วัยรุ่น

สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ😊 **************** นี่คือเรื่องราวของรักข้ามรุ่นสุดยันเดเระ ระหว่าง วิศวะหนุ่มปีหนึ่ง(สุดคลั่งรัก) กับ สาวอักษรศาสตร์ปีสี่ รุ่นน้องหนุ่มที่แอบซ่อนความคลั่งรักเอาไว้ไม่ให้พี่สาวคนสวยรู้ จะสามารถเอาชนะใจรุ่นพี่สาวตัวจิ๋วได้หรือไม่ เขาจะมีกลยุทธสุดโรคจิต เอ๊ย พิสดารอะไรมามัดใจรุ่นพี่สาวให้อยู่หมัด เชิญติดตามได้ใน วิศวะ ซ่อน(คลั่ง)รัก

บอกตัวเองซ้ำซ้ำแม้ต้องช้ำก็จะขอทนเก็บไว้พอใจแล้วไม่เป็นไรถ้าหากมันจะทำให้เธออยู่กับฉัน

สายฟ้านักเรียนม.ปลาย ที่บังเอิญมาเจอรุ่นพี่คนสวยก็สะดุดตา เธอคือ ทอตะวัน เขาเลยให้ลูกน้องคนสนิทสืบหาตัว จนได้มาเรียนคณะเดียวกัน โดยที่เขาเองต้องเป็นเดือนคณะเพื่อพิชิตใจพี่สาวคนสวยให้ได้ แต่กว่าจะได้รัก อาของเธอดันมาเป็นลูกหนี้ของสายฟ้า สายฟ้าเองได้รับการช่วยเหลือจากกอหญ้า เพื่อที่จะฝ่าด่านพี่ชายของทอตะวัน เมื่อผมหลงรัก รุ่นพี่รหัสของตัวเอง ต้องยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะเอาชนะใจพี่รหัสคนสวยให้ได้เธอเป็นน้องสาวของดีเจหนุ่มสุดฮอต ที่บังเอิญมาเจอกับเขาที่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นเขายังเป็นเด็กมัธยมอยู่ ตอนแรกเขาจะเลิอกเรียนบริหาร แต่เพราะอยากใกล้ชิดพี่สาวคนนั้นเลยย้ายคณะมาเรียนที่เดียวกัน

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

“กลัวพี่เหรอ” ปากถาม แต่ร่างหนายังเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ “เปล่านิ” ฉันเดินถอยหลังมาจนชนเข้ากับโต๊ะตัวยาวในห้อง “แล้วถอยหนีทำไม” พี่ราเรซจ้องมองสบตาฉันนิ่ง แววตาของเขาดูราบเรียบ ฉันเดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ก็พี่เดินเข้ามาใกล้ทำไมล่ะ” ฉันมองเขาอย่างระแวง แขนหนาสองข้างยื่นเข้ามากักตัวฉันไว้กับโต๊ะ ฉันรีบยกแขนของตัวเองขึ้นมาดันอกแกร่งไว้ไม่ให้เขาเข้ามาชิดกว่านี้ พี่ราเรซโน้มหน้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเฉียนแก้มฉันไปนิดเดียว “คิดถึงมั้ง..” เขากระซิบตอบที่ข้างหู ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะเต้นแรงอะไรหนักหนา ไอ้หัวใจบ้า เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมดหรอก “คิดถึงทำไมค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ฉันเผลอสบตากับตาคมเข้าอย่างจัง กลิ่นตัวหอมแตะจมูกชวนหลงใหล “ต้องเป็น...ก่อนใช่ไหม ถึงจะคิดถึงได้” พี่ราเรซยังจ้องมองสบตาฉันไม่ห่าง “งะ..งั้นมั้ง...” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก “พี่คิดถึงต้านะ..”

รวมเรื่องสั้นโรมานซ์-อีโรติก ที่จะมาพร้อมกับเรื่องราวที่นำไปสู่ความสัมพันธ์ที่แสนวาบหวาม *** นิยายผู้ใหญ่และผู้ที่มีความชอบเฉพาะกลุ่ม ไม่เหมาะสำหรับเด็กและเยาวชน***

เขาคือผู้ชายอันตราย ที่คนหัวใจอ่อนแออย่างเธอไม่ควรเข้าใกล้ แม้เธอจะได้สถานะแฟนมาครอบครอง แต่กลับไม่เคยได้หัวใจของเขา

“โต้งชอบมิริน” “มิรินขอบใจนะที่โต้งมีความรู้สึกดีๆ ให้ แต่ว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่าเนอะ” คำพูดฟังดูดีแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด “ทำไม" “จะต้องให้พูดตรงๆ ใช่ไหมถึงจะเข้าใจ” “ก็พูดมาดิ” ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่ “โต้งยังเด็กเกินไป แค่นี้ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย หัดใจเย็นซะบ้าง” เหตุผลแค่นี้เองเหรอ ห่างกันแค่ปีเดียวมันจะอะไรกันนักหนาว่ะ “เหตุผลแค่นี้เหรอ” ผมจ้องหน้ามิรินไม่วางตา “พี่ชอบคนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าพี่และมีความเป็นผู้นำ” “ชอบคนแก่ว่างั้น” ผมเดินเข้าชิดตัวแสดงความกวนตีนใส่มิรินนิดๆ “ไม่มีไรแล้วพี่กลับก่อนนะ” มิรินหันหลังให้เตรียมจะเดินหนี “บอกว่าไง... อย่างแทนตัวเองว่าพี่” ผมพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันเป็นพี่นาย..” มิรินเดินกลับมายัดช่อดอกไม้ใส่มือผมพร้อมกับพูดย้ำชัดถึงสถานะระหว่างผมกับเธอ ใจร้ายไปแล้วนะ อย่าให้ถึงทีผมบ้างก็แล้วกัน เธอไม่รอดแน่ มิริน...

เมื่ออคิรามีผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ที่ตัวเองรู้สึกว่าจะไม่ชอบหน้าหวานๆ ของหมอนั่นสักนิด แถมยังมากวนหัวใจเขาอยู่เรื่อย ชายหนุ่มจึงคอยแกล้งและทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผู้จัดการหน้าหวานเลื่อนมาเป็นสถานะแฟน โดยไม่สนว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม ส่วนดาวเหนือเพราะอยากออกไปแตะขอบฟ้าเขาจึงโหยหางานเพื่อเก็บเงินแล้วเดินทางไปตามฝัน เมื่อโอกาสมาถึงชายหนุ่มจึงคว้าไว้ทันที แต่ใครจะไปคิดว่าการต้องดูแลคนในปกครองแค่คนเดียว กลับทำให้ชีวิตและหัวใจที่เคยเงียบสงบว้าวุ่นขึ้นมา ถึงอย่างนั้นเขาก็จะไม่ยอมแพ้แม้ทางนั้นจะหาวิธีไหนล่อลวงก็ตาม

"พี่ไคท์ต้องการหาเพื่อนนอนเหรอคะ" "เราคิดว่าไง" "พี่ไคท์หาคนอื่นไม่ดีกว่าเหรอคะ ขิมไม่มีประสบการณ์ คงทำให้พี่ไคท์พอใจไม่ได้" "พี่ไม่ติด พี่สอนเราได้" "..." "ถึงเราไม่คิดจะเปิดใจให้ใคร แต่การมีคนคอยรับฟังปัญหา มีคนกินข้าว ดูหนัง หรือทำอะไรในสิ่งที่เราชอบด้วยกันก็ดีไม่ใช่?" "ค่ะ" เหมือนกับความรู้สึกแรกเริ่มตอนที่นทีเข้ามาทำความรู้จักกับเธอเลย ตอนนั้นเธอแค่ต้องการคนแก้เหงา ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าจึงมีคุณสมบัตินั้น "แล้วพี่ไคท์จะได้อะไรจากการทำแบบนี้" "ได้เรา" "อ้อ" "หมายถึงได้อยู่กับเรา" "สองประโยคนั้นความหมายมันต่างกันมากนะ" เพลงขิมหัวเราะเมื่อเขาแก้ไขประโยค "ไม่ต้องแก้ตัวก็ได้ค่ะ"