Capitulo 4 En El Restaurante

Llevaba seis años casada en secreto con mi esposo, Mateo Díaz, el CEO de la empresa. Pero en todo ese tiempo, él nunca permitió que nuestro hijo lo llamara "papá". La gota que derramó el vaso fue cuando, una vez más, faltó al cumpleaños de nuestro hijo por con su secretaria, Silvia Vega. Finalmente, saqué el acuerdo de divorcio que llevaba tiempo preparando y me fui para siempre con mi hijo. Aquel hombre siempre tan sereno perdió el control por completo, irrumpiendo en la oficina como un loco para preguntar por mi paradero. Pero esta vez, mi hijo y yo ya no miraríamos atrás.

Mi amigo de la infancia me había prometido que, al graduarnos de la universidad, se casaría conmigo. Pero el día de nuestra boda llegó tarde y, cuando por fin lo encontramos, estaba en una cama de hotel, enredado con mi hermanastra, Viviana Torres. Ante todos los presentes, fue el heredero del hombre más rico del país, Sebastián Fuentes, quien dio un paso al frente y declaró, sin reservas, que yo había sido la mujer que amó en secreto durante muchos años. Llevábamos cinco años de matrimonio. Cada palabra que alguna vez dije, Sebastián la guardó en su corazón. Yo creía, de verdad, que era la persona que él más valoraba en el mundo. Hasta que un día, mientras hacía los quehaceres de la casa, encontré por accidente un documento confidencial oculto en el fondo de su escritorio. La primera página era el currículum de Viviana Torres. Sobre él, escrito de su puño y letra, se leía: “Atención prioritaria. Por encima de todo.” Luego venía un expediente médico que nunca había visto. La fecha correspondía exactamente a la noche en que sufrí aquel accidente automovilístico. Esa vez fui llevada al hospital perteneciente al Grupo Fuentes, pero la cirugía nunca llegaba. Cuando desperté, el bebé que llevaba en mi vientre ya no estaba conmigo, perdido por la hemorragia. Lloré hasta quedarme sin voz en los brazos de Sebastián, pero jamás le conté la verdad. No quería causarle más preocupación. Pero ahora lo sé: esa misma noche Viviana también resultó herida, y la orden que Sebastián envió al hospital fue: “Movilicen a todos los especialistas. Prioridad absoluta para Viviana Torres.” Las lágrimas se filtraron entre las páginas, borrando parte de la tinta. “Si no soy tu máxima prioridad, entonces desapareceré de tu mundo.”

เมื่อการกลับมาของเธอทำให้ใจเขาเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆที่ผ่านมาเขาคอยบอกมันอยู่ตลอดว่า "ไม่รัก ไม่เจ็บ" และเขาจะทำยังไงกับใจที่มันไม่รักดีของเขา -------- "ผู้หญิงคนนั้นตายไปนานแหละ" ธานินทร์ อัศวดิศร....ธาม อายุ 22 ปี วิศวกรรมซอฟต์แวร์ มหาวิทยาลัย A ปี 4 หล่อ นิ่ง สุขุม ใจเย็น เย็นชา พูดน้อย "ถ้างั้นเราคงไม่เคยรู้จักกันซินะ" รังศิตา ตรีทรัพย์...โรส อายุ 22 ปี เรียนบริหาร มหาวิทยลัย A ปี 3 สวยสไตล์หวาน สดใส น่ารัก ยิ้มเก่ง

เพลิงนักศึกษาแพทย์ ชั้นปีที่ 5 อายุ 23 ปี (อดีต) ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณนายพิมพ์ภิรมณ์ เจ้าของธุรกิจนำเข้าเครื่องมือทางการแพทย์ และมีพ่อเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาให้เธอเป็นเพียงคู่นอน ติดอยู่ในความสัมพันธ์นั้นมาตลอดสองปี เขามีคนที่ตั้งใจจะใช้ชีวิตด้วยอยู่แล้ว เธอจึงเป็นได้แค่นั้น ต่อให้เป็นแค่คู่นอน ก็ต้องเชื่อฟัง ถ้ายังอยากได้เงินจากเขา หมวยเล็ก นักศึกษาคณะบริหาร ชั้นปีที่ 4 อายุ 22 ปี(อดีต) เขาเห็นเธอเป็นเพียงคู่นอน เธอก็เห็นเขาเป็นแค่ตัวเงินตัวทอง ที่จะทำให้ชีวิตตั้งตัวได้ หลังจากนั้นก็จะหายไป ไม่ให้เขาตามหาเจอ เมื่อเขามา เธอก็ไป แค่นั้น จบ!

Tenía nueve meses de embarazo y estaba lista para dar a luz, pero mi esposo, Sean Conner, me encerró en el cuarto de almacenamiento del sótano y me dijo que retuviera el parto. Comentó que era porque la esposa de su difunto hermano, Quinn Faber, también estaba a punto de dar a luz ese día. Hacía años, Sean y su hermano habían acordado que el primer hijo nacido en la familia Conner sería criado como heredero y recibiría la herencia familiar. —El bebé de Quinn debe nacer primero —dijo Sean como si fuera algo trivial—. Ella perdió a su esposo y no tiene nada. Tú ya tienes mi amor, por lo tanto, es justo que la herencia sea destinada a su hijo. El dolor de las contracciones me dobló por la mitad y lloré, suplicándole que me llevara al hospital. Él me secó las lágrimas y con una tranquilidad inquietante, me dijo: —Deja de fingir. Luego, espetó: —Siempre supe que no me amabas. Todo lo que te importa es el dinero y el estatus. Forzaste el parto para robarle el lugar a mi sobrino... ¿Cómo puedes ser tan cruel? Con la cara pálida y temblando, logré susurrar: —No puedo controlar cuándo nace un bebé, esto es una coincidencia. Te juro que no me importa la herencia. ¡Yo te amo! Él soltó una carcajada llena de frialdad y me dijo: —Si me amaras, no habrías presionado a Quinn para que firmara ese contrato renunciando a la herencia de su hijo. Bueno, una vez que ella dé a luz, volveré a buscarte. Después de todo, el bebé que llevas en tu vientre lleva mi sangre. Sean se quedó fuera de la sala de parto donde estaba Quinn y solo después de que el recién nacido llegó al mundo, él se acordó de mí. En ese momento le ordenó a su secretario que me llevara al hospital, pero la voz de este tembló mientras decía: —La señora... y el bebé... Ambos han muerto... En ese momento, él perdió la razón.

Frente a la entrada del hospital, mientras una hemorragia me bañaba las piernas durante el embarazo, Leandro Rivera me dejó sola para llevar a casa a su clienta... la misma a quien le estaba tramitando el divorcio. No importó que suplicara con la mirada. No miró atrás. Solo se fue. Esa misma noche, en lugar de estar a mi lado, apareció en la publicación de la clienta en Facebook. «Qué suerte tener a mi gran abogado... ¿quién dijo que no hay sopa para la resaca? Oh, cierto... ¡yo sí la tengo!» No dormí en toda la noche. A la mañana siguiente, con una calma que no sentía, marqué el número de mi padre. —Papá, ya lo decidí. En tres días vuelvo a casa... a hacerme cargo de la empresa.

Khadidja, l'enfant vendu, est l'histoire d'une fille vendue par ses parents à un chef de gang pour changer leur statut de pauvre à riche. Mais les choses ne se sont pas passées comme l'attendait le chef, car elle fut sauvée par un riche milliardaire qui a totalement changé sa vie. De retour après 4 ans, étant la femme d'un multimilliardaire craint par tous, elle n'a qu'une chose en tête : se venger de ses parents.

นิยายวายฟีลดีแต่พระเอก Red Flag เมื่อนักศึกษาหนุ่มแฟนบอยต้องมาเป็นผู้จัดการให้กับศิลปินที่ตัวเองชอบ ไนท์ นักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ เจ้าของฉายาหนุ่มหล่อหน้าตี๋ มีคนที่ไม่ชอบขี้หน้าอยู่คือ คนโปรด ลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อตัวเอง กลับกันคนโปรดนักศึกษาหนุ่มคณะนิเทศปี 4 ที่มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักแสดงกลับมองว่าเขาคือไอดอล วันหนึ่งคนโปรดได้ไปฝึกงานในค่ายที่เขากำลังทำงานอยู่ ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับเขา เพราะผู้จัดการคนเก่าที่สนิทกันกับเขาได้ยื่นไม้ต่อให้กับคนโปรด ให้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของเขา โดยที่ไม่ฟังคำคัดค้านจากเขาผู้เป็นศิลปินเลย ซึ่งหน้าที่นี้คนโปรดเองก็ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเช่นกัน ถึงแบบนั้นไนท์ก็ไม่ได้หาผู้จัดการคนใหม่มาแทนแต่อย่างใด แต่การปฏิบัติกับคนโปรดนั้น ดูเหมือนจะอยากให้อีกฝ่ายลาออกไปจากหน้าที่นี้เองซะมากกว่า เพราะมันค่อนข้างที่จะละลาบละล้วงอีกฝ่ายมาก การทำงานร่วมกัน ทำให้ทั้งสองสนิทกันขึ้น รวมทั้งใกล้ชิดกันมากขึ้น จนถึงขั้นได้หลับนอนด้วยกัน ครั้งแรกอาจเป็นเพียง เพราะความเผลอไผล แต่มันมีครั้งต่อไปนี่สิ

"เธอแน่ใจใช่มั้ยว่าจะไม่เสียตัวฟรี" เสี่ยงรักรุ่นพี่ [มินตรา x ชาร์วี] เพราะความรักที่เธอมี เธอจึงยอม “เสี่ยงรัก” กับเขา [ชาร์วี] วิศวะฯ ปี 4 ไม่สนใจความรัก คาดเดายาก ชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่น [มินตรา] บริหาร ปี 2 น่ารัก มองโลกในแง่ดี ไม่ทันคน รักใครรักจริง มั่นคงในความรัก "มินชอบพี่ชาร์วีค่ะ" "งั้นเหรอ..." "...ทำไมไม่ลองอ้าขาให้ฉันดูล่ะ เผื่อฉันจะสนใจเธอบ้าง" "..."

ต้น ต้นคิด หนุ่มเนิร์ดคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4 ที่แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองอย่าง กร ภากร เพื่อนคณะเดียวกันมาตั้งแต่ปี 1 แต่เพราะความเป็นเพื่อนเขาเลยเก็บงำความในใจนี้มานานแต่พอคิดจะตัดใจ ทั้งสองกลับพลาดท่ามีสัมพันธ์กันในชั่วข้ามคืน แต่แทนที่กรจะหมางเมินมันไป กลับทำตัวติดหนึบจนเป็นต้นที่ชักเริ่มรำคาญ เพื่อนน่ะกรมีเยอะแล้ว แต่เมียขอต้นคิดแค่คนเดียว