เราเริ่มจากการจับคอนเซ็ปต์กว้างๆ ของเรื่องก่อนแล้วค่อยย่อลงเป็นคน ๆ หนึ่ง — นี่คือวิธีที่ผมมักจะวางโครงร่างตัวละครเมื่ออยากให้ตัวละครใหม่เข้ากับโลกของ 'WandaVision' ได้แบบกลมกล่อม
การกำหนดคอนเซ็ปต์กว้าง ๆ ประกอบด้วยความขัดแย้งภายในและบทบาทภายนอก เช่น อยากให้ตัวละครเป็นคนที่ปกปิดความเศร้าใต้รอยยิ้มหรือเป็นคนที่ยอมแลกความเป็นส่วนตัวเพื่อความปลอดภัยของคนรอบข้าง จากนั้นผมเลือกธีมย่อยที่เชื่อมกับองค์ประกอบของ 'WandaVision' — ความเป็นมิติของความจริง vs. ภาพมายา, สไตล์ซิตคอมแบบต่างยุค, และผลกระทบของการสูญเสีย
พอมีคอนเซ็ปต์แล้วผมแบ่งออกเป็นส่วนเล็ก ๆ: จุดอ่อน จุดแข็ง ความทรงจำที่ทำให้เคลื่อนไหว สิ่งที่นักเล่าเรื่องอยากให้ผู้ชมรู้ตอนจบ และวิธีที่พวกเขาเปลี่ยนผ่านช่วงซิตคอมหนึ่งตอน ตัวอย่างเช่น ผมเคยออกแบบตัวละครที่เป็นเพื่อนบ้านวัยกลางคนซ่อนอดีตเป็นนักข่าวที่ยังไล่หาความจริงของ Westview — เสียงหัวเราะที่ไม่ตรงจังหวะของซิตคอมช่วยเป็นสัญลักษณ์ว่าเขามองเห็นความไม่ปกติ แต่กลัวจะเปิดเผยตัวเอง
รายละเอียดเล็ก ๆ อย่างการแต่งกายประจำยุคประจำตอน คำพูดติดปาก และท่าทางเฉพาะทำให้ตัวละครเป็นรูปธรรมมากขึ้น สุดท้ายผมชอบทดสอบตัวละครด้วยฉากสั้น ๆ ที่โยนเขาเข้าไปใน
สถานการณ์สุดขั้วของเรื่อง เพราะนั่นจะเผยทั้งความจริงและช่องโหว่ของคน ๆ นั้น ในส่วนของการเล่าเรื่อง ผมจะปล่อยให้ตัวละครค่อยๆ เผยตัวตนผ่านการโต้ตอบ ไม่ใช่คำบรรยายเพียงอย่างเดียว — แบบนี้ผู้ชมจะรู้สึกผูกพันและแปลกใจไปพร้อมกัน