นักแสดงนำในลิขิตรักข้ามเวลา เตรียมตัวรับบทอย่างไร?

ท่วงท่าการพูดและการเคลื่อนไหวเป็นสิ่งที่ฉันให้ความสำคัญเป็นอันดับต้น ๆ เมื่อเตรียมตัวรับบทนำใน 'ลิขิตรักข้ามเวลา' เพราะเรื่องนี้มีทั้งฉากโรแมนติกและช่วงเวลาอารมณ์ลึก การควบคุมลมหายใจ การฝึกสำเนียง ถ้าจำเป็นต้องเล่นสองบุคลิกต่างกัน ฉันจะทำโน้ตแยกไว้ว่าตอนไหนน้ำเสียงต้องเปลี่ยนอย่างไร การทำตารางบีทของฉากช่วยให้รู้ว่าควรเน้นจังหวะไหน และเมื่อถึงฉากสำคัญฉันจะใช้วิธีจดคำสำคัญสองสามคำเพื่อเตือนให้ตัวเองไม่ออกนอกไทม์มิ่ง

นอกจากนั้น ฉันให้เวลาทำงานร่วมกับทีมคิวบอร์ดหรือสตั้นท์เล็ก ๆ เพื่อความปลอดภัยในฉากที่ต้องเคลื่อนไหวเยอะ การฝึกซ้อมซ้ำ ๆ กับนักแสดงคู่ทำให้ทั้งคู่เรียนรู้จังหวะการหันหน้า การสบตา และพื้นที่ของกันและกัน เทคนิคเหล่านี้ไม่ใช่แค่เรื่องฟอร์มแต่ช่วยสร้างความไว้ใจในกองถ่ายด้วย ฉันมักคิดภาพว่าฉากหนึ่ง ๆ เป็นซีนในละครเวทีแบบ 'Bridgerton' ที่ต้องคุมคอร์ดอารมณ์ทั้งหมดให้สมดุลระหว่างความสง่างามและความรู้สึกจริงจัง ทำแบบนี้แล้วบทจะไม่หลุดจากแก่นของเรื่องรวมทั้งยังคงความสมจริงได้

การจะรับบทนำใน 'ลิขิตรักข้ามเวลา' ต้องเริ่มจากการแยกแยะตัวละครให้ชัดก่อนว่าความเป็นเขาอยู่ตรงไหนกับความเป็นเรา

ฉันมักเริ่มจากการเขียนไดอารี่ให้ตัวละคร แสร้งทำเหมือนเขาเป็นคนจริง ๆ ที่มีอดีต ความกลัว และความฝัน นั่นช่วยให้ท่วงท่ากับน้ำเสียงออกมาเป็นธรรมชาติมากขึ้นสำหรับฉากข้ามเวลา—ไม่ใช่แค่ต้องเป็นอารมณ์เดียวกันตลอด แต่ต้องรู้ว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปในแต่ละยุค การอ่านบทแบบละเอียดจนจับจังหวะการหายใจ การหยุด และการฟังสำคัญมาก เสมือนกับว่าฉากโรแมนติกหรือดราม่าทุกฉากคือบทเพลงที่ต้องเล่นให้ไพเราะ

ในเชิงเทคนิค ฉันจะซ้อมร่วมกับคอสตูมเพราะชุดมีผลต่อการเคลื่อนไหวของร่างกาย ฝึกเดิน ฝึกนั่ง ฝึกจับแก้ว ทุกการกระทำเล็ก ๆ มันสื่อได้เยอะกว่าบทพูดเยอะมาก และการทำเวิร์กช็อปเคมีร่วมกับนักแสดงคู่ก็จำเป็นจริง ๆ เราซ้อมซีนยาว ๆ แบบไม่ตัดเพื่อให้ความสัมพันธ์ค่อย ๆ พัฒนาจริงจัง การทำงานกับโค้ชเสียงและเทคนิคการแสดงช่วยปรับน้ำหนักของบทให้ไม่หนักเกินจนกลายเป็นโอเวอร์แอ็กติ้ง ฉันยังเชื่อมโยงการเตรียมตัวกับการดูงานชิ้นที่มีธีมคล้ายกัน เช่น 'The Time Traveler's Wife' เพื่อเห็นวิธีการบาลานซ์ระหว่างความรักกับความซับซ้อนของเวลา สุดท้ายคือความกล้าที่จะเปลือยความไม่แน่นอนในตัวละคร บางครั้งการไม่รู้คำตอบให้กับตัวละครของเราเองก็ทำให้การแสดงออกมาจริงที่สุด นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้ฉากของ 'ลิขิตรักข้ามเวลา' มีพลัง

ฉากที่ทำให้คนดูอินที่สุดมาจากรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ จนฉันเชื่อว่าการเตรียมตัวสำหรับบทนำใน 'ลิขิตรักข้ามเวลา' คือการใส่ใจสิ่งเล็ก ๆ เหล่านั้นมากกว่าการบรรยายใหญ่โต ฉันจะใช้เวลาอยู่กับบท เขียนโน้ตจากมุมมองของตัวละคร ปฏิกิริยาต่อเหตุการณ์แต่ละอย่างต้องออกจากตัวละคร ไม่ใช่จากคนเล่น เพราะถ้าทำแบบหลังจะดูฝืน ในบางครั้งการฝึกซ้อมกับสถานที่จริงหรือจำลองบรรยากาศช่วยให้การตอบสนองเป็นธรรมชาติมากขึ้น

อีกอย่างที่ฉันมองว่าได้ผลคือดูการแสดงจากซีรีส์สไตล์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ยุคต่าง ๆ เพื่อเก็บตัวอย่างการเคลื่อนไหวหน้ากล้อง เช่นจาก 'Reply 1988' ที่เห็นความเรียบง่ายแต่มีพลังในรายละเอียด นำมาปรับใช้กับการซ้อมบทของตัวเองแล้วจะรู้สึกว่าการแสดงมีชั้นเชิงขึ้น การเตรียมตัวแบบนี้ทำให้การเล่นบทดูใกล้ตัวและจับต้องได้มากขึ้น แล้วก็ทำให้ฉากรักข้ามเวลามีความอบอุ่นแบบที่คนดูจดจำได้