สวย

“ตาลท้อง ได้ยินไหมคะพี่ชัช” “ฉันรู้แล้ว จะย้ำอะไรนักหนาวะว่าท้อง!” “หนูท้องกับพี่ พี่ต้องรับผิดชอบลูกในท้องหนู” “โว้ย! หยุดพูดกรอกหูฉันได้ไหมวะ”

หนียังไงก็หนีไม่พ้น! เพราะสุดท้ายเเล้วผู้หญิงเมื่อคืนนั้นกลับมาอยู่ตรงหน้าในตอนนี้หึ!เเล้วเจอกันสาวน้อย.. คำโปรย เขามีนามชื่อว่าเเวมไพร์มาเฟียที่มีอิทธิพล เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ผับ โรงเเรม คอนโด เเละอื่นๆอีกมากมาย รวยจัดเลยล่ะ หึ นิสัยปากจัด ชอบเเกล้งนางเอกมากๆ ขี้หึงสุดๆ เอาเเต่ใจตัวเอง หื่นหนักมาก..... "ดื้อนักจับเย_เเม่ง!!! จะเอาให้เอวพังเตียงหักไปเลย หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี ที่สำคัญคือ หนีไม่พ้น โหด!! ดิบ!! เถื่อน!! ขี้เอา!! ต้องยกให้ผมครับ เธอหนีฉันไม่รอดเป็นครั้งที่สองเเน่ น่ารัก!!! เมียเด็กของกูเองครับ ยุ่งกับเมียกู...กูเด็ดหัวทิ้งเเน่!!!" เธอมีนามชื่อว่าน่ารัก พ่อเเม่ของเธอเสียไปตั้งเเต่ยังเล็ก เธอหางานทำเลี้ยงตัวเองจนถึงทุกวันนี้ "ทำไมฉันต้องมาเจอ คนที่ทำเรื่องน่าอายกับฉันไว้ด้วยนะ โอ้ยยย...ปวดหัวๆๆๆ เเต่ยังไงฉันก็ต้องผ่านมัันไปให้ได้สู้!"

เพราะแม่หมอทักว่าจะมีผู้ใหญ่อุปถัมป์ แต่ใครจะไปคิดว่าจะในรูปแบบของสามี . เพราะผู้จัดการส่วนตัวกลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับ ‘ดาด้า’ ดาราสาววัยเบญจเพสที่ในความดูแลของตัวเอง ทำให้หล่อนดึงดันลากเธอมาดูดวง จนโดนแม่หมอทักว่าปีนี้จะมีผู้ใหญ่ที่เป็นเหมือนพ่อคนที่สองเข้ามาดูแล . แต่ใครจะรู้ว่ามันจะรวดเร็วปานสายฟ้า! เพราะพอแม่หมอพูดจบ เธอก็โดนหล่อนโยนถุงยาเคใส่ตักแล้ววิ่งหนี ทำให้ต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยค้ายา จน ‘ฐานทัพ’ นายตำรวจยศใหญ่ยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือด้วยการเสนอให้เธอเป็นภรรยาของเขา แลกกับการช่วยเหลือไม่ให้โดนดำเนินคดี(ที่ไม่ได้ก่อ) รวมถึงให้ช่วยเป็นไม้กันหมาให้เขาอีกทาง . และเพราะต้องอยู่ด้วยกันตั้งหกเดือน แถมหน้าที่การงานดันทำให้ได้เจอกันบ่อยๆ อีก แล้วอย่างนี้การแต่งงานเพราะผลประโยชน์ในครั้งนี้ จะจบลงโดยที่ไม่มีความหวั่นไหวในใจเกิดขึ้นเลยจริงๆ เหรอ? . "ฉันไม่อยากเป็นหรอกคุณนายตำรวจอะ ถ้าสามีจะขี้เก๊กซะขนาดนี้"

เขา พี่ชายต่างสายเลือด รวดเร็ว ปราดเปรียว ใจร้อน เอาแต่ใจ ผู้ซึ่งไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาว เธอ น้องสาวบุญธรรม ไร้ญาติ ถูกบ้านเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ยอมทุกอย่างให้พี่ชาย เทียนหอม ไร้ญาติ พ่อแม่เสียชีวิต ตั้งแต่สิบขวบ พ่อครูสถิตคุณ เจ้าของค่ายมวย ส อรุณ รับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม สุดแสน ลูกชายคนเล็กของบ้าน ถูกตามใจจนเอาแต่ใจ ในวัยสิบห้าปี จู่ ๆ เขาก็ได้น้องสาวคนใหม่ อยู่ห้องติดกัน ตั้งแต่พบกันครั้งแรก เขาไม่เคยมองเธออย่างน้องสาว ทำทุกอย่างให้แน่ใจว่า น้องสาวคนนี้จะไม่หลุดมือเขา ประกบติดไม่ห่าง ส่วนเทียนหอมเอง เมื่อได้พบกับครอบครัวใหม่ พี่ชายคนใหม่ เด็กสาวคนหนึ่งที่หมดที่ยึดเหนี่ยวทั้งทางจิตใจและฐานะ กำลังจะได้รับความรักจากครอบครัวใหม่จนล้น เธอทำตัวเป็นเถาวัลย์เกี่ยวพวกเขาไว้ ประหนึ่งกาฝากที่คอยดูดซับความรักอย่างไม่มีวันหมด ภายในใจไม่เคยมองสุดแสน พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้เป็นพี่ชายเช่นกัน ทว่าส่วนลึกมุมซอกเล็ก ยังคงหนีความรู้สึกต่ำต้อยไม่พ้น สิ่งที่เธอต้องการคือสยายปีกเติบโตด้วยตนเอง ไม่ต้องการเป็นกาฝากของบ้านนี้อีกต่อไป เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก เธอจะเลือกสิ่งใด...

‘โคหนุ่มใหญ่กินหญ้าอ่อน’ปากก็บอกว่าไม่อยากกิน แต่ได้ชิมไปที ติดใจ! ก็ #หญ้าอ่อนขยันยั่ว ใครจะอดใจไหว กินไม่เหลือน่ะสิ #ยั่วมายั่วกลับไม่โกง! หล่อนเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วมือแตะที่ตะขอ ค่อยๆ ปลดออกจนเนื้อลูกไม้ล่นขึ้นเหนือเนินอวบ จนหล่อนต้องห่อกายเข้าหากันเพราะเหน็บหนาวทั้งจากไอเย็นแล่นกระทบและจากหัวใจไร้ยางอายนี้ แต่หล่อนต้องไปต่อ ไม่มีอะไรที่จะเสียอีกแล้ว ต่อจากนี้หล่อนจะมีแต่ได้ ได้มอบสิ่งที่มีค่าสูงสุดในชีวิตให้ผู้ชายที่หล่อน ‘รัก’ เขาข้างเดียว

มีนา สาวหวาน หน้าใส เกรย์ หนุ่มรุ่นพี่สุดฮอตที่สาวๆต่างหลงใหลในรูปลักษณ์ของเขา ตั้งแต่ที่เธอและเขาเจอกัน เธอก็ปิ๊งเขาตั้งแต่แรกเห็น เธอจะสามารถคว้าหัวใจเขามาได้หรือไม่และจะมีอุปสรรคอะไรมาขวางกั้น มาร่วมลุ้นไปกับความรักของคนทั้งสองได้เลย

สำหรับครูทรายพอบอกเลิกกับครูวิชิตไปแล้วก็คิดว่าตัวเองจะพ้นออกจากวังวนสวาทแบบเดิม ๆ แต่เธอหารู้ไม่ว่าผัวของตัวเองนี่ล่ะที่จะพาเธอวนกลับไปหาเรื่องราวความเสียวที่ตื่นเต้น แปลกใหม่ และเร้าใจมากขึ้น

จู่ ๆ ฉันดันทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายในนิยายยุค 80 ที่มีตอนจบน่าเศร้า ในเมื่อฉันมาอยู่ในร่างนี้ฉันจะไม่ให้ทุกอย่างจบเหมือนเนื้อเรื่องเดิมฉันจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเอง แค่พระเอกคนเดียวฉันไม่ใส่ใจ

ครั้งหนึ่งท่านจอมมารเคยช่วยเทพบุปผาหมิงหลันเอาไว้ เมื่อนางรู้ข่าวว่าท่านเทพกำลังตามหาสตรีเพื่อลงไปให้กำเนิดองค์รัชทายาทเผ่ามาร นางจึงรีบร้อนอาสาไป ทว่าท่านจอมมารมิได้อ่อนโยนและใจดีอย่างที่หมิงหลันคิด

‘เธอ’ หนีเรื่องร้าย ๆ กะจะมาพักใจตามคำแนะนำของแม่ แต่เหมือนเธอหนีเสือแล้วปะช้างแมมมอธอย่าง ‘เขา’ มากกว่า อะไรมันจะซวยขนาดนั้น แค่เห็นก็เหม็นขี้หน้าจะแย่แล้ว