“แกน่ะนะ จูบกับท่านประธาน”
แอนนี่ร้องเสียงหลง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วทำเสียงเบาลง เมื่อเห็นสายตาดุของมารีอา
เนื่องจากเวลานี้เป็นตอนเที่ยง มารีอาจึงชวนแอนนี่เพื่อนรักออกมาหาอะไรกิน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้เพื่อนฟัง
“ชู่ เบา ๆ สิแก ฉันบอกแล้วไงว่ามันเป็นอุบัติเหตุ” มารีอาปรามเพื่อนให้ทำเสียงเบาลง
“แล้วเป็นไง รู้สึกดีปะ” แอนนี่ทำตาเล็กตาน้อยยิ้มแซว
“ดีกับผีสิ แค่ปากกระแทกกัน ปากไม่เจ่อก็ดีเท่าไรแล้ว” มารีอาคว่ำปากนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า ยังรู้สึกอึดอัดไม่หาย
“เฮ้ยยแก แต่ที่แกจูบอะ นั่นประธานลี่เชียวนะ แต่จะว่าไป ประธานลี่อะหล่อมากนะแก อายุก็ยังน้อย ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่ง ใครได้ไปคงสบายไปทั้งชาติ แกนี่โคตรโชคดี ได้จุ๊บกับท่านด้วย” แอนนี่ยิ้มกริ่ม ทำท่าทางฝันหวาน
“ตรงไหน โชคดีตรงไหน ก็บอกแล้วว่าแค่ปากกระแทกกัน คนขี้เก๊กแบบนี้ ถ้าใครได้ไปคงจะอึดอัดไปทั้งชาติละสิไม่ว่า แกก็ดูเขาทำงานสิ เป๊ะเว่อร์ขนาดนั้น ทั้งทรงผมงี้ ทั้งการแต่งตัวงี้ เนี้ยบซะจน ไม่รู้ว่าเป็นเกย์หรือเปล่า” มารีอาส่ายหน้า
“เออ ๆ ช่างมันเหอะ ถ้าเกย์หล่อขนาดนี้ฉันก็เอา จะทำให้ลืมผู้ชายไปเลย”
“เพ้อเจ้ออะแกเนี่ย แกคิดว่าคนที่ชอบผู้ชายด้วยกันแบบนั้น จะมาชอบชะนีอย่างพวกเราเนี่ยเหรอ ไม่มีทาง”
“เออน่ะ ฉันก็แค่พูดเล่นหรอกน่า ยังไงประธานลี่เขาก็ไกลเกินฝันสำหรับพวกเราอยู่ดี แล้วไง วันนี้แกชวนฉันออกมากินข้าวเที่ยงข้างนอกบริษัททำไมเนี่ย ปกติกินแต่ในแคนทีน”
“คืองี้ คือ...” มารีอาอ้ำอึ้ง
“อะไรของแก เล่ามาสิเร็ว ๆ”
“คืนนั้น… ที่ผับ คือ…” มารีอารู้สึกอายจนไม่กล้าเล่า
“เร็ว จะคง จะคือ อะไร”
“ฉะ… ฉันทำแหวนเพชรหาย”
“หาาาา แหวนหมั้นแกอะนะ !”
“อือ ใช่”
“เออ… หาย หายแล้วไง หายก็หายไปสิ ก็แกจะถอนหมั้น เพราะตาอนิรุตนอกใจแกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” แอนนี่ทำเสียงตกใจในตอนแรก ก่อนจะปรับน้ำเสียงเป็นเฉย ๆ ราวกับเป็นเรื่องปกติ
“บ้า นั่นมันแหวนเพชรเก่าแก่ของแม่เขา ฉันจะถอนหมั้นฉันก็ต้องเอาไปคืนเขาสิ”
“ก็เขานอกใจแก แกก็มีสิทธิยึดของหมั้นได้ ไม่ใช่ไง้”
“ก็ใช่ แต่ฉันไม่เอาไง ไม่อยากได้อะไรเลย”
“อ้าววววว”
“ไม่อ้าวสิ เพราะเรื่องสำคัญที่ฉันชวนแกมาคุยวันนี้ เพราะฉันจะให้แกช่วยฉันหาแหวนวงนั้น” มารีอาขยับแว่นทำสีหน้าจริงจัง
“เออได้ เดี๋ยวช่วยหา แล้วแกหาดีแล้วเหรอ ที่บ้าน ที่ห้องน้ำ ที่ห้องนอน ที่โต๊ะทำงาน”
“หาดีหมดแล้วทุกที่ เป็นสิบรอบเลยด้วย” มารีอาตอบแบบเหนื่อย ๆ
“อ้าววว แล้วแกจะทำไงอะ”
“ที่ผับนั่น”
“ที่ผับ ?”
“ช่ายยย แกช่วยฉันแต่งตัวแบบวันนั้น แล้วพาไปที่ผับนั่นอีกได้ไหม ฉันมีคนต้องตามหา”
“ใคร ?”
“ผู้ชาย”
“ผู้ชายยยยย !!” แอนนี่ร้องเสียงหลงไม่คิดว่าสาวใสซื่ออย่างมารีอาจะติดใจสถานที่ยามราตรีถึงขนาดชวนเธอไปตามหาผู้ชาย
“แกจะตกใจทำไมแอนนี่ แค่ฉันจะตามหาผู้ชายคนหนึ่งเอง ที่จริงยังมีเรื่องน่าตกใจกว่านั้นเป็นร้อยเท่า”
มารีอาทำหน้าหงอย ไม่รู้ว่าควรจะเล่าเรื่อง One night stand ที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟังดีหรือเปล่า เพราะสำหรับเธอแล้ว มันเป็นเรื่องน่าอายมาก
“เรื่องอะไร มีเรื่องอะไรที่น่าตกใจกว่านั้นอีก”
“ก็ตอนที่แกออกไปกับคุณเจมส์”
“เออแล้วไง อย่าบอกนะว่าแกไปกับไอ้หนุ่มสองคนนั้น” แอนนี่ทำตาโตยกมือขึ้นมาปิดปาก
“บ้า ไม่ใช่สองคนนั้น”
“แล้ว แล้วแก… ไปกับใคร ?”
“ไม่รู้ ฉันเมา” มารีอาตอบเสียงอ่อย
“อย่าบอกนะว่าแก จุด จุด จุด กับผู้ชายแปลกหน้า” แอนนี่ไม่กล้าพูดออกมาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ยังไม่หายตกใจ
“เออ จุด จุด จุด นั่นแหละ” มารีอาก้มหน้าตอบไม่เต็มเสียงเท่าไรนัก
“แก แล้วแกได้ป้องกันไหม” แอนนี่จ้องหน้าเพื่อนทำตาปริบ ๆ ตั้งหน้าตั้งตาฟังคำตอบ
“อะไรคือป้องกัน” แต่สาวใสซื่อบริสุทธิ์ที่จำไม่ได้แม้กระทั่งว่าเขาทำอะไรเธอบ้างกลับช่างไร้เดียงสาได้แต่ทำหน้างง ๆ
“โอ๊ยยยยยยย ยัยมาร์ ! นี่แกสอบตกวิชาเพศศึกษาหรือยังไง แหม่ ฉันจะพูดยังไงดี ฮะเนี่ย !”
“ก็อะไรเล่า แกก็พูดมาสิ”
“ก็ถุงยางอนามัยไง เขาใช้กับแกไหม”
“มะ ไม่รู้”
“อ้าวว งั้นแล้วเขาหลั่งนอก หรือ หลั่งใน”
“อะ อะไรของแก ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า”
ทุกคนรัวถามเธอชนิดพูดเออตอบเอง แอนนี่ได้เพียงแต่พูดอ้าปากค้างเพราะพูดอะไรไม่ทัน ก่อนทุกคนจะเห็นท่านประธานลี่หานเดินมาที่แผนก ทำให้ทุกคนต้องหยุดคุยกันแล้วรีบก้มหน้าคำนับท่าน แต่เขากลับมาหยุดยืนตรงที่แอนนี่ยืนอยู่“เก็บของเสร็จหมดหรือยัง”“เสร็จแล้วค่ะ ของแอนนี่มีไม่เยอะ”“นี่กาแฟของโปรดเรา พี่ให้คนลงไปสั่งมาให้” เขาพูดพลางส่งแก้วน้ำในมือมาให้ นี่แค่ได้ยินเธอคุยกับมารีอาว่าอยากกินเฉย ๆ ก็รีบหามาให้ เล่นเอาใจกันเสียขนาดนี้ ไม่หลงก็แย่แล้ว“แล้วไม่รอแอนนี่ลงไปสั่งเองล่ะคะ ถือมาให้ถึงที่นี่ทำไม”“ก็เห็นเมื่อกี้บอกว่าอยากกินไม่ใช่เหรอ พี่กลัวน้ำแข็งมันละลายเลยรีบเดินเอามาให้”“ไม่เห็นพี่หานต้องทำถึงขนาดนี้เลยนี่คะ” แอนนี่ยิ้มเขิน“ไหนของมีอะไรบ้าง มีอะไรให้พี่ช่วยถือไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง”“อืม งั้นเดี๋ยวพี่ให้ผู้ช่วยยกของเราเอาไปไว้ที่รถดีกว่า”“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”เธอส่งยิ้มให้เขาในขณะที่เขาก็ยิ้มอ่อนโยนกลับมาที่เธอ ภาพที่ทุกคนมองเห็นประหนึ่งว่ามีไฟสปอตไลต์ฉายส่องลงมาที่คนทั้งคู่แล้วพวกเธอและเขาเหล่านั้นเป็นตัวประกอบ~อย่าบอกนะว่า~ ทุกคนเริ่มส่งสายตามองหน้ากันไปมาเลิ่กลั่ก“ขอบคุณทุก
ผู้จัดการจินพูดรัวมาก รัวจนทุกคนเงียบสนิท เพราะพูดแทรกไม่ทัน ในขณะที่ผู้จัดการจินก็ไม่ได้สนใจยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาป้อย ๆ ตอนมารีอาอยู่กลับไม่เคยทำดีต่อเธอ พอไม่มีเธอขึ้นมา ก็นะ… เลยรู้ซึ้งถึงคุณค่าสิ้นเสียงของผู้จัดการจิน ตามด้วยเสียงเริ่มฮือฮาเพราะเริ่มคล้อยตามเพราะรู้สึกสงสารมารีอาขึ้นมาแต่ทว่า จู่ ๆ ผู้หญิงสวยคนนั้นกลับผละแขนจากลี่คุน แล้วเดินเข้ามาสวมกอดผู้จัดการจิน ท่ามกลางความตะลึงของทุกคน“มาร์ก็คิดถึงผู้จัดการจินนะคะ”~เอ๊ะ ! เสียงคุ้น ๆ~ผู้จัดการรีบเช็ดน้ำตา ในขณะที่มารีอาขยับตัวออกจากอ้อมกอด ผู้จัดการจินเริ่มเพ่งมองใบหน้าของมารีอาอย่างชัด ๆ“มาร์ มารีอา นี่ นี่ คือมารีอาจริง ๆ เหรอ”“ว่าไงครับ จะลาออกอีกไหม ?” ลี่คุนถามย้ำอีกรอบด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ“คะ คือ คือว่า… โอยจะเป็นลม” ...ในขณะที่ฝ่ายการตลาด ไม่รู้ว่าที่ข้างล่างเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เพราะพนักงานบางส่วนโดยเฉพาะที่ตำแหน่งต่ำลงมาก็ไม่ได้ลงไปต้อนรับทั้งหมดเนื่องจากต้องจำกัดพื้นที่“เฮ้อ คิดถึงยัยแอนจังเมื่อไหร่จะกลับมาน้า” เจ้อาร์ตบ่นพึมพำในขณะที่คนน้ำแข็งในแก้วกาแฟคาปูชิโน่เย็นที่ถืออยู่ในมือไปมา ยิ่งเป็นเครื่องดื่มกาแฟ
แต่อย่างน้อย วันนี้ก็ไม่มีแล้ว …มารีอาสาวพนักงานบัญชีที่ใส่แว่นหนา ๆ หน้าจืด ๆ คนที่ขี้เกียจแต่งหน้าแล้วใช้คำว่างานเยอะเอาแต่เฝ้าอยู่หน้าคอม คนเฉิ่ม ๆ ที่สวมเสื้อตัวโคร่ง ๆ ชอบทาแค่แป้งฝุ่นกับลิปมันมาทำงาน ตอนนี้เธออยู่กับเจ้าแม่สายแซ่บอย่างแอนนี่ เลยถูกจัดการแปลงโฉมเพื่อนเบา ๆ ด้วยการแต่งหน้าอ่อน ๆ รับกับใส่คอนแทกต์เลนส์สีน้ำตาลเข้ม ผมที่เคยมัดเรียบจนตึงเป๊ะ ถูกปล่อยมันออกมาให้เห็นความเงางามจนเหมือนเธอเป็นเคลือบมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งผมดำเงาของเธอในตอนนี้ตัดกับสีผิวขาว ๆ ของมารีอา ดูผ่าน ๆ แบบไม่สังเกตดี ๆ ราวกับคนละคนกับสาวแว่นคนนั้นอย่างลิบลับแต่กลับกัน สาวแสบอย่างแอนนี่ที่ชอบใส่กระโปรงสั้นแค่คืบ หรือถ้ามีตรงไหนพอจะโชว์ได้เธอจะต้องใส่วับแวม ๆ อยู่เสมอ กลับโดนว่าที่เจ้าบ่าวหวงจนเธอต้องเปลี่ยนมาแต่งตัวมิดชิดขึ้น อย่างชุดรัดรูปเซ็กซี่ ๆ โดนเขาสั่งเองให้เอาไปเก็บหมด แต่ถ้าเธออยากจะใส่ก็ได้นะ แค่แลกกับคำขู่พร้อมการกระทำจากลี่หานที่ว่า...ถ้าแต่งตัวเซ็กซี่ออกจากบ้านเมื่อไหร่… จะโดนเขาจับถอด ! ช่วยไม่ได้ พอเห็นเมียตัวเองแต่งตัวเซ็กซี่แล้วมันเกิดอารมณ์ เลยต้องขอจัดการเธอก่อนเบา ๆ เล่นเอาแ
ข่าวลือเรื่องบริษัทใหญ่ระดับเอเชียอย่าง Lee Group ว่าสองพี่น้องตระกูลลี่จะมีการจัดแต่งงานเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ติดก็แค่… ทางสองพี่น้องตระกูลลี่ ต้องเดินทางกลับมาสู่ขอคนรักของพวกเขาที่เมืองไทยอย่างเป็นทางการก่อน จึงค่อยประกาศกำหนดวันแต่งงานให้ทราบโดยทั่วกันสำหรับเมืองไทย พนักงานหลาย ๆ คนทราบว่าประธานหนุ่มหล่ออย่างลี่คุนเป็นที่แน่ชัดอยู่แล้วว่าเจ้าสาวคือมารีอา พนักงานสาวบัญชีจอมเฉิ่ม กระนั้นหลายคนก็ยังคงจดจำภาพมารีอาสาวแว่นคนนั้นอยู่ดี หรือต่อให้บางคนที่เคยเห็นตอนเวลาทั้งคู่ออกเดตหรือตอนไปฝากท้อง ก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงสวย ๆ คนคนนั้นคือมารีอาและแน่นอนข่าวลือก็คือข่าวลือ มักจะโดนแต่งแต้มจนเกินความเป็นจริงเสมอ โดยเฉพาะสาวออฟฟิศอย่างเรา ๆ เพราะต่อให้เรื่องมีความจริงแค่หนึ่งเดียว แต่พวกเราก็มีความพิเศษสามารถพูดต่อ ๆ กันจนคนสุดท้ายที่ได้ยิน สรุปเป็นตัวเลขที่ร้อยได้… พวกเราเก่ง ^ ^และก็ตามข่าวที่ลือกันสุดฮิตในตอนนี้ คือเรื่องที่ประธานลี่คบซ้อน ! และที่ประธานลี่เลือกมารีอาแต่งงานด้วยเพราะว่าเธอพลาดท้องแค่นั้นเอง ส่วนผู้หญิงสวย ๆ อีกคน ที่หลายคนเคยเห็นก็เป็นแค่คู่ขาผู้จัดการจินเองก็ไม่ต่
เพียงครู่ก็มีเสียงดนตรีบรรเลงมาจากด้านหลังของเรือยอชต์“อะ เสียงอะไรน่ะ” มารีอาหันขวับไปตามต้นเสียง เพราะอยู่ ๆ ก็มีเสียงไวโอลินบรรเลงดังขึ้นมา แถมอยู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนแต่งกายด้วยชุดสูทเต็มยศ แต่กลับพากันยกกระถางดอกไม้เป็นพุ่ม ๆ มาวางตกแต่งบริเวณรอบ ๆ ด้านหน้าของเรือที่พวกเธอนั่งอยู่ จนสองสาวลุกขึ้นยืนแบบงง ๆ“อะไรอะแก” แอนนี่หันไปมองหน้ามารีอาด้วยความแปลกใจ ก่อนที่สองสาวจะหันรีหันขวางไปตามเสียงเพลงด้วยสีหน้าประหลาดใจ ไม่ช้า นักสีไวไอลินก็เดินบรรเลงออกมา พร้อมกับลี่หานและลี่คุนที่เปลี่ยนเป็นชุดสูทเรียบร้อย พาเดินออกมาพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อใหญ่แอนนี่กับมารีอาถึงกับนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนที่แอนนี่จะคลี่ยิ้มออกมา เธอมองสบตากับลี่หานที่ส่งยิ้มมาให้เธอด้วยสายตาแวววาวส่วนมารีอาไม่ต้องพูดถึง แค่เห็นลี่คุนที่เดินออกมาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ เธอถึงกับยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ดวงตาคู่ใสมีน้ำตาซึมเอ่อออกมาด้วยความตื้นตันสองหนุ่มยื่นช่อดอกไม้ให้พวกเธอรับไว้ ก่อนจะนั่งคุกเข่าตรงหน้า พร้อมยื่นกล่องแหวนเพชรให้กับสองสาว“แต่งงานกันนะครับ” สองพี่น้องตระกูลลี่เอ่ยขึ้นแทบจะพร้อม ๆ กัน แม้อะไร ๆ สำหรับพวกเขาแล
“นั่นสิเนอะ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อ จากผู้ชายที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเอื้อมถึง กลับมาเป็นคนที่ใกล้ตัวที่สุด แต่ก็นะเรื่องทั้งหมดก็เริ่มมาจากแกนั่นแหละแอนนี่ ถ้าวันนั้นแกไม่จับฉันแปลงโฉมจนไปเจอลี่คุน วันนี้ฉันกับเขาอาจจะแค่เดินสวนทางกันธรรมดา ๆ ในฐานะเจ้านายกับลูกน้องก็ได้”“แหมแก ก็ว่าไป ไม่หรอก… ระหว่างแกกับท่านประธานมันเป็นเรื่องของพรหมลิขิตต่างหากล่ะ ที่ทำให้แกกับประธานลี่ได้รักกัน”“ใช่เหรอ แต่ส่วนนึงก็มาจากแกนะ อืมแต่ก็นะ บางทีโชคชะตาหรือพรหมลิขิตอาจทำให้ฉันกับเขาได้รักกันจริง ๆ ก็ได้ แต่… ของแกไม่ใช่นะแอนนี่ แกกับพี่หานเป็นความตั้งใจล้วน ๆ ไม่ใช่พรหมลิขิต” มารีอายิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องที่รู้มาจากลี่คุน“บ้าน่า… ถ้าไม่ใช่พรหมลิขิต แล้วจะเป็นความตั้งใจได้ยังไง”“ก็ตอนแรก ฉันก็นึกว่าเป็นเพราะว่าลี่คุนกับฉันอยากจับคู่ให้แกกับพี่หาน เขาถึงยอมแต่งกับแก ที่ไหนได้ มาตอนหลังถึงรู้ว่าเพราะพี่หานเขาแอบปิ๊งแกจากรูปในไอจีก่อนต่างหากล่ะ ไม่งั้นคนอย่างพี่หานจะยอมตกลงไปเมืองไทยทำไม”“ชิ ทำมาพูดไป” แอนนี่ยิ้มเขิน ถึงลี่หานเองก็เคยบอกว่าแอบชอบเธอจากไอจี “เอาจริงนะยัยมาร์ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไรว