5 คำตอบ
ลองมองจากมุมการเล่าเรื่องบ้าง การวาดหน้าพ่อไม่ใช่แค่ความคล้ายเท่านั้น แต่ต้องสื่อบทบาท เช่น พ่อที่เด็ดขาด พ่อที่อ่อนโยน หรือพ่อที่ห่วงใย วิธีที่เราเลือกเส้นและทรงคิ้วจะบอกบทบาทได้ทันที นี่คือทริคสั้น ๆ ที่ใช้ได้จริง
- สังเกตจุดเด่นหนึ่งจุด เช่น คิ้วหนา หรือตาเล็ก แล้วขยายความเป็นเอกลักษณ์นั้นให้เด่นชัด
- เก็บโครงหน้าแบบไวไฟล์เพื่อใช้อ้างอิงเมื่อวาดมุมต่าง ๆ
- เล่นกับค่าความหนาเส้นและการเบลนเงา แสงที่มาจากมุมเดียวจะทำให้ใบหน้าจำง่ายขึ้น
ตัวอย่างที่ชอบดูเป็นแรงบันดาลใจคือตัวพ่อใน 'My Hero Academia' ที่นักออกแบบใช้เส้นคมและเงาลึกเพื่อสื่อความเข้มแข็ง เทคนิคเหล่านี้ปรับใช้ได้กับหลายสไตล์ ช่วยให้ภาพสุดท้ายทั้งเหมือนและมีน้ำหนัก
มุมมองแบบแฟนคลับที่ชอบปั้นคาแรคเตอร์ง่าย ๆ แนะนำให้เริ่มจาก 'สไตล์เดียวกัน' ก่อน เช่น ถ้าอยากให้หน้าพ่อดูเหมือนในเรื่อง ให้หาภาพตัวละครจากมุมหลัก ๆ สัก 6 รูป แล้ววาดตามเร็ว ๆ ทุกมุม การทำซ้ำจะทำให้เราจำวิธีวาดคิ้ว จมูก และปากของตัวละครได้แม่นขึ้น
อีกอย่างที่ได้ผลคือการสแกนซิลูเอ็ตต์: ลองลงสีทึบแค่รูปใบหน้าและทรงผมเพื่อดูว่าสัดส่วนยังคงความเอกลักษณ์อยู่ไหม เทคนิคนี้ช่วยตัดสิ่งรบกวน และทำให้การปรับแก้เร็วขึ้น งานเล็ก ๆ แบบนี้ทำให้จับเค้าโครงของพ่อได้รวดเร็วขึ้น และสนุกกับการปรับสไตล์ไปพร้อมกัน
พอพูดถึงการวาดหน้าพ่อให้เหมือนต้นฉบับ ความตั้งใจแรกของเราคือจับอารมณ์และซิลูเอ็ตต์ก่อนเสมอ ไม่ต้องเริ่มจากรายละเอียด เช่น เริ่มด้วยรูปร่างศีรษะ ทิศทางคาง และความหนาของคอ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นกรอบที่กำหนดความเป็นพ่อคนนั้นได้ทันที
จากนั้นค่อยลงมองสัดส่วนใบหน้าแบบเปรียบเทียบ: ตำแหน่งตา เทียบกับปลายจมูก ระยะระหว่างคิ้วกับไรผม และความกว้างของปาก จุดเหล่านี้เป็นสิ่งที่ช่วยให้ภาพดู 'ใช่' หรือ 'ผิด' เสมอ อย่าละเลยเส้นริ้วรอย หรือรอยย่นที่เป็นเอกลักษณ์ อาจทำให้ตัวละครวัยพ่อดูมีเรื่องราวมากขึ้น
อีกเทคนิคนึงที่เราใช้บ่อยคือศึกษาแผ่นโมเดลชีทหรืองานแท้จากต้นฉบับ เช่น การดูการวาดหน้า 'Fullmetal Alchemist' ของตัวละครพ่อ ที่นักวาดต้นฉบับจะมีแบบซ้ำ ๆ ให้เห็นรูปแบบคิ้ว จมูก และเส้นคาง พยายามวาดซ้ำหลายครั้งโดยไม่มอง แล้วกลับมาปรับแก้ ลดทอนรายละเอียดที่ไม่จำเป็น จับอารมณ์มากกว่าความเรียบร้อย แล้วงานที่ได้จะมีชีวิตมากขึ้น
มองในเชิงสีและวัสดุนิดนึง เราเน้นเรื่องโทนสีผิวและบริบทแสงมากกว่าแค่เส้นเป็นหลัก ถ้าต้นฉบับใช้โทนอุ่น เช่น พ่อในละครตลก มักจะใช้โทนส้มอ่อนกับเงาอ่อน การเลือกพาเลตต์ที่ใกล้เคียงจะช่วยให้หน้าคล้ายด้วยความรู้สึกไม่ใช่แค่รูปทรง
ผลงานฝรั่งอย่าง 'The Simpsons' มักจะมีคาแรคเตอร์พ่อที่ชัดเจนจากสีผิวและการ์ตูนไลน์ที่หนา ลองเลียนแบบการวางสีร่งและไฮไลต์เดียวก่อน แล้วตามด้วยเส้นน้ำหนักต่างกัน เทคนิคนี้ทำให้ภาพทั้งดูเหมือนและคงสไตล์ไว้ได้ แค่ปรับสีกับหน่วยแสงก็ได้ผลแล้ว
เราเชื่อว่าการจับ'โครงสร้างเชิงสถาปัตยกรรม'ของใบหน้าเป็นกุญแจสำคัญ ลองคิดว่าหน้าคนเป็นชุดของบล็อกสี่เหลี่ยม วงกลม และสามเหลี่ยม แล้วเริ่มเปรียบเทียบสัดส่วนระหว่างบล็อกเหล่านี้เมื่อเทียบกับต้นฉบับ ไม่ใช่แค่ลอกเส้นแต่เป็นการทำความเข้าใจสัดส่วน
การฝึกแบบหนึ่งที่เราใช้คือวาดเวอร์ชันย่อขนาด (thumbnail) หลาย ๆ แบบในหนึ่งหน้า โดยโฟกัสที่การแสดงอารมณ์จากคิ้ว ตา และมุมปาก เทคนิคนั้นช่วยให้จับลักษณะเฉพาะของพ่อได้เร็ว เช่นรอยแผลหรือผมบางในตำแหน่งเดิม เมื่อได้โครงหลักแล้วจึงค่อยเติมรายละเอียดอย่างพวกริ้วรอยใต้ตา เงาจมูก และผิวหนัง
ยกตัวอย่างการวาดพ่อของฮีโร่ใน 'Naruto' จะเห็นว่าความแตกต่างเล็ก ๆ อย่างมุมคิ้ว ปีกจมูก หรือทรงผม สามารถเปลี่ยนความรู้สึกของตัวละครจากเคร่งขรึมเป็นอ่อนโยนได้ทันที ฉะนั้นอย่ารีบเน้นความเนี๊ยบแต่แรก ให้ความสำคัญกับอิมแพ็คก่อน แล้วค่อยทริมรายละเอียดทีหลัง