hugot line para sa jowa

Losing this war means captured by the enemy empire and considered as their prostitutes and servants. Dreaming that situation made my heart race even more. I settled myself on the floor, close to the door. Time passed but no one came unlocking the door and allow me to fight for our pride. "Attention..." the speaker said loudly. I quickly stood up and I could feel my heart coming out of the skin. Anything can be announced at this moment. " As the Prince of Pratapgarh killed mercilessly by our strongest army, I declare the war won by the Mahabaleshgarh and all the property belonging to Pratapgarh claimed by our empire including all Money, Royalties, children and all the ladies..." I Stood Frozen at that moment. I can't hear anything else. I tried escaping the place but suddenly the door stand banged open. I ran and in the hurry, I banged to the table and fell to the floor. I tried to stand up but They came fastly and one of them caught me by pulling my hair and made me stand. It hurt like hell. I cried, I cried loudly feeling the fear and most of all losing my everything. The person holding my hair try to press his hand against my cheeks and then one of them said " Keep her for the Prince, she is the Princess Abhishree" "yes... I agree, Don't touch her. Princess can only be the prostitute of the Prince" Another one said. ~~~ The story is set back in the sixteen century When The most powerful empire Mahableshgarh attacked the other Empire Pratapgarh and won the battle effortlessly. They would be treated as prostitutes, Raped, work as a slave and in the most dangerous condition sold or killed. THE BATTLE IS NOT ENDED YET Mature content!!!

J'ai aimé Luc Dupont pendant dix ans, mais il a dit : « Elle ne m'intéresse pas. » Et puis il a passé ses jours et ses nuits avec une autre femme… En tant que son amie d'enfance pendant dix ans, lui et moi n'avons pas eu de bons résultats, alors je ne voulais plus être son second choix. Plus tard, j’étais sur le point de me marier avec une autre personne. Au milieu de la nuit, Luc a frappé à ma porte en disant : « Claire Moreau… » « M. Luc, puis-je vous aider ? » Ensuite, la voix sexy d'un homme est venue de la chambre à coucher : « Chérie, où as-tu mis mes sous-vêtements ? » En entendant cela, Luc a titubé et a craché une bouchée de sang devant moi… Peu de temps après, je suis tombée sur le blog de Luc : « Il y a des gens à qui l'on manque pour la vie. Ce n'est pas parce qu'elle t’aime maintenant qu'elle t’aimera toujours. Alors, chéris-la. »

Halos muntik lang naman malunod habang lumalangoy ang kapatid ni Hadden, at para diyan, itinulak niya ako sa pool pagkatapos itali. Iniwan niya lang ako ng maliit na butas para sa hangin na may sukat na isang pulgada. Sinabi niya na pagbabayaran ko ang lahat ng doble para sa bawat pagdurusang dinanas ni Julia. Hindi ako marunong lumangoy. Wala akong magawa kundi subukan ang aking buong makakaya habang umiyak ako at pinakiusapan siya na pakawalan ako. Pero ang natanggap ko lang ay leksyon. “Hindi ka matututo kung hindi kita tuturuan ng leksyon ngayon.” Nagpumiglas ako para manatiling nakalutang, pero… Inabot ng limang araw bago naglaho ang galit ni Hadden at itinigil niya na ang pagdurusa ko, pero huli na ang lahat. “Pakakawalan kita sa pagkakataong ito, pero huwag mo nang uulitin ang parehong pagkakamali!” Namatay na ako sa pagkalunod.

Pagkatapos ideklara ng doktor na brain dead ang anak kong si Mia Powell, kinumbinsi ako ng asawa kong si Liam Powelle na pirmahan ang organ donation consent form. Kasalukuyan ako noong nalulunod sa pagdadalamhati at malapit na ring mawala ang katinuan sa aking isipan. Dito ko aksidenteng nadiskubre na ang doktor ng aking anak na si Blair Lincoln ay ang dating kasintahan ng aking asawa. Nagsinungaling sila sa pagiging brain dead ni Mia para pirmahan ko ang form at makuha ang puso nito na kanilang gagamitin para mailigtas ang anak ni Blair na si Sophia. Pinanood ko ang pagsundo ni Liam kay Sophia sa ospital. Nakangiting umalis ang mga ito para bang isa silang perpekto at masayang pamilya. Nang kumprontahin ko ang mga ito, agad nila akong itinulak para mahulog mula sa isang building na siyang ikinamatay ko. Nang mabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, bumalik ako sa araw kung kailan ko dapat pirmahan ang organ donation form. Tahimik akong nangako habang tinititigan ko ang nakahigang si Mia kaniyang hospital bed. Buhay ang sisingilin ko sa lalaking iyon at sa ex nito nang dahil sa ginawa nila kay Mia.

Ils étaient jeunes, amoureux, mariés. Rym rêvait d’une vie simple, douce et pleine de stabilité. Ashraf, son mari, était un ingénieur brillant, un peu nerd, passionné d’informatique, mais maladroit dans la vraie vie. Elle cuisinait avec amour. Il travaillait pour leur avenir. Tout semblait parfait… jusqu’au jour où il a décidé de tout quitter pour créer son entreprise. Sans prévenir. Sans lui demander son avis. Les factures s'accumulaient. Le stress a tué les tendres moments. Et un jour, Rym a décidé de partir. Quatre ans plus tard, le passé frappe à sa porte… Ou plutôt, elle frappe à celle de son passé. En quête d’un nouveau travail, Rym est engagée dans une entreprise puissante, où le PDG n’est autre que… Ashraf. Mais ce n’est plus le même homme. Fini le jeune mari naïf. Aujourd’hui, il est élégant, froid, concentré, respecté — un vrai requin du monde des affaires. Et elle ? Juste une salariée. Une silhouette parmi tant d’autres. Une inconnue… avec un passé. Va-t-elle réussir à raviver son regard ? Ou va-t-elle découvrir qu’il n’y a pas de deuxième chance quand le cœur change ?

Dahulu, Nara terlahir dari keluarga kaya yang memiliki perusahaan besar. Tetapi, karena ditipu sahabat Ayahnya, perusahaan Ayahnya mengalami kebangkrutan hingga jatuh miskin. Keadaan ini membuat Nara mengubur dalam-dalam impiannya menjadi seorang dokter. Demi membalaskan dendam, Nara terpaksa menjadi sekretaris dari perusahaan besar yang dipimpin Ardhan. Strategi ini dilakukan untuk mempermudah berjalannya misi mereka. Namun siapa sangka, Ardhan malah menikahinya. Dan sialnya, pernikahan tanpa cinta ini tak dapat ia tolak. Seiring berjalannya waktu, cinta tumbuh di antara mereka, tetapi cobaan datang dengan memberinya pilihan yang sulit, antara pernikahan atau keselamatan keluarganya!

Bagai disambar petir di siang bolong, begitu Amilie mengetahui bahwa orang tuanya malah menjodohkan sang Kakak dengan pacarnya! Di titik terpuruknya, kehadiran Theo pun seperti dewa penyelamat. Ia menolong Amilie untuk kembali bangkit dan membalaskan dendam. Sampai suatu ketika, sesuatu yang tidak diharapkan terjadi. Dan nyawa-lah menjadi taruhannya!

I'm performing heart surgery when my "crimes" are announced through the hospital's speakers. The woman cries, "Dr. Maeve Thornton wrecked my family, seduced my husband, and chose to be with him despite knowing he was married! "She contacted my husband in private and operated on my five-year-old daughter when she was perfectly fine. She attempted murder during the surgery!" The woman is my husband's mistress, but she turns the tables on me and kicks the operation theater's door down with a group of people who think they're righteous. She curses at me and kicks the medical equipment over, wanting me to get on my knees and apologize. She and her entourage take my scalpel away, strip me of my scrubs, and even stab me with my scalpel. There's blood everywhere. I start laughing when my husband finally arrives. "So, this is the biggest surprise you've prepared for me, huh?"

Trixxie Angeles. Gusto lang niyang paghiwalayan ang kapatid at ang hipag pero nag-backfire ang plano niya. Nagbunga ang isang gabibf pinagsaluhan nila ni Gavin. Gavin Mendez. Isang lalaking malikot sa babae ngunit nagkagusto sa babaeng may asawa na. Ano ang kaya niyang isakripisyo sa ngalan ng pag-ibig? Dumaan ang limang taon at kailangan niyang makipagkita sa lalaking nilinlang niya para sa kapakanan ng kanyang anak na may sakit. Ano ang kaya niyang ibigay sa lalaking minsan na siyang sinabihan na walang iibig sa kanya?

La fille adoptive que papa avait recueillie n'a été enfermée que quelques minutes dans le petit débarras par accident, mais il m'a attaché et m'a enfermé dans le débarras, en allant jusqu'à boucher les trous d'aération avec des serviettes. Il a dit : « Si tu n'apprends pas à prendre soin de ta sœur, alors tu vas goûter à la souffrance qu'elle a endurée. » Mais je souffrais déjà de claustrophobie, et alors ce petit espace sombre, je ne pouvais que retenir ma peur et le supplier. Mais en retour, j'ai reçu ses reproches impitoyables : « Cette leçon est là pour te faire réfléchir. » Quand le dernier espoir est disparu, je me suis débattu désespérément dans le noir. Une semaine plus tard, papa s'est enfin souvenu de moi et a décidé de mettre fin à cette punition : « J'espère que cette leçon te fera réfléchir. S'il y a une prochaine fois, tu seras mis à la porte. » Mais il ne savait pas que j'étais déjà mort dans le débarras, et que mon cadavre avait commencé à pourrir.