วัยรุ่น

เพราะคำว่าสายเกินไปมันย้อนกลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้! แม้กระทั่งความรู้สึกที่เสียไป สำหรับเขามันอาจตายไปนานแล้ว แต่สำหรับเธอมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับความเจ็บที่ย้อนกลับไปรักษาไม่ได้

“ ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดมาเหมาะสมกับเธอมากกว่านี้ ในฐานะที่ไม่ใช่พี่ชาย“ หนุ่มหล่อโสดมาดดี แววตามีแต่ความอบอุ่น ผู้ชายที่สุภาพและพูดเพราะคนนี้ เขาคือคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายมาตลอดชีวิต “พี่ไทจะไปไหนคะ? ไม่นอนที่บ้านเหรอคะ?” “คืนนี้พี่มีนัดวันเกิดเพื่อนครับ ว่าจะนอนที่คอนโด” “แล้วใครจะไปส่งน้องไปเรียนละคะถ้าพี่ไทไม่อยู่” “พี่บอกคุณพ่อไว้แล้วครับ พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งหนูครับ” “ทำไมพี่ไทไปเที่ยวดึกๆได้ ทำไมหนูไปไม่ได้คะ ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ” “หนูยังเด็กนะโมลิน” “โตแล้วค่ะ โตจนมีแฟนได้แล้วค่ะ อุ๊บ!” “โมลิน ไหนพูดอีกทีซิว่ามีแฟน?” “อุ้ย! พี่ไทน่ากลัว ไปหาคุณแม่ดีกว่า” “เฮ้อ”

#สวัสดีค่ะเตย์ รักเขามาตั้งแต่มัธยม ตอนแรกก็กะจะปล่อยไปเฉย ๆ นั่นแหละ แต่หัวใจเจ้าเอยดันทนไม่ไหวเอาเสียเลย "งั้นขอจีบนะคะ" และไม่ว่าสุดท้ายผลจะออกมาเป็นยังไงเราก็จะยังรักเธอเสมอ

จะบอกว่าคนแปลกหน้า? ก็คุ้นหน้าเกินกว่าจะบอกว่าไม่รู้จัก จะบอกว่าคนรู้จัก แต่…ทั้งชื่อ ที่อยู่ ก็ไม่มีอะไรเลยที่เขารู้ จะบอกว่า.. เอ่ออ… คู่นอน ก็ยังไม่เคยนอนด้วยกัน แต่ก็ทำอะไรที่ยากจะอธิบายไปแล้ว

วันหนึ่งเขาได้เจอนาฬิกาเรือนหนึ่งจากร้านขายของเก่าหลังจากนั้นชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป...

"เอาแบบนี้เลย ใช่ไหมแซม ได้เลย ! เก็บเงินของคุณซะแล้วเรื่องระหว่างเราเก็บมันไว้เพียงความทรงจำ"

“นิยายที่เธอเขียนนี่ มันจะได้อารมณ์เท่าตอนที่พี่ยั่วเธอไหมนะ?”

ความรู้สึกทั้งรัก และ เกลียดน่ะ มันมีอยู่จริงๆนะ ตัวฉันน่ะ ทั้งรัก และทั้งเกลียดเขาในเวลาเดียวกันเลยล่ะ ฉันเกลียดเขา แต่ทว่า….ก็เลิกรักเขาไม่ได้เหมือนกัน

เมื่อเธอเลือกเดินทางเข้าสู่สายมืด เธอก็ต้องยอมรับในโชคชะตาของตัวเอง "อาโปอยากแคสหนังเรื่องใหม่กับพี่มั้ย มาหาพี่ที่โรงแรมสิ เดี๋ยวพี่จะบอกรายละเอียดทุกอย่างให้ฟัง" "ค่ะ โปจะไป"

เมื่อมายูและโอกิหนึ่งในนักเรียนห้อง ม.5/B ไดเภารกิจให้ไปจัดการกับเล่าเงาปีศาจที่ป่าต้องสาปที่มืดมิด...พวกเขาจะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ...หรือจะหายไปตลอดการ