Bahasa Korea Papa

Don Leonardo De Capre; His eyes my look a little more crinkled around the edges but his face, a tad more weather-beaten,pero Leonardo De Capre ay hindi pa naman malapit sa kanyang edad ang taglay na kakisigan at kagapwuhan. Leonardo,fourty years of age. Owner of a Paradise Resort. Happily married for ten years to Minerva Matamis May nag-iisang anak, ang prinsesa nang kanilang tahanan Reyna Lynvy Marie. Siya ang taga pagmana ng isla mula sa kanyang ninuno at namana ng kanyang Daddy Leonardo. Ngunit natuklasan niyang mayroon nang ibang taong nag mamay-ari niyon--si Hanz,isang lalaking may tatlong M's--mayaman,masama ang ugali at mayabang.Pilit siyang pinapa-alis sa isang isla na mana raw niya mula sa kanilang Papa Leonardo.Pero sa isang tulad niya ay hindi aalis sapagkat sa kanya ang isla na iyon.Magkamatayan man sila! Donya Minerva Matamis; Legal na asawa ni Don Leonardo De Capre,kabiyak sa sampung taong pagsasama. Sa personal niyang buhay,siya ay nagpapagaling mula sa naghihinalong kasal kay Don Leonardo. Ang tubong Isabelenia ay isang sikat na Modelo ng magazine.She was travelling around the world because of her career. Until she heard humor that his loving husband are having affair with other womens. Kaya nagpasya siyang umuwi sa Pilipinas kasama ang kanyang Reyna Lynvy Marie. Para sa pagtutuos niya sa kanyang asawa at sa kabit nito. Na kung sino man siya. Lintik lang ang walang ganti!

Walang nagawa si Ada nang pumayag ang kaniyang ama na ipakasal sa lalaking hindi kilala. Ang alam lang niya 'tungkol sa kaniyang magiging asawa ay isang bilyonaryo, matagumpay sa pagpapatakbo ng negosyo at nag-iisang anak ng isang kilalang business tycoon. Natapos ang paghahanda para sa kasal, na hindi man lang nagpakita ang mapapangasawa at nagpakilala ng pormal sa kaniya. Sa araw at sa mismong kasal ay nakilala niya ito subalit laking gulat ni Ada, na si Nik pala ang taong iyon. Ang taong nagligta kay Ada nang may magtatangkang gumahasa sa kaniya sa party ng kaibigan at sa lalaking nakasama ng isang gabi sa pagbabakasyon sa La Union. Pero ang Nik na ngayong naging asawa ay ibang-iba sa nakilala at ang tingin nito sa kaniya ay isang babaeng kayamanan lang ang habol kaya nagpakasal dito. Matapos ang unang gabi ng pagiging mag-asawa nila ay iniwan na siya nito kinabukasan at isang taon ang nakalipas ay uuwi na ito subalit para makipaghiwalay sa kaniya. Hindi sila maaring maghiwalay ni Nik dahil magagalit ang Papa niya sa kaniya at kailangan nila si Nik upang iligtas ang palubog na nilang negosyo. Kahit ayaw niyang maging tama ang paningin ni Nik sa kaniya ay kailangan niyang iligtas ang negosyo para sa amang minamahal.

Ils nous ont appris respect, obéissance, attention et surtout soumission envers l’homme qui selon eux nous fera un jour la grâce de nous prendre pour femme. Maria nous disait de ne rien contester venant de notre mari peu-importe ce qu’il voulait. Ma mère nous disait, -pour lui tu feras tout, acceptera tout comme je l’ai toujours fait avec ton père. Même s’il te demande un jour de te jeter par-dessus bord alors fais-le. C’est ce qu’elle faisait. Depuis mon plus bas âge j’avais toujours vu maman s’agenouiller devant papa lorsqu’elle avait commis un tort. Il était néanmoins un homme calme, la soumission de ses tendres épouses faisait de lui le mari le plus attentionné. Très tôt ma meilleure amie, ma sœur, je dirai même ma complice et moi avons vécu une expérience qui pour nous n’était qu’un songe, une imagination. Maria nous avait fait joindre nos vies à tout jamais. Est-ce par cette porte que les démons dont elle nous parlait de son vivant ont fait un tour dans nos vies ? Vous le jugerez par vous-même.

Ce jour-là, j'ai eu une fausse couche accompagnée d'une hémorragie. Le même jour, mon mari a publié une photo des petits pieds d'un nouveau-né dans ses moments de Facebook avec un texte : « Bienvenu dans ce monde, mon petit ange. Papa te protègera toujours. » J'ai composé son numéro de téléphone, les mains toutes tremblantes. « Nous avons perdu notre bébé. Peux-tu venir à l'hôpital s'il te plaît ? » De l'autre bout du fil, le cri d'un nouveau-né a résonné dans mes oreilles, ainsi que la voix impatiente de mon mari : « Il faut que tu acceptes le destin. Prends soin de toi-même. Rose vient d'accoucher et a besoin de moi. Je ne peux pas la laisser toute seule. » Sur ces mots, il m'a raccroché au nez, me laissant m'effondrer seule sur le lit froid de l'hôpital. Après un long moment, j'ai essuyé mes larmes et a appelé le numéro de Louis Dulac, un grand rival de mon mari. « Épouse-moi et je t'apporterai toute la famille Dubois en dot. Tout ce que je te demande est de faire tomber Joseph Fouquet. Es-tu partant ? »

La veille de Noël, mes parents m'avaient encore laissée seule à la maison, sous prétexte qu'ils pouvaient tripler leur salaire ce jour-là. Mais après vingt ans à passer chaque réveillon seule, j'en avais assez de cette solitude glaciale. J'ai donc pris des plats que j'avais préparés et je suis allée les chercher. Je ne m'attendais pas à ça : ceux qui prétendaient vouloir gagner un peu plus d'argent sont sortis d'une voiture de luxe, en riant et en tenant par l'épaule un garçon à peu près de mon âge, avant d'entrer ensemble dans un hôtel cinq étoiles. « Papa, maman, vous trouvez ça normal de laisser Camille toute seule à la maison ? » a demandé le garçon. Ma mère a répondu d'un ton détaché : « Ce n'est pas grave, elle a l'habitude. » Mon père a renchéri sans la moindre gêne : « Elle ne peut pas t'arriver à la cheville. Toi, tu es notre vrai trésor ! » Je me suis retournée et je suis partie. Ils avaient feint d'être pauvres pour me tromper, mais cette fois, je n'avais plus besoin de leur présence non plus.

Marsyilaya Sukmawati, lebih akrab dipanggil Syila. Mahasiswa akhir kampus ternama di Universitas Negeri Cilacap (UNICILA) Kabupaten Cilacap. Duduk di bangku program studi Pendidikan Bahasa Inggris, ia bercita-cita menjadi guru bercap PNS atau minimal P3K di tingkat sekolah dasar. Rutinitasnya saat ini banyak direpotkan oleh skripsinya. Syila, gadis berparas anggun dengan pipi mungil dan tinggi badan tak sampai 160 cm. Ia berasal dari keluarga sederhana bersama kedua orang tuanya dan seorang kakak laki-laki. Ia juga gadis modern yang punya pola pikir terbuka. Keluarganya ketat mendidiknya dengan sentuhan-sentuhan halus ajaran agama. Perjalanannya meniti cita-cita tak semulus paras ayunya. Lika-liku dan medan terjal kerap menghadang niat dan tekad cita-citanya. Ujian bertubi-tubi dari berbagai arah hampir berkali-kali mematahkan semangatnya. Lantas, sampai manakah Syila sanggup menghadapi rentetan cobaan hidup? Akankah ia tiba di titik impian yang didambakannya? *** Rendika Rama Saputra, pemuda berusia dua puluh empat tahun yang banyak dicambuk kerasnya kehidupan. Ia tengah memulai karir di sebuah perusahaan peninggalan orang tuanya yang entah di mana keberadaannya. Ia memiliki seorang adik di bangku SD. Ia berjuang untuknya bersama seorang asisten rumah tangga yang telah menemaninya belasan tahun. Pertemuannya dengan Syila menghadirkan warna baru di kehidupan hitam putihnya. Meski tak jarang bertengkar, ia menyadari kenyamanan bersama Syila. Semesta selalu menawarkannya celah bertemu dengan sang gadis. Kehidupan Rendi yang kelam masih terus menggelayutinya. Urusan dengan kekasih kontrak tak sedikit menimbulkan masalah hebat di hidupnya. Dayanya kerap terkuras saat bermediasi dengan kekasih yang tak pernah dicintainya. Kekelaman itu kian pekat tatkala kedua orang tuanya mendadak merebut adiknya. Tentu kali ini Rendi takkan membiarkan kemalangan terus menyapa hidupnya. Lalu, bagaimana ia memadamkan ledakan-ledakan drama kehidupannya? Dapatkah ia menjumpai kebahagiaan juga ketenangan yang dinantikannya?

Anindya Vannisa Putri, adalah seorang mahasiswi yang mendapatkan kesempatan untuk kuliah di Universitas Kyoto, Jepang. Ia mengambil kuliah di Universitas di Surabaya jurusan Bahasa Jepang. Senangnya hati Nindy, panggilan gadis remaja itu yang berbinar-binar saat membaca pengumuman bahwa ia lolos menjadi mahasiswi pertukaran ke Jepang. Nindy yang sejak kecil bermimpi pergi ke Jepang, karena ibunya adalah seorang novelis yang sering menceritakan tentang negeri matahari itu. Berkat doa dari sang ibu, ada jalan menuju kesana. Dari ia mengambil kuliah jurusan sastra Jepang, kemudian mendaftarkan diri secara acak dimana para peserta wajib mengikuti ujian. Berhasillah Nindy lolos masuk tiga besar. Singkat cerita, Nindy bersama dengan seorang teman lainnya pergi ke Kyoto-Jepang. Di sana ia tinggal di dalam sebuah dorm atau apartemen kecil khusus untuk mahasiswa pertukaran. Mempelajari berbagai macam budaya Jepang dan keunikan-keunikan lainnya, membuat Nindy selalu tak lupa membawa kamera dan dipost melalui jejaring sosial facebooknya. Agar ibu Nindy juga bisa memantau aktivitas anaknya tersebut. Hingga pada suatu hari, ketika bulan demi bulan berlalu. Ia berkenalan dengan seorang laki-laki yang kuliah di Universitas Seika. Tetapi berbeda jurusan, ia mengambil jurusan ilustrator komik. Namanya Takuya. Seorang pemuda berumur 23 tahun dan bekerja di toko boneka. Dari perkenalan itu, berbincang-bincang mengenai dunia komik yang ternyata adalah kesukaan Nindy juga. Di sana mereka bertemu, di sana pula mereka harus berpisah. Ketika waktu memisahkan jarak mereka, dan keharusan Nindy yang wajib pulang ke Indonesia oleh sebab hanya mendapatkan jatah 1 tahun. Pada saat terakhir mereka bertemu, Nindy berkata bahwa ia mencintai Takuya. Begitupun ternyata Takuya juga mencintai Nindy dan memberikan kecupan terakhir di pipi Nindy. Sebelum Nindy kembali ke Indonesia, Takuya mengajak gadis itu berkeliling Kyoto dan mengabadikan momen-momen mereka. Takuya berjanji pada Nindy setelah kuliahnya rampung, ia akan menyusul Nindy ke Indonesia, dan tinggal di kota Bali. Menjadi guru ilustrator komik disana.

« Papa ! » ai-je crié en tapant du pied sur le carrelage. « Je ne veux pas épouser Vann Morego ! Tu te rends compte qu'il est père célibataire ? » « Je le sais, Agnellino », a dit mon père d'une voix sévère. « Mais ce mariage est dans l'intérêt de notre entreprise. Nous avons besoin de l'aide de Vann, et il ne peut nous aider que si tu es mariée avec lui. » « Mais ce même homme a dix-neuf ans de plus que moi, Père ! » « Peu importe, Rella. Ce qui compte, c'est que tu accomplisses ton devoir d'épouse et que tu prennes soin de lui et de ses enfants. » ************ Dès le début, cela m'a semblé anormal. Pour moi, cela semblait totalement anormal, mais dans le monde de la mafia, ce n'était rien d'extraordinaire. Les mariages arrangés étaient monnaie courante dans les familles mafieuses, alors je m'y attendais. Mais lorsque j'ai appris que mon mari serait Vann Morego, le chef mafieux le plus redouté, j'ai eu un profond sentiment de mort. Notre mariage arrangé posait de nombreux problèmes. Il était père célibataire de deux enfants, et notre différence d'âge était importante : dix-neuf ans. Comment allais-je survivre en tant que mère et épouse soudaine d'un chef mafieux de dix-neuf ans mon aîné ?

Im siebten Jahr unserer Liebe erbte Leo die Alpha-Position seines verstorbenen Bruders. Und auch die Witwe seines Bruders, die vorherige Luna, seine Schwägerin im weiteren Sinne, Jasmin. Nach jeder intimen Stunde mit seiner Schwägerin tröstete mich Leo zärtlich: „Mia, du bist meine einzige wahre Gefährtin. Sobald Jasmin schwanger ist und dem Silberklauen-Rudel einen Erben schenkt, werden wir unser Bindungsritual vollziehen.“ Er sagte, dies sei die einzige Bedingung seiner Familie gewesen, damit er das Silberklauen-Rudel übernehmen könne. In dem halben Jahr seit unserer Rückkehr zum Silberklauen-Rudel schlief er hundertmal mit Jasmin. Anfangs nur einmal im Monat, jetzt übernachtet er täglich bei ihr. Nach der hundertsten durchgewachten Nacht, in der ich auf ihn wartete, wurde Jasmin endlich schwanger. Gleichzeitig erreichte mich die Nachricht, dass er und Jasmin das Bindungsritual vollziehen würden. Als unser Sohn davon hörte, fragte er mich verwirrt: „Mama, haben sie nicht gesagt, dass Papa das Bindungsritual mit der Luna vollziehen wird, die er liebt? Warum holt er uns noch nicht nach Hause?“ „Weil die Luna, die er liebt, nicht Mama ist.“ Ich strich meinem Sohn über den Kopf. „Aber das macht nichts, Mama bringt dich zu unserem eigenen Zuhause.“ Was Leo nicht weiß: Als einzige Tochter des Alphakönigs des Nordens war mir die Position der Luna im Silberklauen-Rudel noch nie wichtig.

“Tega kamu sama aku? Kamu tahu kan Mas Tio itu suamiku? Ayah dari Arlan dan Echa? Aku gak nyangkaa.” “Sayang, dengerin aku dulu yaa ….” “Surat cerai biar aku yang urus. Aku pastikan hak asuh Arlan dan Echa jatuh ke tanganku!” — “Kenapa sih kamu selalu merebut kebahagiaan akuu? Udah bagus kamu ngajuin gugatan cerai, kenapa milih rujuk sama Mas Tio?” “Kamu gak tahu malu yaa? Memangnya kamu saja yang muak? Aku juga muak. Gak tau diri. Kamu ngaca! Kalau bukan karena aku yang maksa Bunda dan Papa untuk merawat kamu, kamu bukan apa-apa sampai hari ini.” “Kamu ….” “Apa? Aku kurang baik apa sama kamu, hah? Semua aku kasih. Perhatian, kasih sayang, harta, aku kasih semua buat kamu. Tapi apa balasannya? Kamu main sama suami aku dibelakang aku, Harena!” — “Melanjutkan perjalanan dengan motor yang cacat, atau berhenti untuk mencari kendraaan lain supaya bisa lebih nyaman dan aman untuk kembali melakukan perjalanan.” --Zandi Hariztaza. – Cindya Aurelia Yasya, perempuan cantik yang lebih menyukai berpakaian sederhana, ia terlahir di keluarga cemara dan sangat berkucupan dalam segi materi. Perempuan itu memilih untuk menikah dengan Dharmatio Satya, seorang laki-laki yang telah menyelamatkan nyawanya. Laki-laki yang menurutnya baik dan sayang kepadanya, ternyata semua itu manipulasi. Zadin Haristaza, yang merupakan sahabat Cindya pun turun tangan dan menggunakan celah tersebut untuk merebut Cindya, membawa kembali cinta pertamanya