นางเอกเก่ง

เขาและนางผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนโดยมิได้ตั้งใจ แต่ใครจะคิดว่าหลังงานอภิเษกที่ไม่เต็มใจนี้พระชายาของเขาจะเร่าร้อนดุจไฟจนเขาขาดนางไม่ได้...ทว่าที่นางทำล้วนมีจุดประสงค์เมื่อบรรลุเป้าหมายนางก็จะ"หย่า"กับเขา "ฟู่ซิ่วอิง" บุตรีของแม่ทัพใหญ่ถูกวางยาและส่งไปอยุ่ในห้องรับรองแขกใจตำหนักท่านอ๋องคืนงานเลี้ยงต้อนรับ "ฉางรุ่ยหยาง" ท่านอ๋องคนใหม่ "องค์ชายหก" ของฮ่องเต้ที่ถูกส่งมาปกครองเมือง "หลิงโจว" งานอภิเษกระหว่างทั้งคู่ถูกจัดขึ้นด้วยความไม่เต็มพระทัยของท่านอ๋องเพราะเขามิได้รักนาง และ นางก็มิได้รู้สึกพิเศษกับเขาเพียงแต่ "พรหมจรรย์" ที่เสียไป เขาจึงต้องรับผิดชอบ แต่งตั้งนางเป็นพระชายา "เมิ่งลี่ถิง" บุตรสาวราชครู ผู้ที่เป็นคนที่ถูกเรียกได้ว่า "ว่าที่พระชายา" เดินทางตามท่านอ๋องมาจากเมืองหลวงกลับต้องเสียใจและโกรธแค้นยิ่งนักเมื่อท่านอ๋องต้องเข้าพิธีอภิเษกและแต่งตั้งสตรีอื่นเป็นพระชายาอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ “อืม ท่านอ๋องพระองค์…จูบไม่เป็นหรือเพคะ” “เจ้าว่าอย่างไรนะ นี่เจ้ากล้า…” “เพคะ จูบราวกับทารกดูดนมมารดาเช่นนี้ อ๊ะ!!…อื้มมม!!”

"ยั่วอีกแล้ว" "ทำไมคะ เบลไม่สวยเหรอ" "สวย" "สวยแล้วทำไมไม่รักไม่ชอบสักที" ศิวะถอนหายใจเบาๆ ก่อนตอบ "รักไม่ได้" "รักไม่ได้? ทำไมถึงรักไม่ได้ล่ะคะ" เบญญาออดอ้อนเก่งจนเขาแทบบ้า พอถูกรุกหนักเข้าสุดท้ายศิวะก็ไม่อาจต้านทานไหว คิดว่าจะยอมโอนอ่อนให้ครั้งนี้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น แต่...ลืมอะไรไปหรือเปล่าคุณศิวะ มีครั้งแรกมันก็ต้องมีครั้งที่สอง สาม สี่ ห้า... จากที่ว่าไม่รักแน่ๆ ให้ตายยังไงก็ไม่รัก รับรองได้เลยภายในสามเดือนนี้จะทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งเอ็นดู จนโงหัวไม่ขึ้น

หลังลาออกจากงานในเมืองใหญ่ ถังเหยา เลือกกลับมาใช้ชีวิตเรียบง่ายใน "เหิงเตี้ยน" เมืองที่เต็มไปด้วยกองถ่ายละครและคนในวงการบันเทิง แต่เธอไม่ได้กลับมาเพื่อไล่ตามแสงไฟของใคร เธอเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ริมทาง เสิร์ฟกับข้าวร้อน ๆ แบบบ้าน ๆ รสชาติเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง จนลูกค้าหลายคนต้องกลับมาเพราะ "คิดถึงรสมือแบบนี้" แม้ไม่มีป้ายร้าน ไม่มีโปรโมชั่น แต่คนก็แวะเวียนกันมาแน่นทุกวัน เพราะอาหารของถังเหยา รสชาติอร่อยจนลืมไม่ลง รวมถึงเขากู้จื่ออวี่ พระเอกหนุ่มสุดฮอตที่ชอบมาเงียบ ๆ แค่เพื่อได้กินข้าวฝีมือเธออีกสักมื้อ ไม่ใช่เพราะเทรนด์ ไม่ใช่เพราะแสงแฟลช แต่เพราะรสชาติที่ยิ่งกว่าติดใจ บางที...ความรักก็เริ่มจากคำว่า "กินดี" ก่อนจะกลายเป็น "อยู่ด้วยกันดีไหม" โดยไม่รู้ตัว "เปิดร้านในเมืองดารา แต่คนต่อคิวคือคนหิว ไม่ใช่คนตามเทรนด์" อยากรู้ว่าร้านนี้มีดีแค่กลิ่นกับข้าว หรือมีพระเอกแนบมาด้วย ต้องลองเปิดอ่านเอง #ความรักอุ่นกว่าข้าว #รสมือถังเหยา #ร้านเล็กในเหิ้งเตี้ยน

ตระกูลเฮมเวิร์ทซึ่งเป็นตระกูลมหาเศรษฐีเก่าแก่และมีชื่อเสียงในยุโรป ประเทศอิตาลี สตีเฟ่น เฮมเวิร์ท ชายวัยหกสิบปีเจ้าของอาณาจักรธุรกิจที่ครอบคลุมทั้งพลังงาน ธนาคาร โรงแรม โรงพยาบาล การขนส่งและอื่นๆอีกมากมาย ปัจจุบันเขาได้วางมือไปอยู่เบื้องหลังโดยแบ่งให้ลูกชายทั้งสามรับผิดชอบงานต่างๆแทน               คริสโตเฟอร์ เฮมเวิร์ท ลูกชายคนกลางที่ขึ้นชื่อเรื่องความฉลาดในการทำธุรกิจ เขารับหน้าที่ดูแลธนาคารสาขาใหญ่ของตระกูลและยังนั่งตำแหน่งประธานบริหารสูงสุดอีกด้วย ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาคนนี้ยังขึ้นชื่อเรืองความเจ้าชู้และร้อนแรงไม่น้อยหน้าพี่น้องคนอื่น สาวสวยหลากหลายวงการต่างพ่ายแพ้เสน่ห์ความหล่อและความเก่งกาจสมบูรณ์แบบอย่างถอนตัวไม่ขึ้น รวมทั้ง ช่อพิกุล พิมพิศาล สาวสวยที่เพิ่งเรียนจบปริญญาโทและเพิ่งก้าวเข้าสู่แวดวงธุรกิจ เริ่มต้นในธุรกิจของครอบครัว ความสวยเตะตาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ แต่เรื่องราวที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนทำให้เหตุการณ์พลิกผันจนเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล…..

ข้าเป็นหมอหญิงคนหนึ่ง ตอนที่ขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพร ได้ช่วยชีวิตฮ่องเต้ที่บาดเจ็บสาหัส เขาตกหลุมรักข้าตั้งแต่แรกเห็น พยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อแต่งข้าเป็นภรรยา เพื่อข้าแล้ว เขายอมขับไล่นางสนมในวังหลังออก แต่งตั้งข้าเป็นฮองเฮาโดยไม่สนใจคำทัดทานของผู้คน สัญญากับข้าว่าจะรักเพียงข้าผู้เดียวตลอดชาติภพ แต่หลังจากข้าเป็นฮองเฮามาได้เจ็ดปี เขากลับพาตัวบุตรสาวจากจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋วเข้ามาในวัง มอบความรักความโปรดปรานให้ทุกวัน แล้วยังพระราชทานปิ่นหงส์ที่เป็นของฮองเฮาให้นางอีก ข้าเห็นดังนั้นก็เขียนจดหมายไปหาท่านอาจารย์ “อาจารย์ ท่านกล่าวถูกต้องแล้ว ใต้หล้านี้บุรุษล้วนโลเลหลายใจ ฮ่องเต้ก็มิต่างกัน สามวันหลังจากนี้ ข้าจะแกล้งตายแล้วหนีออกจากวัง นับแต่นี้เป็นต้นไปข้าจะติดตามอยู่ข้างกายท่าน ไม่จากไปไหนอีก”

จากอุบัติเหตุ ราชินีทหารรับจ้างกลายมาเป็นผู้หญิงขี้เหร่ที่มาหลอกลวงผู้คน!เพียงแค่การเกิดใหม่ ทำไมถึงตื่นมาในโหมดนรกล่ะ?ทำให้เสียโฉม ลักพาตัวไป ร่างกายอ่อนแอและพละกำลังต่ำ กรีดข้อมือฆ่าตัวตาย? เฉินมู่ตั้งท่าต่อสู้ ในโลกนี้ไม่มีอุปสรรคใดที่ฉันไม่สามารถผ่านไปได้!ต้องต่อสู้กับพ่อห่วยและแม่เลี้ยง ลงโทษชายเลวหญิงชั่ว ไม่เพียงฟื้นฟูใบหน้าให้กลับมาสวยงดงามเหมือนเดิม แต่ยังมีความแข็งแกร่ง ที่ใครก็ไม่สามารถเอาชนะได้! ไม่กี่เดือนต่อมา คุณหนูใหญ่เฉินขึ้นเป็นอันดับหนึ่งอย่างมั่นคง ชั่วชีวิตนี้ก็เตรียมตัวสง่าผ่าเผย ข่าวลือว่าหัวหน้าใหญ่ตระกูลฮั่วไม่ชอบผู้หญิง และพูดเสียงเบาว่า “ภารกิจสำเร็จแล้ว ก็ควรจะกลับบ้านไปให้กำเนิดลูกได้แล้ว”

ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถย้อนกลับไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้ มนุษย์จึงจำเป็นต้องเรียนรู้การให้อภัย การให้อภัยทำให้ตระหนักถึงความมนุษย์ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีวันสมบูรณ์แบบ ทุกคนมีโอกาสทำเรื่องผิดพลาดได้ทุกขณะ แต่ความผิดพลาดเหล่านั้นสามารถเรียนรู้ ทำความเข้าใจและหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดกระทำผิดซ้ำในอนาคต เมื่อปล่อยวางอดีตไว้ได้จะทำให้มีเวลาโฟกัสกับสิ่งสำคัญในชีวิตมากขึ้น เป็นการให้โอกาสตัวเองใช้ความผิดพลาดเป็นประสบการณ์ เรียนรู้ที่จะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าโดยไม่เสียใจและเจ็บปวดอีกต่อไป นิยายเรื่องนี้จะพาคุณนักอ่านพบกับเรื่องราวความรัก ความแค้น และความผูกพันของตัวละครที่เป็นโศกนาฎกรรมความรัก และเป็นเรื่องแรกของผู้เขียน นาม “ลันลาบายหมายเลขแปด” เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ฝากติดตาม และคอมเม้นท์ติชมกันได้เน่ออออ

"แต่งให้ศัตรู...เพื่อปกป้องพ่อ หรือเพื่อเดินเข้าสู่กับดัก?" ราชโองการที่ประกาศกลางท้องพระโรง ทำให้ ซูหนิงหนิง บุตรีหมอหลวงผู้บริสุทธิ์ ต้องหมั้นหมายกับ แม่ทัพใหญ่หลีเหวินเจีย—ชายผู้เย็นชาและเป็นคนเดียวกับที่กำลังสืบสวนบิดาของนางในข้อหากบฏ! สำหรับนาง การแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องของหัวใจ แต่คือเดิมพันชีวิตและเกียรติยศของครอบครัว ทว่าในสนามรบและยามเผชิญภัย หลีเหวินเจียกลับเป็นคนที่ยื่นมือช่วย… ความใกล้ชิดทำให้หัวใจเริ่มสั่นไหว แต่ยิ่งหวั่นไหว ยิ่งอันตราย ท่ามกลางไฟสงคราม กลิ่นคาวเลือด และสายตาเฝ้าจับผิดจากผู้คนรอบข้าง ทั้งสองต้องร่วมมือกันต่อสู้กับศัตรูที่มองไม่เห็น — ศัตรูที่อาจซ่อนอยู่ใกล้ตัวมากกว่าที่คิด แต่เมื่อความจริงถูกเปิดเผย… หนิงหนิงจะเลือกอะไร ระหว่าง “หัวใจ” ที่เพิ่งเริ่มเต้นแรงให้เขา หรือ “หน้าที่” ที่อาจต้องแลกด้วยเลือด?

[ทรมานก่อน สะใจทีหลัง] แต่งงานกันตามข้อตกลงมาห้าปี แม้รู้ทั้งรู้ว่าฟู่ซือเหยียนเลี้ยงชู้รักสวยเย้ายวนยั่วใจไว้ข้างนอก เสิ่นชิงซูก็ยังคงเลือกที่จะกล้ำกลืนฝืนทน กระทั่งเธอค้นพบว่าลูกชายที่เธอเห็นเป็นลูกในไส้เกิดจากฟู่ซือเหยียนกับชู้รัก เธอถึงตระหนักว่าที่แท้การแต่งงานครั้งนี้เป็นการหลอกลวงตั้งแต่ต้น ชู้รักทำเหมือนตัวเองเป็นเมียหลวง บุกมาถึงบ้านพร้อมกับใบหย่าที่ฟู่ซือเหยียนร่างขึ้นมา ในวันนั้นเอง เสิ่นชิงซูตรวจสอบรู้ว่ากำลังตั้งครรภ์ ในเมื่อผู้ชายได้แปดเปื้อนไปแล้ว งั้นก็อย่าเอามันเลย ส่วนลูกชายที่เป็นลูกชู้ก็ส่งคืนให้ชู้ไปเสีย เสิ่นชิงซูที่ตัดขาดจากความรักและความสัมพันธ์ได้แสดงความสามารถอย่างเฉิดฉาย หาเงินเองอย่างสง่างามตามลำพัง ญาติใกล้ชิดที่เคยดูถูกเหยียดหยามเธอในวันวานนึกเสียใจแล้ว พยายามแย่งกันมาประจบเอาใจเธอกันยกใหญ่ บรรดาลูกหลานตระกูลเศรษฐีที่เคยหัวเราะเยาะเธอว่าพึ่งผู้ชายในการไต่เต้าก็นึกเสียใจแล้วเหมือนกัน ต่างพากันทุ่มเงินวิงวอนขอความรักจากเธอ เด็กน้อยซึ่งถูกหญิงอื่นสั่งสอนจนเสียผู้เสียคนก็เสียใจแล้วเหมือนกัน จึงร้องห่มร้องไห้พลางเรียกเธอว่าแม่ ...... กลางดึกในคืนนั้น เสิ่นชิงซูได้รับสายหนึ่งจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก น้ำเสียงเมามายของฟู่ซือเหยียนดังมาจากปลายสาย “อาซู คุณจะตอบตกลงแต่งงานกับหมอนั่นไม่ได้นะ ผมยังไม่ได้เซ็นใบหย่า”

[ทรมานก่อนแล้วค่อยสะใจ] เฉียวเนี่ยนเป็นแก้วตาดวงใจของจวนโหวมาสิบห้าปี แต่วันนั้นจู่ๆ ก็ได้รับแจ้งว่าตัวเองเป็นแค่บุตรสาวตัวปลอม ตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่ที่รักและทะนุถนอมนางก็กลายเป็นของหลินยวน พี่ชายที่รักและทะนุถนอมนางก็ผลักนางลงจากเรือนเพื่อหลินยวน แม้แต่คู่หมั้นของนาง แม่ทัพเซียว ที่ถูกแต่งตั้งเพราะผลงานก็ยังเลือกที่จะยืนอยู่ข้างหลินยวน เพื่อหลินยวน พวกเขาได้แต่มองดูนางถูกใส่ร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้นางถูกปรับให้เป็นทาสในกรมซักล้างเป็นเวลาสามปีเต็ม ไม่ถามไม่ไถ่เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งหลังจากสามปีผ่านไป ท่านโหวและภรรยาของเขากลับร้องไห้ต่อหน้านาง “เนี่ยนเนี่ยน พ่อกับแม่ทำผิดแล้ว กลับบ้านกับพ่อและแม่เถอะนะ” ท่านโหวน้อยที่หยิ่งผยองมาตลอดคุกเข่าอยู่นอกประตูของนางทั้งคืน "เนี่ยนเนี่ยน เจ้าให้อภัยพี่ได้ไหม?" แม่ทัพเซียวผู้มีผลงานยอดเยี่ยมทางด้านรบยิ่งเดินมาหานางพร้อมกับบาดแผลที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าสงสารข้าหน่อย มองข้าอีกสักครั้งจะได้ไหม?” แต่หัวใจของนางได้ตายไปในวันและคืนที่นับไม่ถ้วนในช่วงสามปีที่ผ่านมาแล้ว ปวดใจหรือ? เฮอะ ตายเป็นขี้เถ้าสิถึงจะดี! หลังจากนั้น เฉียวเนี่ยนก็ได้พบกับผู้ชายที่ดวงตาเต็มไปด้วยนาง มองท่าทางที่มีความสุขของนาง แต่คนรู้จักเก่าเหล่านั้นกลับไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว เพราะกลัวว่าในอนาคต พวกเขาจะไม่ได้เห็นหน้านางแม้กระทั้งยืนมองจากที่ไกลๆ ...