EP.11

เพียงฟ้า...

วันนี้คุณวายุให้คนมาทำอาหารที่คอนโดเพราะเขาชวนเพื่อนๆมากินมื้อเช้าด้วย เห็นบอกว่าเลี้ยงส่งที่เราสองคนจะไปดูงานที่อาหรับ วันนี้คุณวายุอนุญาตให้ฉันพาเพื่อนหรือคนสำคัญมาได้ด้วยนะฉันเลยก็ถือโอกาสชวนเพื่อนๆฉันมาด้วยแต่ไม่มีใครว่างสักคนจะมีก็แต่จันทราเพื่อนสนิทของฉันเองที่ว่างส่วนยัยฝาแผดอบเชยกับขึ้นช่ายก็มาไม่ได้เพราะไปดูคอนเสิร์ตที่เกาหลีพวกนางเป็นติ่งเกาหลีน่ะ

หลังจากเกิดเรื่องเมื่อคืนฉันกับคุณวายุก็ไม่ได้คุยกันอีกกระทั่งตอนนี้ก็ด้วย ตอนเช้าฉํนตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอคุณวายุที่ห้องแล้วสงสัยตื่นก่อนฉันแล้วรีบกลับห้องไป จะว่าไปแล้วตอนนี้คุณวายุก็ไม่มองหน้าฉันเลยนะเอาแต่ทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จาจนฉันรู้สึกอึดอัดไปหมดหรือเขาจะกลัวว่าฉันจะพูดเรื่องเมื่อคืนกันนะ จะบ้าหรอใครจะไปพูดกันล่ะฉันก็อายเหมือนกันนะ

" ฟ้าขอตัวแป๊บนะคะพอดีน้ำดื่มจะหมดแล้วเดี๋ยวไปเอาน้ำมาเติมให้"

ฉันบอกกับพวกพี่ๆที่กำลังทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุสนานเมื่อเห็นว่าน้ำดื่มบนโต๊ะจะหมดแล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยอยากจะนั่งตรงนี้เท่าไหร่มันอึดอัดน่ะ

" เดี๋ยวผมไปเองครับมิส "

เสียงคุณอาตันคนสนิทอีกคนของคุณวายุบอกฉันพลางทำท่าจะลุกขึ้น

" ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฟ้าไปเองคุณอาตันทานต่อเลยค่ะ "

ว่าแล้วฉันก็รีบลุกออกจากโต๊ะอาหารเดินตรงไปที่ครัวทันทีส่วนยัยจันทราเพื่อนซี้นั่นน่ะหรอนางกำลังสนุกกับการพูดคุยกับเพื่อนๆคุณวายุและกำลังสนุกกับอาหารบนโต๊ะน่ะสิ

" ฟ้า "

เสียงทุ้มของใครบางคนที่เดินตามฉันเข้ามาในครัวดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังเปิดตู้เย็น พี่เอิร์ธ...

" คะ? "

" คือพี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับฟ้าเรื่องคืนนั้นน่ะ คือว่าพี่... "

" ฟ้าไม่บอกใครหรอกคะพี่เอิร์ธพี่เอิร์ธสบายใจได้"

ฉันบอกคนตรงหน้ายิ้มๆ ก็คิดว่าเรื่องอะไร

" ขอบคุณนะฟ้า ขอบคุณจริงๆ "

คนตรงหน้าพูดกับฉันด้วยความดีใจพลางเอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับไหล่ของฉันเอาไว้ ฉันไม่ใช่พวกที่จะเอาเรื่องของใครมาพูดซี้ซั้วนะ เรื่องที่ได้ยินคืนนั้นฉันไม่พุดหรอก

ย้อนกลับไปคืนนั้น...

คุณวายุไปดื่มที่ผับพี่เอลฟ์และหลังจากที่ทุกคนตกลงกันว่าควรกลับไปนอนได้แล้ว เพราะคุณวายุเมามากแล้วและทุกคนก็เริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พี่เอลฟ์เจ้าของผับฟุบหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เหลือเพียงพี่ราหูที่คอแข็งที่สุดกับพี่เอิร์ธที่ดื่มน้อยที่สุดแค่สองคนที่ยังดีอยู่รวมทั้งฉันด้วยที่ไม่ได้ดื่ม พวกพี่ๆเขาตกลงกันว่าจะช่วยพยุงคุณวายุไปส่งที่รถให้ฉันเพราะลำพังฉันคงเดียวคงพาคุณวายุกลับขึ้นรถไม่ได้แน่ๆ

" ฟ้า เดี๋ยวพี่เข้าไปห้องน้ำแป๊บ"

พี่ราหูหันมาบอกกับฉันก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไปหลังจากที่ตกลงกันได้แล้ว

" ฟ้าไปด้วยค่ะพี่ห้องน้ำหญิงอยู่ใกล้ๆกันใช่มั้ยคะ"

พี่ราหูพยักหน้าให้แล้วเดินนำหน้าฉันไป

หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วฉันก็เดินมาที่โต๊ะก่อนพี่ราหูเพราะก่อนจะไปถึงห้องน้ำพี่เขาบอกว่าปวดหนักแล้วก็คงนานหน่อยถ้าฉันเสร็จแล้วให้กลับไปที่โต๊ะก่อน

" เอิร์ธรักเอลฟ์นะรักมาก รักตั้งมานานแล้วจนตอนนี้กลายเป็นรักมากๆ รักจนไม่กล้าพูดออกไปเพราะกลัวจะเสียเอลฟ์ไป "

เสียงของพี่เอิร์ธพูดกับพี่เอลฟ์ที่เมาจนหลับไม่ได้สติดังขึ้นเมื่อฉันเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะพอดิบพอดี ชัดทุกคำทุกประโยค

" อ้าวฟ้ายืนทำไรอยู่ทำไมไม่รีบไปเอากระเป๋าล่ะ ปะพวกพี่ไปส่ง "

เสียงพี่ราหูที่ไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ดังขึ้นจากด้านหลังฉันทำให้พี่เอิร์ธที่นั่งอยู่หันมามองฉันด้วยสีหน้าตกใจแววตาดูเป็นกังวล

" อ่าค่ะพี่เรารีบไปกันเถอะ "

ฉันรีบทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดก่อนจะพยักหน้าให้พี่ราหูแล้วรีบเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินนำไปที่รถโดยมีพวกพี่เขาช่วยกันพยุงคุณวายุเดินตามหลังมา ยอมรับว่าอึ้งนิดๆกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่แต่ได้ยินแล้วยังไงล่ะมันไม่ใช่เรื่องของฉันนี่เนอะ

หมับ!!

" ขะคุณวายุ "

มือใหญ่ของใครบางคนที่อยู่ๆก็เข้ามาจับไหล่ทั้งสองข้างของฉํนให้หันไปหาเขาทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจ มาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะแล้วเขาจะได้ยินเรื่องที่ฉันกับพี่เอิร์ธคุยกันหรือเปล่า

" ไอ้เอิร์ธคุยอะไรกับเธอ "

เสียงดุๆของคนที่ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ถามฉันด้วยท่าทีไม่พอใจทำให้ฉันพลอยรู้สึกไม่ดีตามไปด้วยจนต้องถอยหนีไปด้านหลัง

" อ๊ะ!! "

เสียงตกใจปนสะดุ้งของฉันดังขึ้นเมื่อรู้ว่าตอนนี้แผ่นหลังของฉันชนกับตู้เย็นเข้าแล้ว คนตรงหน้าผละมือออกจากไหล่ทั้งสองข้างของฉันแล้วเปลี่ยนเป็นยืนค้ำประตูตู้เย็นเอาไว้โดยมีฉันอยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองข้าง ลมหายใจร้อนๆของคนตรงหน้ากำลังเป่ารดใบหน้าของฉันจนฉันรู้สึกหายใจไม่สะดวก เป็นอะไรของเขากันะแต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่บอกความลับของพี่เอิร์ธเป็นอันขาด ขืนบอกไปมีหวังความเป็นเพื่อนของพวกเขาต้องพังแน่ๆ