บทที่ 1346

บทล่าสุด

• ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1912

  “ระบบ ช่วยข้าตรวจนับสมบัติที แล้วนำของที่ดูออกว่าเป็นของโจรชัด ๆ ไปลงในแพลตฟอร์มซื้อขาย”กู้หว่านเยว่สั่งการ คนของหนานโย่วน่าจะมาถึงแล้ว“ขอรับ” น้ำเสียงของระบบพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างน่าประหลาดทหารม้าของกองทัพซินเยว่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ เพียงครู่เดียว ก็สามารถกำจัดหน่วยลาดตระเวนที่ปากถ้ำได้ทั้งหมด ขณะนี้ ชาวบ้านที่อยู่ข้างในก็เพิ่งหาทางออกเจอและวิ่งออกมา เมื่อเห็นศพนอนเกลื่อนกลาดอยู่นอกถ้ำ ต่างก็ตกตะลึงกันไปหมด “คนตายแล้ว คนตายแล้ว!”“รีบหนีเร็ว!”ทุกคนต่างพยายามวิ่งออกไปข้างนอกหนานโย่วหายใจติดขัด เขามองไปยังคนของกองทัพซินเยว่ ที่สำคัญคือเขาไม่รู้ว่าคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่ออะไร หากพวกเขามาเพื่อสังหารชาวบ้าน ก็คงไม่ดีแน่ยังดีที่ชายผู้เป็นหัวหน้าโบกมือ คนของกองทัพซินเยว่ก็ถอยออกไปอย่างพร้อมเพรียง เปิดทางให้ชาวบ้านเหล่านี้“กลับไปยังมาตุภูมิของพวกเจ้าเถิด ต่อไปอย่าได้ถูกหลอกอีก”ชายผู้นั้นเอ่ยปาก น้ำเสียงทุ้มลึกน่าฟังเป็นพิเศษเหล่าชาวบ้านเพิ่งจะตระหนักได้ว่า แท้จริงแล้วชายผู้นี้มาเพื่อช่วยพวกเขา ต่างก็รีบคุกเข่าลงกับพื้นทันที“ขอบคุณท่านแม่ทัพที่ช่วยชีวิตพวกเร

• ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1911

  วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทีแรกเหล่าสหายที่อยู่นอกอุโมงค์เหมืองก็หมดสติไปครึ่งหนึ่งโดยไร้สาเหตุ จากนั้นก็มีกองทัพหนึ่งกองทัพมาอีก หรือว่าพวกเขาไปล่วงเกินใครเข้าโดยไม่ตั้งใจ?หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนคิดไปในทิศทางเดียวกับหนานโย่วอย่างรวดเร็ว เขาคาดเดาว่าที่เป็นเช่นนี้อาจเป็นเพราะพวกเขาลักพาตัวคนที่ไม่ควรลักพาตัวหรือไม่ จึงทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้“เฮ้ย!”หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนโบกมือทั้งสองข้าง พยายามจะเจรจา“อย่าเพิ่งวู่วาม มีอะไรก็พูดคุยกันดี ๆ พวกท่านต้องการอะไรก็บอกมาดูก่อนหากพวกเราพอจะทำให้ได้ ก็จะพยายามอย่างเต็มที่”เขาคิดว่า หากพลาดพลั้งจับคนของอีกฝ่ายมาผิด ก็แค่ปล่อยตัวไป ไม่จำเป็นต้องล่วงเกินกองทัพทั้งกองทัพ เพื่อคนเพียงคนเดียวหากเป็นที่รังเก่าของพวกเขาอย่างตลาดมืด แน่นอนว่าย่อมไม่กลัวกองทัพเพียงกองทัพเดียวทว่าวันนี้ในอุโมงค์เหมืองของพวกเขาเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมากเกินไป เขาจึงกังวลว่าอีกฝ่ายจะมีไม้ตายอยู่อีกสู้จับมือเป็นมิตรอาจจะดีกว่า ไม่แน่ว่าอาจได้สหายเพิ่มขึ้นมาอีกคนชายที่อยู่บนหลังม้าสีเงินขาวพลันยกมือซ้ายขึ้นเล็กน้อย ทหารม้าที่อยู่ด้านหลังก็หยุดลงอย่าง

• ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1910

  โชคดีที่บางคนมีน้ำใจช่วยพยุงคนเจ็บออกมาด้วยผ่านไปครู่หนึ่งในอุโมงค์เหมืองก็เหลือคนเพียงไม่กี่คนแล้วเมื่อกู้หว่านเยว่เห็นดังนี้ ก็รีบมุ่งหน้าไปยังอีกด้านหนึ่งทันทีไม่ไกลจากอุโมงค์เหมืองไม่ไกลนัก หนานโย่วยังคงกังวล จู่ๆ ก็ได้ยินผู้ใต้บังคับบัญชาถามด้วยความประหลาดใจ “องค์ชายรอง ท่านดูนั่น ที่ปากอุโมงค์เหมือนมีทหารยามหลายคนล้มลงแล้ว”หนานโย่วรีบขยี้ตาเมื่อมองดูดีๆ ก็พบว่าเป็นเรื่องจริง!หน่วยลาดตระเวนที่ลาดตระเวนอยู่ตรงปากอุโมงค์ในตอนแรกล้มลงทีละคน“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”“องค์ชายรอง ท่านว่านี่ใช่ฝีมือขององค์หญิงน้อยหรือไม่? นางเข้าไปได้สักระยะแล้ว”หนานโย่วตาเป็นประกายทันที เขาจำได้ว่ากู้หว่านเยว่มีความรู้ด้านการแพทย์ เช่นนั้นก็ย่อมใช้พิษเป็น ไม่แน่ว่าคนพวกนี้อาจจะโดนกู้หว่านเยว่วางยาจริงๆ ก็ได้“เยี่ยมไปเลย รีบแจ้งให้คนของพวกเรามาที่นี่ด่วน กวาดล้างหน่วยลาดตระเวนพวกนี้ให้หมด”หนานโย่วออกคำสั่งด้วยความตื่นเต้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกลุ่มคนจำนวนมากเดิมทีคิดว่าเป็นคนของพวกเขามาแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าคนพวกนี้กลับมาจากฝั่งตรงข้าม อีกทั้งยังมากันไม่น้อย คนกลุ่มนั้นมุ่

• ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1909

  มองไปแยกไม่ออกเลยว่าใครบ้างที่ยังมีชีวิต และใครบ้างที่สิ้นใจแล้วชายคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ประตูที่สุดเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเบิกกว้างมองตรงมายังกู้หว่านเยว่ ก่อนแววตาคู่นั้นจะส่องประกายความหวังฉับพลันเขาเพิ่งถูกจับมาได้ไม่นาน มองออกว่ากู้หว่านเยว่ไม่เหมือนคนพวกนั้น“ท่าน ท่านมาช่วยพวกเราใช่หรือไม่?”ชายคนนั้นพยายามเปล่งเสียงพูดออกมา เขาเลียริมฝีปากที่แห้งผากแล้วจ้องมองนางอย่างวิงวอนขณะเดียวกันก็เขยิบถอยหลัง กลัวว่าตัวเองเดาผิด จะโดนซ้อมอีกหลายวันนี้เขาเอาแต่คิดเรื่องหนี โดนซ้อมมาหลายครั้งแล้วกู้หว่านเยว่เห็นว่าบนตัวเขามีบาดแผลมากมาย จึงกล่าวอย่างเห็นใจ “ไม่ต้องกลัว ข้ามาช่วยพวกเจ้า”“จริงหรือ เยี่ยมไปเลย ท่านรีบปล่อยพวกเราเอาไปเถอะ”ชายคนนั้นดีใจมาก เสียงตื่นเต้นดึงดูดผู้คนรอบข้างหันมามองทุกคนเริ่มพากันเข้ามารุมล้อม“แม่นาง ท่านมาช่วยพวกเราหรือ?”“ปล่อยพวกเราออกไปได้จริงหรือ?”กู้หว่านเยว่ล้วงไปคำสั่งที่หนานโย่วมอบให้นางก่อนหน้านี้ออกมา “ข้าคือสหายขององค์ชายลองแห่งแคว้นเซียนหลิง องค์ชายรองนำทหารมาช่วยพวกเจ้าแล้ว ”หลังประตูเหล็กมีคนมากกว่าสองพันคน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดค

• ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1908

  แต่คำพูดของหนานโย่วไม่มีผลใดๆ ต่อกู้หว่านเยว่เลย กู้หว่านเยว่พุ่งออกไปไกลในแวบเดียวโดยไม่ฟังเขา“นี่!”หนานโย่วคิดจะไปดึงนางอีกครั้ง แต่โดนผู้ใต้บังคับบัญชาดึงไว้ก่อน“องค์ชายรอง อยากเข้าไป ตรงนั้นอยู่ในระยะสายตาของหน่วยลาดตระเวนแล้ว ท่านเข้าไปต้องถูกจับได้แน่”หนานโย่วตกใจจนรีบถอยกลับไป วรยุทธ์ของเขาไม่สูง ไม่กล้าฝืนในเวลานี้ ทำได้เพียงภาวนาในใจขอให้กู้หว่านเยว่ปลอดภัยขณะเดียวกันหลังจากกู้หว่านเยว่บินออกไป นางไม่ได้หายตัวไปในทันที แต่รอจนพ้นสายตาของพวกหนานโย่ว เมื่อมั่นใจว่าไม่มีคนแล้ว จึงจะวาร์ปเข้าไปในมิติจากนั้นก็บังคับมิติค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปใกล้ปากอุโมงค์เห็นได้ชัดว่าอุโมงค์เหมืองแห่งนี้ถูกทิ้งร้างนานแล้ว ปากอุโมงค์ทรุดโทรมมาก มีเศษหินเศษดินร่วงลงมาเป็นระยะเวลานี้เอง มีหน่วยลาดตระเวนมาเปลี่ยนเวรยามพอดีกู้หว่านเยว่รีบเข้าไปแอบฟังพวกเขาใกล้ๆ“ตื่นตัวหน่อย อย่าเผลอหลับเสียล่ะ รอบนี้คนเยอะ ต้องจับตาดูให้ดี ระวังเกิดปัญหา”“ได้ยินว่าลั่วหลิงปลอมตัวเป็นเทพธิดา ถูกคนของแคว้นเซียนหลิงจับได้แล้ว?”“จับได้แล้วอย่างไร? แต่ก็ยังจับตัวไม่ได้ไม่ใช่หรือ?”มีคนกระซิบเบาๆ “ผู้หญิ

• ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1907

  “บนถนนมีร้านมากมายเช่นนี้ ร้านของท่านกลับขายดีไม่หยุดเลยนะ” กู้หว่านเยว่ชวนคุยเถ้าแก่ยิ้มอย่างขมขื่น “ลูกค้าทั้งสองมาจากต่างถิ่นกระมัง ร้านข้าก็แค่ดูเหมือนจะขายดี เวลามีเรื่องอะไร คนที่ซวยก่อนก็คือพ่อค้าแม่ค้าข้างทางอย่างพวกเรา”ชายแดนทางใต้ของพวกเขาไร้ระเบียบ มักจะเกิดการต่อสู้ขึ้นตามถนนพวกคนที่ต่อสู้ไม่เคยเห็นหัวร้านข้างทาง ส่วนมากข้าวของในร้านถูกทำลายจนพังพินาศกู้หว่านเยว่พยักหน้า ในดินแดนที่วุ่นไหวเช่นนี้ อยากหาเลี้ยงปากท้องไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ“ใช่แล้ว เถ้าแก่ ในเมื่อท่านเปิดร้านข้างทาง ย่อมเจอผู้คนหลากหลาย”เช่นนั้นท่านเคยได้ยินกองทัพซินเยว่หรือไม่?เถ้าแก่พลางต้มบะหมี่ พลางพยักหน้า “เคยได้ยินสิ เมืองถัดไปก็อยู่ภายใต้อำนาจของกองทัพซินเยว่ อีกไม่นานก็จะบุกมาถึงที่นี่แล้ว”ลมหายใจกู้หว่านเยว่ชะงัก “เจียวโจวหรือ?”“ใช่”เถ้าแก่ยกบะหมี่มาอย่างกระฉับกระเฉง กู้หว่านเยว่ไม่มีกะจิตกะใจที่จะกินแล้ว นางกินไปแค่สองคำแต่หนานโย่วกลับกินอย่างเอร็ดอร่อย เป็นได้ชัดว่าหิวแล้ว“องค์ชายรอง” คนที่ถูกส่งออกไปหาเขาเริ่มทยอยกลับมา เขากระซิบข้างหูหนานโย่ว “หาอุโมงค์เหมือนเจอแล้วพ่ะย่ะค่