Electricians Ocean Isle Beach Nc

มะยม หญิงสาวที่สวย และฮ็อตมาก มีผู้ชายหลายคนต่างหมายปองเธอ แต่เหล่าบรรดาหมาวัดทั้งหลายคงคิดละซิว่ามันช่างยากนักที่จะเชยชม ดอกฟ้า เพียงซักครั้งก็ยังดี แต่บอกไว้ก่อน มันไม่ได้ยากเลยซักนิด แค่ถูกใจ ตรงกลางใหญ่ เป็นอันว่าขึ้นเตียงได้

เรื่องสั้นจบในไม่กี่ตอน แนว 18+++ คลายเครียดคลายเหงา อ่านกันแบบฟินๆ

Tiana Greene arrives on Lycan Isle with nothing but a suitcase, a scarred past, and a desperate need for work. When she is hired as a maid in the sprawling cliff-side mansion of Ross Lycan – the island’s reclusive billionaire – she expects long hours, strict rules, and silence. What she does not expect is the man himself: cold as the steel in his voice, brutally private, and carrying a shadow in his gaze that keeps everyone at arm’s length. Rumours whisper through the island of former staff fleeing in fear, of Ross’s cruelty, and of the mysteriously vanished brother whose memory haunts the mansion halls. Tiana tries to keep her distance, but every forbidden glance and accidental touch tightens the invisible thread pulling them together. When a near-fatal accident on the cliffs pushes Ross into her life more violently than either of them intended, the dynamic shifts. Ross grows protective yet distant, drawn to Tiana in ways he cannot accept – while she fights her own confusion over the man beneath the frost. As the annual island festival approaches, tensions rise. Tiana becomes a target for the island’s elite women, whose humiliation of her sparks a dangerous, possessive reaction in Ross. Social pressure thickens, rumours spread, and the boundaries of employer and servant begin to blur into something darker, deeper, and irresistibly intimate. But everything changes the night Tiana slips into a forbidden study and uncovers the truth about Ross’s past – a past woven with loss, guilt, and secrets buried beneath the island’s stormy surface. Now she must decide. Can she love a man built from shadows? And can Ross love someone brave enough to walk into the darkness he’s spent years trying to hide?

The De Leon's anual ball is coming, and Miranda's mom is hellbent on pursuing one of the De Leon's prided bachelors to be her son-in-law. Unfortunately, Miranda is her only daughter. Mayroon lamang siyang 0.1 poryentong tyansa na masungkit ang kahit isa sa mga anak ng Don. Lalo pa sa ugali ni Miranda na si-siga-siga at kilos lalaki. 'Sasakit lang ang ulo mo, Maman!' Gayunpaman, no one can deny an Isle their incredible beauty and slyness. Alam ni Miranda na naghihirap na ang kanilang pamilya ngunit para sa kaniya, hindi itong sapilitang daan ang sagot sa mga problema nila. "What?" bulalas ni Shanelle, "You'll—" "Steal." Ngumiti si Miranda. "Habang nagsasaya silang lahat, nanakawin ko ang maliit na parte ng yaman nila." Miranda expected Shanelle to be horrified. Surprisingly, the girl nodded. "Kung 'yon ang gusto mo." Somehow, Miranda felt that there's something wrong with her abrupt acceptance of her evil, well-thought plan. Ngunit hindi na iyon mahalaga. Kailangan niyang maghanda, sa maraming paraan.

By six, Amelia had whipped up a six-dish dinner with soup—Chad Felton's favorites, of course. By seven, she'd prepped his bath, complete with rose petals and candles. By eight, his slippers were perfectly lined up by the door. At nine, Chad finally strolled in. Amelia stepped up, taking his suit jacket. "Eat first or bathe?" she asked, setting the slippers in front of him and hanging the jacket. "Bathe," he muttered, eyes glued to his phone.

เพราะความใส่ใจ(เรื่องชาวบ้าน) พลอยสวยเลยบังเอิญได้เห็นหน้าของบอสที่ตำรวจกำลังตามตัวโดยบังเอิญ เธอเลยต้องซ่อนตัวเพื่อความปลอดภัย แต่ทำไมสถานที่ที่เธอต้องซ้อนตัวต้องเป็น “ไร่สิงห์ศิลา” ไร่ของแฟนเก่าเธอ

"แฟนน้องเหรอ ไหนบอกไม่มีแฟน" ถึงสกิลภาษาไทยของเขาจะไม่เข้าขั้นเทพ แต่เขาก็ฟังออก ...อ้าวมันไม่ได้เป็นแฟนผู้หญิงคนนี้เหรอ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าอะไรที่มันใส่ลงไปในแก้วน้ำนั่น "ไม่ใช่แฟนนะคะ คุณเป็นใคร" หญิงสาวหันมาทางคนที่หน้าตาเหมือนพระเอกเกาหลีแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าเขาจะเข้ามาหาพวกเขาทำไม

พายุ ศิระภาคิน นักธุรกิจหนุ่มประธานบริษัทส่งออกผ้าไทยปัจจุบันอายุสามสิบปี เห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่ดอกไม้ริมทาง แพรไหม โสภิกุล ดีไซเนอร์สาวปัจจุบันอายุยี่สิบเก้าปีเธอหลงรักชายคนหนึ่งเขาก็ได้พรากความสาวไปจากเธอ..

เมื่อเธอต้องมาเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยง เธอคิดว่าจะสบายที่ไหนได้ ต้องทำงานทั้งบนโต๊ะ บนเตียง ในรถ งานหนักขนาดนี้หวังว่า สื้นปี พ่อเลี้ยงจะให้โบนัสเธอจุกๆนะ  แต่ว่าตอนนี้ เขาก็ทำให้เธอจุกสามเวลาหลังอาหารอยู่เเล้วนี่ อิอิ "ลุงตินนนขา หนูไม่ไหวเเล้วนะคะ หนูเหนื่อยค่ะ" "อีกนิดนะคะ คนดี ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ" คำเตือน ‼️‼️ ⛔️นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ คำหยาบ ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ⛔️อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

"ผมชื่อภัทร คุณชื่อเพื่อนแพรใช่ไหม ผมขอชี้แจงง่ายๆ แล้วกันนะครับเวลา หกเดือนที่คุณอยู่ในฐานะแฟนผม คุณไม่สามารถคบใครได้เพราะมันจะสร้างความเสื่อมเสียมาให้ผม ผมจะไม่ทำอะไรล่วงเกินคุณในที่รโหฐาน" "เดี๋ยวค่ะ ถ้าที่ไม่รโหฐานละคะ" เพื่อนแพรยกมือถาม "อ๊าวคุณ เราเล่นเป็นแฟนกันก็ต้องมีกอดกันบ้างตอนอยู่ข้างนอกเพื่อความสมจริง" ภัทรพูดกลั้วเสียงหัวเราะ "เดี๋ยว...ก่อนจะไปถึงตรงนั้น ทำไมคุณเลือกฉัน" "คุณขี้เหร่ดี" เขาตอบหน้าตาเฉย