Ng Dumating Ka Sa Buhay Ko

Sa loob ng siyam na taon, buong pusong ginampanan ni Isabelle Reyes-Santiago ang pagiging isang perpektong ina at asawa. Tahimik siyang sumuporta kay Lucas—sa kanyang negosyo, sa kanyang reputasyon, at sa kanyang ambisyon. Nanahimik siya sa likod ng camera, sa mga board meeting na hindi siya inanyayahan, at sa mga sandaling kailangan niya ng karamay pero wala ni isang halik o salitang ginhawa ang kanyang nakuha. Ang mas masakit? Wala siyang lugar sa sariling tahanan. Hindi lang si Lucas ang may paboritong kasama. "Mas gusto ko si Tita Karina kaysa kay Mommy!"—sambit ng anak nilang si Marcus habang nakangiti si Lucas, tila sang-ayon. Ginawa na ni Isabelle ang lahat para mapanatiling buo ang kanilang pamilya. Pero imbes na pagmamahal at respeto, ang gantimpala niya’y pagtataksil at pangungutya. Habang binubura siya mula sa buhay ng asawa’t anak, si Karina Sison—ang ex ng kanyang asawa—ang inilalagay sa pedestal. Ginawang presidente. Ginawang reyna. Hanggang sa dumating ang gabing iyon. Ang gabing tuluyan siyang nagising sa katotohanan—na minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo na kayang manatili sa isang lugar na matagal ka nang hindi pinipiling mahalin pabalik. Pagod na siyang umasa. Pagod na siyang maging tanong sa pamilyang matagal nang may sagot—at hindi siya iyon. Kaya handa na siyang magpalaya. Handa na siyang iwan ang tahanang dati niyang ipinaglaban, sa piling ng mga taong mas masaya nang wala siya. Ngunit nang sa wakas ay iniabot na niya ang annulment papers sa kanyang asawa… Hindi galit ang sumalubong sa kanya. Hindi rin pakiusap. Kundi isang malamig na titig lang. Isang mapanganib na ngiti. At ang mga salitang… “You’re not going anywhere, Isabelle.”

"Miss Summers, sigurado ka bang gusto mong burahin ang lahat ng iyong identity records? Kapag nabura 'to, parang hindi ka na nag-exist, at walang makakahanap sa iyo." Nagpahinga si Adele nang sandali bago tumango nang mariin. "Oo, 'yon ang gusto ko. Ayoko nang hanapin ako ng sinuman." May bahagyang pagkagulat sa kabilang linya, ngunit agad silang sumagot, "Naiintindihan ko, Miss Summers. Ang proseso ay tatagal ng mga dalawang linggo. Mangyaring maghintay nang may pasensya."

Minahal ni Madeline Crawford si Jeremy Whitman sa loob ng labindalawang taon, subalit siya mismo ang nagpadala sa kanya sa kulungan. Sa gitna ng kanyang sakit at pagdurusa, nakita niya pang nahulog ang lalaking ito sa ibang babae… Limang taon ang nakalipas, nakabalik na siya ng may panibagong lakas, hindi na siya ang parehong babae na pwede nilang maliitin ilang taon na ang nakararaan! Sa bago niyang anyo, sisirain niya ang kahit sinong magpapanggap at aapakan niya ang lahat ng sinumang basura. Kaya nga lang, nang sisimulan niya na ang kanyang paghihiganti sa lalaking sumira sa kanya… Biglang nagbago ang ugali nito. Mula sa pagiging isang malamig at walang emosyong tao, naging isa itong mapag-alaga, maalalahanin, at mapagmahal na lalaki! Hinalikan pa nga nito ang kanyang paa sa harap ng maraming tao habang nangakong, “Madeline, nagkamali ako na magmahal ng iba. Mula ngayon, ibubuhos ko ang natitira kong buhay para bumawi sa iyo.” Tumugon naman si Madeline, “Papatawarin lang kita kapag…. namatay ka na.”

Ang ganda niya'y tukso sa maraming kalalakihan pero hindi sa nag-iisa niyang kaaway na matagal ng may inis at galit sa kanya. Mapait na kapalaran ay dumating sa dagok ng kanyang buhay, ngunit siya'y babalik upang ipaghiganti ang nawasak niyang reputasyon. May pag-asa pa kayang maghilom ang sugat ng kahapon?

"S-Stop..." Nauutal kong saad. Kasabay ng pagpasok ng kamay niya sa aking skirt ang pagkapit ko ng mahigpit sa table ko. "You want this, don't you?" Mainit na bulong nito sa aking tainga. Sobrang kinakabahan ako, nasa school kami at walanghiya niyang ginagawa ito ngayon sa akin. Umiling ako sa tanong niya, nagpipigil ng ungol at baka may makarinig dahil lunch palang at mamaya kaunti ay darating na ang mga studyante ko. "P-Please, t-tumigil ka na!" "Are you going to wear this skimpy skirt and sleeves again?" Malamig nitong tanong sakin. "H-hindi na." Umiling-iling ako para tigilan na niya ang ginagawa niya. Ngayon lang siya nakialam sa suot ko at hindi ko maintindihan kung bakit. Pencil skirt lang naman iyon at puting long sleeves. "Good. Don't make me mad again Mrs. Buenavista kung ayaw mong gawin ko sayo to sa sarap ng estudyante mo." Kung makapag salita siya para namang hindi ko siya estudyante ah?! Siya lang naman si Zachariah Buenavista asawa ko at estudyante ko rin.

Sa unang araw ko ng trabaho, isa sa mga bago kong katrabaho ang nagpapakita sa amin ng mga senyales na siya ang anak ng chairman. Sumipsip at pinuri siya ng lahat nang marinig nila iyon. At hindi pa rito nagtatapos ang lahat—dahil pinalabas din nila na isa akong sugar baby ng isang mayamang matanda! Galit akong tumawag sa chairman. “Tinawag ka nilang matanda na may sugar baby, Dad!”

Kahihiyan, malas, pagkakamali, bastarda, palamunin, inggrata. All those words are embedded in my mind, and in my soul. Bawat araw ng buhay ko, wala ni isang sandali na hindi pinaalala sa'kin ng pamilya ko na pagkakamali lang ako. I feel so alone. I feel neglected. Nandidiri ako sa sarili ko sa katotohanang bunga ako ng kasalanan. Pakiramdam ko, hindi ko karapatang mabuhay. But then he came. He made feel that I'm worth it, I'm worth loving. He made me feel beautiful. Just like the pictures he takes...picturesque. And it’s too late before I realize that it was all just for show.

Sabi nila, isa raw sa magagandang araw sa buhay ng isang babae ay ang maikasal sa lalakeng mahal niya. Pero hindi ako. Dahil iniwan ako ng lalakeng nangako sa akin na sasamahan ako habang buhay sa mismong seremonya ng aming kasal. Iniwan niya akong nag-iisa sa altar at mas pinili ang nakababata kong kapatid. Hindi lahat ng kasal ay masaya. Isinumpa ko ang araw  na iyon at nangako sa sariling maghihiganti. Pero paano pa ako makapaghihiganti kung namatay ako mismo sa araw na iyon?

Isang maunawain, masipag, malambing at mabait na asawa si Janine, kaya naman nakatagpo rin siya nang isang responsableng lalaki si Rigor. Masaya ang buhay mag-asawa nila, kahit na tila hindi tanggap ng kanyang ina si Rigor, ganun rin naman ang mama ni Rigor sa kanya. Ngunit hindi iyon naging hadlang sa pagbuo nila ng masayang pamilya. Ngunit sa hindi inaasahan ay makakagawa ng matinding kasalanan si Rigor iyon ay ang nagawa niyang pagtaksilan ang kanyang asawa. Magawa kayang patawarin ni Janine si Rigor para sa buo at masayang pamilya nila o tuluyan niyang kalimutan ito at baguhin ang sarili. Paano sa pagbabago niya ay muling may dumating na bagong lalaki sa buhay niya. Sino ang pipiliin niya ang lalaking minahal niya noon at winasak ang puso niya o ang lalaking muling nagparamdam ng pagmamahal sa kanya?. "Gusto ko nang makakausap, pero wala akong makausap." "Gusto kong umiyak, pero wala akong maiyakan." "Gusto kong umalis, pero wala akong mapupuntahan." "I need a comfort but nobody's care. I want to run to leave the problem. But the world was so cruel. My grief seems endless." -Janine Mhae Santos-

She's 4 years older than me ..mahal ko sya mahal din nya ko ..pero hindi katulad ng pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya .. mahal nya lang ako bilang kapatid... nakababatang kapatid and I'm fucking hate it!?! kaya gagawin ko ang lahat maging akin lang sya because "the king owns her and that is me" at ang hahadlang sa pag aari ko ay pababagsakin ko kaya don't mess up with me because I'm a fucking billionaire.. "SILVER JAY KING"ang king ng buhay ni "HEART DELA CRUZ"