เสียงพากย์ของ Vergil ในเวอร์ชันญี่ปุ่นและอังกฤษต่างกันอย่างไร

แค่ฟังเสียงครั้งแรก ผมก็จับได้เลยว่าเวอร์จิลถูกตีความแตกต่างกันระหว่างสองเวอร์ชันอย่างมีชั้นเชิงและจุดยืนที่ชัดเจน

ในมุมมองของผม เสียงพากย์ญี่ปุ่นให้เวอร์จิลความรู้สึกเป็นคนที่ถูกฝึกมาอย่างเยือกเย็นและมีวินัยมากกว่า การออกเสียงคม เสียงต่ำแต่ไม่ถึงกับบดบังความแหลมบาง ๆ ที่สื่อถึงความเย็นชาและความมั่นคง การเน้นพยางค์ชัดเจนและการเว้นจังหวะมักทำให้คำพูดสั้น ๆ ของเขาดูหนักแน่น มีน้ำหนักทางปรัชญา—ฉากต่อสู้ที่มีบทสนทนาใน 'devil may cry 3' กลายเป็นการชนกันของอุดมการณ์มากกว่าการระเบิดความโกรธ โทนเสียงญี่ปุ่นมักเล่นกับความเยือกเย็นที่แตกออกเป็นประกายเล็กๆ เมื่อความเจ็บปวดหรือความปรารถนาปรากฏ ตัวอย่างเช่นในช่วงที่เขาเรียกดาบ Yamato จะได้ยินการขึ้น-ลงที่ประณีตและมีความเป็นละครมากกว่าจะเป็นการโผงผาง

ฝั่งภาษาอังกฤษ ผมมองว่าเวอร์ชันนี้เลือกเน้นมิติความเข้มข้นและสัมผัสที่เป็นมนุษย์มากขึ้น น้ำเสียงมักจะหนาขึ้น มีเท็กซ์เจอร์ที่ทำให้รู้สึกถึงความโกรธสะสมหรือความเจ็บปวดที่แท้จริง ซึ่งช่วยให้ฉากการเผชิญหน้ากับดันเต้มีความระเบิดทางอารมณ์มากขึ้นกว่าการวางตัวนิ่ง ๆ แบบญี่ปุ่น ความต่างนี้เห็นชัดเมื่อเทียบบทพูดที่ยาวขึ้นหรือโมโนล็อก—เวอร์ชันอังกฤษจะใส่ความดุดันลงไป ขณะที่เวอร์ชันญี่ปุ่นมักจะให้ความละเอียดในน้ำเสียงแบบฝรั่งเศสคลาสสิกของคนมีภูมิหลังทางวิญญาณ นอกจากนี้ เสียงพากย์ในการต่อสู้อาจต่างกันทั้งในสไตล์ออนามต์ของคำพูดระหว่างท่าโจมตีและเสียงคร่ำครวญตอนรับความเสียหาย ซึ่งทำให้ผู้เล่นรับรู้การตีความตัวละครต่างกันไป

สรุปความเห็นส่วนตัว ผมคิดว่าทั้งสองเวอร์ชันมีข้อดีของตัวเอง: ญี่ปุ่นเน้นความเยือกเย็นและความเรียบหรูในน้ำเสียง ส่วนอังกฤษดึงเอาอารมณ์ดิบและการระเบิดของความเป็นมนุษย์ออกมา การเลือกฟังขึ้นกับว่าต้องการตีความเวอร์จิลเป็นนักปรัชญาที่เยือกเย็นหรือเป็นพี่ชายที่ถูกบีบให้ระเบิด—ผมมักสลับเวอร์ชันตามอารมณ์ตอนเล่นหรือดูฉากคลาสสิกของ 'Devil May Cry 3'

ฉากตัดเข้าที่เปิดตัวใน 'devil may cry 5' ทำให้ผมนึกถึงการเปรียบเทียบนี้ทันที: ญี่ปุ่นให้ความประณีต อังกฤษให้ความหนักแน่น

- ญี่ปุ่น: น้ำเสียงจะเน้นความสงบนิ่งและความมั่นคง เสียงจะไม่หักลงไปเป็นแหบมากนักแม้ตอนที่โกรธ ทำให้เวอร์จิลดูเหมือนคนมีการควบคุมสูง ฉากที่เขาพูดสั้น ๆ ก่อนปะทะกับศัตรูมักได้อารมณ์แบบเยือกเย็นและน่ากลัวในแบบเงียบ ๆ

- อังกฤษ: จะได้ยินมวลเสียงที่หนาและเข้มขึ้น การออกเสียงบางส่วนมีความรุนแรงมากกว่า ทำให้ฉากที่เขาปะทะกับดันเต้หรือเมื่อโยนถ้อยคำตัดพ้อมีพลังทางอารมณ์เพิ่มขึ้น ฉากการเปลี่ยนร่างหรือปลดผนึกมักได้ผลทางเสียงที่ทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้น

ผมชอบทั้งสองเวอร์ชันในสถานการณ์ต่างกัน: เวอร์ชันญี่ปุ่นเหมาะกับโมเมนต์ที่ต้องการปริศนาและความสง่า ส่วนเวอร์ชันอังกฤษเหมาะกับฉากที่อยากให้ความรู้สึกระเบิดออกมาเป็นมนุษย์มากกว่า สุดท้ายแล้วการเลือกฟังก็เหมือนเลือกวิธีอ่านตัวละครคนโปรดของเรา—ทั้งคู่เติมเต็มภาพของเวอร์จิลได้อย่างมีเสน่ห์บนคนละแกนกัน