ผู้แต่งสัตตบรรณเป็นใครและมีผลงานอะไรบ้าง?

1.หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ คำโปรย:อันหนิงสตรีขี้อิจฉาโมโหร้ายทั้งร้ายกาจในคนเดียวกัน นางมีปมในใจมากมายในวัยเด็กจึงเติบโตมาอย่างบิดเบี้ยว ยิ่งเห็นน้องสาวถูกพ่อแม่รวมไปถึงคนที่นางแอบชอบคอยแต่เอาใจปลอบประโลมมากเท่าไร อันหนิงก็ยิ่งรู้สึกเกลียดชังอันเล่อผู้เป็นน้องสาวมากขึ้นทวีคูณ 2.เพราะอดีตข้าเคยโง่งม คำโปรย:เสวียนหนี่ได้รับโอกาสย้อนกลับมาแก้ไขเรื่องราวความผิดพลาดในอดีต เพียงเพราะต้องการความรักและการยอมรับจากครอบครัว กระทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลงเชื่อคำลวงโดยหลงลืมไปว่าคนที่มีความรักให้นางอย่างแท้จริง ชาติที่แล้วข้าละเลยคำรักของท่านกับลูก ชาตินี้ข้าจะเป็นคนให้ความรักพวกท่านมากยิ่งกว่า 3.สาวใช้ตัวน้อยของท่านอ๋องทรราช คำโปรย:จากคุณหนูเสนาบดีผู้สูงศักดิ์ชีวิตกลับเปลี่ยนผันในชั่วข้ามคืน แม้มีทางให้เลือกเดิน ซินอ้ายกลับเลือกทำตามหัวใจ จุดหมายคือตำหนักอ๋องทรราชผู้นั้น 4.หลิวเสี่ยวถิงยอดหญิงพลังหญิง คำโปรย:เมื่อนักเขียนนิยายฝึกหัดหัวใจติ่งดันมาหัวใจวายตายฉับพลัน เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับกลายเป็นคนที่จ๊นจนในต่างโลก *ซีรีส์คลั่งรัก 4 เรื่อง*

เมย์ สาวยุคดิจิทัลทะทุมิติมาอยู่ในร่างสาวจีนโบราณนามว่า ถังซูเจียว ซึ่งตรอมใจตายเพราะถูกน้องสาวแย่งคู่หมั้น และตัวเองต้องแต่งกับคู่หมั้นน้องสาวแทน แถมบุรุษผู้นั้นยังมีคนรักอยู่แล้ว เขาหักหน้านางในวันที่นางขึ้นเกี้ยวเข้าจวนเป็นฮูหยินของเขา โดยประกาศรับฮูหยินรองทันที เช่นนั้นมาดูกันว่าข้าหรือท่านที่จะพ่ายแพ้!!

หลิวเยี่ยนฟางรถคว่ำตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างของเสิ่นเยี่ยนฟาง เด็กสาวที่ตายเพราะพิษไข้ นางถูกสั่งให้แต่งงานกับบัณฑิตป่วยออดแอดคนนึง ด้วยสินสอดข้าวสาลีหนึ่งถุงกับเงินหนึ่งตำลึง "เอ้อ  ได้เกิดใหม่ทั้งทีก็โคตรจน  ฉันควรดีใจไหมวะคือนี่บ้านเหรอเนี่ย  แล้วยังมีญาติผัวประสาทเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบ  อีกเวรของกรรมจริงๆ" หลิวเยี่ยนฟางที่ตอนนี้อยู่ในร่างของเสิ่นเยี่ยนฟางสาวน้อยวัยสิบเจ็ดกำลังด่าทอชะตาชีวิตที่ได้เกิดใหม่ ก่อนจะเข้าไปดูสามีหมาดๆที่เพิ่งจะแต่งงานกันเมื่อวาน  อืมหล่อมาก  เสียดายขี้โรคไปหน่อย  ก่อนจะเรียกคนที่หลับอยู่ "นี่เมิ่งหย่งชวน  มาคุยกันหน่อยข้ามีเรื่องต้องคุยกับท่าน" เมิ่งหย่งชวนตื่นนานแล้วตั้งแต่เห็นนางยืนเท้าเอวเป่าปอยผมตนเองทำท่าเหมือนลูกแมวน้อยขู่ฟ่อๆ  ชี้ท้องฟ้าด่าสายลมอยู่หน้าบ้านก็อมยิ้ม  ก่อนจะปรับสีหน้าจริงจัง "อืมภรรยาเจ้ามีเรื่องอันใดหรือ" "น้องสาวเจ้าอยากเก็บไว้ไหม  ปิ่นปักผมนั่นของมารดาข้า  นางหน้าด้านยื้อแย่งเจ้าตอบมาคำเดียวยังต้องการนางไหม" เมิ่งหย่งชวนไม่เข้าใจที่นางพูดจึงส่ายหน้า  แต่คนตัวเล็กเข้าใจผิดว่าเขาบอกว่าไม่ต้องการจึงพยักหน้าให้เขา  "อืมดีมาก  เมิ่งลู่เจินเจ้ามาดูพี่ชายเจ้าหน่อยเข้าจะไปทวงของๆข้าคืน"

ริน หรือ ภวริน ฉันคือผู้หญิงขายตัว มันหน้ารังเกียจใช่ไหม หึ...ใครๆก็บอกว่าฉันมันหน้ารังเกียจ แต่ไม่เคยมีใครถามถึงเหตุผลเลยว่าทำไมฉันถึงต้องมาขายตัวแบบนี้ โลกนี้มันชั่งไม่มีความยุติธรรม "เอาเงินไปแล้วถอดเสื้อผ้ามึงออกซะ" "แต่นี่มันห้องน้ำมหาลัยนะ" "กูไม่สน" ฉันทำท่าคิดก่อนจะหยิบเงินเอามาใส่กระเป๋าแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด "จัดการมันให้กูหน่อย" พี่ซันควักท่อนเอ็นออกมาแล้วรูดขึ้นลงตรงหน้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเป้าพี่ซันแล้วเอามือไปจับท่อนเอ็นของพี่ซันแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ จากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นแตะตรงปลายหัวเห็ดสีชมอ่อนเลียวนไปมาสามสี่รอบ ก่อนที่จะอมลงไปจนมิด "อ๊า~แบบนั้นริน...ซี๊ด~" พี่ซันรวบผมฉันขึ้น

ภรรยา "หนิงเป่ย ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ! นายเกาะผู้หญิงกินมาห้าปีแล้ว แม้แต่เศษเงินเล็กๆน้อยๆ ก็มาขอจากฉัน นายไม่สมควรเป็นสามีฉันด้วยซ้ำ!" หนิงเป่ย "ในบัตรนี้มีเงินหมื่นล้านบาท เอาไปใช้นะครับ" ภรรยา "หมื่นล้านบาท! นายไปเอาเงินเยอะขนาดนี้มาจากไหน?" หนิงเป่ย "เงินที่เธอให้นั้น ผมเอาไปซื้อขายหุ้นแล้วได้กำไรครับ?" ภรรยา "คิดไม่ถึงเลยว่า นายคือเทพแห่งวงการหุ้นในตำนาน!"

เมื่อรวมรวมทุกอย่างเรียบร้อยก็ถึงเวลาสำรวจตัวเอง เธอตื่นขึ้นมาในร่างที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ร่างกายอ้วนฉุ ผิวพรรณหยาบกร้าน และใบหน้าที่เต็มไปด้วยจุดด่างดำ นี่คือร่างของ ซูเว่ยหราน สตรีอัปลักษณ์และร้ายกาจแห่งหมู่บ้านชาวประมงในยุคจีนโบราณ! "นี่ไอ้คนแซ่หลี่ ข้าอยากตกลงกับเจ้าหน่อย บ้านเจ้ามีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับให้ลูกข้าอายุแค่สีขวบไปรับจ้างหาเลี้ยง ข้าว่าเราหย่ากันเถอะ ลูกข้าจะเอาไปด้วย" "เจ้าไม่มีญาติที่ไหน เอาลุกไปลำบากกับเจ้าหรือ" "ถ้ามีญาติประสาแดกและเห็นแก่ตัวแบบบ้านหลี่เจ้า ข้ายอมโดดเดี่ยวดีกว่า" ซูเว่ยหรานเดินลงเขาไม่สนใจเขาอีก หลี่จื่อหานยืนงง เป็นนางที่วางยาเขาเพื่อได้แต่งงาน อยู่ๆบอกจะหย่าก็หย่าและยังจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง นี่ท่านย่าทุบนางจนสติผิดเพี้ยนไปแล้วหรือ