แชร์

นางร้ายตัวละครลับ

ผู้เขียน: ประดับดิน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-18 21:04:16

ณ ร้านฟอเรสเต้  คาเฟ่ขนาดใหญ่ ติดกับรั้วโรงเรียนเอกชนชื่อดัง

กิจกรรมปกติหลังเลิกเรียนของเด็กสาววัย 14-15 ย่อมเป็นการนั่งดื่มนม เค้กและขนมหวาน

อี้เฟยหลิงกับเพื่อนล้วนนัดมาเจอกันที่นี้เป็นประจำ

“นี้!!  พวกเธอดู นางร้ายไป๋หรง ช่วงนี้กระแสมาแรงมากเลยนะ”

“เป็นเพราะมีข่าวกับพี่ชายอี้เฟยหลิงหรอ”  

“บ้าไม่ใช่ เราก็บอกไม่ได้เหมือนกัน  ว่าทำไมอยู่เฉยๆ ก็ดูโดดเด่นขึ้นมา”

“มีด้วยหรอ ไม่ใช่ว่า…”

คริๆ  เสียงหัวเราะกระซิกกระซาบกันก็ดังแว่วขึ้น

จุดเว้นวรรคไม่เอ่ยถึงจุดนั้นหลายคนก็ต่างเข้าใจตรงกัน เพราะพวกเธอล้วนเป็นทายาทตระกูลใหญ่  อะไรที่ไม่เป็นข่าวล้วนรู้หมด วงการบันเทิงและธุรกิจหลายอย่างมันก็มีด้านเทาๆ หรือเกือบจะมืดดำด้วยซ้ำ  ดาราดังๆ หลายคนต่างเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้งานและมีตัวตนพื้นที่สื่อ  

“พวกเธออย่าคิดไปเชียว …ฉันก็สงสัยข้อนี้ แต่ลองสืบแล้วไม่มี  เขาโดดเด่นจริงๆ นะแก ยิ่งเป็นวีดีโอตอนออกเกมโชว์แบบว่า เหมือนนางพญาเลยอ่ะ”

“เวอร์ไปแระแก  ไหนๆ มาดูสิ”  

อี้เฟยหลิงพูดขึ้นพร้อมชะโงกหน้าไปดูภาพดารานางร้ายคนนั้น  ปกติเธอไม่ได้สนใจดาราเท่าไรเมื่อเพื่อนให้ความสนใจ จึงได้เหลือบตาไปมองร่วมด้วย

พี่สาวสวยคนนั้น!!!

อี้เฟยหลิงเบิกตากว้างเล็กน้อยพร้อมสายตาแพรวพราว  มุมปากยกยิ้มอย่างชั่วร้าย  เธอรีบส่งข้อความหาพี่ชายสุดรักทันที

ติ้ง ติ้ง

เสียงข้อความมือถือสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดของอี้เฟยหลาง  ซึ่งย่อมเป็นข้อความจากคนในครอบครัวเท่านั้น ชายหนุ่มจึงหยิบมือถือขึ้นเปิดอ่านดูข้อความทันที

“พี่ชาย…น้องสาวที่น่ารักของพี่มีข้อมูลหญิงสาวที่ขายภาพคนนั้น”

ชายหนุ่มยกปากยิ้ม พลางคิดถึงหน้าน้องสาว คาดว่าตอนนี้ใบหน้านั่นต้องยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และเต็มไปด้วยความลำพองใจ  เขาหันเอ่ยกับเลขาส่วนตัวเบา ๆ  

“โอนเงินให้อี้เฟยหลิง  10 ล้านหยวน”

เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเป็นประจำ  สิ่งตอบแทนที่น้องสาวตัวร้ายนี้ต้องการ คือ เงินเท่านั้น  

แม้ปกติเขาจะชื่นชอบงานศิลปะ  แต่ไม่ได้ติดตามถึงเพียงนี้ 

แต่เป็นความต้องการของคุณย่า เขาผู้เป็นหลานรับปากแล้วจึงจำเป็นต้องจัดการให้ท่านคิดว่าเป็นเรื่องง่ายที่ไม่ลำบากอะไร  ทว่ากลับเป็นสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิด  เลยผ่านมาเกือบครึ่งเดือนเขากลับสืบหาข่าวอะไรไม่ได้

เช่นนั้น 10 ล้านหยวนย่อมไม่มากเกินไปแต่สำหรับน้องสาว  จ่ายมือหนักหน่อยล้วนเป็นสิ่งที่ดี

ติ้ง ติ้ง   

เมื่อข้อความแจ้งยอดเงินเข้า  10  ล้านหยวน  อี้เฟยหลิงยิ้มหน้าระรื่นอย่างพอใจ  พี่ชายมือหนักแบบนี้ช่างน่านับถือ  เธอยืนตัวตรงขึ้นพร้อมส่งข้อความตอบกลับ

“นางร้ายไป๋หรง”

กดส่งเรียบร้อย การซื้อขายเป็นอันเสร็จสิ้น

อี้เฟยหลิงมองยอดเงินพร้อมวางแผนการใช้ทันที กระเป๋าอันลิมิเต็ดใบนั้น  ในที่สุดเธอก็จะได้มาครอบครอง  เช่นนี้ต้องตอบแทนเพื่อนสักหน่อย

“ฉันว่าสักหน่อยเขาต้องมีข่าวกับพี่ชายแน่นอน”

เมื่อเฟยหลิง เอ่ยเช่นนี้ทุกคนต่างคิดไปในทิศทางเดิม  แววตาของเพื่อนที่ส่งมาทำให้อี้เฟยหลิงรีบพูดปฏิเสธ

“ไม่ใช่แบบนั้น  พวกเธอดูสิ เธอมีเสน่ห์น่าค้นหามากนะ  ผู้หญิงสวยแบบนี้พี่ชายชอบไม่พ้นเงือมมือแน่นอน”

“โอ้ยย.. ทำไมพี่ชายใจร้าย”

เพื่อนๆ ของเฟยหลิงต่างพากันโอดครวญ เอามือกุ้มหัวใจรับไม่ได้ที่พี่ชายในดวงที่ที่พวกเธอมอบตำแหน่งพี่ชายที่แสนดีให้เมื่อก่อน กลายเป็นหนุ่มเพลย์บอย จนได้รับฉายาบุรุษเจ้าสำราญ  เวลาที่เขามีข่าวชอบพอใครสักคน ทำให้สาวน้อยต่างเจ็บปวดหัวใจ 

“อย่างอื่นอย่าพึ่งสนใจเลย วันนี้กินให้เต็มที่ เราเลี้ยงเอง”

เพราะเพื่อนเธอจึงได้ขายข่าวได้เงินตั้ง 10  ล้านหยวน แค่นี้เธอจ่ายไหว

“ว้าว.. เฟยหลิงเธอคือนางฟ้าในกลุ่มของเรา”

“ใช่ๆ”  ทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วย

ณ ห้องทำงานของอี้เฟยหยาง

ไม่มีข้อมูล อย่างอื่นเลยหรือ”

 

อี้เฟยหลิงเอ่ยถามอย่างสงสัย

ไป๋หรง เป็นชื่อของผู้วาดภาพที่สลักไว้ไม่ผิดเพี้ยน  เขาสั่งให้คนหาสืบเรื่องราวของไป๋หรง ไม่มีความเป็นได้สักนิดว่าหญิงสาวจะเป็นผู้วาดภาพเอง    เช่นนั้น คงต้องเป็นผู้นำมาขายต่อเท่านั้น

          ตารางงานของหญิงสาววันนี้  มีงานเดินแบบแฟชั่นโชว์

หลังจากเห็นภาพถ่าย ภาพของหญิงสาวก็ตราตรึงในใจของอี้เฟยหยางทันที เป็นหญิงสาวงดงามหมดจด ทรวดทรง องค์เอวน่ารัญจวนใจ   และยิ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับภาพวาดยิ่งน่าค้นหา

น่าสนใจจริงๆ

ช่วงนี้ข้างกายเขาก็ขาดคู่ควงมานาน  จะไปพบหญิงสาวสวยจะเพียงไปซื้อภาพวาดได้อย่างไร

รอยยิ้มมุมปากของอี้เฟยหยาง แฝงความชั่วร้ายพร้อมออกล่าเหยื่อ 

เลขาเป็นสีหน้าของนายหนุ่ม เธอก็อดสงสารหญิงสาวคนนั้นไม่ได้

งานแฟชั่นโชว์

พอเริ่มมีชื่อเสียง  งานบันเทิงต่างติดต่อเข้ามา  ไป๋หรงก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอรับงานทั้งหมด เพราะคิดว่าหลังเปิดเทอมเธอจะมีเวลาลดลง ตอนนั้นจึงจะค่อยๆ ลดงานลง

“น้องไป๋หรงคะ  วันนี้หนูจะได้เดินชุดฟินาเล่นะคะ  เดินให้เป็นนางพญาไปเลยนะหนูขา”

เมื่อมีผลประโยชน์มากมาย พี่เฟยเฟยก็ปรับเปลี่ยนตัวเองไปตามยอดเปอร์เซ็นต์ที่ได้รับทันที

“ค่ะ  เปลี่ยนชุดได้เลยค่ะ”

การได้มาซึ่งบัตรเชิญของอี้เฟยหยางไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างไร 

ก่อนงานจะเริ่ม อี้เฟยหยางก็มานั่งอยู่ตรงแถวหน้าของงาน

ดารานางแบบ หลายคนก็มองเห็นชายหนุ่มแล้ว ต่างก็คิดการได้มางานเดินแบบครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ  เผื่อได้มีโอกาสทำความรู้จักหรือความสวยของเราถูกตาต้องใจท่านประธานคนนี้ แค่มีข่าววันสองวันก็สบายไปหลายเดือนเลยดีเดียว

หญิงสาวเหล่านั้นคิดไปไกล  เพราะเมื่อจบงานแฟชั่นโชว์อี้เฟยหยางจะชอบควงนางแบบออกไปด้วยตลอด  รอบนี้ไม่รู้ใครจะโชคดี  งานดำเนินไปเรื่อยๆ จนมาถึงชุดสุดท้าย

“ชุดฟินาเล่ ภายใต้คอนเซปสวยอย่างทรงคุณค่าและสง่างาม”  

ไป๋หรงค่อยๆ ย่างก้าวออกมา นอกจากชุดที่ขับผิวคล้ายเนื้อหยกขาวชั้นดีแล้ว  ยังเน้นให้เป็นหญิงสาวมีทรวดทรงที่บุรุษเห็นต้องแอบกลืนน้ำลาย

แต่ละย่างก้าวของไป๋หรง คล้ายนางพญาใครเห็นต้องก้มนอบน้อมให้เธอและตอนนี้เธอได้ครอบครองโลกใบนี้แล้ว  

ความยิ่งใหญ่และความอลังการของชุดส่งให้สีหน้าและแววตาของหญิงสาวเย่อหยิ่ง  ทนงตนแฝงความอวดดี  

มีแต่เสียงสูดหายใจเข้าอย่างแรง 

ไม่มีแม้กระทั่งเสียงตบมือ 

ทุกคนล้วนตกตะลึง  

นอกจากเสียงเพลงที่ยังบรรเลงอยู่ แต่สิ่งอื่นทุกอย่างคล้ายหยุดนิ่ง  

แม้กระทั่งอี้เฟยหยาง  คล้ายหัวใจของเขาได้หยุดไว้ที่หญิงสาวแล้ว  

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา   ตอนพิเศษ บุรุษเฉกเช่นนี้

    ตอนพิเศษ บุรุษเฉกเช่นนี้ ไป๋หรงดำรงตำแหน่งประธานกรรมการสูงสุดและเป็นผู้นำตระกูลอี้ วันนี้เธอประชุมเพื่อกำหนดเกณฑ์การให้รางวัลพนักงานดีเด่น นอกจากโบนัสและการเลื่อนขั้นที่มีปกติแล้ว “ตกลง อูจิ้งเตรียมวันนำเสนอ” “ครับท่านไป๋หรง”ไป๋หรงได้นำวิธีการสร้างคนของตัวเองให้คนรักในองค์กร มาจากสมัยที่เธอเป็นฮองเฮา นั่นคือ มันต้องมีรางวัลสำหรับคนที่มีผลงานดีเด่นในแต่ละแผนก ทุกสายงานเริ่มตั้งแต่แม่บ้านจนถึงระดับผู้จัดการแต่จัดให้มาการประกวดผลงานประจำปีขึ้น ซึ่งข้อกำหนดกฎเกณฑ์มีไม่มากขอแค่ท่านประธานไป๋หรงพอใจก็คือได้รางวัล เธอก็ให้ความสำคัญตรงนี้มาก และจะต้องเป็นผู้ตัดสินเองเพื่อลดการมีเส้นสายและคำครหา เพราะมันคือรางวัลชอบอะไรก็คือให้อันนั้นแค่นั้น “เมียจ๋า พักก่อน พักก่อน” อี้เฟยหยางเดินมาพร้อมถาดใส่หม้อชา ในขณะที่พนักงานระดับสูงหลายคนกำลังอยู่ในห้องประชุม เขาไม่ได้สนใจสายตาคือการคำนับทักทายของใครเลย เดินตรงมาหาไป๋หรงเท่านั้น “สามีลองฝึกชงชา ตามที่เมียจ๋าสั่งแล้วนะจ้ะ ชิมดูสิว่าได้ไหม” ไป๋หรงยกจอกชาละเมียดจิบด้วยท

  • ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา   ตอนพิเศษ ค่ำคืนพิเศษ

    ตอนพิเศษ ค่ำคืนพิเศษไป๋หรงได้เข้าไปเป็นอาจารย์พิเศษในมหาวิทยาลัย และยังเป็นผู้ทรงคุณวุฒิที่ปรึกษาด้านการควบคุมสื่อของรัฐ และมีธุรกิจที่ต้องดูแลช่วยอี้เฟยหยางทำให้แขกที่มาร่วมงานแต่งงานของพวกเขา มีมากมายหลากหลายอาชีพ แต่การต้อนรับแขกจะขาดตกบกพร่องไม่ได้เด็ดขาด กว่าจะต้อนรับแขกจนครบในงานแต่งก็ทำให้ไป๋หรงเหนื่อยสายตัวแทบขาด“เหนื่อยมากเลย ฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้านอนเลยนะคะ”“ได้ยังไง วันนี้คุณสัญญาว่าจะให้ผมทั้งคืนนะ”อี้เฟยหยางรีบเข้ามาโอบกอดไป๋หรงทันที“พี่หยางหยาง ฉันเหนื่อยมากเลยฉันขอนอนนะคะ”เสียงหวานไป๋หรงออดอ้อนเธอรู้ว่า อย่างไรอี้เฟยหยางจะยอมเธอ“เรื่องนี้พี่ให้หรงเอ๋อร์ไม่ได้จริง ๆ มา ๆ พี่จะช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้า”กลิ่นสุราจากอี้เฟยหยางส่งกลิ่นมากับน้ำเสียง ลมหายใจรวยรินรดต้นคอระหงของหญิงสาวทำให้เธอเริ่มรู้สึกวาบวิวไม่น้อย “ไม่เป็นไร ฉันจัดการเองได้ค่ะ” ไป๋หรงรีบเอ่ยขัดไม้มือของอี้เฟยหยางแม้จะเป็นแฟนกันมา 4-5 ปี นอกจากจูบแล้วอี้เฟยหยางก็ไม่เคยเกินเลยกับหญิงสาว วันนี้คืนแต่งงานของเขา เขาย่อมไม่ยอมปล่อยไป๋หรงไปแน่นอน“หรงเอ๋อร์ ที่รักของพี่” อี้เฟยหยางเองก็เมามายไม่ใ

  • ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา   ตอนที่ 77 เปิดตัว

    ตอนที่ 77 เปิดตัว ภาพไป๋หรงเคียงคู่กับอี้เฟยหยางที่ต่างประเทศถูกเผยแพร่ออกมา หลายคนเริ่มตั้งข้อคำถามถึงความสัมพันธ์ เฟย เฟย ให้ข้อมูลกับสื่อว่า ไป๋หรงจะชี้แจงด้วยตนเองในช่วงเช้าอี้เฟยหยางไปส่งไป๋หรงไปทำงานเป็นประชาสัมพันธ์ที่โรงพยาบาล รถหรูคันใหญ่จอดอยู่ตรงบริเวณด้านหลังของโรงพยาบาล“ไม่ต้องเข้าไปส่งหรอกค่ะ ฉันเข้าไปเองได้” “แล้วตอนเย็นจะผมมารับได้ไหม”“ทำให้เป็นปกติดีกว่านะคะ ฉันไม่อยากจะเก็บไว้เปรียบเทียบช่วงที่คุณเริ่มเบื่อแล้ว” อี้เฟยหยางชะงักเล็กน้อย แล้วยิ้มตอบ“ถ้าอย่างนั้น ถ้าผมว่างผมมารับนะคะ”“ค่ะ” เมื่ออี้เฟยหยางเดินกลับขึ้นไปบนรถ ซีซานก็เดินมาประกบหญิงสาวเดินเข้าไปยังโรงพยาบาล บรรยากาศของโรงพยาบาลยังเต็มไปด้วยผู้คนขวักไขว่ เป็นสถานที่ที่ทุกคนไม่รู้สึกยินดีที่จะมา แม้จะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอกับไป๋หรงแต่ก็ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายใด ๆ นักข่าวที่มารอทำข่าวก็มีมารยาท ไป๋หรงแจ้งว่าไม่สะดวกให้สัมภาษณ์ในเวลางาน พวกเขามาเพียงเก็บภาพถ่ายก็ออกไปในขณะนั้นที่สำนักงานใหญ่บริษัทตระกูลอี้ “ในเมื่อตกลงคบกันแล้วก็ชวนเธอมากินข้าวที่บ้านสิ” อี้เฟยหยางเงยหน

  • ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา   ตอนที่ 76 ขอบคุณที่ไม่ใส่ใจ...อดีต

    ตอนที่ 76 ขอบคุณที่ไม่ใส่ใจ...อดีต การที่อี้เฟยหยางเป็นหนุ่มเจ้าสำราญทำให้ชายหนุ่มสามารถคิดแผนท่องเที่ยวได้หลากหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นการดื่มดำไปกับบรรยากาศในเมืองหรือลิ้มลองอาหารที่แปลกใหม่หรือแม้กระทั้งแหล่งศูนย์รวมสินค้า แบรนด์เนมที่สาวๆ พลาดไม่ได้เด็ดขาด นับได้ว่าการเริ่มต้นของอี้เฟยหยางครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ไม่มีอะไรผิดพลาดเหมือนเช่นเคย หลังจากที่ได้พักผ่อนมาหลายวันก็ได้เวลากลับไปลุยงานกันอีกครั้งขณะที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางออกจากโรงแรมไป๋หรงก็เอ่ยถามชายหนุ่ม “ไม่สบายหรือคะ” “เปล่าหรอกครับ ผมแค่รู้สึกว่าเวลาผ่านไปรวดเร็วนัก” ไป๋หรงยิ้มตอบ “ไว้โอกาสหน้า พวกเรามากันอีกนะคะ ฉันสนุกมากเลย” อี้เฟยหยางกุมมือของไป๋หรงขึ้นมา “สัญญานะครับ” “ค่ะสัญญา” เมื่อกลับมาถึงสนามบิน อี้เฟยหยางก็ส่งไป๋หรงกลับบ้านทันทีเพราะรู้ว่าการเดินทางมันเหนื่อยจำเป็นต้องรีบพักผ่อน ส่วนตัวเองรีบเดินทางกลับบริษัท“กลับมาแล้วหรือคะพี่ชาย” เมื่อไปถึงห้องทำงาน ยังไม่ทันได้นั่งก็ได้ยินเสียงน้องสาวสุดแสบดังขึ้น

  • ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา   ตอนที่ 75 แล้วต่อกัน ให้โอกาสตัวเองได้เดินต่อ

    ตอนที่ 75 แล้วต่อกัน ให้โอกาสตัวเองได้เดินต่อ อี้เฟยหยางไม่ได้รับรู้เรื่องราวระหว่างไป๋หรงกับตระกูลซ่งและตระกูลจ้าว เมื่อเห็นซ่งเฟยซูก็โค้งศรีษะกล่าวทักทายอีกฝ่ายด้วยไมตรี “ไม่แปลกใจเลยนะครับที่ได้เจอกันที่นี่” เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนของชายหนุ่มดึงซ่งเฟยซูมีสติ เธอเสียอาการเพียงเล็กน้อยรีบปรับสีหน้าพูดตอบอีกฝ่าย “นั่นสิค่ะ อืม...คุณไป๋หรงฉันขอรบกวนเวลาสักครู่จะได้ไหมคะ” แม้จะรู้ตัวว่าตนเองผิดและอยู่ในจุดที่เสียเปรียบอีกฝ่าย แต่ว่าความจองหองที่ติดตัวทำให้ซ่งเฟยซูยังคงอวดดีอยู่ น้ำเสียงที่พูดยังดูไร้ความสำนึกผิดใด ๆไป๋หรงไม่ถือสา เธอหันไปขอตัวกับอี้เฟยหยางแล้วหันมาพูด“ค่ะ...เชิญคุณซ่งเฟยซูค่ะ” ภายในงานมีที่นั่งรับรองแขกอยู่หลายจุด ซ่งเฟยซูเลือกจุดที่ค่อนข้างห่างไกลผู้คน เห็นความนิ่งเงียบของไป๋หรงยิ่งทำให้ซ่งเฟยซูรู้สึกกระสับกระส่าย เมื่อนั่งลงจึงรีบพูดสิ่งที่อยู่ในใจซ่งเฟยซูยกชาดื่มเพื่อปกปิดอาการเธอหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้าถามขึ้น “เธอไม่คิดจะกลับตระกูล” “ตรงที่ฉันอยู่ตอนนี้ไม่ดีตรงไหนคะ ฉันมีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนที่รักข้างกาย”

  • ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา   ตอนที่  74  ร้อนตัว 

    ตอนที่ 74 ร้อนตัว อี้เฟยหยางตื่นมายืนรอไป๋หรงก่อนเวลานัดหมายเกือบชั่วโมง เขายืนนิ่งพิงกายอยู่หน้าประตูห้องของหญิงสาวใบหน้ายิ้มแย้มคล้ายคนโง่งม ชายหนุ่มปัดหน้าจอมือถือไปมา เมื่อก่อนเขาไม่เคยจะโพสลงเวยปั๋วส่วนตัวเองสักครั้ง หากจำไม่ผิดโพสเองล่าสุดจะเมื่อ 3 ปีที่แล้ว นอกนั้นจะเป็นของสื่อหรือเหล่าเซเลบแท็กมาเสียมากกว่า เพราะเรื่องราวเหล่านั้นล้วนไร้สาระสนุกสนานไปวัน ๆ ทว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เขาอยากจะโพสเก็บความทรงจำไว้ เขาจึงอยากจะขอไป๋หรงโพสข้อความประทับใจเก็บไว้ด้วยกันดวงตาของอี้เฟยหยางเป็นประกายวับวาว รอยยิ้มกดลึกลงกว่าเดิมแต่ว่า!!! สิ่งที่อยู่ในหน้าจอมือถือที่หน้าเวยปั๋วส่วนตัวของเขา ทำให้ดวงตาของชายหนุ่มกลายเป็นสีหม่นเบิกกว้างตกตะลึง อะไรกัน ทำไมมีโพสไร้สาระมากมายขนาดนี้กันเนี้ย เฮ้ย!! ไม่นะ ความฝันหวานฉ่ำพังทลายลงไม่มีสิ้นดี ในเวยปั๋วล้วนมีแต่ภาพอี้เฟยหยางโอบกอดคอลเคลียกับดาราหญิงมากหน้าหลายตาในงานเลี้ยงสังสรรค์แทบจะไม่ซ้ำสถานที่ บางชนแก้ว บางชนแก้ม แม้จะดูไม่วาบหวิวทว่าแต่ละรูปล้วนเต็มไปด้วยความผิดค่อนข้างร้ายแรงภาพเหล่า

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status