ฉันเอนเอียงไปชอบตัวละครรองอย่าง 'เคนมะ โคซึเมะ' ใน 'ไฮคิว' มากเป็นพิเศษ เพราะเขาเป็นตัวละครที่ฉีกกรอบนักกีฬาทั่วไปออกมาอย่างชัดเจนและน่ารักมากกว่าที่หลายคนคาดคิด
วิธีการคิดและการเล่นของเขาให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดูคนที่รักเกมมากกว่าจะเป็นนักวอลเลย์บอลล้วน ๆ — เขาวิเคราะห์ จับจุดอ่อน และตอบโต้ด้วยความนิ่งเฉียบ แต่ในจังหวะสำคัญกลับพร้อมจะระเบิดพลังออกมา นั่นคือเสน่ห์ที่ทำให้ฉันหลงรักเขา เพราะฉันเองก็เป็นคนชอบสังเกตแล้วค่อยลงมือ ทำให้รู้สึกเห็นตัวตนตรงนั้นมากขึ้น การที่เขาเป็นคนเก็บตัวแต่มีมิตรภาพแน่นแฟ้นกับพวก
เหมียวๆ ในทีมก็ทำให้ตัวละครดูสมจริง ไม่ได้แข็งทื่อแบบสตูดิโอสร้างภาพ
นอกจากนี้ฉากที่เขาแสดงให้เห็นว่าแม้จะไม่ค่อยแสดงอารมณ์ แต่ก็ใส่ใจเพื่อนร่วมทีมและกล้าที่จะเปลี่ยนวิธีเล่นเพื่อช่วยทีมต่อต้านความท้าทายของคู่แข่ง มันสะท้อนว่าเป็นคนที่น่าเชื่อถือในยามวิกฤต ฉันชอบการออกแบบคาแรกเตอร์แบบนี้ที่ไม่ต้องพูดพล่ามเยอะ แต่การกระทำกลับบอกแทนทุกอย่าง เหลือไว้แค่รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวในมุมกล้องของเรื่อง