Tumingin Sa Aking Mata

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Isang prinsipe ang pinalaki na pinagkaitan ng maraming karapatan, itinago sa mata ng karamihan at itinakwil ng sariling mga magulang. Sa kaniyang pagtungtong sa ikalabing walong taon sya'y pinalayas sa palasyong kanyang naging kulungan dahil sa isang pangyayaring hindi nya sinasadya.

Si Carlo Tavez nag iisang namumuhay sa mundo. Akalain niyo ba naman mula ng nagkaisip siya ay hindi na niya nasisilayan o makita man lang ang kanyang ama. Ang kanyang ina lamang ang kanyang nakakasama hanggang sa lumaki siya. Subalit sa kasawiang palad ay biglaan ang pagkamatay nito dahil sa isang kagimbal gimbal na aksidente. Lumaking walang mga magulang si Carlo. Dahil masipag ito at hindi umaasa sa mga kamag anak ay matiyagang namuhay mag isa ang binata. Hanggang sa nakapagtrabaho ito ng maganda. At binigyan sila ng break ng kanilang CEO. Sino mag aaakala na halos kalahating taon ang binigay sa kanila na bakasyon. Laking tuwa ng mga ito ngunit ang ipinagtataka nila bakit ang tagal ng kanilang bakasyon anim na buwan. Dito pala makikita ni Carlo ang kanyang ama na matagal nang nawala. Dito niya matutuklasan ang katotohanan ng matagal na niyang hinahanap ang mga kasagutan. Ang mga sigaw na lagi niyang naririnig mula ng bata pa siya magpasa hanggang ngayon ay dito lang pala niya malalaman ang mga katotohanang nagaganap . Ang kanyang laging nakikita sa panaginip . Ang taong sumisigaw at humihingi ng saklolo. Ang taong sinaksak, pinaghiwa hiwa ang mga laman nito na parang karne. Ginawang chop at nilagyan ng paminta , asin, soysauce, bawang , sibuyas, asin , sugar. Saka minarinate ng dalawang oras . Pagkatapos ay nilagay sa oven niluto at pagkatapos ay inihain sa mesa at kinain. Brutal ang pagpatay at talagang hindi makatao ang ginawa . Ano ang intesiyon ng kanilang Ceo bakit sila pinadala sa isang forest para magbakasyon. Ano ang magiging papel ng kanilang Boss sa kwentong ito. Bakit parang weird ang kanyang mga galaw. Abangan niyo mga tagpong kagimbal gimbal dito lang yan sa aking kwentong oven. Sana po ay tatangkilin niyo po ang aking obra maestra at inyong subaybayan ang mga tagpo . Salamat po..

Pagkalipas ng tatlong taon ay nagbalik siya, at narinig ko siyang pinag-uusapan ang tungkol sa dovorce. Wala siyang sinabi kahit na matapos niyang makuha ang aking pagkabirhen bago siya umalis. Sobrang sakit ng naramdaman ko. Hindi niya ako binigyan ng pagkakataong maging mabuting asawa para sa kanya, pero gusto niya pa rin akong hiwalayan. Hindi dahil mahal ko siya, kundi dahil inakala kong naging tapat ako sa kanya habang siya naman ay nagpakasaya kasama ang kanyang kalaguyo. Ngunit nagawa pa niyang magreklamo na parang ako ang sumakal sa kanya. Galit na galit ako. Sisiguraduhin kong mahihirapan sila ng kanyang kalaguyo na makumbinsi ako sa diborsyo. Pero bakit parang iba ang ikinikilos niya? Bakit nakakaramdam ako ng pagkasabik sa tuwing magkakadikit kami?

Umikot ang mundo ni Sunshine kay Angelo at sa anak nilang si Daryl ngunit imbes na pagmamahal, nagtulong pa ang mag-ama na ipadala siya sa kulungan. Paglaya niya matapos ang dalawang taon, mismong birthday din ng anak niya. Pero ang kahilingan nito? “I want a new mommy.You're a bad woman! I don’t want you as my mom!” Ang asawa niya ay malamig ang boses na nagsalita. “Sunshine, let’s get a divorce. I’ll take our son.” At ang kabit nito, ngiting-ngiti na tumingin sa kanya. “Sunshine, your husband and your son are mine now.” Tiniis niya ang panlalait ng biyenan, panghuhusga ng lahat at pagiging malamig ni Angelo. Pero sa loob lang ng dalawang taon, nawalan siya ng ama, ng anak, ng asawa… ng tahanan. Sa huli, napuno rin si Sunshine. “Then let's end it. Let’s divorce.” Pagkatapos ng lahat, may isang lalaking muling lumapit sa kanya, ang matagal na niyang crush noon. Tahimik, mabait, at laging nariyan para sa kanya. Doon lang niya nalaman kung gaano kasarap mahalin ng taong totoo kang pinipili. Pero totoo nga ba ang pinakikita nito sa kanya o isa lang itong patibong ng tadhana para muli siyang ilugmok habang pinipilit niyang itayo ang sarili mula sa pagtalikod ng pamilya sa kanya?

Once a Ruthless always a Ruthless 'Yan ang itinanim ko sa isip ko. Imbis na maghiganti pa ako ay mas mabuting manahimik nalang, kaysa sa gumawa ng panibagong gulo. Gusto ko mabuhay ng masaya kasama ang aking anak at mamuhay malayo sa kanila. Bago pumanaw ang ama ni Olivia May Biller, ay ipinag kasundo siya sa kaniyang kababata upang hindi siya maiwang mag-isa bago pumanaw ang ama niya. Ngunit isang pagtataksil ang nangyari, ang inakala niyang masayang pamilyang mabubuo nila ay isang malaking kasinungalian. Ang storya ng dalawang tao na parehong bulag sa pagmamahal ngunit sa magkaibang pamamaraan. Ang pagmamahalan nilang puno ng kasakitan, katrayduran at mga nakaraang mahirap nang balikan. Ngunit muling pagbubukludin ng isang bunga at kapalaran. Handa pa ba nilang patawarin ang isa't isa o paghihiganti ang mananalaytay sa kanila?

"Kilala mo ba kung sino ako Carmella?" Tanong nito at binaggit nanaman nito ang pangalan nya."O.. opo... Kayo po ang anak ng may-ari ng Del Castillo Resort" sagot nya. Ngumisi ito at humakbang sa kinatatayuan nya, wala sa loob na napa atras sya at nagpatuloy ito sa paglapit at pag atras naman ang sa kanya hanggang sa madikit sya sa kahoy na dingding. "Kilala mo ko alam ko" sabi nito at hiniharang ang dalawang kamay nito sa tabi ng mga balikat nya, tila sya nasukol nito habang nakatingin sa mga mata nya."Bakit oh?" Tanong nya at sinulyapan ang mga nakaharang nitong kamay sa kanya at lumapit pa ito ng isang hakbang at nasasamyo nya ang mainit na hininga nito na tila humahaplos sa mukha nya. Napalunok sya ng ilang beses dahil kahibla lang ang layo ng mga labi nito sa mga labi nya."Anong ginagawa ng isang Carmella Perez sa loob ng solar ko? Alam mo ba ang pinasok mo? Teretoryo ng kaaway" sabi nito na nagpagulat sa kanya at nanlalaking mga mata napatitig sya rito, kitang-kita nya ang pagbalasik ng mga mata nito habang nakatingin sa kanya, nakikita nya ang galit at pagkasuklam na nakita nya noon rito limang taon na ang nakakalipas.

“Pakasalan mo ako!” lasing at wala na yata ako sa hulog habang namunungay ang aking mga matang nakatitig kay Omeng, my body guard/ secretary. Ito lang ang paraan ko para matigil na ang kalokohan ni Mommy. Gusto kong galitin si Mommy, makaganti man lang ako kahit paano sa ginawa niyang pag iwan sa amin ni Daddy fifteen years ago. Alam kong manggagalaiti si Mommy kapag pinakasalan ko ang isa sa mga tauhan ko. Sakto si Omeng, my body guard secretary. Hah, sino bang magulang ang matutuwang magoakasal ang anak nya sa isang hampas lupang gaya ni Omeng? Pero bakit ang yabang ni Omeng? Bakit parang unti unti, ako ang nalulunod? Bakit parang habang tumatagal, sarili ko na ang pinaparusahan ko sa pekeng relasyon naming ito ni Omeng?

Paano kung sa muling pagmulat mo ng mata, ay makikita mo ang boss mong sinasabi nilang mailap sa babae at nyebe kung makitungo ay hinahabol-habol ka na, at kung maka-bakod ay akala mo pag-aari ka!?. Paano kung sa muling pagmulat mo ng mata ay mare-realize mong ang pinaka-iningat-ingatan mong regalo para sa magiging asawa mo ay nakuha na ng nyebe mong boss!?. Siya si Naomi, ang sikat na fashion designer na nag ta-trabaho sa Sandoval Clothing. Linoko siya ng kanyang ex at pinagpalit siya sa best friend niya. Ilang taon durog ang puso ng dalaga at ilang taon rin siyang inantay ng lalaking matagal na siyang nagugustuhan. At kung gaano niya ka-disgusto ang boss niya sa opisina, ay kabaligtaran sa tuwing sila ay nasa kama.

"Lapastangan!"galit na wika ni haring Dracon at sinampal ng napakalakas si Veska "Patawad,ngunit mahal ko siya." Pangangatuwiran parin ni Veska. "Hindi mo pwedeng mahalin ang isang mababang uri na katalud niya!!! Siya ay alipin ng ating lahi! Isang malaking kahihiyan ito sa lahat!"madiing wika ng Hari. "Kahihiyan? Kung ganoon kahihiyan din ba ang batang dinadala ko sa aking sinapupunan ngayon?! Wika ni Veska halos lumubog sa galit ang hari sa kanyang narinig. Hindi tanggap ng Hari na isang alipin lamang ang mapapangasawa ni Veska. Ayon sa kanya isang malaking kahihiyan sa kanilang angkan na ang isang prinsesa o Prinsepe ay makikipag-isang dibdib sa isang mababa ang uri o ang tinuturing nilang alipin. Kumbaga isa lamang itong batas na ayaw suwayin ng hari.