Okay Lang Ako Lyrics

Pinagmasdan ko ang pamilyang Villiary.. masayang pamilya, mayaman at mababait rin ang mga taong ito pero hindi ko lang maintindihan kung bakit kinulong nila dito ang nagiisa nilang anak. Walang kaibigan at walang muwang sa mundo. Kahit twenty years old na ito para siyang bata kung umasta. Isa lang naman ang masisi ko kundi ang parents niya. Hindi magalit ang anak niya sa ginawa nila dahil napaka inosente ni Irriene. Hindi niya alam kung anong nangyari sa labas ng mansyon nila. Wala rin siyang pakialam dahil simula bata nandito na siya sa loob. Umiyak ito na parang bata sa harap ng mommy at daddy niya habang ang mommy niya kinausap siya na parang bata rin. Okay lang sana kung tratuhin siya ng nababagay sa edad niya pero hindi. Tama lang na ipakilala ko si Dinnese sa kanya para mabantayan ko parin siya kahit hindi ako nagtuturo sa kanya. The world is cruel and her world is the worst.

“No i can never take you back i won’t be able to love you again.” “Then use me!” Jade is a shy, innocent girl who couldnt stand up for her self and for that reason she is been bullied in school A new student comes in one day in the middle of the bullying and saves her.

Ang kapangahasan ni Rose ang nagdala sa kanya sa isang malaking panganib. Kung saan sa malayong probinsiya at liblib na bayan sa Cotabato siya ay napadpad. Habang nasa biyahe ay hinarang ang kanyang sinasakyang bus ng mga masasamang loob. Binitbit siya ng mga armadong lalaki na may nakakatakot na mga pagmumukha. Animo mga buwitreng gutom na nakakita ng karneng pag-aagawan sa katauhan niya. Nanganganib siyang malapastanganan. Subalit sa kabila ng takot ay hindi pinanghinaan ng loob si Rose. Dinala sya ng grupo sa kuta ng mga ito at ginawang bihag. Sa puntong iyon alam niyang nasa panganib ang kanyang buhay lalo na at natipuhan siya ni Horan ang mabagsik na pinuno ng mga bandidong dumukot sa kanya. Napasakamay siya sa pangangalaga ni Dimitri. Ang lalaking may mala-leon na lisik ng mata. Ngunit Imbis na mas lalong mangamba sa kaligtasan ay natagpuan niya ang sariling nais na mahulog sa mga bisig ng lalaking tulisan.

"Alam mo ikaw ha, masyado kang pala-desisyon. Buhay ko ito kaya huwag kang makialam lalo pa at wala naman ako’ng naging say sa love life mo,” naiinis na pahayag ko kay Franco. Naiinis kasi ito nang malaman na gusto ko ng magkaanak. Lagpas na ako sa kalendaryo at sa takot ko na mapag-iwanan ay ito ang naisip ko na solusyon. Wala sa vocabulary ko ang pag-aasawa dahil na rin sa naging karanasan ng nanay ko at sa nakikita ko sa paligid ko kaya nawalan na ako ng interes lalo na sa mga lalaki. Maraming nanliligaw subalit lahat sa akin ay red flags. Dagdagan pa nitong kaibigan ko na walang inaayawan basta naka-palda sa paningin nito lahat ay maganda. Mabait naman ito, matalino, responsable, masipag at madiskarte subalit sadyang palikero. “Ako ha, concern lang ako sa iyo. Huwag sanang masamain. Mamaya sa kagustuhan mo ay mapahamak ka pa.” Patuloy na litanya ni Franco sa akin. “Kaya nga bago pa mangyari iyon ay uunahan ko na. Hindi ako mai-inlove, hindi ako magiging martir at lalong hindi ko hahayaan na masaktan lang ako ng kagaya mo. Kaya nga anak lang ang gusto ko at iyon na ang pupuno sa pangarap ko. Hindi ako mag-aasawa at sakit lang iyan sa ulo,” masungit na sagot ko. “Ganun ba? Bakit ka pa maghahanap sa malayo at hindi mo kilala kung mayroon naman sa harapan mo? Ako na lang kaya, ano? Makakasiguro ka pa na galing sa magandang lahi at pamilya ang magiging anak mo,” tugon ni Franco. Napamaang ako sa naging sagot n’ya. Pwede kaya o baka magiging mitsa lang ito ng bagong kalbaryo sa buhay namin? Mas makapagpapatibay o makakasira kaya ito sa aming pagkakaibigan? Subalit hindi ko maiwasan kiligin at makadama ng challenge na baka ako lang pala ang makapagpapatino kay Franco.

Aku dan suamiku akhirnya dikaruniai anak pertama di tahun ketujuh pernikahan kami. Suamiku curiga bahwa bayi yang ada di dalam perutku bukanlah anaknya. Aku sangat marah sehingga aku melakukan tes DNA. Sebelum hasilnya keluar, suamiku muncul di depan pintu rumah orang tuaku. Dia sedang memegang sebuah foto. Foto itu menunjukkan pakaian dalamku yang entah kenapa bisa muncul di rumah temannya. "Dasar jalang, beraninya kamu mengkhianatiku dan memintaku untuk membesarkan anak orang lain. Mati saja sana!" Dia menggunakan cambuk untuk mencambuk ibuku yang berusaha melindungiku. Ibuku sampai pingsan, tetapi dia tetap memukulku sampai aku mengalami keguguran. Setelah hasil tesnya keluar, dia baru mengetahui kebenarannya. Dia pun berlutut dan memohon agar anak yang sudah dia hilangkan itu bisa kembali.

Ang akala mo ay makakatakas ka na din sa pang-aalipusta sayo ng mga magulang mo dahil sa may taong nagmamahal na sayo, ang hindi mo din alam ay ginagamit ka lang din naman nito. Pag-ibig? Ano ba talaga ang silbi ng salitang iyan, kung lahat naman sila ay pinagkakaisahan ako, pinagkaisahan ako ng tadhana. Ang pagmamahal na kay sagana noong una ay bigla na lang naglaho ng malaman kong ginagamit niya lang ako. Ng mapakasal ako sa isang lalaking hindi ko kakilala ay mas naging impyerno pa ang aking buhay. Wala na bang mas ikakalupit ang tadhana? Pagod na ako, pagod na pagod na ako, kung bakit kasi nangyayari sa aking ang mga ganitong bagay. Naghintay ako, kinuha nila ang kompanya na dapat ay para sa akin, mga ari-arian na dapat para sa akin, ang anak ko na pinatay nila kahit nasa sinapupunan ko pa ito, hindi pa sila nasiyahan at pati ako ay pinapapatay nila. Naghihintay lang ako ng pagkakataon, hintayin niyo ang aking pagbabalik. Tiyak na sa pagbabalik ko ay hindi ko kayo papalampasin lahat.

"Come, sit here" itinuro ni Bryan ang kanyang hita kung saan nya gustong paupuin si Nathalie. Agad naman itong sinunod ni Nathalie. Umupo nga sya sa hita nito na nakaharap sya sa table. "No, that's not how I want you to sit. Humarap ka sa akin and both of your legs should be opposite side of my thigh". Hindi malaman ni Nathalie ang gagawin dahil tanging bistida lang ang suot nya na hanggang legs dahil yun ang sabi ni Bryan. "Ahm kase Bryan bistida lang suot ko e ,pwedeng magpalit muna ako? Magsusuot lang ako ng underwear" Sagot naman ni nathalie dahil wala nga naman syang suot na pang ibaba. Tatayo na sana si Nathalie ng bigla syang hawakan ni bryan sa magkabilang bewang nya at iniangat sya nito, pinaupo sa kanyang hita na ngayon ay magkaharap na silang dalawa at ang dalawang hita ni Nathalie pinag-isahan ng dalawang side ng legs ni Bryan, dahilan para maramdaman ni nathalie sa kanyang gitna ang matigas na bagay sa loob ng boxer nito dahil wala syang suot na underwear. " I don't care kung wala kang Bra at underware dahil tulad nga ng sinabi ko, kapag nandito ako sa bahay you have no right to wear undies, only dress." galit na sabi nito. Hep hep hepppppp HAHAHAHAHA "This story is puro imahinasyon ko lamang at bawal sa bata, for adult only okay?? Hahaha kung ikaw ay 18 years old pababa, bawal ka dito. Understood? HAHAHA Enjoy reading mga ante" hahaha

Ang boss ko ay may matinding trust issues—at ako lang ang pinagkakatiwalaan niya, kahit madalas niya akong nasisigawan. Pero kailangan ko nang mag-resign dahil kailangan ako ng ate ko na nasa Dubai. Ang problema? Ayaw akong pakawalan ng boss ko maliban na lang kung makahanap ako ng kapalit… in just three months. Eh choosy pa naman siya! Paano ko ‘to maaayos bago ako maiwan ng eroplano?

Galit na galit ako ngayong araw na ito. particularly sa isang tao or rather sa isang stupidyante. Bakit ako galit? Kinuha lang naman niya sa akin ang isang napakahalagang bagay na iyon, na ibibigay ko lang naman sana sa aking future husband. Pero anong nangyari? Nawala na lang ng ganon ganon lang at sa isang babae pa. Magbabayad talaga siya. Kulang pang kabayaran ang sampal ko sa kanya. Kulang na kulang pa iyon

"Isa lang naman ang pangarap ko, ang makatagpo ako ng isang lalaking seseryosohin ako, 'yong handang mahalin at yakapin ang mga kalokohan ko.