ฉลาด

‘พันธะ’ จอมปลอมที่เขาและเธอสร้างขึ้น กลับกลายเป็นบ่วงร้อยรัดแห่ง ‘สิเน่หา’ “จูบแรก สั่งสอนที่คุณคิดจะแอบเขี่ยผมลับหลัง” ปัฐวิกรผละมากระซิบชิดปากเล็ก ลมหายใจร้อนถี่รัวต่างก็รินรดกันทำให้รู้ว่าอารมณ์ทั้งสองไม่อยู่ในอาการปกติ “ฉัน...ผิดตรงไหน” คนตัวเล็กยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอ “ไม่ผิดงั้นเหรอ ดื้อนัก ต้องปราบเสียให้เข็ด” คนได้ยินคิดไปว่าอีกฝ่ายยังดื้อกับเขา ปล่อยให้หญิงสาวมีเวลาพักแค่ชั่วอึดใจชายหนุ่มก็ประทับริมฝีปากลงมาหาเธออีกครั้ง มาธาวียังหายใจไม่พอเลยด้วยซ้ำ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เมื่อสัตวแพทย์อย่างนางฟ้าของน้องหมาน้องแมว(หมอบลู) จะต้องมารักษาเสือที่ปากหมาอย่าง (คอป) จะลงเอยกันอย่างไร

เมื่อบิดาหายสาบสูญไปเป็นสิบปีไม่มีข่าวคราว บุตรสาวอย่างธีราจึงเดินทางมายังคีรีมันเพื่อตามหาบิดา ดอกเตอร์ธีระ ซึ่งหลงใหลในตำนานแดนอารยะ กันเดน อย่างมาก กันเดนที่ตำนานเล่าลือว่าเต็มไปด้วยเพชรนิลจินดา กันเดนที่ผู้ไปถึงจะเป็นอมตะ ธีราไม่รู้ว่าพ่อของเธออยู่ที่กันเดนหรือเปล่า แต่เธอก็จะไปตามหาพ่อที่กันเดน แต่ก่อนจะไปตามหาพ่อที่กันเดน เธอต้องเดินทางไปยังคีรีมันที่อยู่บนเทือกเขาหิมาลัย ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นหลังคาโลกเสียก่อน ที่คีรีมัน เธอเกือบถูกพรานนำทางโกงเงิน หากไม่ได้พระสงฆ์แห่งวัดกัมโปรูปหนึ่งช่วยไว้ พระสงฆ์รูปนี้คือพระจามิล พระจามิลเข้าใจดีว่าการไปกันเดนนั้นยากลำบากมาก ก็ก็ยังตกลงยินยอมเป็นผู้นำทางให้แก่ธีรา คณะเดินทางที่มีทั้งเด็กอย่างเณรคัง ผู้หญิงอย่างธีรา ตัวถ่วงและตัวป่วนอย่างวิษณุ ก็ดั้นด้นฟันฝ่าเขาสูงชันหุบเหวลึกอย่างทุลักทุเล... มาเอาใจช่วยกันนะคะ ว่าทุกคนจะไปถึงกันเดนกันมั้ย...

ข้าขอโทษ เจ้ายังไม่ถึงเวลาอันควรแต่การทำงานผิดพลาดของระบบวิญญาณเจ้าเลยหลุดออกมา ข้าเลยจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่เป็นนายซินในนิทานที่เจ้าเคยอ่านตอนเด็ก ข้าสานฝันวัยเด็กให้เจ้าเป็นการไถ่โทษ โชคดีนะเอก บ๊ายบาย

เหตุเกิดจากความเมาทำให้เธอที่เป็นแค่พนักงานเผลอมีอะไรกับประธานหนุ่ม แค่คืนวันไนท์สแตนด์แต่กลับผูกมัดเธอไปตลอดชีวิต "คุณรู้ไหมว่าการปีนขึ้นเตียง และกล้าโกหกคนอย่างผมมีราคาที่ต้องจ่ายสูงมาก" นางเอกให้ลุ้นว่าเป็นใคร... "ไม่รู้ค่ะ..ดิฉันเพิ่งรู้ก็ตอนที่ท่านประธานบอกนี่แหละค่ะ"

ที่พิศวาสปรารถนา โชคชะตาก่อนิยามให้เป็นความรัก เขาคือผู้ชายแปลกหน้า ซมซานหนีตายมาขอความช่วยเหลือ นาทีนั้น นันทา คิดแต่ว่าทนเห็นความตายตรงหน้าไม่ได้ เธอช่วยเขาโดยไม่รู้ว่าจะนำไปสู่ความยุ่งยากในชีวิตหรือไม่ แต่ไม่คิดว่า ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นจะนำพามาซึ่งพิศวาสที่เหมือนดังไฟ ก่อเกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ไฟพิศวาสร้อนแรงจากตัวเขา ไฟชีวิตจากครอบครัวเขา เปลี่ยนเธอจากสาวน้อยเป็นผู้หญิงที่พร้อมจะยืนข้างเขา เป็น เทวีนำโชค ของเขา แต่นันทารู้ว่า ในไฟพิศวาสที่โอบล้อมเธอไว้นั้น ที่แท้โอบล้อมเธอด้วยรักชั่วกาล กี่ครั้งกี่คราก็ไม่น่าเบื่อ กี่ครั้งกี่คราไม่น่าเชื่อว่าจะสุขแสนสุขสม กี่ครั้งกี่คราเสน่หาก็ระรื่นชื่นอารมณ์ กี่ครั้งกี่คราที่ห่มด้วยพิศวาสบาดอุรา

ในวันแห่งการโกหก ขวัญเมษานักร้องสาวแสนสวยได้พบกับ พี่หมอก เจ้าของผับหนุ่มใหญ่ผู้หล่อเหลาลุคแดดดี้ ทว่าแท้จริงแล้วเขาก็คือ อาจารย์หมอเมธากร หรือหมอเมธ หมอใหญ่ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ในขณะที่ต่างฝ่ายต่างป้อนคำโกหกให้กัน เธอก็ดันตกหลุมรักเขาเข้าจริง ๆ เนื้อเรื่องสไตล์ฟีลกู้ด โนดราม่า ระหว่างสาวจบใหม่กับคุณลุงหมอคลั่งรักเด็ก ฉากอีโรติกเยอะฉ่ำ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

“เพลิงรักพญามาร” เรื่องราวของความรักหนุ่มสาวระหว่างนางเอก สาวฐานะยากจน “มณีรัชดา” ที่ศรัทธาต่อความรัก ใจแข็ง ทระนง หยิ่งในเกียรติ กับ พระเอก “จอมภู” หรือวิภัส ที่แทรกเข้ามาเป็นมือที่สาม ของน้องชาย เพราะเห็นว่าเธอไม่คู่ควรกับน้องชาย ซึ่งคิดว่าหวังจะปอกลอก ความรักของเขาที่นำมาหาเธอจึงเป็นเหมือนสีพร่างพรายแพรวแต่ลวดลายนั้นคือสีเพลิงของมาร เมื่อรู้ว่าถูกหลอก มณีรัชดาจะเอาคืนอย่างไร เรื่องราวจะเป็นเช่นไร ขอโปรดติดตาม หากผิดตกบกพร่องส่วนใด ผู้เขียนขออภัยมาณ ที่นี้ด้วยครับ

"แฟนน้องเหรอ ไหนบอกไม่มีแฟน" ถึงสกิลภาษาไทยของเขาจะไม่เข้าขั้นเทพ แต่เขาก็ฟังออก ...อ้าวมันไม่ได้เป็นแฟนผู้หญิงคนนี้เหรอ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าอะไรที่มันใส่ลงไปในแก้วน้ำนั่น "ไม่ใช่แฟนนะคะ คุณเป็นใคร" หญิงสาวหันมาทางคนที่หน้าตาเหมือนพระเอกเกาหลีแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าเขาจะเข้ามาหาพวกเขาทำไม

"อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆ"หญิงสาวทั้งตีน้ำ ทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอ แล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็วๆ ลุงพงษ์ส่ายหัว เมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม "ลำบากลำบนแท้"บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก "ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่"ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็วๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก "กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!"ส่งเสียงร้องไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ "จะแหกปากทำไมวะ!"ธนากรตวาด ก่อนจะโยนคนบนบ่าลงพื้นอย่างแรง "โอ้ย!"อารดาเจ็บจนร้องไม่ออก ร่างบางตัวงอ ก่อนจะยกมือกุมท้อง "อย่าสำออย ลุกขึ้น!" หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยังคงนอนเอามือกุมท้องอยู่แบบนั้น ตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วตัว คนที่อยู่ตรงหน้า