Mo Flower

Pitong taon na kaming kasal ni Zackary at sa wakas ay nagkaroon na kami ng unang anak. Ngunit nang makita ang resulta ng pagbubuntis, naghinala siyang hindi kanya ang bata. Dahil sa galit, nagpa-paternity test ako sa kanya. Noong araw na lumabas ang resulta, si Zackary, na dapat ay nasa ospital, ay nagpakita sa aking pintuan. May hawak siyang litrato. Makikita sa litrato na nasa bahay ng kaibigan niya ang underwear ko. Sinipa niya ako ng malakas kaya nawala ang baby ko. Sumigaw siya, "You bitch, ang lakas ng loob mo na lokohin ako. Hindi ako magpapalaki ng anak ng ibang lalaki, alam mo ‘yon. Go to hell!" Nang maglaon ay nalaman niya ang katotohanan at nakiusap sa aking patay na anak na bumalik.

CAMILLA I was sold to him, he thinks I am cute and treats me like a trembling maiden but he doesn't know I am using him, he is my tool to get revenge on those who have betrayed me. I am no trembling flower, I am Camilla De Luca and I will have my revenge. But until my plans are executed, I will be his little pet. DANTE I was awestruck, the first day I saw her standing on that stage waiting to be auctioned. She looked so fierce and beautiful and I knew I just had to have her. She is wonderful and I see myself falling for her but that can never happen, I will never love someone again, all love does is hurt me. She is just my pet, nothing more. Dante bought Camilla from an auction, he vows he would never fall for her, but vows can be easily broken especially when feelings are involved. Camilla is set on getting revenge on her father and nothing will stop her not even Dante who is nothing like she expected.

"Buy me, Mr. Gabriel Esguerra and I will do everything for you basta bayaran mo ako katumbas ng utang ng pamilya ko kay Oliver," buong tapang na sabi ni Gianna. Wala na siyang ibang choice kung 'di lunukin ang pride at kahihiyan, maisalba lamang ang kaniyang pamilya mula sa pagkakalugmok. Seryoso siyang tinitigan ni Gabriel na tila ba binabasa siya pero walang panghuhusga sa mga mata nito. "Sigurado ka ba sa sinabi mo, Gianna?" "I-I don't have a choice, Gabriel at kung may kaya akong gawin for my family, I'm willing to do it." Nangingilid na ang luha sa kaniyang mga mata dahil kahit siya'y naaawa sa sarili. "Five millions is really a huge amount of money and do you think, papayag akong ikaw lang ang kabayaran niyon?" "H-hindi pa ba ako sapat?"

"Isinusumpa ko sa ibabaw ng bangkay mo, hindi ako titigil hangga't hindi ko naipaghihiganti ang pagkawala mo!" —————— Si Zeith Kate Del Fuego, ang ikalawang anak ng mag-asawa at kapatid ni Blake ang naging sentro ng paghihiganti ni Kurt Justin Steve Villaverde Del Pacio. Sa unang pagpasok pa lang niya sa Hotel Uno ay ginalingan na niya ang tila kontrabidang pagganap. He mastered every deceiving smiles, fake conversations and pretended kindness. He is the pioneer of mischief character inside the company! Months passed but he was still uncaught. He played his role well, much more than a playful gambler. He used his treacherous figure yet adorable character to captivate Zeith Kate 's heart. Hanggang saan siya dadalhin ng kaniyang paghahanap ng hustisya? Ano ang magiging matimbang sa kaniya sa huli?

Napatawa sina Yanah at Emerald sa akto ni Marian. Lasing na kasi ito. "Ayaw mo pa lang maputulan ng kaligayahan ang gagong Drix na iyon! Sinaktan ka na nga, may awa ka pa din!" Bulyaw ni Yanah. "Ba-liw ka ba! Mag-pa-pa-anak pa ako sa hi-nayu-pak na 'yon! Sa-ka ko iwan!" Napabunghalit si Marian ng tawa sa na isip. "Ay baliw! Lakas ng tupak mo, Mars! Mas malala ka pa pala sa amin ma-inlove!" Napapailing na sambit ni Emerald. "W-Walang ba-sha-gan ng t-trip!" Bulalas ni Marian. "What's happening here, Ladies!" Isang malamig na boses ang nagpalingon sa kanilang tatlo. "Kylle" "Sean" "D-Drix!" Sabay-sabay na bigkas nila ng sumulpot bigla sa harap nila ang tatlong mga greek god na seryoso na nakatingin sa kanila na walang kangiti-ngiti.

Dalawang puso ang nakagapos na naaayin sa kagustuhan ng bawat isa. Thr thread can start to deepen or loosen and it's up to their descision. Ag sa bawat giit ng puso ay tila may binubulong, sa bawat katotohanan ay tila may nakatagong sekreto at sa bawat puso ay may nakamarkang pangalan ng nagmamay-ari rito. Ngunit paano mo mamahalin ang taong sumira at nagnakaw ng iyong karapatan? Paano mo itatama ang lahat kung una pa lang ay nagsimula ang kwento sa pagpapanggap at kasinungalingan? Hahayaan niya pa rin bang igapos siya ulit ng tadhana kasama ang lalaking kinamumuhian kahit na madaming rason para putulin iyon? Ngunit sa kagustuhan na pigilan ang sariling makulong muli ay hindi lang puso at katawan niya ang kalaban kundi pati na rin ang mapaglarong puso ng lalaking tinuturing niyang demonyo. "You smell nice Dawn, I don't care if you ars afraid of me but one thing is for sure, kailangan mong itatak diyan sa isip mo na I won't let you run away without having the thrill of having you and tasting you first,"— Flix Montero "I do prefer being tainted ang madumihan ng pauli-ulit ay sadyang nagbibigay ng kakaibang ligata sa akin and I won't let myself fall again for I know I won't ve love the way I like and expect it to be. Because happy endings are only for women that worth to fight for and I am not one,"—Dawn Mathison

((( Julius POV’s )))Napabangon ako dahil sa bungangang yun. Tinignan ko yung babae.“Huwag kang lalapit sa akin!” Bigla akong ngumit at natawa sa sarili ko. Kung gano'n ang babaeng 'to ay walang iba kundi si Janine.“Seems I have a “good” Morning. Good morning Janine.”Bigla akong pinaghahampas ng unan ni Janine. Ewan parang ang saya eh. Nakalapit ako sa kanya. Pinigilan ko ang kamay niya saka hinila ko siya palapit sa akin.“Bitiwan mo ako Julius!” Hinalikan ko siya sa noo. Natigilan siya sa kakapalag.“Now, your mine.” Saka ko siya hinalikan sa labi.Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. Kaya bigla niya akong sinampal. Ngumiti lang ako bilang tugon...“I know. I deserve it.” At muli ko siyang hinalikan.“Julius! Gumising ka nga!” At pinagsasampal ako ni Janine, magkabilaang pisngi. Pinigilan ko ang kamay niya.“Gising na gising ako. Gusto mo pa?” Pak!Aww...yun ang masakit.“Di ako nakikipaglokohan sa'yo!” Ngumiti ako.“Sa tingin mo niloloko kita?”“Ahhhh....hmmm..” Hinalikan ko eh.At bago ako bumangon, hinalikan ko siya sa pisngi. Natulala siya.Bumangon na ako. Tinali ko ang robe ko at kinindatan siya bago ako pumunta ng banyo.Nang makapasok ako, narinig ko ang pagsisigaw ni Janine.Nakita ko naman ang refleksyon ko sa salamin. Ngiting-ngiti na napapailing. Naghilamos ako. Iniisip ko kung sino sa dalawang ama-amahan ko ang gumawa nito.

Si Czarina Althea Cervantes ay isang corporate lawyer na masungit, maarte, at masyadong ma-pride. Siya 'yong tipo ng babae na hindi mo puwedeng maliitin at tapak-tapakan ang pagkatao. Subalit ang lahat ng mga katangian na iyon ay bigla na lang nagbago nang makilala niya ang CEO

Disclaimer:THIS STORY IS PURELY WORK OF FICTION. ALL CHARACTERS, NAMES, PLACE OR EVENTS MENTIONED IN THE STORY ARE USED FICTITIOUSLY, PLEASE DON'T ASSOCIATE THE CHARACTER TO THE ACTUAL PORTRAYER. >>> Naglalakad ako ng may marinig akong ingay sa bandang kusina. Nung una benaliwala ko lang yun pero ng may narinig ako iyak ng batang babae ay agad ko tinungo ang kusina dahil alam ko kung sino yung batang babae umiiyak. Pagdating ko ng kusina nakita ko umiiyak ang kapatid ko at bukod dun nakita ko rin na pinapagalitan s'ya ni Beatrice. Agad ko naman nilapitan ang kapatid ko para tanongin kung bakit s'ya umiiyak. "Yana anong ngyari? bakit ka umiiyak?" nagaalala tanong ko. Pinunsan nito ang mga pisnge n'ya bago ako sagutin. "A-Ate ako po kasi sinisisi ni ate Beatrice na kumuha ng necklace n'ya kahit hindi naman po talaga ako ang kumuha." sagot nito sa tanong ko habang umiiyak. "At talagang masisinungaling kapa bata ka! eh! Ikaw lang naman ang pumasok sa kwarto ko bago mawala yung necklace ko!" asik ni Beatrice sa kapatid ko. Hindi ko maiwasang hindi s'ya patulan sa pagbibintang n'ya sa kapatid ko. Alam ko hindi magagawa ng kapatid ko ang binibintang n'ya dahil hindi ko ganon pinalaki ang kapatid ko. "Ano ba Beatrice? Bakit mo naman pinagbibintangan yung kapatid ko? Eh wala ka naman ebendinsya na s'ya ang kumuha ng necklace mo!" sabi ko sa galit na tuno. Pagak itong tumawa bago muling nagsalita. "AT TALAGA KINAKAMPIHAN MO PA YANG KAPATID MO MAGNANAKAW" asik nito sa akin at sa kapatid ko. "Opss! Nakalimutan ko palang anak kayo ng mga magnanakaw! Mga mukang pera! gold digger!" sambit nito sa mapangasar na tuno. Sa puntong yun hindi ko na napigilan ang galit ko. Idamay na n'ya ang lahat wag lang ang kapatid ko at lalong-lalo na

“Let’s get divorce, Gale.” Nahinto sa pagsasalita si Sunset dahil sa sinabi ng asawa. Sandaling hindi niya maiproseso ang sinabi nito. Nablangko ang kanyang isipan habang nakatingin sa seryosong mukha ni Lucian. “Let’s get divorce.” Sa pangalawang pagkakataong ulitin iyon ni Lucian, tila bombang sumabog sa kanya ang anunsyo ng asawa. Pagkalito ang sumunod niyang naramdaman nang iritableng inilayo ng asawa ang pagkakadikit ng hubad nilang katawan na para bang may nakakahawa siyang sakit na dumapo lamang pagkatapos nilang magniig. Ganoon na lang ba iyon, pagkatapos siya nitong makuha, ang tingin na sa kanya ay isang basura? “Hindi magandang biro iyan, Lucian—” “You don’t want to? Magkakaroon ka ng sariling buhay. Limang taon na ang kinuha ko sa ‘yo, dagdagan ko pa ba ang pang-aabala ko?” Tumayo mula sa pagkakahiga ang asawa niya. Ang nakatalikod na matipuno nitong katawan ay tinakpan ng roba. Kaagad namang naibalot ni Sunset ang hubad na katawan sa puting kumot. “M-may problema ba tayo, Lucian?” naguguluhan niya pa ring tanong sa asawa. “Kung may mali sa akin, susubukan kong baguhin. May nagawa ba akong ikinagalit mo? H-huwag mo lang akong iwan kase hindi ko kakayanin…” “Babalik na si Eveth dito sa Pilipinas.” Hinilot nito ang sentido na para bang naiinis na sa pagdadrama niya. “Masasaktan siya kapag nalaman niyang nandyan ka pa." “Naiintindihan ko…” “Saan ka pupunta?” gulat na tanong ng asawa nang makita siya nitong nagbibihis. “Saan ka sabi pupunta?” “Hindi mo ba nakikita?” May kalituhan na tumingin sa kanya si Lucian. Hindi nito inaasahan ang magiging reaksyon niya. “Ano bang akala mo, magmamakaawa ako?” natawa nang bahagya si Sunset bago mabaling ang tingin sa tseke na nasa ibabaw ng side table. “Akala ko namamalikmata lang ako kanina. Hindi ko lubos maisip na limang milyon lang pala ang halaga ko!”