Lightsaber Bl

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

"เพราะเวลาจะนำพาความรักของสองเราให้มาบรรจบกัน" เพราะเห็นภรรยาเป็นของตาย จึงไม่เคยแสดงความรักมากมายที่มีต่อกันให้ได้รับรู้ กว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะสายเกินไป แนะนำเรื่อง คนิน อัลฟ่าผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตาและฐานะสมกับการเป็นอัลฟ่า แม้กระทั่งกลิ่นซินนามอนประจำตัวล้วนสร้างเสน่ห์ให้ใครต่อใครอยากเข้าหา ทว่าคนินรักและหวงภรรยามาก เสียแต่ไม่เคยแสดงออกแม้ว่าจะผูกพันธะแล้วก็ตาม หอมกรุ่น โอเมก้าหน้าหวานเจ้าของร้านกาแฟเล็ก ๆ เขารักและหวงแหนร้านกาแฟนี้มาก ทั้งที่มีสามีที่แสนจะรวย เพราะที่นี่คือความทรงจำที่สำคัญ ทำให้หอมกรุ่นยอมทะเลาะกับสามีเพื่อรักษาร้านกาแฟนี้ไว้ หอมกรุ่นเริ่มไม่เข้าใจและไม่อยากจะอดทนต่อไปเกือบตัดใจยอมปล่อยมือจากคนรักไป น้องเวลา เจ้าก้อนแป้งตัวน้อย ตัวแทนความรักของพ่อและแม่ แต่พ่อก็ไม่น่ารัก ไม่ค่อยจะมีเวลาให้น้องเวลากับแม่สักเท่าไร กว่าพ่อจะได้เห็นความน่ารักของน้องเวลา ก็เกือบจะไม่ทันกาลเสียแล้ว

‘เซน’ นายช่างหนุ่มวัย 29 ดันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างเด็กม.6 ที่จากไปเพราะแม่เลี้ยงวางแผนฮุบสมบัติ อุตส่าห์ได้มีโอกาสเกิดใหม่ทั้งที่แต่กลับไม่ได้สุ่มไปโลกเทพเซียน แต่พี่สุ่มให้ผมเป็นIdolนี่นะ!!!

รับจ้างเลี้ยงลูกให้เค้า สุดท้ายได้เป็น "เมีย" คุณเค้าซะงั้น คุณรัน [35 ปี] & อาคิน [25 ปี] 🍼 น้องฌอน [3 ขวบ] อาคิน ตัดสินใจลาออกจากงาน เพราะทนไม่ไหวกับป้าหัวหน้าที่แสนจะท็อกซิก ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ แต่อาคินคิดว่าอดตาย ยังดีกว่าประสาทกิน แต่งานสมัยนี้ก็หายากเสียเหลือเกิน ประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก กับคุณสมบัติที่ใครอ่านแล้วต้องงง คุณสมบัติเดียวที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือต้องเป็น ‘ผู้ชาย’ เท่านั้น “ฉันตกลงรับนาย ถ้านายยอมรับข้อแม้ทั้งหมดได้” “เงินเดือนชั้นให้มากกว่าที่เก่าสองเท่า กินอยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียอะไร เบิกเพิ่มได้ทั้งหมด” ขอเสนอดีขนาดนี้มีหรือที่อาคินจะปฏิเสธ แต่มันชักจะยังไง ๆ อยู่นะ...

ธีรัช เซลล์แมนหนุ่มฝีมือฉกาจ ผู้มีทั้งเสน่ห์และวาทศิลป์เป็นอาวุธ อดีตเคยเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ต้องดิ้นรนไต่เต้าจนสามารถมีชีวิตที่มั่นคง แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเขาอย่างโหดร้าย คืนหนึ่ง หลังจากดื่มสังสรรค์กับลูกค้า เขากลับประสบอุบัติเหตุร้ายแรง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในยุคเดิมอีกต่อไป เขากลายเป็น "ไอ้อิน" ทาสหนุ่มแห่งเรือนข้าราชการในยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ร่างกายกำยำแต่สถานะต่ำต้อย ยังไม่ทันตั้งตัวดีธีรัชก็ได้ทราบว่า อินเจ้าของร่างได้ไปรับรู้ความลับต้องห้ามของเจ้านายเข้าอย่างจัง! "หลวงพิชิตเดโช" หรือ "คุณเปรม" ขุนนางดูแลการค้าและการคลัง ผู้สูงศักดิ์ เฉลียวฉลาด และภักดีต่อราชสำนัก ในสายตาผู้คน เขาคือบุรุษรูปงามผู้เพียบพร้อมทั้งบารมีและอำนาจ แต่ภายใต้ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น กลับมีความลับดำมืดที่ไม่อาจเปิดเผยแก่ผู้ใด... เขาเป็นชายผู้หลงใหลในบุรุษด้วยกัน! และบัดนี้ อิน ทาสหนุ่มที่มีวิญญาณของเซลล์แมนยุคปัจจุบัน กลายเป็นผู้ล่วงรู้ความลับนั้นโดยไม่ตั้งใจ! จากที่เคยเป็นเพียงข้ารับใช้ธรรมดา ชะตากลับดึงเขาให้เข้าไปพัวพันกับเรื่องราวที่ทั้งอันตรายและลึกซึ้งจนยากจะถอนตัว จนก่อเกิดความรักต้องห้ามขึ้น

เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ' จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกชายมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

ิผังห่วงโซ่อาหารอาณาจักรเสี่ยเข้โคตรเห้ ลิลลี่ = บนสุด เสี่ยเข้ =เจ้าของอาณาจักรเห้ พี่โดม =ลูกอีช่างขัด สารวัตรดาวเรือง=คนหล่อแต่เป็นเมีย ปลาซิว=...ลูกอ๊อดเล็กจิ๋ว   ..นิยายวายpwpไม่มีอะไรมากแค่พาทัวร์รอบบ่อจระเข้ให้เสียวเล่น..เสียวโดนแดก

コオはユッカ国の国家二級薬草師。 一級を取得するためにココット村に向かい密林を探検する。地元ガイドであるワスカを雇い、希少な薬草【クスコス】を探しているうちにワスカの案内を無視して禁足地と知らず入り込んでしまう。 その夜目覚めると、体が何かに縛られていることにコオは気づく。それは植物のツタに見えたが太くて樹液のようなものが垂れ、そしてあろうことか体を弄ってきてコオか達したときワスカが部屋に入ってくる。 原因は禁足地に入ってしまったからだとワスカに叱られ明日からは大人しくするよコオは約束したが、あのときのツタがもたらした快楽が忘れられなくなっていた……

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย