แชร์

Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ
Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ
ผู้แต่ง: Pam18

ตอนที่ 1 - ขนมจีบขนมใจ 50%

ผู้เขียน: Pam18
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-19 17:27:49

ขนมจีบขนมใจ

-------------

สวัสดีเช้าที่แสนสดใส ให้ทายว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเอ่ย... เฉลย! มารอพ่อยอดรักยอดดวงใจอยู่ตรงลานจอดรถข้างคณะวิศวะน่ะซี่~ มันคือทางเดียวที่จะเจอเขาได้ในเวลานี้นั่นเอง

เดินวนไปมารอบรถมอเตอร์ไซค์ เบื่อก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดูนั่นนี่บ้าง คือไม่ใช่คนติดโซเชียลอะไรเท่าไรไง ส่วนใหญ่จะใช้คุยงานอ่านนิยายอ่านการ์ตูนมากกว่า

ฉันสืบตารางเวลาเรียนของเขามาหมดแล้วเรียบร้อย มีเรียนเช้าทุกวันฉะนั้นสามารถมาหาเขาเวลาเช้าแบบนี้ได้

ยืนรอประมาณครึ่งชั่วโมงพ่อยอดยาหยีก็ขับรถยนต์คันโก้เลี้ยวเข้ามา ความร่ำรวยนี้เป็นที่เลื่องชื่อลือนามมากนะคะ ทายาทคนเล็กของท่านเจ้าสัวพิชิตกับคุณหญิงทิพาวดีน่ะ

ตระกูลนี้เขาทำธุรกิจเกี่ยวกับขนส่งโลจิสติกส์รายใหญ่ทั้งในและนอก อีกทั้งยังเป็นเจ้าของธุรกิจค้าปลีกร้านสะดวกซื้อที่มีมากกว่าหนึ่งหมื่นสาขาทั่วประเทศ ไม่นับรวมสาขาต่างประเทศซึ่งก็มีไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันแห่ง และมีโรงงานผลิตสินค้าเพื่อนำมาจำหน่ายเองโดยเฉพาะ

แฮะ แฮะ หวังสูงสุด ๆ เลยฉันเนี่ย...

ทำไงได้ไอ้เราก็รักเขาโดยไม่สนเรื่องฐานะตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

รถยนต์คันหรูจอดเข้าซองเรียบร้อย ฉันฉีกยิ้มรีบวิ่งไปหาขณะที่เขาเปิดประตูรถลงมา

"สวัสดีค่ะเตย์" ร้องทักทายเสียงใส

ชายหนุ่มคนดีทำเพียงแค่มองมานิ่ง ๆ เท่านั้นทำเอาฉันรู้สึกเก้อเขินแต่ก็แค่แป๊บเดียว ไม่เป็นไรจ้า กิ๋งเข้าใจว่าเตย์ยังไม่ชิน

"เอานี่! ขนมจีบขนมใจน้าาา เราทำเองกับมือ รับรองเรื่องรสชาติและความสะอาด"

ยื่นถุงกระดาษที่ในนั้นมีกล่องขนมจีบใส่ไว้ให้ยอดรักยอดดวงใจ ตอนแรกเขาทำท่าทีไม่อยากรับแต่สุดท้ายก็ทนต่อสายตาเว้าวอนประดุจลูกแมวอ้อนของฉัน(?)ไม่ไหวจึงรับไปถือไว้

"ทานให้อร่อยนะคะ แล้วก็... ตอนกลางวันขอมาทานข้าวด้วยได้ไหม"

ซึ่งเหมือนเดิมเขาเลือกที่จะเงียบ ไม่ตอบรับคำขอ ส่วนฉันก็ยังคงฉีกยิ้มมองข้ามความเย็นชาเช่นทุกที

"ไม่ตอบอีกแล้ว งั้นเราถือว่าเธออนุญาตนะ เจอกันตอนกลางวันค่ะ บายยยย"

รวบรัดพลางโบกมือลา วิ่งกลับมาที่มอเตอร์ไซค์คู่ใจเพื่อขี่กลับไปยังคณะของตัวเอง

ภารกิจยามเช้า สำเร็จ!

-------------------

-------------------

เด็กแฟชั่นเขาทำอะไรกัน

ไม่รู้ที่อื่นการเรียนการสอนเป็นยังไงแต่ที่นี่เราอยู่กันแบบสบาย ๆ ปีหนึ่งทฤษฎีล้วน พอขึ้นปีสองลงมือปฏิบัติจริง อนาคตไอ้เราก็อยากเปิดร้านขายเสื้อผ้าที่ออกแบบและตัดเย็บด้วยมือตัวเองเลยต้องตั้งใจมากหน่อย

ขณะที่แก๊งเพื่อนก็ไม่ได้แยกย้ายกันไปไกล อยู่คณะเดียวกันเนี่ยแหละค่ะ แค่อยู่คนละสาขา เวลาเรียนตรงกันบ้างไม่ตรงกันบ้าง อาศัยนัดพบปะนอกเวลาเอา

เช่นวันนี้ที่มีเรียนเช้าเหมือนกัน กลางวันจึงนัดหมายไปกินข้าวที่โรงอาหารวิศวะ ซึ่งพวกนั้นก็เห็นดีเห็นงามเพราะอยากช่วยเพื่อนจีบผู้ชาย

เราเลิกก่อนเลยลงมานั่งรอใต้อาคารพลางออกแบบชุดที่จะต้องตัดส่งก่อนสอบปลายภาคเพื่อฆ่าเวลา คอนเซปต์คือความสดใสร่าเริง ฟังดูง่ายใช่ไหมล่ะ แต่สำหรับนี่รู้สึกว่ามันยากจังเลย

เอ๊ะ! นี่แนะนำตัวไปหรือยังนะ ถ้าแนะนำแล้วก็จะแนะนำอีกที ชื่อ กุ๋งกิ๋ง นะคะ ชื่อจริงนางสาว บารมิตา ป้องเกียรติ อายุ 20 ปี เป็นลูกคนที่สองของบ้าน ป๋าเป็นเสี่ยเจ้าของสวนผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดระยอง ส่วนหม่าม้าเป็นเจ้าของร้านขายบะหมี่เจ้าดังที่มักมีนักรีวิวมาถ่ายทำบ่อย ๆ และสุดท้ายพี่ชายสุดล่ำบึกตอนนี้รับหน้าที่ดูแลสวนแทนป๋าอย่างเต็มตัว

"มาแล้วจ้า~" สามกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหา วันนี้ถักเปียผูกผ้าลายดอกซากุระน่ารักมากเลย

"น่ารักจังสาม" เอ่ยทักทายเพื่อนรักพร้อมเก็บของใส่กระเป๋าสะพายข้างใบใหญ่

"ปากหวานมาก เดี๋ยวซื้อบราวนี่ให้สองชิ้นเลย" สามนั่งลงข้างกันพลางยื่นมือมาบีบแก้มฉันด้วยความมันเขี้ยว

"แต๊งกิ้ว ๆ งืออออ อยู่ในช่วงกระเป๋าตังค์ฟีบพอดี" กอดเพื่อนพร้อมกับเอาหัวถูไถไหล่อย่างออดอ้อน

สามน่ะรวยจะตาย เป็นลูกสาวคนเดียวที่มีพ่อเป็นศัลยแพทย์และมีแม่เป็นเจ้าของตลาดใหญ่ ไอ้เราก็เกาะเพื่อนกินมาแต่ไหนแต่ไรด้วยสิ เลยไม่ค่อยจะเกรงใจนักหรอก

"หมดไปกับผ้าน่ะสิใช่ไหม"

"ใช่ เห็นเป็นไม่ได้ต้องพุ่งไปเลือก แล้วแบบนี้มันจะไปเหลือได้ไง" เป็นคนคลั่งไคล้ผ้ามากค่ะ ถูกใจเข้าหน่อยซื้อเก็บตลอด เอาไว้ตัดทำชุดขายนั่นแหละ

"เอาจากเราไปใช้ก่อนไหม คืนตอนไหนก็ได้" ไม่พูดเปล่าหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาเปิดแล้วนั่น

ใจป้ำเกิ๊น!

"ไม่เอา ๆ เดี๋ยวเคยตัว" ปฏิเสธสิรอไร ไม่ได้คบเพราะเงินซะหน่อย

"ก็เป็นซะแบบนี้"

"ได้อยู่น่า บ่นไปงั้นแหละ"

"เดี๋ยวบอกหม่าม้าดีกว่าว่ามีเด็กเอาเงินค่าขนมไปใช้สุรุ่ยสุร่ายจนหมด"

"อื้อ อย่าหางานให้กันเชียวนะ!"

"คิคิคิ"

ขณะกำลังคุยเล่นกับสามอยู่นั้นน้ำเงี้ยวก็มากระโดดกอดพร้อมกับจุ๊บแก้มเราคนละที

"คุยไรกันน่ะ!" สดใสไม่แพ้แสงแดดเลยฮะเพื่อน

"ก็แม่คนนี้น่ะสิ เงินหมดตั้งแต่ต้นเดือน" สามได้ทีฟ้อง

"เหอเหอ เกินไปหรือเปล่าคุณกุ๋งกิ๋ง แต่ว่าก็ว่าเถอะรายจ่ายเดือนนี้ของเงี้ยวเองก็เยอะพอตัว พูดแล้วก็เครียดว่ะ"

ปัญหาเงินค่าขนมไม่พอใช้ทำได้เพียงแค่บ่นเพราะขอเพิ่มไม่ได้มีแต่จะต้องทำงานหาเพิ่มเติมเอาเอง ตัวฉันใช้วิธีช่วยงานที่ร้านบะหมี่ของหม่าม้าซึ่งค่าแรงก็ไม่ได้มากมายอะไร

เราสามคนนั่งคุยกันเรื่องนี้ในเชิงบ่นมากกว่า สุดท้ายหากเงินไม่พอจริง ๆ ก็ต้องเอ่ยปากขอป๋ากับหม่าม้าอยู่ดีนั่นแหละ

ไม่นานนักพาสเทลกับลูกเจี๊ยบก็มา สองคนนี้เป็นผู้ชายนะคะ ชื่อน่ารักเข้ากับหน้าตาทีเดียวเชียวล่ะ ก็ทั้งสองคนน่ะเป็นชายหนุ่มที่มีความหล่อและจิ้มลิ้มในคราวเดียวกัน มองแล้วไม่เบื่อ

แน่นอนว่าทั้งสองคนไม่ได้ชอบผู้หญิงจ้า มีสเปคเป็นผู้ชายเนาะ เอ็นดูได้อย่างเดียว

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเราทั้งห้าคนรีบยกโขยงไปยังคณะวิศวะ คณะที่มีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง คลาสนึงจะเห็นสักคนสองคน แล้วเหมือนคัดหน้าตาเพราะหล่อสวยสู้กับคณะนิเทศได้สบาย

---------------

---50%---

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ   ตอนที่ 20 - อย่าล้อเล่นกับระบบ 100%

    อย่าล้อเล่นกับระบบ (2)-----------------------ถ้ามีแฟนเคยบอกตัวเองไว้ว่าจะไม่งี่เง่างอแงหึงมั่วซั่วหน้ามืดตามัวเด็ดขาด พอเอาเข้าจริงใครมันจะไปทำได้! เข้าใจพวกผู้หญิงที่มักถูกด่าว่างี่เง่าก็วันนี้แหละไม่รักจะหึงทำไม ก็เพราะรักไงถึงได้หึงแล้วก็หวงน่ะ!ฉันเหมือนเป็นธาตุอากาศไปเลยเมื่ออยู่ ๆ เพื่อนสมัยเด็กของเขาก็ปรากฏตัว เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย ละลายใจชายได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ยิ้มให้จะไม่หึงเลยหากเธอไม่พยายามถึงเนื้อถึงตัวจนเกินงาม กอดแขน จับมือ หนักเขาก็บีบแก้ม วอแวกับใบหน้าหล่อ ๆ นั่นอยู่ได้!"เกินไปนะบางที" ฉันพูดอย่างเหลืออดเมื่อเธอกระโดดกอดเขาราวกับดีดีใจอะไรสักอย่าง"เพื่อนสมัยเด็กอะไรแค่สายตาก็ไม่ใช่แล้ว" เธียรที่นั่งอยู่ข้างกันว่าตอนนี้ฉันนั่งอยู่ข้างสนามบาสกำลังมองดูแฟนคนดียืนคุยอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กที่ว่าห่างออกไปจนไม่ได้ยินว่าทั้งสองคุยอะไรกัน มีเธียรนั่งเป็นเพื่อนส่วนคนอื่น ๆ กลับไปหมดแล้ว "นั่นสิ เขาแคร์เราบ้างไหมเนี่ย ทำไมยอมให้เธอทำแบบนั้น""น่าจะลืมตัวหรือไม่ก็ซื่อบื่อกว่าที่คิด" "เหอะ! คงอย่างนั้น"เธอมาที่นี่ในฐานะผู้จัดการนักกีฬาบาสของอีกมหา'ลัย มาดูสถานที่แล้

  • Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ   ตอนที่ 20 - อย่าล้อเล่นกับระบบ 50%

    อย่าล้อเล่นกับระบบ (1)----------------------ฉันว่าเบบี๋กำลังโกรธฉัน ตั้งแต่เมื่อวานเขาไปส่งที่บ้านแล้วก็วนรถกลับไปไม่พูดไม่จา ทำยังไงดีล่ะทีนี้...ผุดลุกขึ้นมานั่ง ได้ยินเสียงฝนตกแต่เช้า ถอนหายใจแล้วลุกไปทำกิจวัตรประจำวัน ตั้งใจไม่แตะโทรศัพท์มือถือเลยกระทั่งขับรถออกมาจากบ้านตรงไปเรียนวันนี้ค่อนข้างยุ่งยากมากทีเดียวเพราะต้องไปแย่งจองพื้นที่ขายของ เสร็จจากที่นี่ก็ไปอีกมหา'ลัยนึง งานมีเจ็ดวันก็ขายเจ็ดวันกันไปเลย ขอให้ร่ำรวยเงินทองงงงงชาวแก๊งของฉันเองก็ไม่น้อยหน้า อย่างลูกเจี๊ยบเนี่ยเรียนออกแบบเครื่องประดับ ก็จะเอาเครื่องประดับที่หัดทำไปขาย พาสเทลก็วาดรูปขาย ส่วนสองสาวคนสวยอย่างสามกับน้ำเงี้ยวปีนี้ถูกดึงให้ไปช่วยงานที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ทุกคนต่างมีหน้าที่กันหมดหากแต่นัดกันเอาไว้แล้วเรียบร้อย ได้เดินเที่ยวงานและไม่พลาดดูแข่งขันบาสเกตบอลของเบบี๋สุดที่รักแน่นอนเวลาล่วงเลยจนถึงหกโมงเย็น ไม่มีสักสายเรียกเข้าหรือแม้กระทั่งข้อความสักหนึ่งประโยคก็ไม่มีส่งมา สรุปเขาโกรธจริง ๆ ใช่ไหม แล้วฉันเป็นอะไรทำไมไม่โทรหาเขา...ยืนลังเลใจว่าจะเอายังไงดี ฝนก็ทำท่าจะตกอีกแล้วฮะ ปีนี้ฝนดีเกินคาดแต่หน้าหนาวต้

  • Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ   ตอนที่ 19 - เปิดตัว 100%

    เปิดตัว (2)-----------------[ เตย์ ทมโภลี ]ผมตื่นเช้าถือแล็ปท็อปลงมาข้างล่าง ได้ยินเสียงรายงานข่าวดังมาจากห้องนั่งเล่น คุณลุงเองก็ตื่นเช้าไม่แพ้กัน และได้กลิ่นอาหารลอยออกมาจากทางห้องครัว หม่าม้าคงทำเตรียมไว้ให้ก่อนออกไปดูร้านครอบครัวของกุ๋งกิ๋งรักใคร่กลมเกลียวกันดีมากต่างจากครอบครัวของผม ซึ่งผมไม่อยากพูดหรือนึกถึงแต่ก็คิดว่าควรพาเธอไปทำความรู้จักไว้สักหน่อย อย่างน้อยคุณแม่กับพี่ชายก็คงจะยินดีต่างจากใครบางคน...เดินเข้าไปในครัว เอ่ยทักทายแม่แฟนที่กำลังง่วนอยู่กับการทำมื้อเช้า"ตื่นเช้าตลอดเลยน้องเตย์" เธอเอ่ยทักพร้อมกับยิ้มใจดี"ชินแล้วน่ะครับ หม่าม้ากำลังทำอะไร""ต้มกระดูกหมูผักกาดดอง ข้าวผัดกุนเชียง แล้วก็น้ำพริกมันปู ทานได้ใช่ไหมลูก""ได้ครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหม""อุ๊ย! ไม่เป็นไรจ้ะใกล้เสร็จแล้ว อืม...งั้นเอาแบบนี้ช่วยไปถามป๋าให้ม้าหน่อยว่าจะทานเลยหรือไปทานที่ร้าน ถ้าทานเลยก็บอกให้เขามาที่ครัวนะ"ผมพยักหน้ารับคำแล้วเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น เห็นคุณลุงกำลังนั่งจิบกาแฟดูข่า

  • Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ   ตอนที่ 19 - เปิดตัว 50%

    เปิดตัว (1)-----------------สวัสดีสิ้นเดือนที่แสนวุ่นวาย ขอแจ้งข่าวสักเล็กน้อยว่าสัปดาห์หน้าก็จะเข้าสู่งานกิจกรรมกีฬาสัมพันธ์แล้วจ้าาาาารีบมาก ไฟลนก้นแล้วตอนนี้ เพราะอะไรทุกคนก็รู้ดี ฉันพยายามตัดเย็บเสื้อผ้าให้ได้มากที่สุด แน่นอนว่าเน้นปริมาณแล้วก็ต้องเน้นคุณภาพด้วย เพื่อให้เหมาะสมกับราคาที่ตั้งไว้ เป็นแบบธรรมดาใส่ได้ทุกวัน ก็จะมีเสื้อ กระโปรง แล้วก็ชุดเดรสขณะที่ฉันนั้นยุ่งยากกับธุรกิจส่วนตัว เบบี๋ที่รักเองก็ยุ่งกับการฝึกซ้อมกีฬาในช่วงเย็นของทุกวันเช่นกัน เสร็จก็จะหอบหิ้วอาหารการกินพร้อมทั้งเสื้อผ้ามาค้างด้วยที่บ้าน กลายเป็นน้องเตย์จ๋าลูกรักหม่าม้าไปแล้วเรียบร้อยส่วนเรื่องฟ้องร้องเพจกับคนในคอมเมนต์ก็ถูกดำเนินการเรียบร้อย และหมายศาลก็ส่งถึงคนพวกนั้นเรียบร้อยแล้วเช่นกัน รอเวลาขึ้นศาลซึ่งจะเป็นหน้าของทนายทั้งหมด ที่รักบอกเราไม่ต้องไปก็ได้แอดมินเพจร้อนรนมากเมื่อได้รับหมายศาล เจ้าตัวโพสลงเพจประกาศให้โลกรู้อย่างคนโง่เขลาหวังได้รับความเห็นใจ รวมถึงคอมเมนต์อีกสี่คนที่ก็ร้อนรนไม่แพ้กัน งอแงบอกว่าถูกรังแก ไร้สำนึก

  • Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ   ตอนที่ 18 - แฟนฉันเป็นคนดี 100%

    แฟนฉันเป็นคนดี (2)---------------------[ เตย์ ทมโภลี ]ผมชอบช่วงเวลานี้นะถามว่าก่อนมีแฟนกับหลังมีแฟนต่างกันมากไหม ตอบตามตรงเลยว่าต่าง... ต่างตรงที่มีอีกหนึ่งชีวิตให้ต้องดูแลแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตามเงินในบัญชีถูกจัดระเบียบใหม่ เป็นอีกหนึ่งรายจ่ายที่เต็มใจจ่าย เงินที่มีถ้าไม่เอาไปทำในสิ่งที่ชอบก็ปล่อยไว้เฉย ๆ ไม่ได้เอาไปอะไร ฉะนั้นการมีเธอมาช่วยใช้ก็ถือเป็นการกระตุ้นให้ผมขยันมากขึ้นตื่นเช้าอีกตามเคยแต่ฝนไม่ตกเหมือนเมื่อวาน ถึงอย่างนั้นท้องฟ้าก็อึมครึมตั้งเค้า กุ๋งกิ๋งนอนหลับสบาย เมื่อคืนเราเบียดกันบนเตียงขนาดห้าฟุตซึ่งเหมาะสำหรับนอนสองคนก็จริงแต่สำหรับผมถือว่ายังเล็กอยู่ดี ถึงอย่างนั้นก็อบอุ่นหลับสบายล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเดินลงมายังชั้นล่าง บ้านของกุ๋งกิ๋งไม่ได้หลังใหญ่ เป็นบ้านสองชั้นขนาดกลาง สามห้องนอนสี่ห้องน้ำ มีพื้นที่รอบบ้านให้ได้ใช้สอยทำสวนปลูกต้นไม้ดอกไม้ เป็นบ้านในชุมชนที่อยู่กันมานาน ไม่ใช่หมู่บ้านจัดสรรแต่อย่างใด กระนั้นแถวนี้ก็มีแต่คนมีฐานะอยู่กัน บ้านแต่ละหลังร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ทั้งน

  • Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ   ตอนที่ 18 - แฟนฉันเป็นคนดี 50%

    แฟนฉันเป็นคนดี (1)------------------พายุเข้าอีกแล้วค่ะ ตื่นมาก็ได้ยินเสียงฝนตก หนัก ท้องฟ้ามืดครึ้มไม่สดใส ลำบากคนเขาออกไปเรียนออกไปทำงานน่าดูนั่งอยู่บนเตียงขยี้หูขยี้ตาไล่ความง่วงงุน ได้ยินเสียงฝีเท้าของเขามาหยุดยืนอยู่ปลายเตียง"ขาดเรียนได้หรือเปล่าวันนี้" เขาเอ่ยถามฉันกระพริบตาไล่ความพร่าเบลอพลางคิดตัดสินใจ ฝนตกหนักเดินทางลำบาก ขาดเรียนสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ตารางเรียนวันนี้ก็มีแค่ทฤษฎีช่วงเช้าอย่างเดียว"ได้ค่ะ" บอกพลางพยักหน้า"อืม ผมเองก็จะหยุดทำงานอยู่นี่เหมือนกัน""โอเค เช้านี้ทานอะไรกันดีเราสองคน"พอขยับลงจากเตียงปุ๊บ! กางเกงที่ใส่อยู่ก็ร่วงลงมากองที่เท้าปั๊บ!จังหวะตลกมากเพราะสุดที่รักมองอยู่พอดี ก้มมองกางเกงสลับกับใบหน้าของเขาที่ก็ชะงักเล็กน้อย ฉันเลยระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ขณะที่มุมปากของเขายกขึ้นแล้วหลุดขำออกมาในที่สุด"ฮ่า ๆ ๆ ๆ" ดีนะที่เสื้อมันตัวใหญ่เลยยาวพอคลุมต้นขาเอาไว้ ไม่งั้นเห็นถึงไหนต่อไหน"สงสัยที่กลัดจะหลุด"ก็กางเกงของเข

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status