วัยรุ่น

รมิตา !!!!..... ตื่นสิ...... รมิตา....... รมิตา....... อย่าเป็นอะไนะ..... ขอโทษ..... พี่ขอโทษ....... เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน.......มันคือเสียงของใครสักคน...... แต่ถ้าถามว่าคน คนนั้นเป็นใคร..... ฉันไม่รู้..... แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินมาก่อน..... "ทำไม... ฉันมันแย่ขนาดจนที่เธอต้องไปขอให้คนอื่นบริจาคเศษเงินของเขา เพื่อมาซื้อเสื้อผ้าให้เธอเลยเหรอ ฮะ!!! " แคว๊ก เสื้อยืดตัวโคร่งของหญิงสาวถูกมือหนาฉีกออกจนไม่เหลือชิ้นดี ฮือ ฮึก.... "ปล่อยนะ....ปล่อยฉันนะคุณ เควิน ฉันบอกให้ปล่อยไง....ฮือ ฮึก.... " เควินไม่สนใจเสียงร้องไห้ของยัยตัวเล็กแล้ว..เพราะความโมโหที่เขามี.... อารมณ์โกรธที่มันปะทุขึ้นมา.... ทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

ภาคย์ ภูบดินทร์ คุณหมอมาเฟียที่จับผลัดจับพลูมาเดบิวต์เป็นมือกีตาร์วง forget-me-nots นิสัย : เจ้าเล่ห์ ปากร้ายสกิลแรปด่าไฟลุก รักอิสระ รักพวกพ้อง ไม่สนใจความรัก ไม่ชอบความสัมพันธ์แบบผูกมัด แป้งหอม สาวน้อยวัยใสที่เติบโตมาในรั้วโรงเรียนหญิงล้วนไร้เดียงสาเรื่องความรักแต่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตนเอง นิสัย : มองโลกในแง่ดี อ่อนโยน อ่อนหวาน แต่ไม่อ่อนแอเมื่อต้องเผชิญกับการถูกกดดันจากครอบครัวเพียงเพราะความผิดผลาดของตนเองที่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต

คันศร วิศวะปีสี่ กับ เจ้าจันทร์ มัณฑณศิลป์ปี1 (เจ้าจันทร์เรียนวิศวะมาพร้อมกับคันศรนั่นละ แต่ทว่ามันไม่ใช่ทาง นางก็เลยซิ่วแล้วมาสอบเข้ามันฑณศิลป์ตามที่ตัวเองชอบ และถนัดที่สุดค่ะ) ทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่ชั้นอนุบาลนั่นละ เเต่ทว่า... มีบางอย่างที่ทำให้ทั้งคนคู่ไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้กันออกมาได้ มันก็เลยต้องใช้แผนการร้ายๆ เพื่อมัดใจอีกฝ่ายให้อยู่หมัด!

"ทำไม เธอไม่บอกฉันเรื่องลูก" "บอกไปแล้วจะได้อะไร บอกเพื่อให้คุณหัวเราะเยาะ สมน้ำหน้างั้นเหรอ" "หัวเราะเยาะ?? สมน้ำหน้า??? เธอเอาอะไรคิด" "ก็หรือไม่จริง คุณบอกฉันตลอดว่าไม่อยากมีลูกมาตลอด แล้วอีกอย่างตอนนั้นเราสองคนก็เลิกกันไปแล้วและคุณก็มีแฟนใหม่แล้วจะให้ฉันไปบอกให้คุณรับผิดชอบเหรอ" "ก็เลยอุ้มท้องพาลูกฉันหนีมาอยู่เชียงใหม่" "ไม่ได้หนี แค่อยากมาเริ่มต้นชีวิตใหม่" "แล้วแฟนใหม่เธอล่ะ พอมันรู้ว่าเธอท้องลูกของฉันมันก็เลยทิ้งสินะ" "ฉันไม่เคยมีแฟนใหม่ ไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งนั้น หยุดใส่ความกันซะที" "ฉันไม่เชื่อ"

น้ำมนต์ลุกพรวดทันทีหลังจากข้าวปุ้นยืนยันแถมนอนยันเรื่องเกียร์ที่เธอแขวนมาตลอดสามปี แล้วเดินออกไปโดยที่ไม่อยู่ฟังอะไรต่อ... _____________________________ "เราแค่อยากรู้ มึงทำแบบนี้ทำได้ไงว่ะไอ้ชิน" "ทำไร. ! " ชายหนุ่มที่กำลังเดินลงมาจากตึกของอธิการพอดีดันเจอยัยน้ำเน่าเดินเข้ามาหาแถมพ่นวาจาไม่น่ารักให้ฟัง.. "สัสชิน ให้พูดจบก่อนเด้..!" "จะพูดอะไรก็พูดมายัยน้ำเน่า" "กูชื่อน้ำมนต์" "กูก็ชื่อดิน .." ต่างคนต่างมองหน้าสายตาประสานกันจ้องแบบว่า... น้ำมนต์เธอแค่ต้องการรู้ความจริง แต่อีกคนก็กวนบาทาชิบ... ‍ "ดิน..! แกเอาเกียร์ใครมาให้เรา "รู้แล้วเหรอ .." ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงตามสไตล์เขาก่อนจะเป็นหน้านิ่งๆ "อร๊ายอะไรยังไงรู้แล้ว ..." เธอไม่เข้าใจโว๊ย..! "โตแล้วกลับไปคิดเอง " แล้วก็เดินจากไปให้คนอีกคนยืนงงและไม่ได้คำตอบอะไรเลย...

"ไม่อยากเอากับเอมิจริงๆ เหรอ" "ไม่เอาไม่อยากเอาไม่มีอารมณ์เอาไม่มีแรงด้วยเมื่อคืนเธอสูบแรงฉันไปจนหมดแม่งให้ได้พักบ้างเถอะ" "อ่อที่แท้ก็ไม่สู้นี่เอง คริ คริ เสียดายจังทั้งใหญ่ทั้งยาว อมทีมิดถึงคอหอยนึกว่าจะเป็นอนาคอนด้าแต่ที่ไหนได้เป็นแค่หนอนชาเขียว อิอิ" "ยัยเอมิกล้าดูถูกฉันเหรอวะ" "ดูถูกดีกว่าดูผิดนะคะพี่ภูมิ^^" "ฉันจะทำยังไงกับผู้หญิงแบบเธอดีวะ ฉันชักจะหมดความอดทนกับเธอแล้วนะเว้ย!!" "อย่าเพิ่งหมดซี่เราเอากันแค่ครั้งเดียวเองน๊า เอ...หรือว่าน้องชายพี่มันไม่ค่อยสู้มีดีแค่ใหญ่อย่างเดียว" "เธอพูดให้มันดีๆ นะพูดแบบนี้ฉันเสียหายนะเว้ย" "แล้วเอมิพูดไม่ดีตรงไหนอ่าา ก็พี่บอกเองว่าไม่มีแรงอ่ะแต่เอมิมีนี่ ให้เอมิขึ้นให้ก็ได้น๊าาเอมิช๊อบชอบเวลาอยู่บนตัวพี่ภูมิเวลาเอมิขย่มโยกแล้วเห็นหน้าพี่ภูมิเวลาเสียวเอมิก็เสียวตาม^^"

ด้วยริมฝีปากที่ผนึกเข้าหากันแน่นราวกับโหยหา เพลิงบดปากกับริมฝีปากจิ้มลิ้มของน้องเมียอย่างดูดดื่มเร่าร้อน “เมฆ... เอ็งรู้ใช่ไหมว่าพี่ต้องการเอ็ง ต้องการมานานแล้ว” จมูกของเพลิงรับรู้ได้ถึงกลิ่นแป้งอ่อนๆ ที่ซอกคอของชายหนุ่ม เขาจูบฟัดที่แก้ม ซอกคอ เรื่อยลงมาถึงหัวไหล่ที่บิดลู่เข้าหากันเพราะความเสียวซ่าน “อ๊อย... ” น้องเมียตัวอ่อนตัวงอ โดนจูบจนอ่อนระทวยไปทั้งตัว คนตัวใหญ่จูบไซ้ไล่เรื่อยลงมาถึงรอยยุบน้อยๆ ที่บริเวณกระดูกไหปลาร้า แอ่งอารมณ์ที่ทำให้ไหล่ของเมฆบิดลู่เข้าหากัน เพราะว่าขณะกอดจูบ แก่นกายใหญ่ยาวของเพลิงที่เบียดคลึงเสียดสีอยู่กับหน้าขาของเมฆ

มน กชมน หญิงสาวสวยแซ่บปีสี่ ที่ต้องมาฝึกงานในบริษัทของตระกูลกิจศิริวัชรโชติ โดยหารู้ไม่ว่าลูกชายของผู้บริหารแถมยังมีศักดิ์เป็นหัวหน้าของเธอ คือพี่มิล รามิล อดีตรุ่นพี่ที่เรียนจบไปแล้ว แต่ก่อนเธอไม่ชอบขี้หน้าเขาเอามาก ๆ เพราะเธอเกิดคนเจ้าชู้เป็นที่สุด แต่เพราะเรื่องผิดพลาดในคืนนั้นดันฝากความรู้สึกที่ยากจะอธิบายฝังลึกในหัวใจของเธอไปเสียได้ นอ. สาวสวยแซ่บปีสี่ ที่ต้องมาฝึกงานในบริษัทของตระกูลกิจศิริวัชรโชติ โดยหารู้ไม่ว่าลูกชายของผู้บริหารแถมยังมีศักดิ์เป็นหัวหน้าของเธอ คือ พอ. อดีตรุ่นพี่ที่เรียนจบไปแล้ว แต่ก่อนเธอไม่ชอบขี้หน้าเขาเอามาก ๆ เพราะเธอเกลียดคนเจ้าชู้เป็นที่สุด แต่เพราะเรื่องผิดพลาดในคืนนั้นดันฝากความรู้สึกที่ยากจะอธิบายฝังลึกในหัวใจของเธอไปเสียได้

"นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่” รีบท้วงถามอีกฝ่ายเพราะคิดว่าตอน นี้เขาน่าจะขับมาผิดทาง ทว่าคำตอบที่ได้กลับไม่ใช่ “แวะไป คอนโดฯ เฮียก่อน”

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”