공유

ตอนที่11 เคสแปลก

last update 최신 업데이트: 2025-06-14 11:21:06

วายุตรวจร่างกายชมชีวันคร่าวๆ เรียบร้อยก็ส่งต่อหญิงสาวมาที่ห้องทำงานของธีรภพ จิตแพทย์หนุ่มตี๋หน้าหยกราวกับพระเอกซีรีส์จีนที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา

“เชิญนั่งก่อนครับคุณชมพู” มนตรามัจฉาเงยหน้ามองคนเป็นพี่ด้วยแววตาระแวงพอสมควร

ชื่นชีวาพยักหน้าให้น้องสาวนั่งลงตรงข้ามกับหมอหนุ่ม “ชมพูมีอะไรก็คุยกับคุณหมอได้ทั้งหมดเลยนะ เดี๋ยวพี่จะไปรอข้างนอก”

“ค่ะ”

“ฝากด้วยนะคะหมอภพ”

“ครับ”

เภสัชสาวออกจากห้องไปเรียบร้อย หมอหนุ่มก็หันมาสนใจหญิงสาวหน้าหวานที่กำลังนั่งทำหน้ากังวลอยู่ฝั่งตรงข้าม “ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกันก่อนนะครับ ผมชื่อภพครับ”

“ฉันชื่อชมพูค่ะ แต่ว่า...” มนตรามัจฉาหยุดพูดกะทันหันเพราะจำได้ว่าชื่นชีวาให้เธอเข้าใจว่าเธอใช้ชื่อชมชีวัน

สีหน้าของหญิงสาวที่แสดงออกถึงความกังวลทำให้หมอหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าเธอมีอะไรในใจเกี่ยวกับเรื่องชื่อของตัวเอง “มีอะไรพูดกับผมได้ทุกเรื่องเลยครับ คิดซะว่าผมเป็นเพื่อนของคุณคนนึงก็ได้ แล้วผมก็คิดว่าผมพร้อมจะเชื่อกับทุกอย่างที่คุณพูดด้วย”

“พูดได้ทุกเรื่องจริงเหรอคะ”

“ครับ คุณพูดออกมาได้ทั้งหมดเลยครับ” ธีรภพเริ่มยิ้มออกเมื่อเห็นแววตาของหญิงสาวตรงข้ามเริ่มคลายความกังวล

“อันที่จริงฉันชื่อมนตรามัจฉาค่ะ นางไม้บอกกับฉันว่าฉันเป็นธิดาของเงือก”

“ครับ งั้นต่อไปนี้ผมจะเรียกคุณว่ามนตรานะครับ แต่ที่คุณกังวลตอนนี้ก็เพราะคนอื่นไม่เชื่อใช่ไหมครับ”

“ใช่ค่ะ แล้วฉันก็ได้ยินเสียงของคุณอัคคีด้วยนะคะ แต่ฉันไม่เห็นตัวของเขา”

“แล้วคุณมนตราได้ยินเสียงนั้นตอนไหนพอจะจำได้ไหมครับ”

“ตอนแรกที่ได้ยิน...”

หลังจากหญิงสาวเริ่มที่จะเปิดใจคุยกับจิตแพทย์หนุ่ม เธอก็เริ่มเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่อยู่ในใจอย่างไม่คิดปิดบัง ทางด้านธีรภพเองก็ดูจะสนใจเรื่องราวที่คนไข้ของเขาเล่าให้ฟังมากๆ เพราะน้อยครั้งนักที่จะเจอคนไข้ที่ใช้ชีวิตได้ปกติ แต่มีความเชื่อแปลกๆ นับว่าหากเขาสามารถรักษาให้หญิงสาวหายได้คงได้เป็นเคสกรณีศึกษาได้อีกหนึ่งเรื่อง

“กังวลเหรอครับ” ตั้งแต่ชื่นชีวาเข้าไปส่งชมชีวันในห้องของธีรภพ ผ่านไปจะเป็นชั่วโมงแล้วชื่นชีวาก็ยังนั่งไม่ติดเก้าอี้ ยังคงลุกเดินไปมาอยู่เป็นระยะ ทำไมเขาถึงจะดูไม่ออกว่าเภสัชสาวกำลังเครียด

“ค่ะ เข้าไปคุยกันตั้งนานแล้วนี่คะ บอกตามตรงนะคะว่าฉันกลัวชมพูกู่ไม่กลับ” เธอกลับมานั่งข้างวายุ สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความอ่อนใจอย่างที่อีกฝ่ายเห็นได้ชัด ดีที่ได้พาชมชีวันมาหาหมอวันนี้ได้ ไม่เช่นนั้นคืนนี้เธอก็คงจะนอนไม่หลับ

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ”

“ก็คนไข้ส่วนมากที่ช็อคแล้วจำอะไรไม่ได้ อาการส่วนมากก็จะชอบเหม่อลอยหรือไม่ก็ใช้ชีวิตประจำวันไม่ได้เลย แต่น้องสาวฉันใช้ชีวิตได้ปกติ ที่ไม่ปกติก็มีแค่ความจำ แถมสภาพร่างกายก็ยังปกติทุกอย่างอีก ฉันยอมรับว่าฉันเครียดกับอาการของชมพูจริงๆ ค่ะ จากคนที่แก่นแก้วจนฉันไม่เคยกังวลเรื่องการใช้ชีวิตของน้อง ตอนนี้ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วค่ะ”

“ผมยอมรับนะครับว่าเคสของคุณชมพูแปลกจริงๆ แต่ยังไงผมจะหาทางช่วยให้ได้ เพราะตอนนี้คุณชมพูก็เหมือนเป็นคนในครอบครัวของผมไปแล้วนะครับ” หมอหนุ่มยกมือแตะบ่าให้กำลังใจชื่นชีวา เขารู้ว่าเธอไม่ได้เป็นแค่พี่สาวของชมชีวัน ทว่าก็เป็นเหมือนแม่ของหญิงสาวด้วย

ความเจ็บป่วยของคนในครอบครัวทำให้เครียดแค่ไหนเขารู้ดี เพราะผ่านเหตุการณ์การสูญเสียหัวหน้าครอบครัวมาแล้ว ทั้งตอนนี้พี่ชายที่เป็นเสาหลักของบ้านก็ยังมาเจ็บหนักจนยังไม่สามารถออกจากห้อง ICU ได้อีก นับจากคนใกล้ตัวของชื่นชีวา เขาคิดว่าไม่น่าจะมีใครเข้าใจหญิงสาวเท่าเขาอีกแล้ว

“ไปหาหมอเขาว่าไงมั่งพี่ชบา” โชติรวีเข้ามาหาชื่นชีวาในห้องหลังจากเห็นพี่สาวกลับมาถึงบ้านได้พักใหญ่

“หมอภพกับหมอยุเห็นว่าอาการของชมพูเป็นเรื่องแปลก เธอไม่เหมือนคนไข้ความจำเสื่อมที่เกิดจากอาการช็อคคนอื่นๆ แล้วก็ไม่ใช่คนไข้ที่เป็นโรคหลายบุคลิกด้วย ตอนนี้ยังสรุปอะไรไม่ได้ เพราะชมพูเพิ่งไปคุยกับหมอภพครั้งแรก หมอภพบอกว่าถ้าชมพูพูดอะไรก็ให้เออออเข้าใจตามนั้นไปก่อน ถ้าชมพูไม่ได้มีปัญหาในการเรียนรู้การใช้ชีวิตก็ไม่เป็นอะไร”

“เราเข้าใจพี่ชมพูก็จริง แต่คนอื่นล่ะ จะไม่คิดว่าพี่ชมพูบ้าเหรอ”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้อะไรจะเกิดก็ช่างมันเถอะ พี่เหนื่อยคิดแล้ว พี่คิดถ้าถ้าชมพูเข้าใจสิ่งที่เราสอนได้ง่าย อีกหน่อยก็กลับมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้ เรื่องจำเรื่องราวเก่าๆ ได้หรือไม่ได้พี่ไม่ได้หวังอะไรมากแล้วล่ะ”

“อืม... แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าถ้าพี่ชมพูบอกว่าเห็นผีอีกผมจะไม่อยู่ใกล้ แล้วก็อย่ามาว่าผมด้วย”

“แกจะอะไรนักหนากับเรื่องที่ชมพูเห็นผี นั่นพี่แกนะ”

“ก็ผมกลัวนี่”

“บางทีชมพูอาจจะไม่ได้เห็นจริงๆ ก็ได้” ชื่นชีวายังไม่ปักใจเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเรื่องที่น้องสาวไปคุยกับนางไม้เป็นเรื่องจริง ไหนจะเรื่องที่ได้ยินเสียงของผู้ชายมาคุยด้วย นั่นเธอก็คิดว่าชมชีวันอาจจะหูแว่ว

“ไม่รู้ แต่ผมคิดว่าพี่ชมพูพูดจริง” คนที่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ สิ่งลี้ลับอย่างเขา ไม่มีสักนิดที่จะไม่เชื่อในสิ่งที่พี่สาวคนรองพูด

“เออ...เรื่องของแกเหอะ”

บทสนทนาของสองพี่น้องในห้อง มนตรามัจฉาได้ยินทุกอย่างเต็มสองรูหู เพราะเธอเดินออกจากห้องมาเพื่อจะเข้าไปคุยกับชื่นชีวา ทว่าพอได้ยินว่าคนเป็นพี่ไม่ได้คิดจะเชื่อคำพูดของเธอ เธอก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรแล้ว

หญิงสาวในเดรสชุดนอนสีชมพูปล่อยผมยาวสยายเดินหน้าละห้อยออกมาหน้าบ้าน ก่อนจะมองตรงไปยังต้นไม้ใหญ่ “ท่านอยู่ฤาไม่ ท่านสาลิกา”

“ข้าอยู่ตรงนี้”

มนตรามัจฉาพอจะฉีกยิ้มได้เมื่อเห็นนางไม้แสนสวยปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับชายผมขาวเปลือยท่อนบนและนุ่งโจงกระเบนสีขาว

“ท่านเป็นใครกันฤา ข้าเคยเห็นท่านในบ้านหลังเล็กนั่น” มนตรามัจฉาจำได้ว่าวันแรกที่เธอเข้ามาในที่แห่งนี้เธอเห็นผู้ชายตรงหน้าในตอนที่ยกมือไหว้ศาลเจ้าที่ตามชื่นชีวา

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่31 วุ่นวายใจ

    เสร็จจากการสวดอภิธรรมศพคืนที่สองของสมาน มนตรามัจฉาก็รีบบอกให้กรรณิกาได้รับรู้เรื่องที่เธอได้ติดต่อกับนายแบบชื่อดังให้เข้ามาช่วยโปรโมทร้านของเธอ“คุณโรมบอกว่าจะมาที่ร้านกระถินอาทิตย์หน้า เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ แล้วได้คนมาช่วยหรือยัง”“ค่ะ ได้ป้าเดือนกับลูกสาวมาคอยช่วยค่ะ วันนี้คนจากโรงพยาบาลมาซื้อข้าวร้านฉันหลายคนเลย ไหนจะต้องรีบทำอาหารมาส่งที่งานนี่อีก ดีนะคะที่พี่ชมพูเตือนว่าให้หาคนมาช่วยก่อน ไม่งั้นวันนี้รับลูกค้าไม่ทันแน่”“พี่ว่าอีกหน่อยจะเยอะกว่านี้หลายเท่า เตรียมตัวล่ะ”“ค่ะ”“พี่กลับก่อนนะ” คุยธุระเสร็จเรียบร้อยมนตรามัจฉาก็รีบเดินขึ้นรถที่มีชื่นชีวาคอยอยู่เรียบร้อยแล้ว“วีล่ะคะ” เธอหันไปถามพี่สาวมที่กำลังขับรถออกจากลานจอดทั้งที่โชติรวียังไม่มาขึ้นรถ“ให้เพื่อนมารับกลับไปแล้ว”“ทำไมวีไม่กลับกับเราคะ” คิ้วเรียวสวยเริ่มมุ่นเข้ากัน คราแรกที่มาก็ยังมาพร้อมกันแต่ดันไม่กลับด้วยกันเสียอย่างนั้น“ก็ตั้งแต่รู้ว่าชมพูคุยกับนางไม้ได้จริงๆ ก็กลัวน่ะสิ ไม่รู้ว่าจะเลิกตาขาวเมื่อไร ทีเรื่องต่อยตีกับคนอื่นไม่เห็นจะกลัว อ่อ...แล้วชมพูจะกลับไปทำงานกับพี่ป้องไหม”“ยังค่ะ”“ทำไมเหรอ หรือว่าจะไม่ไปทำง

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่30 หาคนช่วย

    “ทำไมฉันไม่เห็นคุณล่ะคะคุณอัคคี”“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้ทำไมผมถึงออกไปหาคุณไม่ได้ แต่ผมรับรู้ได้ถึงความเย็นในใจ วันนี้คุณไปทำบุญให้ผมอีกแล้วใช่ไหมครับ”“ฉันช่วยเหลือคนน่ะค่ะ อันที่จริงพูดว่าเป็นผู้ช่วยนางไม้เพื่อช่วยคนมากกว่า”“ยังไงเหรอครับ ผมอยากฟัง”“เรื่องมันยาวนะคะ เราจะคุยกันนานได้หรือเปล่าก็ไม่รู้”“ผมรู้สึกว่าวันนี้ผมจะคุยกับคุณได้นานนะครับ ลองเล่าให้ผมฟังเถอะ”“ก่อนหน้านี้ป้าน้อยที่ขายอาหารตามสั่งอยู่ที่หอแกกำลังเจอปัญหาหนักค่ะ นางไม้เลยสื่อสารกับฉันให้ไปบอกหวยป้าน้อยค่ะ ปรากฏว่าแกถูกรางวัลใหญ่เลยนะคะ”“โชคดีจังเลยนะครับ”“ใช่ค่ะ คงเป็นเพราะบุญของแกด้วยค่ะ แต่หลังจากข่าวเรื่องที่ฉันสื่อสารกับนางไม้ทำให้คนถูกหวยลือไปทั่ว มันก็ทำให้ฉันต้องช่วยคนมากขึ้น แต่ก็ดีค่ะ ฉันจะได้ได้บุญเยอะๆ เอาไว้แผ่ให้คุณแล้วก็ตัวเองด้วยค่ะ”“แบบนี้คุณก็ต้องเหนื่อยแย่สิครับ”“ไม่หรอกค่ะ คนที่ฉันจะต้องช่วย นางไม้จะเป็นคนเลือกมาให้เอง”“แล้วคนที่คุณช่วยวันนี้เขามีปัญหาอะไรเหรอครับ”“เธอเป็นผู้หญิงอายุสิบแปดย่างสิบเก้าค่ะ เธออยากมีเงินเรียนต่อ แต่แม่ก็ดันมาป่วย พี่ชายก็ติดการพนันจนเอาเงินที่เธอเก็บ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่29 ความหวังใหม่

    มนตรามัจฉาและกรรณิกาเดินมานั่งคุยกันที่ศาลาริมคลองหน้าวัด เธอจำได้ว่าเมื่อคืนนี้ไม่มีเด็กสาวอยู่กับกลุ่มคนที่เข้ามาในรั้วหอพักยามวิกาล ทว่าทำไมนางไม้ถึงได้เลือกที่จะช่วยหญิงสาวคนนี้ได้“แต่พี่จำได้ว่าไม่เห็นกระถินเมื่อคืนนี้” มนตรามัจฉาเริ่มเกริ่นถามคนที่เพิ่งทิ้งตัวลงนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม“ฉันไม่ได้เข้าไปในรั้วค่ะ ได้แต่ยืนไหว้ต้นไม้อยู่ข้างนอก”“กระถินอายุเท่าไรเหรอ”“ฉันอายุสิบแปดย่างสิบเก้าค่ะ ฉันอยากเรียนต่อก็เลยมาขอให้นางไม้ช่วย ก่อนหน้านี้ฉันกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย แต่แม่ดันมาป่วยพี่ชายก็เอาเงินที่ฉันเอาไว้จ่ายค่าเล่าเรียนไปเล่นพนันบอล ตอนนี้ฉันก็เลยต้องดรอปเรียนแล้วมาทำงานก่อนค่ะ”“คนที่เล่นการพนันไม่รู้จริงๆ เหรอว่าไม่มีทางรวยได้จริงๆ” มนตรามัจฉาว่าด้วยสีหน้าอ่อนใจ“คนคิดไม่ได้ก็คิดไม่ได้จริงๆ นั่นแหละค่ะ”“เดี๋ยวพี่ขอคุยกับท่านสาลิกาก่อนนะว่าจะช่วยกระถินยังไงได้บ้าง” เอ่ยจบก็เริ่มะละลึกถึงนางไม้รูปงามที่แสนใจดี“บอกนางให้เตรียมตัว เพราะต่อไปจะมีลูกค้าหลั่งไหลมาสั่งอาหารไม่ขาดสาย ให้นางหาลูกมือเอาไว้ นางจักเหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่จักมีเงินรักษาแม่ ส่วนพี่ชายของนาง มินานจักกลับตัว

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่28 การสูญเสีย

    เช้าของวันใหม่ไม่ค่อยเป็นที่น่าสดใสนัก มนตรามัจฉาตื่นขึ้นมาก็มารับรู้เรื่องที่น่าเศร้าสลดขึ้น เพราะสมานได้จากโลกนี้ไปแล้ว เท่าที่เจ้าหน้าที่สันนิษฐานเป็นเพราะดื่มเหล้ามากเกินไปทำให้มีปริมาณแอลกอฮอล์ในเลือดสูงจนทำให้หัวใจวายเสียชีวิตในค่ำคืนที่ผ่านมามนตรามัจฉาในชุดเสื้อเชิ้ตพร้อมกางเกงขายาวสีดำ เธอสะพายกระเป๋าเตรียมตัวที่จะไปช่วยงานป้าน้อยที่วัดในช่วงบ่าย ทว่าก่อนไปก็เดินเข้ามายืนที่หน้าต้นไม้ใหญ่ เพราะยังมีเรื่องที่ยังค้างคาใจที่จะต้องคุยกับนางไม้“ท่านบอกข้าว่าจักจัดการสามีของป้าน้อยเอง เหตุที่ทำให้ลุงหมานต้องตาย เป็นเพราะ...”“มิใช่ข้าที่ทำให้คนผู้นั้นตาย” สาลิกาปรากฎกายให้มนตรามัจฉาได้เห็นก่อนที่หญิงสาวจะเอ่ยคำถามจบ “คนผู้นั้นถึงคราวตายแล้วต่างหาก ถึงเพลาที่คนผู้นั้นจักต้องกลับไปชดใช้กรรมของตัวเองแล้ว ข้ามิมีสิทธิ์ทำให้ใครอยู่หรือใครตายหรอกหนา”“ข้าขออภัยที่คิดเช่นนั้น”“ข้าเข้าใจเจ้า เจ้าจักเดินทางไปที่วัดใช่ฤาไม่”“เจ้าค่ะ ข้าอยากไปช่วยป้าน้อย”“จักมีหญิงสาวนามว่ากระถินมาหาเจ้า หากเจ้าอยากรู้สิ่งใดให้นึกถึงข้าในใจ ถึงข้าจักไปหาเจ้ามิได้ แต่ก็พอจักสื่อสารกับเจ้าได้”“เป็นคนที่ข้า

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่27 บุกรุก

    ชื่นชีวาเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี ทั้งกลิ่นธูปควันเทียนก็เริ่มขโมง เธอจึงต้องรีบพุ่งตัวเข้าไปหยุดสถานการณ์ตรงหน้าก่อน“ทุกคนกำลังบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลอยู่นะคะ หยุดจุดธูปกันเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”“แต่พวกเราอยากถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเหมือนนังน้อยบ้างนี่นา จะเก็บเงินพวกเราก็ได้ แต่ขอให้เราได้ขอหวยจากต้นไม้นี้ก่อนได้ไหม หรือไม่ถ้าไม่ให้ขอหนูชมพูก็บอกหวยพวกเรามาสิ ได้ข่าวว่าคุยกับนางไม้ได้ไม่ใช่เหรอ”“ใช่/ใช่” เมื่อหัวโจกเอ่ยนำ เหล่าคนพื้นที่ที่มารวมตัวกันก็ว่าตาม“ไปกันใหญ่แล้วค่ะ ชมพูจะไปสื่อสารกับนางไม้ได้ยังไง ถ้าพวกป้าๆ ลุงๆ อยากจะมาขอหวยที่นี่ฉันก็มีข้อแม้ค่ะ”“ยังไงว่ามาเลย”ชื่นชีวาหันมามองหน้าชมชีวันที่อยู่อยู่ไกลๆ เพราะเธอก็ยังคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน หากจะไล่ผู้คนเหล่านี้ออกไปเลยก็คงจะทำได้ยาก ทว่าจะให้มาจุดธูปจุดเทียนก็กลัวกลิ่นธูปควันเทียนจะรบกวนลูกหอ หากเลวร้ายกว่านั้นก็อาจจะเกิดอัคคีภัยได้ เพราะใต้ต้นไม้ใหญ่ค่อนข้างมีใบไม้แห้งเยอะพอสมควร“บอกผู้คนเหล่านี้ว่าจักสื่อสารกับข้ามิต้องใช้ธูปเทียน ใช้เพียงใจที่บริสุทธิ์ คนที่จักให้ข้าช่วยต้องเป็นคนที่มีบุญบารมี แลมิใช่ทุ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่26 ห้วงฝัน

    “คุณคะ”วินาทีที่ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ากลับมามองเธอ ทำเอามนตรามัจฉาตัวชาวาบ เพราะคนตรงหน้ามีรูปร่างหน้าตาไม่ได้ต่างจากเธอแม้แต่น้อย วินาทีนั้นมนตรามัจฉารู้ได้ทันทีว่าตรงหน้าคือร่างกายของเธอในขณะที่มีขาทั้งสองนั่นเอง“นั่นตัวของฉันนี่” ชมชีวันเห็นตัวเองก็ยืนอ้าปากค้างไม่ต่างจากมนตรามัจฉา“นั่นร่างของฉันเหมือนกัน”“คุณคือมนตรามัจฉาใช่ไหม”“คุณคือคุณชมพูเหรอคะ”“ใช่ ฉันเอง ฉันกับคุณสลับร่างกันจริงๆ ด้วย เรามาหาวิธีสลับร่างคืนกันดีไหม” ชมชีวันรีบปรี่เข้ามายืนตรงหน้ามนตรามัจฉาด้วยความหวัง คิดว่าอาจจะถึงเวลาแล้วที่เธอและเงือกสาวจะได้กลับไปอยู่ในที่ที่ตัวเองจากมาเสียที“แต่ว่า ฉันต้องขอกลับไปลาท่านน้าก่อน แล้วเราค่อยมาสลับร่างกัน”“มันไม่ได้ง่ายเช่นนั้นหรอกหนา”ทั้งสองมองหาต้นเสียง ไม่นานนักเจ้าของเสียงที่เป็นชายสูงวัยร่างสูงใหญ่สวมโจงกระเบนสีขาวก็ปรากฎตัวขึ้น “คุณเป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไง” ชมชีวันมองชายวัยกลางคนที่มีเรือนผมหยิกยาว ทั้งยังกระเซิงจนเหมือนไม่ได้เจอหวีมาหลายชาติ“ข้านามว่าตรีทศ ข้าเป็นผู้สร้างห้วงฝันนี้ขึ้นมาเอง ให้พวกเจ้าทั้งสองได้พบเจอกันอย่างใดเล่า”“ตรีทศ ครุฑที่ขโมยหัวใ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status