Bl Manhwa

"เพราะเวลาจะนำพาความรักของสองเราให้มาบรรจบกัน" เพราะเห็นภรรยาเป็นของตาย จึงไม่เคยแสดงความรักมากมายที่มีต่อกันให้ได้รับรู้ กว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะสายเกินไป แนะนำเรื่อง คนิน อัลฟ่าผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตาและฐานะสมกับการเป็นอัลฟ่า แม้กระทั่งกลิ่นซินนามอนประจำตัวล้วนสร้างเสน่ห์ให้ใครต่อใครอยากเข้าหา ทว่าคนินรักและหวงภรรยามาก เสียแต่ไม่เคยแสดงออกแม้ว่าจะผูกพันธะแล้วก็ตาม หอมกรุ่น โอเมก้าหน้าหวานเจ้าของร้านกาแฟเล็ก ๆ เขารักและหวงแหนร้านกาแฟนี้มาก ทั้งที่มีสามีที่แสนจะรวย เพราะที่นี่คือความทรงจำที่สำคัญ ทำให้หอมกรุ่นยอมทะเลาะกับสามีเพื่อรักษาร้านกาแฟนี้ไว้ หอมกรุ่นเริ่มไม่เข้าใจและไม่อยากจะอดทนต่อไปเกือบตัดใจยอมปล่อยมือจากคนรักไป น้องเวลา เจ้าก้อนแป้งตัวน้อย ตัวแทนความรักของพ่อและแม่ แต่พ่อก็ไม่น่ารัก ไม่ค่อยจะมีเวลาให้น้องเวลากับแม่สักเท่าไร กว่าพ่อจะได้เห็นความน่ารักของน้องเวลา ก็เกือบจะไม่ทันกาลเสียแล้ว

背中についた爪の痕が、痛いのか熱いのか── 僕に溺れている君があまりにも愛おしい── 鬼畜サイコパス教師×強がりヤンキーの恋の馴れ初め 生きるのが下手くそな、先生と芯の物語。 知る所と知らない所のすれ違いが交差して、想いは交われない。 互いに分かり合えてきたはずなのに、肝心な所を知らない。 そこへ加わる過去の異物。 誰よりも自分を知らないから行き違う想い。 相手の機微には無意識で敏感なのに。 バカと天然と鈍感は横並びで、息衝く愛を蹴落としてゆく。 ※タイトルについて ＊：先生視点 ＃：芯視点 匿名での感想やメッセージなどはコチラへ https://ofuse.me/e/32936

‘เซน’ นายช่างหนุ่มวัย 29 ดันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างเด็กม.6 ที่จากไปเพราะแม่เลี้ยงวางแผนฮุบสมบัติ อุตส่าห์ได้มีโอกาสเกิดใหม่ทั้งที่แต่กลับไม่ได้สุ่มไปโลกเทพเซียน แต่พี่สุ่มให้ผมเป็นIdolนี่นะ!!!

รับจ้างเลี้ยงลูกให้เค้า สุดท้ายได้เป็น "เมีย" คุณเค้าซะงั้น คุณรัน [35 ปี] & อาคิน [25 ปี] 🍼 น้องฌอน [3 ขวบ] อาคิน ตัดสินใจลาออกจากงาน เพราะทนไม่ไหวกับป้าหัวหน้าที่แสนจะท็อกซิก ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ แต่อาคินคิดว่าอดตาย ยังดีกว่าประสาทกิน แต่งานสมัยนี้ก็หายากเสียเหลือเกิน ประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก กับคุณสมบัติที่ใครอ่านแล้วต้องงง คุณสมบัติเดียวที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือต้องเป็น ‘ผู้ชาย’ เท่านั้น “ฉันตกลงรับนาย ถ้านายยอมรับข้อแม้ทั้งหมดได้” “เงินเดือนชั้นให้มากกว่าที่เก่าสองเท่า กินอยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียอะไร เบิกเพิ่มได้ทั้งหมด” ขอเสนอดีขนาดนี้มีหรือที่อาคินจะปฏิเสธ แต่มันชักจะยังไง ๆ อยู่นะ...

世界唯一の魔法国家・フィオレニア王国―――。 王の独裁のもと、国民には苦しい生活が強いられていた。 家族に奴隷として売りに出された、喋れない少年・ジラソーレは、踊り子としてメディチ・ユーリ侯爵率いるサーカス団に買われることとなる。ジラソーレはコミュニケーションすら上手にできなかった。 だが猛獣使いダフネが優しく手を差し伸べて、次第にジラソーレは彼に恋へと落ちる。 数年後、メディチ侯爵が見世物小屋で美しい少年を買い、サーカス団へと招き入れる。ダフネは美しい少年―――スリジエに見惚れてしまっていた。 スリジエと同室になったジラソーレは嫉妬に駆られるも天真爛漫な彼に絆されていき、次第に深い関係へ―――。

ธีรัช เซลล์แมนหนุ่มฝีมือฉกาจ ผู้มีทั้งเสน่ห์และวาทศิลป์เป็นอาวุธ อดีตเคยเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ต้องดิ้นรนไต่เต้าจนสามารถมีชีวิตที่มั่นคง แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเขาอย่างโหดร้าย คืนหนึ่ง หลังจากดื่มสังสรรค์กับลูกค้า เขากลับประสบอุบัติเหตุร้ายแรง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในยุคเดิมอีกต่อไป เขากลายเป็น "ไอ้อิน" ทาสหนุ่มแห่งเรือนข้าราชการในยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ร่างกายกำยำแต่สถานะต่ำต้อย ยังไม่ทันตั้งตัวดีธีรัชก็ได้ทราบว่า อินเจ้าของร่างได้ไปรับรู้ความลับต้องห้ามของเจ้านายเข้าอย่างจัง! "หลวงพิชิตเดโช" หรือ "คุณเปรม" ขุนนางดูแลการค้าและการคลัง ผู้สูงศักดิ์ เฉลียวฉลาด และภักดีต่อราชสำนัก ในสายตาผู้คน เขาคือบุรุษรูปงามผู้เพียบพร้อมทั้งบารมีและอำนาจ แต่ภายใต้ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น กลับมีความลับดำมืดที่ไม่อาจเปิดเผยแก่ผู้ใด... เขาเป็นชายผู้หลงใหลในบุรุษด้วยกัน! และบัดนี้ อิน ทาสหนุ่มที่มีวิญญาณของเซลล์แมนยุคปัจจุบัน กลายเป็นผู้ล่วงรู้ความลับนั้นโดยไม่ตั้งใจ! จากที่เคยเป็นเพียงข้ารับใช้ธรรมดา ชะตากลับดึงเขาให้เข้าไปพัวพันกับเรื่องราวที่ทั้งอันตรายและลึกซึ้งจนยากจะถอนตัว จนก่อเกิดความรักต้องห้ามขึ้น

เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ' จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกชายมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

ิผังห่วงโซ่อาหารอาณาจักรเสี่ยเข้โคตรเห้ ลิลลี่ = บนสุด เสี่ยเข้ =เจ้าของอาณาจักรเห้ พี่โดม =ลูกอีช่างขัด สารวัตรดาวเรือง=คนหล่อแต่เป็นเมีย ปลาซิว=...ลูกอ๊อดเล็กจิ๋ว   ..นิยายวายpwpไม่มีอะไรมากแค่พาทัวร์รอบบ่อจระเข้ให้เสียวเล่น..เสียวโดนแดก

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”