ผู้อ่านอยากรู้ว่า รีบ อ ร์ น ตอนที่ 138 มีภาพประกอบหรืออาร์ตพิเศษไหม?

จางอวิ๋นซี เป็นแพทย์นิติเวชที่ย้อนเวลามาในอดีตนับพันปี ตามคำร้องขอของดวงวิญญาณผู้อาภัพ ที่นั่นนางได้พบกับ "หานไท่หยาง" ชินอ๋องรูปงาม ผู้มีนิสัยอำมหิต เย็นชาและโหดเหี้ยม พรหมลิขิตแห่งเวลาบันดาลให้นางมาใช้ชีวิตกับเขาในฐานะ "สามีภรรยา" แล้วนางจะทำวิธีใดเพื่อเอาชนะใจสามีผู้นี้ได้

ทั้งที่ 'ไม่โปรด' แต่กลับทำตัวเหมือนเป็น 'เจ้าของเธอ' ทั้งที่เขาเฉยชาแต่เธอกลับเลิก ‘โปรด’ ไม่ได้ ทั้งที่ไม่เคย ‘ชัดเจน’ แต่ก็ยัง ‘อ้อนวอน’ ขอให้เขาช่วย ‘โปรดรัก’

[ตระกูลอภิมหาเศรษฐี + บอสจอมเผด็จการ + เนื้อเรื่องพลิกผัน + คุณหนูจริงและปลอม] คู่หมั้นสุดแสนกากนอกใจสาวน้อยจอมซน ซูหรานหันมาหาบาร์โฮสต์และแต่งงานด้วย สามีที่แต่งงานสายฟ้าแลบด้วยหน้าตาหล่อเหลา แต่เขากลับนามสกุลเดียวกับศัตรูคู่แค้นของเธอ คุณชายสามฟู่... ซูหรานคิดว่า มันจะต้องเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน! แต่ทุกครั้งที่คุณชายสามฟู่ปรากฏตัว สามีของเธอก็จะอยู่ที่นั่นด้วย และด้วยเหตุนี้ สามีสายฟ้าแลบก็ได้อธิบายว่า "มันคงเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!" และซูหรานก็เชื่ออย่างสนิทใจ จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอพบว่าคุณชายสามฟู่และสามีสายฟ้าแลบของเธอมีหน้าตาที่หล่อเหลาเหมือนๆกัน ซูหรานกำหมัดแน่นและกัดฟัน และจ้องเขม็งราวกับมีด "มันบังเอิญอย่างนั้นเหรอ??!!" ตามข่าวลือบนโลกอินเทอร์เน็ต คุณชายสามฟู่ผู้กุมอำนาจในตระกูลฟู่ได้ตกหลุมรักผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว คนในตระกูลฟู่ปฏิเสธข่าวลือทันที "ข่าวลือ!! เป็นข่าวลือแน่นอน ทายาทของตระกูลฟู่จะไม่มีวันทำลายการแต่งงานของใครเขาอย่างแน่นอน!" แต่เมื่อหันกลับมา คุณชายสามฟู่ก็ได้พาหญิงสาวที่สะสวยและโดดเด่นคนหนึ่งเดินเข้ามา "ไม่ใช่ข่าวลือ ภรรยาของผมแต่งงานแล้วจริงๆครับ!"

หลินชิงเหยียนแต่งงานกับซ่งเหยียนจินมาได้สามปี แต่ระหว่างที่กำลังวางแผนฉลองครบรอบแต่งงานปีที่สาม เธอกลับค้นพบว่าใบทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือนั้นเป็นของปลอม... คุณนายซ่งตัวจริงกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ! ตลอดสามปีที่ผ่านมา พวกเขาและคนตระกูลซ่งทั้งหมดต่างก็หลอกเธอเหมือนคนโง่มาตลอดสามปีเต็ม สาเหตุกลับกลายเป็นเพราะเธอประสบอุบัติเหตุทางรถจนมดลูกได้รับความเสียหาย ทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ แต่ตอนนั้นเหตุที่เธอบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น ก็เพราะเธอช่วยชีวิตซ่งเหยียนจินไว้นี่นา! ซ่งเหยียนจิน: ฉันรักเธอนะ แต่ฉันก็แค่อยากได้ลูกสักคนเท่านั้น! เวินรั่วอัน: ฉันไม่ได้อยากทำลายความสัมพันธ์ของพวกเธอ ฉันแค่อยากเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งด้วยเท่านั้น! หลินชิงเหยียน: บ้าไปแล้วหรือไง! ...... ในเมื่อพวกเขาคิดว่าสนุกนัก งั้นเธอก็จะเล่นกับพวกเขาให้สนุกไปเลยเหมือนกัน แย่งโครงการในมือของเธอเหรอ? ได้สิ เธอก็หันไปแต่งกับทายาทตระกูลมหาเศรษฐี กลายเป็นฝ่ายลูกค้าเจ้าของโครงการซะเลย ไม่ยอมให้เธอมีงานแต่งเหรอ? ตระกูลมหาเศรษฐีทุ่มสินสอดมูลค่าหลายแสนล้าน งานแต่งจัดอย่างยิ่งใหญ่สะเทือนทั้งเมือง ดูถูกเธอเพราะเธอมีลูกไม่ได้เหรอ? เธอตั้งท้องแฝดในครรภ์เดียว ยิ้มมองพวกเขาอย่างสะใจที่อิจฉาจนแทบคลั่ง ...... ข่าวการแต่งงานของทายาทตระกูลมหาเศรษฐีแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว แต่ผู้คนกลับพากันรู้สึกเสียดายให้กับคุณนายตระกูลมหาเศรษฐีคนนี้ ในวงสังคมต่างก็รู้กันดีว่า คุณชายทายาทมหาเศรษฐีนั้นมีคนที่รักฝังใจอยู่ ถึงแม้หญิงคนนั้นจะแต่งงานไปแล้ว แต่เขาก็ยังลืมเธอไม่ได้อยู่ดี ว่ากันว่าตอนวันแต่งงานของหญิงคนที่เขารัก เขาเสียใจจนสุดจะทน ถึงขั้นพยายามฆ่าตัวตาย ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนเห็นเขานั่งดูหนังที่รักแรกแสดงซ้ำไปซ้ำมา แล้วร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่ได้ พอหลินชิงเหยียนคลอดลูก และคิดว่าควรหลีกทางให้ทายาทกับรักแรกของเขา ทายาทหนุ่มก็อุ้มเธอไว้พร้อมตะโกนบอกว่าเขาถูกใส่ร้าย “ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือเรื่องฉันนี่! ที่รัก เธอต้องเชื่อฉันนะ!”

โรซาลีนเสียชีวิต ฌอนส่งเจนเข้าคุก “ดูแลเธอด้วย” —เขากล่าวทำให้เจนต้องใช้ชีวิตสามปีของเธอ เยี่ยงตกนรกและทรมานอยู่ในเรือนจำ ไม่เพียงแค่ร่างกาย เธอยังบอบช้ำทางจิตใจกับคำพูดของณอน ก่อนที่เธอจะเข้าคุก เจนได้พยายามอธิบายทุกอย่าง “ฉันไม่ได้ฆ่าเธอ”แต่ฌอนกลับนิ่งเฉยและเย็นชาราวกับคำพูดของเธอเป็นเพียงอากาศสามปีหลังจากที่เธอพ้นโทษเธอกลับมายอมรับ “ใช่ ฉันฆ่าโรซาลีนเอง ฉันมันผิดและบาป!” ฌอนสีหน้าเปลี่ยนไป พร้อมทั้งตะโกนใส่เธอ

หนานกงเยี่ยวางนางลงยังไม่ทันจะเปิดปากด่าก็ถูกเขาจุมพิตเรียกร้อง  จางซูฉีประท้วงแต่เขาไม่ใส่ใจ  กลิ่นกายนางบวกกับเรือนร่างระหงเขาอยากกดนางลงตรงนี้นัก "ท่านทำอะไร  เยี่ยอ๋องท่านคิดว่าพวกข้าสามคนพี่น้องรังแกง่ายนักหรือ" จางซูฉีโมโหนางตบหน้าเขาอย่างแรง  หนานกงเยี่ยไม่โกรธเขารั้งนางเข้ามากอด จางซูฉีดิ้นรนแต่ไม่สามารถหลุดจากอ้อมกอดเขาได้  หนานกงเยี่ยจูบนางอีกครั้ง  กำปั้นน้อยทุบไหล่เขาประท้วง  จนเขาถอนริมฝีปากออก "เจ้าเขียนนิยายวสันต์เหล่านั้นได้อย่างไร  เวลาโดนเองถึงไม่ประสานักหื้ม  ไปเอาความรู้มาจากไหนทั้งที่ตัวเองแค่จูบยังทำไม่เป็นเลย" จางซูฉีหน้าแดงเขารู้หรือ  จางซูฉีก้มหน้าซบอกหนานกงเยี่ย  ไม่ยอมให้เขาเห็นสีหน้าตนเองตอนนี้  "ทำไมอายหรือ" หนานกงเยี่ยเชยคางนางกระซิบข้างหู "มาเด็กดีข้าสอนให้ดีกว่า  เผื่อนิยายเรื่องต่อไปของเจ้าจะเร่าร้อนกว่าเดิม" "ข้าไม่ได้อยากรู้สักหน่อย อื้อๆ"