ผีผ้าห่มจะป้องกันหรือไล่ออกจากบ้านได้ด้วยวิธีใด?

มีหลายวิธีที่คนในชุมชนเล่าให้ฟังเมื่อต้องจัดการกับผีผ้าห่ม และผมชอบผสมทั้งวิทยาศาสตร์กับความเชื่อแบบง่าย ๆ เพื่อให้ดูปลอดภัยและได้ผลจริง

เมื่อผมยังเด็ก บ้านเพื่อนคนหนึ่งมักมีข่าวลือเรื่องผ้าห่มที่ขยับได้ ผมเลยเริ่มทดลองวิธีเบสิกก่อน: เปิดหน้าต่างให้แสงแดดสาดเข้ามา เช็ดผ้าห่มด้วยผงซักฟอกให้สะอาด และตากให้แห้งสนิท แสงแดดและความแห้งช่วยลดความชื้นที่สร้างบรรยากาศชวนจินตนาการจนกลายเป็นเรื่องผี อีกอย่างที่ผมพบว่ามีประโยชน์คือการทำให้พื้นที่นอนเป็นจุดที่มีการใช้งานประจำ—ไม่ปล่อยให้มีผ้าห่มหรือเสื้อผ้าค้างทิ้งไว้ลำพัง กลยุทธ์นี้เหมือนกับการปิดประตูให้ข่าวลือของจิตใจไม่ได้มีที่ยืน

นอกจากเทคนิคเชิงกายภาพ ผมยังใส่อีกมุมที่อ่อนโยนกับความเชื่อ เช่น การใช้เกลือเม็ดเล็กปัดซอกมุมเตียงหรือวางผ้าขาวสะอาดไว้ตอนกลางวัน คนโบราณมักบอกว่าการทิ้งของสะอาดไว้เป็นสัญญาณว่า ‘ที่นี่ไม่ใช่ที่อยู่’ และบางทีแค่การพูดคุยกับสิ่งที่เราเชื่อว่ามีอยู่—บอกขอบเขตอย่างสุภาพว่าไม่อนุญาตให้รบกวนชีวิตประจำวัน—ก็สร้างกรอบจิตใจที่ทำให้เราไม่ตื่นตระหนกเวลาได้ยินเสียงแปลก ๆ นอกจากนี้ของใช้โลหะอย่างกรรไกรหรือเหรียญเล็ก ๆ วางในมุมที่เหมาะสมตามความเชื่อพื้นบ้านก็ช่วยให้คนรุ่นเก่ารู้สึกวางใจขึ้น

เมื่ออยากเพิ่มมิติทางเรื่องเล่า ผมมักเล่าเปรียบเทียบกับฉากเงียบ ๆ ในหนังอย่าง 'Spirited Away' ที่ความลึกลับไม่ได้ถูกทำลายด้วยกำปั้น แต่ด้วยความเข้าใจและการปรับสมดุลของพื้นที่บ้าน สรุปคือผมเลือกผสมวิธีธรรมดาๆ ที่ปลอดภัย เช่น แสงแดด เกลือ และความเรียบร้อยของบ้าน กับวิธีที่ให้เกียรติความเชื่อดั้งเดิม ถ้าทำร่วมกันทั้งทางกายภาพและใจ ผลมักออกมาดี บ้านรู้สึกปลอดภัยขึ้นแล้วเราก็นอนได้หลับสบายกว่าเดิม

ลองมองอีกมุมหนึ่งว่าผีผ้าห่มเป็นเรื่องของความรู้สึกมากกว่าปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติ แล้วผมจะใช้วิธีตรงไปตรงมาและมีระบบ: ทำให้สิ่งแวดล้อมไม่เอื้อให้เกิดเสียงหรือเงาแปลก ๆ และทำให้ตัวเองรู้สึกควบคุมได้

ขั้นตอนของผมสั้น ๆ แต่ได้ผลเริ่มด้วยการเคลียร์พื้นที่รอบเตียง—เก็บผ้ารก, ปิดไฟเล็ก ๆ เวลานอนให้มีแสงนุ่ม ๆ, และตั้งพัดลมให้อากาศไหลผ่านเพื่อลดการขยับของผืนผ้า ต่อมาคือพิธีเล็ก ๆ ส่วนตัว: ผมมักพูดประโยคสั้น ๆ วางขอบเขตกับบ้าน เช่น 'ที่นี่ปลอดภัย' หรือจุดเทียนกลิ่นสมุนไพรเล็กน้อยเพื่อสร้างบรรยากาศสบายใจ ถ้าต้องการความช่วยเหลือที่หนักขึ้น ผมแนะนำให้ชวนคนในบ้านมาร่วมกันเช็ดทำความสะอาดและจัดเตียงใหม่ เพราะการทำร่วมกันช่วยลดความกลัวได้มาก

ในมุมวรรณกรรม ฉากบางตอนของ 'Toilet-bound hanako-kun' สอนว่าการเผชิญหน้าด้วยความเป็นมิตรและอ่อนโยนสามารถเปลี่ยนความเป็นศัตรูให้เป็นการอยู่ร่วมกันได้ ซึ่งผมคิดว่าใช้กับผีผ้าห่มในบ้านได้ดี การเปลี่ยนมุมมองเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้คืนที่ดูน่ากลัวกลับเป็นแค่เรื่องเล่าและเราเองก็หลับได้เต็มตื่นกว่าเดิม