การดัดแปลง
นิยายไทยให้ปังต้องเริ่มที่การถามตัวเองให้ชัดว่านิยายต้นฉบับพูดเรื่องอะไรจริง ๆ แล้วจะเอาข้อดีนั้นไปขยายอย่างไรบนแพลตฟอร์มที่อ่านง่ายและเข้าถึงคนได้มากขึ้น ฉันมักจะแบ่งกระบวนการออกเป็นสามส่วนที่ทำพร้อมกัน: หัวใจของเรื่อง (theme & emotion), การเล่าเรื่องที่เหมาะกับช่องทาง (pacing & format) และการขัดเกลาภาษากับภาพลักษณ์ที่จะดึงคนหยุดอ่านในเสี้ยววินาทีแรก
หัวใจของเรื่องต้องไม่ถูกทำร้ายเวลาย่อหรือขยับพล็อต ฉากสำคัญที่ให้ความรู้สึกหรือเปลี่ยนคนอ่านเป็นแฟน ต้องถูกรักษาไว้หรือขยายให้ชัดขึ้น เช่นถ้าจุดยอดคือการตัดสินใจของตัวเอก อย่าไปย่อเป็นบทเดียวที่อ่านผ่าน ๆ ไป แต่เพิ่มมุมมองภายในหรือฉากรองที่ทำให้ผู้อ่านเข้าใจแรงจูงใจมากขึ้น ในทางกลับกัน ถ้าตอนต้นมีบทอธิบายยาว ๆ ให้ตัดเป็นฉากสั้น กระชับ มีบทสนทนาและการกระทำที่ดึงคนเข้ามาทันที
ในด้านภาษากับรูปแบบ ต้องคิดถึงพฤติกรรมผู้อ่านออนไลน์ ช่วงเปิดต้องมี 'hook' ชัดเจน คำโปรยเล่มและภาพปกต้องทำงานร่วมกัน ภาษาควรเป็นภาษาที่คนกลุ่มเป้าหมายใช้จริง ๆ—ถ้าอยากให้คนอ่านวัยรุ่นติดตาม ให้ลดคำอธิบายยืดยาว เพิ่มถ้อยคำที่สื่อแทนความรู้สึก เช่น การกระทำเล็ก ๆ หรือคำพูดสั้น ๆ ที่ติดหู ส่วนการแบ่งตอน ควรวางจังหวะให้มีจุดหยุดที่เรียกคอมเมนต์หรือแชร์ เช่น ปิดตอนด้วยคำถามหรือ
สถานการณ์ที่ต้องการคำตอบ
สุดท้ายคือการขัดเกลา: ให้คนอ่านทดสอบ สองสามคนที่ไม่ใช่เพื่อนใกล้ตัวอ่านแล้วบอกว่าตรงไหนงง ตรงไหนอยากให้ยาวกว่านี้ จากนั้นแก้ภาษา เช็กคอนซิสเทนซี่ของชื่อสถานที่และบุคลิกตัวละคร แล้วคิดกลยุทธ์ปล่อยผลงาน—กำหนดความถี่ในการลง ปรับรูปแบบตอนให้เหมาะกับมือถือ และอย่าลืมทำโพสต์โปรโมตสั้น ๆ มีตัวอย่างภาพหรือประโยคเด็ดที่คนอื่นอยากแชร์ ตัวอย่างงานที่ปรับแล้วแจ้งเกิดจากการจับจุดหัวใจเรื่องอย่างชาญฉลาด เช่นการหยิบประวัติหรือบรรยากาศท้องถิ่นมาเล่าใหม่แบบเข้าใจง่าย (ผมชอบวิธีที่ 'บุพเพสันนิวาส'เคยทำให้นิยายมีชีวิตในรูปแบบอื่น ๆ) เมื่อทุกอย่างผสานกัน ผลงานจะมีทั้งความน่าอ่านและโอกาสเติบโตที่จริงจัง