ที่มาของชื่อเรื่อง ใคร ว่าข้าเป็นเซียน มาจากนิยายหรือประวัติใด?

ตำนานเล่าว่าชื่อเรื่องแบบ 'ใคร ว่าข้าเป็นเซียน' ไม่ได้มีต้นตอเดียตายตัวจากเอกสารประวัติศาสตร์ชิ้นเดียว แต่เป็นการผสมผสานของภาพจำทางวัฒนธรรมและวรรณกรรมที่ฝังลึกในความคิดของคนเอเชียตะวันออกมานานแล้ว ฉากของเต๋า เซียน และสิ่งเหนือธรรมชาติปรากฏบ่อยในนิทานพื้นบ้าน บทกวี และบทละครโบราณ ทำให้ประโยคท้าทายแบบนี้กลายเป็นท่อนวาทศิลป์ที่นักเขียนสมัยใหม่มักหยิบใช้เพื่อสื่อความหมายสองชั้น ทั้งความหยิ่งทะนงและการปิดบังตัวตนที่แท้จริง ผนวกกับกระแสนิยายออนไลน์ยุคใหม่ที่ชอบตั้งชื่อตรงๆ แบบประชดประชัน จึงทำให้ชื่อเรื่องแนวนี้ฮิตและดูคุ้นหูอย่างรวดเร็ว

ในมุมมองผม ปรากฏการณ์นี้สะท้อนความสนุกของการเล่นกับอัตลักษณ์ ตัวละครในนิยายตะวันออกหลายเรื่องตั้งใจปิดบังความเป็น 'เซียน' หรือถูกคนทั่วไปมองผิด เพื่อนำไปสู่การเปิดเผยทีละน้อยหรือการหักมุมที่ถูกใจผู้อ่าน ตัวอย่างในวรรณกรรมคลาสสิกอย่าง 'ไซอิ๋ว' หรือเรื่องราวนางพญางูในตำนานก็มีองค์ประกอบของสิ่งเหนือธรรมชาติที่มักถูกปฏิเสธหรือปกปิด การนำคำว่า 'ใคร ว่าข้าเป็นเซียน' มาใช้จึงทำหน้าที่เหมือนป้ายไฟเตือนว่าเรื่องนี้จะเล่นกับแนวคิดเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์และการยอมรับตัวตน ความขัดแย้งระหว่างภาพลักษณ์ภายนอกกับพลังภายในคือแกนกลางของความน่าสนใจ

ความเคลื่อนไหวในโลกออนไลน์และชุมชนนักอ่านก็มีส่วนผลักดันให้ชื่อสไตล์นี้เป็นที่รู้จักมากขึ้น เพราะมันง่ายต่อการทำมีม ตัดต่อภาพ และแต่งพล็อตย่อยที่ประชดหรือยั่วล้อกัน ผมชอบที่ชื่อแบบนี้สามารถสื่อโทนเรื่องได้ทันทีว่าอาจมีอคติ ประชด หรือเสียดสีปะปนอยู่ แต่ก็ยังเปิดโอกาสให้เกิดการตีความหลายทาง ระหว่างเป็นเรื่องตลกปนลึกลับ หรือเรื่องจริงจังที่ซ่อนพลังเหนือธรรมชาติไว้ท้ายเรื่อง สุดท้ายแล้ว แหล่งที่มาของชื่อไม่ได้ผูกติดกับประวัติศาสตร์ชิ้นเดียวมากเท่าแนวคิดร่วมของวัฒนธรรม เต๋า นวนิยายพื้นบ้าน และความคิดสร้างสรรค์ของนักเขียนสมัยใหม่ ซึ่งผมคิดว่ามันทำให้ชื่อนั้นมีเสน่ห์และยืนหยัดในโลกของเรื่องเล่าได้อย่างน่าสนใจ