Share

Ep.4

last update Last Updated: 2025-06-16 22:13:27

เพียงฟ้า...

เมื่อวานคุณวายุกลับมาตอนไหนไม่รู้เพราะหลังจากวางสายคุณย่าเสร็จฉันก็เข้านอนเลย วันนี้เป็นวันหยุดที่ฉันต้องตื่นมาทำอาหารเช้าแล้วก็ทำความสะอาดนิดหน่อยจากที่ปกติวันหยุดฉันต้องนอนตื่นสายแต่ตั้งแต่วันนี้ต่อไปฉันคงทำไม่ได้แล้วล่ะ

คุณอาตันบอกว่าคุณวายุไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องถ้าไม่ใช่เพื่อนหรือคนสำคัญดังนั้นในห้องชุดของคุณวายุก็เลยไม่มีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดน่ะสิ การทำความสะอาดในห้องนี้ปกติถ้าไม่มีเลขาก็จะเป็นคุณอาตันกับคุณคาร์ซัคที่เข้ามาทำ

" เธอทำอาหารเป็นด้วยหรอ " เสียงคุณวายุที่เดินเข้ามาในห้องอาหารเอ่ยถามขณะที่ฉันกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ เขาตื่นเช้าเหมือนกันแฮะคิดว่าคนเป็นเจ้านายส่วนมากจะตื่นสายช่วงวันหยุดซะอีก

" ทำได้นิดหน่อยค่ะ" ฉันเงยหน้าไปตอบก่อนจะรีบหันกลับมาสนใจอาหารบนโต๊ะต่อ ให้ตายเถอะ!! ใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแล้วมานั่งกินข้าวนี่คืออะไรไหนจะซิกแพคและกล้ามเนื้อเป็นมัดๆนั่นอีก นี่

" นั่งสิ ไม่กินหรอข้าวอะ " คนนั่งหัวโต๊ะเอ่ยขึ้นก่อนจะปลายตามองมาที่ฉันแล้วตักข้าวต้มใส่ปากหน้าตาเฉย นี่เขาลืมไปหรือเปล่าว่ามีฉันอยู่ในห้องนี้นะและฉันก็เป็นผู้หญิงด้วย ผูชายอะไรไม่ระวังตัวบ้างเลยมาแก้ผ้ากินข้าวแบบนี้ได้ยังไงกัน

.

.

.

วายุ...

ผมนั่งมองคนตัวเล็กตักข้าวต้มใส่ปากไม่พูดไม่จา เฮ้อ!!ยัยนี่นะคงถูกคุณย่าจ้างมาให้เป็นเลขาแล้วจับผมแหงๆแต่เชื่อเถอะไม่ถึงเจ็ดวันเดี๋ยวเธอก็หอบกระเป๋ากลับบ้านแบบไม่เหลียวหลังแน่ๆ

.

.

.

เพียงฟ้า...

" อีกสิบนาทีเธอออกไปข้างนอกกับฉัน" คุณวายุซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาใกล้ๆฉันเอ่ยเสียงเรียบ ขณะที่สายตาของเขายังคงจดจ่ออยู่กับจอมือถือ วันนี้ในตารางก็ไม่ได้ออกไปไหนนี่นา

" ไปไหนคะ ? " ฉันรีบถาม ก็ฉันยังเตรียมเอกสารไม่เสร็จเลยพรุ่งนี้ต้องออกไปพบลูกค้าอีกไหนจะต้องเตรียมประชุมสำหรับวันถัดไปอีกวุ่นวายชะมัด

"..." ไม่มีคำตอบใดๆจากคนที่นั่งบนโซฟาเขายังนั่งก้มหน้ากดโทรศัทพ์ต่อไป ฉันเริ่มรู้สึกว่าเขานี่มัน...เป็นเจ้านายที่กวนประสาทลูกน้องจริงๆ

" อีกแปดนาที " คนที่ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์เอ่ยขึ้นพลางมองหน้าฉันเหมือนเป็นการเตือนว่าฉันควรไปเตรียมตัวได้แล้วก่อนที่เขาจะก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ต่อ ฉันล่ะจะบ้าตาย!!

" ค่ะ " ฉันตอบรับแล้วรีบลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับหยิบเอกสารบนโต๊ะไปเก็บ ห้องทำงานให้ฉันก็ไม่มีเวลาจะทำอะไรต้องเอาเอกสารออกมาทำในห้องนั่งเล่นเนี่ย

.

.

.

วายุ...

ผมนั่งมองยัยเลขาตัวเล็กในชุดกระโปรงสีขาวน่ารักพร้อมทรงผมหัวฟูๆนั่นเดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ทำหน้าตาเหมือนไม่อยากไปกับผมงั้นแหละ ว่าแต่ผมเป็นอะไรวะเนี่ยถึงได้มองเธอนัก อย่าหลงกลเธอนะโว้ยถ้าไม่อยากแต่งงานท่องไว้ๆ คิดได้แบบนั้นผมจึงละสายตาจากเธอก่อนจะหันกลับมาสนใจโทรศัพท์มือถือในมือต่อ

" เสร็จแล้วค่ะไปกันเลยมั้ยคะ" คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก

" ยัง " ผมตอบกลับสั้นๆแล้วนั่งเล่นเกมส์ต่อ กะว่าจะปั่นเธอซะหน่อยดูซิว่าเธอจะทำยังไง

" แต่นี่ก็เลยสิบนาทีมาแล้วนะคะ " คนตัวเล็กเอ่ยถามขณะที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆผม ตกลงใครลูกน้องใครเจ้านายวะเนี่ย

" จบเกมส์นี้ก่อนค่อยไป "

.

.

.

เพียงฟ้า...

อะไรของเขากันนะไอ้เราก็อุตส่าห์รีบจัดการตัวเองไหนงานฉันก็ยังมาค้างเติ่งอีก จะไปไหนก็ไม่รีบไปแล้วจะให้คนอื่นรีบเพื่อ?

" นี่เธอจะยืนค้ำหัวฉันอีกนานมั้ย!! " คนนั่งเล่นเกมส์ทำเสียงดุใส่ฉันพร้อมกับส่งสายตาดุๆมาให้ อ้าวหรอฉันก็ลืมตัวยืนเพลินไปหน่อย

" ขอโทษค่ะ "

" เดี๋ยวฉันแต่งตัวก่อน " หืม? พอพูดจบคนตัวสูงก็เดินกลับเข้าไปในห้องทิ้งให้ฉันนั่งงอยู่คนเดียวแล้วที่ให้ฉันรีบเตรียมตัวสิบนาทีคืออะไร ทีตัวเองนะเหอะ!

.

.

.

ห้างสรรพสินค้า ×××

" คุณวายุ! รอด้วยค่ะ " ฉันตะโกนตามหลังผู้ชายตัวสูงที่เดินดุ่มๆนำหน้าฉันไปพร้อมกับหิ้วของพะรุงพะรังวิ่งตามเขา มือไม่ว่างแล้วเนี่ยไม่รู้เขาจะซื้ออะไรกันนักหนาหนักก็หนัก!! ช่วยถือก็ไม่ช่วย

" แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ยังไม่ครบอีกหรอคะคุณวายุของที่คุณอยากได้อะค่ะ " ฉันถามคนตัวสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ ตอนนี้คุณวายุไม่มีทีท่าว่าจะหยุดซื้อของเลยปกติฉันเคยเห็นแต่ผู้หญิงนะที่มาช้อปปิ้งแบบนี้ นี่อะไรเขาเป็นผู้ชายนะทำไมถึงได้ซื้อของอะไรเยอะแยะแบบนี้ล่ะ

" ยัง " คนตรงหน้าตอบสั้นๆก่อนจะเดินไปเลือกของต่อฉันรู้นะว่าเขาไม่ได้อยากจะซื้อของอะไรพวกนี้หรอก ฉันเคยได้ยินเลขาคนเก่าๆของคุณวายุเล่าว่าคุณวายุชอบกลั่นแกล้งพวกเขาแล้วก็ใช้งานพวกเขาหนักๆเพื่อบีบให้พวกเขาลาออกแต่ฉันน่ะนะไม่ออกหรอกออกแล้วจะเอาอะไรแด... ข่าวก็ต้องกิน หนี้ก็ต้องใช้!!

" ฉันหิวน้ำเธอไปซื้อน้ำมาให้ฉันหน่อยฉันจะรออยู่แถวๆนี้ " คนตัวสูงที่เดินออกมาจากร้านเสื้อผ้ายื่นถุงกระดาษใบใหญ่ให้ฉํนมาถือเพิ่มอีกก่อนจะบอกให้ฉํนไปซื้อน้ำมาให้ ดี ดี!! ให้มันได้แบบนี้สิ

" ฉันเอาน้ำแร่ยี่ห้อ××× แล้วก็เอสเพรสโซ่ร้อนขอแบบเพอร์เฟคช็อตร้าน @@ ส่วนเธอจะกินอะไรก็ซื้อมาออกเงินให้ฉันด้วยนะเดี๋ยวฉันเดินเลือกของรอแถวนี้

“ ... ”

“ เร็วๆนะ ฉันไม่ชอบรอนาน " หลังจากที่สั่งฉันเสร็จคุณวายุก็เดินหายเข้าไปในร้านเสื้อผ้าอีกร้านส่วนฉันก็ได้แต่ถอนหายใจยาวๆแล้วรีบทำตามคำสั่ง ไม่นานฉันก็เดินกลับมาที่เดิมแต่...

" คุณวายุบอกว่าจะรอแถวนี้นี่นา เฮ้อ!!ไปไหนของเขานะ " คิดไม่ออกว่าเขาจะไปที่ไหนต่อฉันจึงตัดสินใจโทรหาคุณวายุ ของก็หนักเหนื่อยก็เหนื่อยหิวก็หิวแถมเจ้านายยังมาหายตัวไปอีก

[ ว่า ]

หลังจากที่ต่อสายหาคุณวายุได้ไม่นานเสียงปลายที่เพิ่งกดรับโทรศัพท์ก็ทักทายขึ้นเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดที่ทิ้งฉันเอาไว้

" คุณวายุอยู่ไหนคะฉันกลับมาแล้วไม่เจอคุณค่ะ "

[ ฉันอยู่ลานจอดรถเธอมาช้าน่ะฉันขี้เกียจรอ ]

" อ่อค่ะ งั้นฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้นะคะ "

[ อืม ]

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ตอนนี้ฉันวิ่งมาจนถึงลานจอดรถตรงที่คุณวายุเคยจอดรถเอาไว้แต่กลับไม่เจอเขาเลย หายไปไหนนะ เอ๊ะ! หรือว่ากลับไปแล้ว แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ

ฉันมาถึงคอนโดคุณวายุได้สักพักแล้วตอนนี้กำลังเตรียมอาหารเย็นให้คุณวายุที่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนและจะกลับมาเมื่อไหร่รู้แค่เพียงว่าฉันทั้งหิวทั้งเหนื่อย ก่อนหน้านี้ฉันนั่งแท็กซี่จากห้างสรรพสินค้ามาแถมรถยังติดมากจึงตัดสินใจหอบของทุกอย่างนั่งวินมาซึ่งระยะทางก็ไกลมากของก็เยอะรุงรังไปหมดและวันนี้ฉันคงต้องเสียมารยาทกินข้าวและเข้านอนก่อนเจ้านายล่ะกันฉันรอเขาไม่ไหวแล้วล่ะ รอนานกว่านี้ฉันได้วีนแตกแน่ๆ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน   EP.14

    เพียงฟ้า…“ อื้มซี๊ดด ” ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆถูไปมาบริเวณรอยแยกเบื้องล่างของฉันมันแข็งๆหรือว่ามะ ไม่นะ" คุ คุณวายุคะ " ฉันเรียกคนที่คร่อมร่างฉันอยู่เมื่อเริ่มตั้งสติได้" ว่าไง "..วายุ...ผมเงยหน้ามองร่างบางๆเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกะละมังใบเล็กที่มีผ้าผืนเล็กแช่อยู่ในน้ำ น้ำแข็ง? นี่เธอเอาน้ำแข็งมาทำไมเนี่ยยัยบ้า! สติผมแตกกระเจิงเมื่อถูกผ้าเย็นๆลูบไล้ตามใบหน้าและแผ่นหลังความรู้สึกเสียวซ่านเมื่อเธอเอื้อมตัวจากข้างหลังผมมาลูบไล้เอ้ย!เช็ดบริเวณแผงอกยิ่งเคลื่อนต่ำลงๆมาบริเวณหน้าท้องยิ่งทำให้บางอย่างนั้นผงาดขึ้นอีก กล้ามเนื้อบริเวณนั้นยิ่งเกร็งมากขึ้นไปอีก! ชิบหายปวดไปหมดหมับ!!“ อ๊ะ ” ผมรั้งร่างบางๆมานั่งบนตักผมเอาไว้โดนให้เธอหันหน้าเข้ามาหาผม เหมือนเจ้าของร่างบางจะตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ว่าผม...“ คุณวายุคะ ”" ฉันไม่ไหวแล้วขอเถอะ นะ... " ผมโน้มใบหน้าลงไปกระซิบข้างหูของคนบนตักพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนแบบที่ไม่เคยทำให้ใครให้เธอ" อะไรคะ " คนบนตักถามต่อ" ถ้าบอกแล้วจะให้มั้ย? " ผมถามต่อ“ ก็บอกมาสิคะอื้ออ ” ผมไม่รอให้คนบนตักพูดจบหากแต่รีบกดจูบลงบนริมฝีปากบางตรงหน้าก่อนจะ

  • My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน   EP.13

    เพียงฟ้า...ก๊อก ก๊อก ก๊อกฉันยืนเคาะประตูห้องคุณวายุอยู่พักหนึ่งก็ไม่มีทีท่าว่าคนข้างในจะเปิดประตูให้ กะว่าจะไปขอโทษที่ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเรื่องในครัวและตัดสินใจว่าจะค่อยๆอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง อย่างน้อยพี่เอิร์ธกับพี่เอลฟ์ก็เป็นเพื่อนเขาเขาอาจจะไม่พูดอะไรที่ทำให้สองคนนั้นแตกหักกันหรอกก๊อก ก๊อก ก๊อกฉันลองเคาะประตูอีกครั้งหนึ่งเผื่อว่าคนด้านในจะมาเปิดให้และมันก็ได้ผลเมื่อคนตัวสูงเปิดประตูให้ฉันแกร๊ก!!"มีอะไร" คนตัวสูงที่มีศักดิ์เป็นเจ้านายฉันถามเสียงเรียบไม่แสดงสีหน้าหรืออาการใดๆออกมา นี่เขาโกรธฉันจริงๆหรอไม่พอใจจริงดิ"คือฉันจะมาคุยเรื่องในครัววันนี้กับคุณค่ะแล้วก็จะมาขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจวันนี้ด้วย" ฉันรีบบอก" เรื่อง? "" เรื่องในครัววันนี้ไงคะคือว่า... "พรึ่บ!!" อ๊ะ!! " มือใหญ่ของคนตรงหน้าคว้าข้อมือฉันเอาไว้พลางดึงให้ฉํนเดินเข้าไปในห้องเขาก่อนจะดันตัวฉันจนแผ่นหลังติดกำแพง“ ... ” ลมหายใจร้อนๆจากคนตรงหน้ากำลังเป่ารดศรีษะของฉันอยู่ทำให้ฉันรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจากคนตรงหน้าที่อยู่ห่างฉันเพียงไม่กี่เซ็นทำให้ฉันใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก" คุณวายุคะคือว่า..

  • My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน   EP.12

    วายุ...ผมยืนจ้องตากับเพียงฟ้าอยู่พักหนึ่งพลางถามตัวเองในใจว่านี่ผมเป็นอะไรไปทำไมถึงต้องอยากรู้ว่าสองคนนี้คุยอะไรกัน หลังจากเพียงฟ้าลงไปรับเพื่อนเธอขึ้นมาผมสังเกตุเห็นไอ้เอิร์ธมันเอาแต่มองเพียงฟ้าอยู่ตลอดเวลามันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดพอเพียงฟ้าเดินเข้าครัวไอ้เอิร์ธก็เดินตามเธอเข้าไป ด้วยความสงสัยผมจึงเดินตามมันไปห่างๆก็เห็นว่าคนสองคนกำลังคุยกันอยู่ และไอ้เอิร์ธก็ดูเหมือนมีความสุขหรือดีใจอะไรสักอย่างส่วนเพียงฟ้าก็ไม่ต่างกันมันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ แต่ที่ทำให้ผมอยากจะเข้าไปกระชากคนสองคนให้ห่างจากกันก็คงจะเป็นเพียงฟ้ายืนให้ไอ้เอิร์ธแตะต้องตัวเธออยู่นั่นแหละ แมร่งเอ้ย!!" คุณวายุคะ "คนตรงหน้าเรียกผม" เธอ - คุย - อะ - ไร - กับ - ไอ้ - เอิร์ธ "ผมย้ำกับคนตรงหน้าอีกครั้งเมื่อยังไม่ได้คำตอบถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจตัวเองว่าจะอยากรู้เรื่องของคนอื่นไปทำไมก็เหอะ รู้แค่ว่าผมต้องหงุดหงิดมากแน่ๆถ้าไม่รู้" มะ ไม่ มีค่ะ "" ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่าอย่าโกหก"ผมโน้มใบหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของคนตรวหน้าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ให้ตายสิตอนนี้ผมกำลังทำบ้าอะไรอยู่วะ" แล้วทำไมคุณวายุต้องอยากรู้ด้วยคะ "ค

  • My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน   EP.11

    เพียงฟ้า...วันนี้คุณวายุให้คนมาทำอาหารที่คอนโดเพราะเขาชวนเพื่อนๆมากินมื้อเช้าด้วย เห็นบอกว่าเลี้ยงส่งที่เราสองคนจะไปดูงานที่อาหรับ วันนี้คุณวายุอนุญาตให้ฉันพาเพื่อนหรือคนสำคัญมาได้ด้วยนะฉันเลยก็ถือโอกาสชวนเพื่อนๆฉันมาด้วยแต่ไม่มีใครว่างสักคนจะมีก็แต่จันทราเพื่อนสนิทของฉันเองที่ว่างส่วนยัยฝาแผดอบเชยกับขึ้นช่ายก็มาไม่ได้เพราะไปดูคอนเสิร์ตที่เกาหลีพวกนางเป็นติ่งเกาหลีน่ะหลังจากเกิดเรื่องเมื่อคืนฉันกับคุณวายุก็ไม่ได้คุยกันอีกกระทั่งตอนนี้ก็ด้วย ตอนเช้าฉํนตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอคุณวายุที่ห้องแล้วสงสัยตื่นก่อนฉันแล้วรีบกลับห้องไป จะว่าไปแล้วตอนนี้คุณวายุก็ไม่มองหน้าฉันเลยนะเอาแต่ทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จาจนฉันรู้สึกอึดอัดไปหมดหรือเขาจะกลัวว่าฉันจะพูดเรื่องเมื่อคืนกันนะ จะบ้าหรอใครจะไปพูดกันล่ะฉันก็อายเหมือนกันนะ" ฟ้าขอตัวแป๊บนะคะพอดีน้ำดื่มจะหมดแล้วเดี๋ยวไปเอาน้ำมาเติมให้"ฉันบอกกับพวกพี่ๆที่กำลังทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุสนานเมื่อเห็นว่าน้ำดื่มบนโต๊ะจะหมดแล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยอยากจะนั่งตรงนี้เท่าไหร่มันอึดอัดน่ะ" เดี๋ยวผมไปเองครับมิส "เสียงคุณอาตันคนสนิทอีกคนของคุณวายุบอกฉันพลางทำท่าจะลุกข

  • My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน   EP.10

    วายุ...คุณเคยเป็นเหมือนผมมั้ยอยู่ดีๆก็อยากจะร้องไห้กับใครสักคนตอนนี้ผมสับสนไปหมดไม่รู้จะทำยังไง ผมเคยคิดว่าตัวเองผ่านช่วงเวลาเจ็บปวดนั้นมาแล้วผมคิดว่าผมลืมเธอไปแล้วคิดว่าตัวเองทำใจได้แล้ว แต่ไม่รู้สิพอเจอเธออีกครั้งเหมือนจุกอย่างบอกไม่ถูกผมพูดออกมาไม่ได้ไม่รู้จะอธิบายยังไงและตอนนี้ผมรู้แค่ว่าอยากกอดใครสักคนอยากร้องไห้กับใครสักคน...เพียงฟ้า...ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงประตูห้องฉันดังขึ้นรัวๆไม่หยุดหย่อนในขณะที่ฉันรีบคว้าผ้าเช็ดตัวผืนนึงมาห่อตัวไว้ ทันทีที่ฉันเปิดประตูออกไปใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็ทำให้ฉันแปลกใจ ใบหน้านิ่งเฉยสายตาว่างเปล่าของคนตรงหน้าทำให้ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่"..." ไม่มีประโยคหรือคำพูดใดจากคนตรงหน้านอกจากเสียงลมหายใจแผ่วเบาคนตรงหน้าที่ยังคงยืนมองหน้าฉันอยู่อย่างนั้น เป็นอะไรของเขานะ..." คุณวายุคะ "“ ... ”" ตอนนี้คุณอยู่กับเลขาคุณแล้วนะคะ เลขาที่คุณให้ทำตัวเป็นอากาศที่ไม่มีสถานะ ไม่มีตัวตน "อึก!!ฉันมองหน้าคนตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลายก่อนจะพูดต่อเพราะเขาไม่มีปฎิกิริยาตอบรับอะไรเลย" คุณอยากพูดอะไรมั้ยคะถ้าไม่อย่างนั้นเอ่อ... คุณอ่อนแอบ้างก็ได้นะคะฉ

  • My Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน   EP.9

    เพียงฟ้า..." ถึงสักที " เสียงคนตัวใหญ่ที่ทิ้งตัวลงบนโซฟาเอ่ยขึ้นพลางถอนหายใจไปด้วย ตอนนี้คุณวายุเริ่มรู้สึกตัวแล้วล่ะตอนแรกฉันคิดว่าเขาเมาจนไม่น่าจะตื่นขึ้นมาในคืนนี้ได้ซะอีก" งั้นฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะดึกมากแล้ว " ฉันหันไปบอกคนตัวใหญ่ที่ยังนั่งคอตกบนโซฟาก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป เขาเป็นอะไรของเขากันนะฉันไม่ชินกับคุณวายุเวอร์ชั่นนี่เลยอะรู้สึกไม่โอเคเลยก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องนอนฉันดังขึ้นเมื่อมีใครบางคนเคาะจากด้านนอก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครว่าแต่คุณวายุมีอะไรนะดึกๆแบบนี้หรือว่าจะหิว คิดได้แบบนั้นฉันก็พันผ้าเช็ดตัวรอบๆตัวให้แน่นขึ้นก่อนจะรีบคว้าผ้าอีกผืนมาคลุมไหล่เอาไว้ก่อนจะรีบเปิดประตูให้คนข้างนอก...วายุ...หลังจากที่เลขาของผมเธอบอกผมว่าจะไปอาบน้ำผมก็นั่งตั้งสติอยู่ในห้องนั่งเล่นสักพักก่อนจะไปอาบน้ำบ้าง พอสติผมเริ่มกลับมาก็คิดได้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปจัดการเรื่องเอกสารการเดินทางให้ยัยนั่นด้วยเพราะเธอต้องไปอยู่ที่อาหรับกับผมเป็นเดือนเลย วันนี้ว่าจะกลับมาคุยเรื่องนี้หลังจากประชุมเสร็จผมก็ลืมไปซะสนิทเลย" คุณวายุมีอะไรหรือเปล่าคะ " คนที่เปิดประตูเอ่ยถามผม หอมจังวะ!!ว่าแต่แต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status