บทสัมภาษณ์นักเขียนที่สร้างคนที่เธอปิ๊งความจริงไม่ใช่ผู้ชายหาอ่านได้ที่ไหน?

แหล่งที่มาที่มักจะมีบทสัมภาษณ์แบบนี้อยู่บ่อย ๆ คือเว็บไซต์ของสำนักพิมพ์และบล็อกส่วนตัวของนักเขียนเอง ซึ่งมักลงบทสัมภาษณ์หรือคอลัมน์ยาว ๆ ที่นักเขียนเล่าถึงกระบวนการสร้างตัวละครอย่างเปิดอก ในประสบการณ์ของฉัน บทสัมภาษณ์ที่ลึกซึ้งมักซ่อนตัวอยู่ในหน้า ‘บทความพิเศษ’ ของเว็บสำนักพิมพ์ หรือในหน้าพรีออร์เดอร์ฉบับพิเศษของหนังสือ ที่นักเขียนจะมีคิวเอและเล่าเบื้องหลังตัวละครอย่างละเอียด

การตามอ่านคอลัมน์ย่อย ๆ ในนิตยสารวรรณกรรมและเว็บไซต์ข่าวบันเทิงก็ได้ผลดี ที่นู่นมักมีบทสนทนาแบบตัวต่อตัว ซึ่งทำให้ได้ข้อความที่ตรงและจริงจังมากกว่าโพสต์สั้น ๆ บนโซเชียลมีเดีย ส่วนพอดแคสต์ที่เชิญนักเขียนมาพูดคุยแบบยาว ๆ มักมีส่วนที่นักเขียนพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้สร้างกับตัวละคร รู้สึกได้ว่าเสียงและน้ำเสียงช่วยให้คำพูดที่ว่าเธอปิ๊งคนที่ไม่ใช่ผู้ชายมีน้ำหนักขึ้น

สุดท้ายแล้ว การตามอ่านหลังคำขอบคุณ (afterword) หรือคอลัมน์พิเศษในหนังสือเล่มหนึ่งก็เป็นทางเลือกที่ไม่ควรมองข้าม เรื่องเล่าสั้น ๆ หลังบทสุดท้ายมักเผยความจริงส่วนตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่นักเขียนไม่อยากพูดบนเวที แต่ยอมลงไว้ในเล่ม อ่านแล้วมักได้ยินเสียงส่วนตัวของผู้สร้างชัดขึ้น และนั่นแหละทำให้ฉันรู้สึกกล้าที่จะเชื่อว่าความชอบต่อคนในงานเขียนไม่จำเป็นต้องเป็นเพศชายเสมอไป

แนะนำแบบรวดเร็วและเป็นตัวเลือกตามลำดับความสะดวกสบาย: 1) หน้าเพจหรือเว็บไซต์ของสำนักพิมพ์ — มักมีบทสัมภาษณ์ยาว ๆ หรือข่าวประชาสัมพันธ์ที่แนบลิงก์ไปยังบทสัมภาษณ์ต้นฉบับ; 2) บล็อกส่วนตัวของนักเขียนและคอลัมน์หลังหนังสือ — นั่นคือที่ที่นักเขียนมักเขียนแบบไม่กรองเสียงมากนัก; 3) พอดแคสต์แนววรรณกรรมหรือวรรณกรรมเชิงสนทนา — เสียงจะทำให้คำพูดที่ว่าเธอไปปิ๊งคนที่ไม่ใช่ผู้ชายเข้าถึงอารมณ์ได้ง่าย; 4) ฟอรัมและชุมชนแฟนคลับ เช่น กลุ่มเฟซบุ๊กหรือกระทู้ในพันทิป — แฟนมักอัปเดตแหล่งที่มาและอ้างอิงบทสัมภาษณ์ที่หาได้ยาก

จากมุมมองของฉัน การเริ่มต้นจากสำนักพิมพ์เป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด เพราะมีความน่าเชื่อถือและมักเก็บถาวร แต่ถาชอบบรรยากาศเป็นกันเองและอยากได้มุมมองที่เปลือยกว่านั้น บล็อกส่วนตัวหรือพอดแคสต์จะตอบโจทย์ได้ดีกว่า อย่าลืมมองหาโพสต์สไตล์ Q&A หรือบทความยาวที่มีการตั้งคำถามเชิงลึกเกี่ยวกับแรงบันดาลใจและความสัมพันธ์ระหว่างผู้เขียนกับตัวละคร เพราะตรงนั้นมักเป็นจุดที่ผู้เขียนยอมพูดถึงความชอบส่วนตัวอย่างตรงไปตรงมา

ที่ฉันชอบคือการไปฟังนักเขียนพูดบนเวทีงานหนังสือหรือในงานเสวนาเล็ก ๆ เพราะเจอบทสัมภาษณ์ประเภทที่ว่าเธอปิ๊งคนที่ไม่ใช่ผู้ชายแล้วนักเขียนมักเล่าเป็นเรื่องเล่า จังหวะหัวเราะหยุดคิด และคำอธิบายสั้น ๆ ที่ทำให้ประโยคนั้นมีน้ำหนักมากกว่าการอ่านลอย ๆ บนหน้าจอ นอกจากงานอีเวนต์แล้ว คำตอบสั้น ๆ ในคอมเมนต์ใต้โพสต์ของนักเขียนบางคนก็มีมุกส่วนตัวที่เหลือเชื่อ ซึ่งฉันมักเก็บไว้เป็นที่มาของการเข้าใจว่าความชอบต่อคนในเรื่องวรรณกรรมสามารถเกิดขึ้นได้กับเพศใดก็ได้ การฟังแบบสด ๆ ทำให้ภาพทั้งหมดสมจริงและอบอุ่นกว่าการอ่านผ่านตัวอักษรเพียงอย่างเดียว