรือมีความสามารถพิเศษ
- สลับฉากความแข็งแกร่งกับฉากเปราะบาง การเห็นมุมอ่อนแอจะทำให้ผู้อ่านผูกพันมากขึ้น
- ใส่ความสัมพันธ์ที่จับต้องได้กับตัวละครรอง เช่น มิตรภาพที่ถูกมองข้ามหรือคำสัญญาที่ยังไม่ถูกเติมเต็ม เพื่อสร้างเงื่อนไขให้คนอยากเห็นเธอรักษามัน
- ใช้จังหวะตลกหรือการพูดจาตรงๆ เพื่อทำให้นางร้ายมีเสน่ห์และไม่ดูหนักหน่วงเกินไป

ตัวอย่างที่ฉันชอบอ้างอิงคือ 'Villainess Level 99' ที่การออกแบบความเก่งและปมอดีตทำให้คนอ่านอยากเห็นการแก้ไขมากกว่าการประณาม การผสมระหว่างความสามารถ การลงโทษตนเอง และโอกาสเปลี่ยนทางเล็กๆ จะทำให้ผู้อ่านอยากให้เธอชนะในแบบของเธอเอง

มุมมองเชิงนิทานที่ฉันชอบใช้คือการให้เสียงบรรยายรู้สึกเป็นมิตรและซื่อสัตย์ต่อแรงจูงใจของตัวละคร การเขียนในแบบนี้จะทำให้นางร้ายกลายเป็นคนที่เราอยากนั่งคุยด้วยหลังจบฉาก
ตัวอย่างงานที่สะท้อนแนวนี้ได้ดีคือ 'My Next Life as a Villainess' ซึ่งใช้ความฮาและความไร้เดียงสาบางจังหวะมาทำให้คนเชียร์ตัวเอกที่ถูกตราหน้าว่าเป็นนางร้าย ในการเขียนของฉันมักใส่บทสนทนาสั้นๆ ที่เผยความคิดแท้จริงของเธอ และฉากที่คนอื่นมองผิดพลาดแต่เราเข้าใจมิติภายในจากคำพูดเดียว นอกจากนี้การปล่อยให้เธอทำผิดพลาดและรับผลของมันอย่างจริงจังก็ช่วยให้บทบาทมีน้ำหนักมากขึ้น
แนวทางนี้เหมาะกับคนที่อยากให้แฟนฟิคมีทั้งความอบอุ่นและความขบขันในเวลาเดียวกัน จบเรื่องด้วยภาพที่คนอ่านยิ้มได้ แม้จะไม่ใช่ตอนจบบริบูรณ์แบบเทพนิยายก็ตาม