Louise Hay Healing

My stepson pushes me down from the second floor, all because I accidentally break a bowl. He stands over me, looking down with a cold, emotionless gaze. "You're just a stand-in my grandfather forced on us. Don't even think about replacing my mother!" I stare up at the boy I've raised for eight years, and his indifference cuts deeper than any wound. Blood slowly trickles down from my forehead. Fighting through the pain, I dial a number. "Whatever debt I owed has been paid. It's time for me to leave." Coincidentally, I already have the divorce agreement that his father has signed.

I woke up staring at divorce papers—from the guy I'd crushed on all through college. My name. His. Right there on the page. He said I cheated. Last thing I remembered? Getting ready to finally tell him how I felt at our graduation party. Now suddenly, we've got a four-year-old. And him? He looked at me like I was some rando off the street. No trace of the sweet, soft guy I used to know. Just ice. What did I miss? What the hell happened in the last five years?

After Nathan Seville stands me up for the seventh time we're supposed to register our marriage, I finally cut all ties with him—completely and on my own terms. If he shows up at a gathering, I don't go. If he's invited to perform at the college anniversary, I leave early. The moment my company decides to work with him, I resign on the spot. Even on Christmas Eve, when he shows up at my house with gifts, I make up an excuse about needing to visit someone. Calls? Blocked. Socials? Deleted. My strategy is simple—cut it all off. I don't reach out, and he has no way of finding me. For the first 30 years of my life, I spent most of it loving him with everything I had. I cared for him, supported him, and waited for him. But after being left hanging for the seventh time at the City Hall, I finally wake up. I don't want to live like this anymore. Even if I end up alone, it's still better than spending night after night waiting in an empty house that never feels like home!

When we were about to head to the amusement park, my Beta boyfriend, Drew, brought along a woman and her daughter. There happened to be one seat short in the car. Drew told me to get out and give my seat to the two of them. “Laura has a kid with her. Let them go first. I’ll come back for you later,” he said. I calmly stepped out and watched as the car slowly pulled away from the pack. Three hours later, they arrived at the amusement park for the fireworks and feast. When a friend asked Drew why he still hadn’t come back to get me, Drew was patiently helping Laura light a giant firework. He wasn’t in a rush at all and even said, “It’ll be fine if I pick Sienna up later. She won’t mind. I’ll coax her a bit, and she’ll stop being mad.” Anger only worked on people who cared about someone. My dad, mom, and brother never cared, and now, not even Drew cared anymore. It was time for me to leave for good.

เจ้าไฟ อนาลา ศิลาหัตร์ทัย >อายุ 29-30< [-หัวร้อนเอาแต่ใจไม่ชอบให้ใครมาเถียงหรือขัดใจ-] เขาพาเธอมา ก็เพื่อแผนการแก้แค้น แต่ทว่าหัวใจดันกระโดดลงไปเล่นในเกมนี้ด้วย ทำให้เส้นทางมาเฟียที่จะได้เป็นต้องเลี้ยวกะทันหัน และเกือบเสียหลักเพราะโดนพ่อตาสั่งกระทืบ แก้มขวัญ กีรติกร >อายุ 19-20< [-นิสัยคล้ายเด็ก ดื้อ ชอบเถียง ขี้อ้อน หลอกง่าย-] วันนั้นที่เขาช่วยชีวิต เธอจึงหวังว่าเขาจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายและเป็นคนที่จะสามารถปกป้องเธอได้ " ฉันชอบคนที่ฟังคำสั่งฉัน!! แต่เธอกลับดื้อด้าน ชอบทำให้ฉันโมโห!!! "

ชีวิตผมกำลังอยู่ในเส้นระหว่างความเป็นกับความตายแต่แค่เพียงลมพายุพัดกระหน่ำท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนเสียงร้องคำรามของสัตว์สี่ขาและเสียงร้องเอะอะของผู้ร้ายก็ดังสลับกับเสียงร้องหวยโหยก็ดังขึ้นมาพร้อมๆกับสัตว์สี่ขาร่างกายใหญ่โตลายพาดกลอนและเขี้ยวแหลมของมัน บ่งบอกได้ชัดเจนว่ามัน คือ 'เสือ'

"Kau bukanlah putri kandung kami. Kau tertukar saat berada di rumah sakit." Sejak kecil Danastri tak pernah mengetahui alasan dirinya diabaikan, tak dipedulikan dan keluarga yang bersikap dingin padanya hingga suatu hari datanglah sosok gadis angkuh yang menggantikan posisinya. Danastri hanyalah anak yang tertukar hingga warisan dari sang kakek jatuh ke tangannya secara mutlak. Keluarganya tak terima dan berusaha menyingkirkan Danastri dengan cara melenyapkan gadis itu selamanya. Namun rencana mereka gagal, Danastri diselamatkan oleh musuh bebuyutan sang ayah. Danastri disembunyikan, dirawat dan dibangkitkan dari reruntuhan luka dan pengkhianatan. Di balik semua itu ada Widipa, pria yang dingin dan penuh rahasia. Dia menyelamatkan Danastri, tetapi tak ada seorang pun yang tahu jika keluarganya menyimpan luka masa lalu terhadap keluarga Danastri. Danastri dan Widipa bekerjasama menghancurkan keluarga Wirajaya. Namun satu hal yang tak mereka ketahui, ada surat warisan kedua yang harus dibuka saat Danastri berusia dua puluh lima tahun. Mengapa surat itu justru ada di tangan Widipa? Mampukah Danastri menghancurkan keluarga angkatnya? Siapa yang akan benar-benar hancur saat semua rahasia terbongkar—mereka atau dirinya sendiri?

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

"อึก ศิลาอย่าทำฉันเลย ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" "ถ้าปล่อย แล้วเธอจะกลับมาคบกับฉันไหม?"

AREA DEWASA 21+ Ibuku menikah lagi dengan konglomerat tua kaya raya yang memiliki 3 orang putra: Aresh seorang Direktur, Aaron sang CEO dan putra ketiga Arsion, masih seorang mahasiswa sama seperti diriku. Setelah pernikahan, ibu dan ayah tiriku pergi bulan madu keliling dunia, membuat diriku terpaksa tinggal satu atap dengan ketiga kakak tiriku yang dingin. Awalnya semua berjalan normal, aku tetap diabaikan oleh ketiga orang itu, sampai pada suatu malam... saat aku diam-diam menikmati hobiku yaitu mengintip Aresh yang tiap malam membawa wanita cantik pulang dan bercinta dengan sangat liar, Aaron memergoki tindakanku dan.... "Adikku yang cabul, mau kupuaskan?"