แชร์

ตอนที่ 14 สะใภ้รองเปลี่ยนไป

ผู้เขียน: จินเหมยเทียน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-06 22:49:36

ตอนที่ 14 สะใภ้รองเปลี่ยนไป

ชุนหลินรอแม่สามีที่บอกว่าจะไปหาสะใภ้รองอย่างเป็นกังวล

เพราะแม่หายไปนานมากแล้วแต่ยังไม่กลับมา จึงทำให้เธออยู่รอที่บ้านไม่ไหว จนต้องเดินออกมาตาม หากมีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือกันได้ทัน

"ฉันกำลังจะออกไปตามแม่... " ชุนหลินเดินมาถึงครึ่งทางแล้วก็เจอแม่สามีพอดี เธอนั้นร้อนใจตั้งแต่ที่แม่บอกจะไปหาสะใภ้รอง และแม่ยังหายมานานอีกด้วย!!

"พอดีคุยกับเจ้าแฝดเพลินเลยช้าไปหน่อย... กลับบ้านก่อนค่อยคุยกัน" รุ่ยจิวรีบบอกให้ลูกสะใภ้กลับบ้าน เพราะอยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองฟัง

เมื่อมาถึงบ้านก็เห็นลูกสะใภ้เล็กนั่งรออยู่แล้ว รุ่ยจิวเลยให้หลาน ๆ พากันออกไปเล่น ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ตัวเองไปเจอมาให้ทั้งสองสะใภ้ได้ฟัง

"แม่... หรือพี่สะใภ้รองจะรู้ตัวว่าทำผิดจริง ๆ " ซูเยว่พูดขึ้นหลังจากที่ฟังแม่สามีเล่าเรื่องจนจบ

"พักนี้ไม่มีข่าวอะไรเลยนะ ปกติแล้วชาวบ้านจะต้องเล่าว่าไปเจอที่ไหนและโดนอะไรมาบ้าง แต่ตอนนี้ชาวบ้านไม่เห็นจะพูดถึงเลย แม้แต่เจอตัวก็ยังไม่มีใครได้เจอเลย" ชุนหลินก็บอกถึงเรื่องที่ตัวเองมักได้ยินเป็นประจำ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครพูดถึงสักเท่าไร จะบอกว่าคนอื่นเลิกสนใจก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเรื่องของสะใภ้รอง ชาวบ้านต่างพากันสนใจทั้งนั้น

"และที่น่าแปลกใจคือสอนหนังสือลูกได้ด้วย สะใภ้รองอ่านออกเขียนได้ด้วยหรือ" ซูเยว่พูดถึงเรื่องที่สงสัย คนอ่านออกเขียนได้นั้นมีอยู่แล้ว แต่ไม่เคยรู้เลยว่าสะใภ้รองจะสามารถอ่านออกเขียนได้ด้วย

"ความจริงแล้วเราแทบไม่รู้จักแม่เจ้าแฝดเลย เรื่องอ่านเขียนก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่รู้ ๆ คือ ตอนนี้สะใภ้รองได้เปลี่ยนไปหลายอย่างเลยทีเดียว" รุ่ยจิวตอบแล้วมองหน้าสะใภ้ทั้งสองคน

"ก็จริง... มาอยู่บ้านได้ไม่นานก็ออกไปอยู่เองต่างหาก ตอนที่อยู่บ้านเราก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกัน ไม่แปลกที่เราจะไม่รู้เรื่องของสะใภ้รองมากนัก" ชุนหลินนึกไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่สะใภ้รองเข้ามาอยู่ในบ้านใหม่ ๆ ส่วนมากจะต่างคนต่างอยู่มากกว่า

"แบบนี้พี่รองจะรู้เรื่องไหมคะ" ซูเยว่ถามแม่สามีเพื่อขอความคิดเห็น เพราะเท่าที่ฟังคือมันแตกต่างจากที่เคยเป็น และที่สำคัญแม่ไปเห็นและได้ยินมาด้วยตัวเอง

"เจ้ารองจะไปรู้เรื่องได้อย่างไร!! เจ้ารองมันหนีหน้าอย่างกับอะไรดี มีตอนคลอดนั่นแหละที่มาอยู่ด้วยนานหน่อย จากนั้นก็อย่างที่รู้ว่าแอบมาหาลูกอย่างเดียว" รุ่ยจิวถอนหายใจออกมา ตอนแรกก็เห็นด้วยกับลูกชาย ตอนนี้ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป

"แม่อย่าคิดมาก แม่ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าช่วยไม่ได้" ชุนหลินรู้สึกได้ว่าแม่สามีกำลังกังวลใจ จากที่ฟังแม่ก็บอกไปแล้วว่า ต่อให้ทำดีมากแค่ไหนก็ไม่สามารถช่วยพูดได้อยู่ดี

"แต่ก็น่าเห็นใจนะคะ เลี้ยงลูกแฝดมาเองคนเดียว ขนาดเราเลี้ยงทีละคนยังแทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลย" ซูเยว่เข้าใจเรื่องนี้ดี หากตัดเรื่องความร้ายกาจออกไป อย่างไรก็ยังเก่งที่เลี้ยงลูกที่มีอายุเท่ากันถึงสองคน

"ตอนนั้นสะใภ้รองยังรักลูก สงสัยคิดว่าหากรักลูกแล้วสามีจะรักตัวเองบ้างเหมือนกัน แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิด และพอไม่เป็นอย่างที่ตัวเองคิดเลยทำทุกอย่างที่ตรงกันข้ามกับตอนแรก และเริ่มลงมือหนักขึ้นก็ตอนหลัง ๆ นี่แหละ" ชุนหลินเล่าในส่วนที่ตัวเองรู้ให้อีกคนได้ฟัง

ตอนนั้นสะใภ้รองไม่ชอบสะใภ้เล็ก จับแยกได้ต้องจับแยก เพราะสะใภ้รองหึงหวงสามีหนักมาก ไม่แปลกที่สะใภ้เล็กจะไม่ค่อยรู้เรื่องสะใภ้รองสักเท่าไร ทั้งที่แต่งเข้าบ้านเฉินในเวลาไล่เลี่ยกัน

"เราก็ต้องรอดูว่าสะใภ้รองจะกลับตัวกลับใจจริง ๆ ไหม" รุ่ยจิวรู้ดีว่าเวลาที่สองสะใภ้ออกไปซื้อของจะได้ยินเรื่องราวต่าง ๆ ที่ชาวบ้านพูดถึง จริงเท็จแค่ไหนไม่รู้ แต่ส่วนมากจะมีเรื่องจริงแฝงอยู่ในนั้นด้วย ฟังได้แต่อย่าได้เชื่อเรื่องราวทั้งหมด 

"คนเราเปลี่ยนง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไร" ชุนหลินบอกออกไปตามที่ตัวเองคิด

"แม่พูดเหมือนว่าจะให้โอกาสสะใภ้รองเลย" ซูเยว่ฟังจากคำพูดแล้วมีแนวโน้มจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ

"ฉันให้โอกาสไม่ได้หรอก แต่หากเปลี่ยนเป็นคนดี มันจะดีต่อเจ้าแฝด ส่วนเรื่องหย่านั้น ฉันคิดว่าไม่ใช่แค่เจ้ารองหรอกที่อยากหย่า ดูจากท่าทางของสะใภ้รองก็ต้องการหย่าเหมือนกัน" นี่คือสิ่งที่แปลกจนเห็นได้ชัด!! จนคิดว่านี่คือคนละคนกันเลยก็ว่าได้

หากใครไปเห็นท่าทางการพูด การยกยิ้ม การมอง การวางตัว จะต้องมองว่าเป็นคนละคนแบบเดียวกันกับเธออย่างแน่นอน!!

"มีด้วยหรือคะที่ภรรยาอยากหย่าจากสามี" ซูเยว่คิดว่าแม่สามีอาจเข้าใจอะไรผิดก็ได้ เกิดมายังไม่เคยมีใครอยากหย่าจากสามีเลยสักคน

"หากได้ไปคุยไปเห็นจะบอกว่าเป็นคนละคนจากแต่ก่อนเลยแหละ" รุ่ยจิวคิดว่าตัวเองพอที่จะมองคนออกอยู่บ้าง

จากที่สังเกตด้วยตัวเองและยังฟังจากที่หลาน ๆ พูดแล้ว จึงทำให้รู้ว่าสะใภ้รองเปลี่ยนไปตั้งแต่ไม่สบาย ซึ่งหลานบอกว่าแม่หลับไม่ยอมตื่นขึ้นมาเลยเป็นเวลาสามวัน!!

จริงเท็จแค่ไหนไม่อาจรู้ได้ เพราะเธอไม่เคยเข้าไปหา มีแต่แอบไปหาหลานเวลาที่หลานหายไปหลายวัน และเธอได้สอนหลานเสมอว่า หากหิวให้เข้ามาหาที่บ้านได้เลย และเจ้าแฝดก็รู้ความ มักจะเข้ามากินข้าวทุกครั้งเวลาที่แม่ไม่หาข้าวให้กิน ซึ่งมันบ่อยมากที่ลูกสะใภ้ไม่ยอมหาข้าวให้เจ้าแฝดกิน

"แม่จะเล่าให้น้องรองฟังไหม แล้วสะใภ้รองรู้ไหมว่าน้องรองกลับมาวันไหน" ชุนหลินถามแม่สามีเกี่ยวกับเรื่องนี้ และอยากรู้ว่ามีใครรู้บ้างว่าลูกชายบ้านเฉินกำลังจะกลับบ้านในช่วงเวลานี้

"รอให้กลับมาถึงก่อนดีกว่าค่อยว่ากันอีกที แต่ว่าทำไมไม่มีโทรเลขมาบอกเลย ทั้งที่แต่ก่อนจะมาแจ้งตลอด นี่ก็เลยวันกลับมาหลายวันแล้วด้วย" ความจริงแล้วคนที่บ้านรู้กำหนดกลับแล้ว แต่ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นลูกชายทั้งสามคนกลับมาบ้านเลย

"ฉันก็ว่ามันแปลก ๆ เหมือนกัน ถึงแม้จะไม่รู้วันที่แน่ชัด แต่ไม่เคยเลยตามช่วงเวลาที่กำหนดแบบนี้" ชุนหลินคิดไม่ต่างจากแม่สามี ปกติแล้วต้องกลับมาถึงบ้านก่อนวันงานเทศกาล 

"อาจมาถึงแล้วพักในเมืองก็ได้นะคะ" ซูเยว่ออกความคิดเห็น เพราะปกติแล้วพี่รองจะนอนพักที่บ้านเช่าในเมือง เพราะต้องการหลีกเลี่ยงภรรยาของตัวเอง แล้วจะแอบมาหาลูกทีหลัง

"หากเป็นเจ้ารองนั้นไม่แปลก แต่เจ้าใหญ่กับเจ้าเล็กจะไปนอนทำไม ถึงกลับมาดึกแค่ไหนก็เดินกลับบ้านได้อยู่แล้ว" รุ่ยจิวไม่คิดว่าจะเป็นแบบนั้นแน่นอน

"เดี๋ยวรอดูว่าวันนี้จะมีโทรเลขมาไหม และอีกอย่างตอนที่แม่ออกไปบ้านสะใภ้รองมีคนมาตามพ่อเข้าไปในเมือง ฉันยังไม่ทันได้ถามพ่อเลย เห็นอีกทีคือออกไปแล้ว ไม่รู้ไปไหน รีบร้อนจนตามไม่ทัน" เมื่อคุยเรื่องสะใภ้รองเรียบร้อยแล้วก็นึกถึงพ่อสามีที่รีบร้อนออกไปไหนก็ไม่รู้

"ไปรถทหารหรือเปล่าคะ" ซูเยว่ไม่ได้เห็นพ่อสามี แต่เห็นชาวบ้านบอกว่ามีรถทหารเข้ามาในหมู่บ้าน

"มองไม่ทัน แต่คนที่มาตามแต่งชุดธรรมดา ไม่ได้อยู่ในเครื่องแบบ" ชุนหลินตอบไปตามที่เห็น มองไม่ทันจริง ๆ ว่าไปด้วยรถอะไร

รุ่ยจิวขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด หากเป็นรถทหารก็อาจเป็นเรื่องเกี่ยวกับลูกชายของเธอ และอีกอย่างลูกชายยังกลับไม่ถึงบ้าน ทั้งที่ปกติต้องมาถึงแล้ว พอรู้แบบนี้แล้วยิ่งทำให้กังวลใจมากกว่าเดิมเสียอีก ได้แต่หวังว่าอย่าได้มีอะไรที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับครอบครัวเฉินเลย...

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี   ตอนพิเศษ 3 วันตรุษจีนของพวกเรา

    ตอนพิเศษ 3วันตรุษจีนของพวกเราณ โรงพยาบาลประจำมณฑล"เราจะได้กลับกี่โมง... ปกติพ่อกับแม่ไม่เคยมารับเราช้า แต่ทำไมวันนี้ถึงช้าได้เล่า" เสียงบ่นดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งชะเง้อมองไปยังเส้นทาง เฝ้ามองว่าคนที่ตัวเองรอจะมารับเมื่อไร"หิว ง่วง หรือว่ายังไง" ซือหงมองเพื่อนที่บ่นเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ เพราะพูดบ่อยมากจนจำไม่ได้แล้ว"หิว วันนี้ที่บ้านต้องมีอาหารมากมายแน่ ๆ " ซือเล่อหันมาบอกเพื่อนอย่างจริงจังซือหงกับซือเล่อเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนระดับประถม และเรียนด้วยกันมาตลอดจนถึงตอนทำงานก็ยังทำที่เดียวกันอีกด้วย พวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน ชอบอะไรคล้าย ๆ กัน แม้แต่อาชีพที่เลือกเรียนยังเหมือนกันเลยสองสาวเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายที่ต้องมาทำงานในโรงพยาบาลประจำมณฑล อีกไม่นานก็เรียนจบแล้ว แต่ใช่ว่าจะจบเลยทีเดียว ยังมีต่อเฉพาะทางอีก ซึ่งสองสาวยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะต่อด้านไหนดีทั้งสองสนิทกันจนถึงขั้นไปกินไปนอนบ้านของอีกคนได้ โดยที่คนในครอบครัวรับรู้ จนพ่อแม่ของทั้งสองคิดว่ามีลูกสาวเพิ่มเข้ามาในครอบครัวอีกคนแล้ว"หิวหรืออยากเห็นหน้าพี่ใหญ่ วันนี้วันตรุษจีน... " ซือหงพูดพร้อมทั้งหรี่ตาจ้องจับผิ

  • 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี   ตอนพิเศษ 2 :: เซียวหรงผิงสาวน้อยจากวันสิ้นโลก ::

    ตอนพิเศษ 2:: เซียวหรงผิงสาวน้อยจากวันสิ้นโลก ::หรงผิงขดตัวซ่อนอยู่ในมุมอับ ทั้งที่รอบ ๆ พื้นที่เงียบสงัด แต่เจ้าตัวกลับรับรู้ถึงภัยที่กำลังคืบคลานใกล้เข้ามา รู้ดีว่าด้านนอกนั้นคือสิ่งใด...เซียวหรงผิง คือชื่อที่พ่อกับแม่ตั้งให้ ผิงผิง คือชื่อที่พวกท่านชอบเรียกหา แต่นั่นเมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้เธอไม่ต้องการให้ใครเรียก ผิงผิง อีกแล้ว เพราะมันทำให้เธอคิดถึงพวกท่านหรงผิงดีใจที่พวกท่านจากไปตั้งแต่ช่วงแรก อาจฟังดูใจร้าย แต่เชื่อเถอะว่าคนที่จากไปในช่วงเชื้อโรคแพร่ระบาด หรือในช่วงแรกนั้น... คนพวกนั้นโชคดีกว่าคนที่อยู่มาถึงทุกวันนี้โลกที่เธออยู่มีความเจริญก้าวหน้าด้วยเทคโนโลยี ทุกอย่างสะดวกสบาย เมื่อมีข้อดีก็ย่อมมีข้อเสีย รวมถึงมีรอยรั่วให้สิ่งแปลกปลอมแทรกซึม เธอไม่รู้ว่าสาเหตุหลักจริง ๆ แล้วเชื้อไวรัสนี้มาจากที่ใด แต่การแพร่ระบาดเริ่มในกลุ่มเล็ก ๆ คนที่ติดเชื้อจะถูกแยกและถูกเจ้าหน้าที่กักตัวไว้เพื่อดูอาการในช่วงแรกทุกคนคิดว่าคนที่ติดเชื้อคือโชคร้าย เธอคือหนึ่งในนั้นที่คิดว่าพ่อกับแม่โชคร้ายที่ติดเชื้อตั้งแต่แรก ท่านทั้งสองถูกส่งเข้าไปรักษาที่โรงพยาบาล โดยที่ตัวเธอถูกจับตรวจร่างกาย เพื่อหาเ

  • 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี   ตอนพิเศษ 1 :: เซียวหรงผิงมารดาตัวร้าย ::

    ตอนพิเศษ 1:: เซียวหรงผิงมารดาตัวร้าย ::เซียวหรงผิงค่อย ๆ ขยับตัว พยายามที่จะเปิดเปลือกตา... เพื่อลืมตาตื่น ความทรงจำบอกว่าเธอตกน้ำเย็นจัด จึงทำให้ป่วยเป็นไข้นอนซมตั้งแต่กลับมาถึงบ้านเมื่อนึกย้อนกลับไปว่าเพราะเหตุใดจึงทำให้ตัวเองตกลงไปในน้ำ ก็ทำให้มีแต่อารมณ์กรุ่นโกรธ!! ไม่พอใจชาวบ้านที่พากันลือพูดข่าวมั่ว ๆ กล่าวหาว่าสามีของเธอกำลังจะกลับมาหย่า!! จะหย่าได้อย่างไร ในเมื่อไม่ยอมหย่าซะอย่าง ใครจะทำไม!!สามีของเธอไม่เคยกล้ากับเธอเลยสักครั้ง ถึงตัวไม่กลับมาแต่ส่งเงินให้ตลอด มีกินมีใช้ไม่เคยขาดมือ ก็ลองปล่อยให้ขาดมือดูซิ!! คนที่ต้องอดก็คือลูกของเขาทั้งสองคนอีกนั่นแหละ!! เธอจำได้ดีว่าโทรเลขไปขู่สามี หากครั้งนี้ยังไม่กลับมา อย่าได้เห็นหน้าลูกอีกเลย"ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้วะ!! ไอ้แฝดหายหัวไปไหนหมด ไม่แหกตาดูหรือว่าฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย พวกแกสองตัวอยากให้ฉันตายหรืออย่างไร อยากลองดีใช่ไหม แม่จะฟาดให้หลังลายเลย!! " แม้จะรู้สึกได้ว่าเสียงของตัวเองเปลี่ยนไป แต่เพราะรู้ว่าตัวเองไม่สบายอาจทำให้เสียงเปลี่ยนไปเท่านั้นเอง"ยังไม่โผล่หัวออกมาอีก!! วันนี้พวกแกสองตัวอดข้าวไปเลยนะ อย่าให้เห็นว่ากินอิ่มนอ

  • 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี   ตอนที่ 46 บทส่งท้าย (มารดาที่ดี)

    ตอนที่ 46 บทส่งท้าย(มารดาที่ดี)หรงผิงจับลูกสาววัยสิบสองปีทำผมที่เด็กสาวกำลังนิยมในช่วงนี้ ที่ลูกสาวทำผมจัดเต็ม เพราะวันนี้ทางโรงเรียนจัดงานแข่งขันกีฬาสี และยังประกาศผลสอบให้กับนักเรียนอีกด้วย"ทำไมน้องเล็กต้องทำหลายอย่างด้วย" จือหมิงนั่งกินโจ๊กไปด้วยมองน้องสาวไปด้วย"คุณครูประจำชั้นบอกว่าจะมีคะแนนกิจกรรมมอบให้ เลยทำทุกอย่างที่ครูเสนอ" ซือหงตอบไปตามตรง ไม่อยากทำแต่อยากได้คะแนน เพราะผลการเรียนมีผลต่อการที่จะยื่นเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย รุ่นพี่พูดแบบนี้ทั้งนั้น"หากเป็นแต่ก่อน พี่คงคิดว่าน้องเล็กน่าจะถูกหลอก แต่ตอนนี้ไม่น่าจะถูกหลอกง่าย ๆ นอกจากไปหลอกคนอื่นเขามากกว่า" จือหมิงก็ยังคงเย้าแหย่น้องน้อยไปด้วย แต่ที่เขาบอกออกไปนั้นคือเรื่องจริง!!น้องสาวของเขาไม่ใช่เด็กที่ขี้กลัวเหมือนแต่ก่อนแล้ว แม่เป็นแบบไหน น้องสาวของเขาเป็นแบบนั้นเลย และน่าจะร้ายมากกว่าแม่เสียอีก!! เพราะตอนนี้เขาจดจำแม่ปากร้าย แม่ใจร้ายไม่ได้แล้ว เขาจำได้แต่แม่ใจดีถึงแม่จะไม่ค่อยพูด แต่แม่สอนในหลายสิ่งหลายอย่างให้เขากับน้องสาว สอนให้รู้จักเข้มแข็ง สอนให้รู้จักแบ่งปันแก่ผู้อื่นเสมอ และสอนให้สู้คน ไม่ยอมให้คนมารังแก หรือเอา

  • 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี   ตอนที่ 45 เป็นลูกที่ดี

    ตอนที่ 45 เป็นลูกที่ดีหรงผิงยืนมองพ่อกับแม่ที่กำลังนั่งรอคิวให้เจ้าหน้าที่เรียกเข้าไปเพื่อตรวจสุขภาพประจำปี ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมาอยู่ที่โลกใบนี้เกือบ 3 ปีแล้ว การงานของเธอมั่นคง มีโรงงานเป็นของตัวเอง โดยมีครอบครัวเฉินและครอบครัวเซียวดูแลเหมือนเดิมมาตั้งแต่แรกทุกคนช่วยงานกันเป็นอย่างดี เคยเป็นแบบไหนก็ยังเป็นแบบนั้นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือทุกคนมีรายได้ดี มีเงินเก็บ และลูกหลานทั้งสองบ้านก็ได้เรียนหนังสือทุกคน"ทำไมต้องมาตรวจให้สิ้นเปลืองด้วย" เหลียนฟางมองลูกสาวที่เดินมานั่งใกล้ ๆ ก็อดที่จะบ่นไม่ได้"ไม่อยากอยู่เลี้ยงหลานเลี้ยงเหลนหรืออย่างไร" หรงผิงถามกลับ แกล้งขู่แม่ไปอย่างนั้นเอง"ฉันไม่ได้เป็นอะไร!! " เหลียนฟางรู้ดีว่าลูกสาวหมายถึงเรื่องอะไรความจริงแล้วปากบ่นไปแบบนั้นเอง มันคือความเคยชิน แต่ในใจกลับตื้นตันที่ลูกสาวใส่ใจ ห่วงพ่อแม่พี่ชาย ต้องให้ทุกคนมาตรวจสุขภาพประจำปี เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่มาไม่เคยรู้ว่ามีตรวจสุขภาพประจำปีประจำเดือนด้วย แต่พอลูกสาวคนนี้เริ่มเปลี่ยนไปก็เหมือนเปิดรับสิ่งใหม่ ๆ ให้ครอบครัวได้เรียนรู้อยู่เรื่อย ๆ คำพูดของย่าทวดเป็นจริงเสมอ... ในตอนแรกที่ลูกสาวเปลี่ยนไ

  • 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี   ตอนที่ 44 ได้เป็นภรรยาอย่างเต็มตัว Nc+++

    ตอนที่ 44 ได้เป็นภรรยาอย่างเต็มตัว Nc+++กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ผ่านมาอีกสามเดือน จนตอนนี้หรงผิงมาอยู่ที่โลกใบนี้เป็นปีแล้ว จากลูกอายุห้าขวบ ตอนนี้อายุหกขวบกว่า ๆ แล้วตอนนี้เด็กแฝดก็ไปเรียนแล้วด้วย เธอไม่รู้เลยว่ามีหลายอย่างเปลี่ยนไป เพราะว่ามัวแต่จัดการกับงานต่าง ๆ แต่พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางจึงทำให้มีเวลามองย้อนกลับไป จึงได้รู้ว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปมาก!!สองครอบครัวมีกินมีใช้ ฐานะดีขึ้น แต่ก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่ฟุ่มเฟือย แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ การที่สองครอบครัวสนิทกันมากขึ้น แบ่งปันสิ่งของกันเสมอ และที่เห็นได้ชัดอีกเรื่องคือ... ครอบครัวบ้านเฉินได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันครบทั้งหมดพี่ใหญ่บ้านเฉินลาออกจากการเป็นทหารกลับมาดูแลการผลิตในโรงงานให้เธอ เพราะพี่ชายทั้งสองของเธอต้องเข้ามาทำงานในมิติเลยไม่ได้ไปดูแลโรงงาน ทุกคนแบ่งหน้าที่กันทำอย่างลงตัวตอนนี้หน้าที่หลักของเธอคือทำบัญชีเองทั้งหมด แม้แต่ค่าแรงที่จ่ายให้ทุกคน เธอก็คือคนตัดสินใจ แต่ส่วนมากจะขอความคิดเห็นจากสามี เท่าที่รับรู้เธอจ่ายค่าแรงสูงกว่าราคาการจ้างงานทั่วไปแต่พอปรึกษากันแล้ว คิดว่าคนที่ทำงานให้เป็นญาติพี่น

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status